Το πιο σταθερό χρονικό σημείο είναι το τώρα

“Δεν έχεις ακόμα συλλάβει αυτό που λέω, γιατί προσπαθείς να το καταλάβεις νοητικά. Ο νους δεν μπορεί να το καταλάβει αυτό. Μόνο εσύ μπορείς. Έχεις ποτέ βιώσει, κάνει, σκεφτεί ή νιώσει κάτι έξω από το τώρα; Είναι δυνατόν να υπάρξει ή να συμβεί κάτι έξω από το τώρα; Η απάντηση είναι προφανής, έτσι δεν είναι;
Τίποτα δεν συνέβη στο παρελθόν, συμβαίνει τώρα.
Τίποτα δεν θα συμβεί ποτέ στο μέλλον, συμβαίνει τώρα.

Όταν θυμάσαι το παρελθόν, το κάνεις τώρα. Όταν σκέφτεσαι το μέλλον, το κάνεις τώρα.
Το παρελθόν και το μέλλον προφανώς δεν έχουν δική τους πραγματικότητα. Η πραγματικότητά τους είναι δανεισμένη από το τώρα.

Η ουσία αυτού που λέω τώρα εδώ, δεν μπορεί να γίνει κατανοητή από το νου.
Τη στιγμή που τη συλλαμβάνεις, μετακινείς τη συνειδητότητα σου από το νου στην Ύπαρξη, από τον χρόνο στην παρουσία. Ξαφνικά όλα γίνονται ολοζώντανα, ακτινοβολούν ενέργεια, εκπέμπουν Ύπαρξη..” Eckhart Tolle («Η δύναμη του τώρα»)

Η ζωή μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την έννοια του χρόνου. Κάτι το οποίο συνήθως προκαλεί άγχος και ένα αίσθημα βιασύνης, για τον χρόνο που κυλάει αδιάκοπα. Κατά ένα μεγάλο ποσοστό βρισκόμαστε ή στο πριν ή στο μετά. Ή στο παρελθόν ή στο μέλλον. Κι όμως, το πιο σταθερό χρονικό σημείο που έχουμε είναι το τώρα. Είναι η πιο αληθινή στιγμή. Όλα γίνονται στο παρόν. Ακόμα κι αν σκεπτόμαστε κάτι από το παρελθόν μας, ή επανέρχεται κάποιο θέμα, το παρόν είναι αυτό που μας δείχνει ότι χρειάζεται να στραφούμε προς τα πίσω για να δούμε τι είναι αυτό που ακόμα μας προβληματίζει. Η ανάγκη μας για αλλαγή ή κατανόηση του παρελθόντος, βρίσκεται στο τώρα.

Είναι επίσης συχνή η ανάγκη που έχουμε ως άνθρωποι να μεταθέτουμε τη ζωή μας στο “μετά”. Μια ανάγκη που σημαίνει ότι δεν μπορώ να αντιμετωπίσω τώρα αυτό που συμβαίνει, θα το αναβάλλω για το μέλλον. Ή ακόμα, μια μετάθεση που λέει ότι αν κάνω τα πάντα για να φτιάξω το μέλλον μου τότε σίγουρα θα εξασφαλίσω μια καλύτερη ζωή. Οπότε με περίσσια άνεση παραιτούμαστε από το παρόν μας, για να οργανώσουμε και να φανταστούμε ένα καλύτερο μέλλον. Κανείς και τίποτα όμως δεν μας εγγυάται πώς θα είναι αυτό το μέλλον. Όσο κι αν προσπαθήσουμε κάποια πράγματα θα έρθουν, και κάποια άλλα όχι. Φυσικά και χρειάζεται η προσπάθεια και φυσικά και είναι παραγωγικό να κάνουμε σχέδια. Είναι διαφορετικό όμως να συμβιβαζόμαστε με ένα μέτριο παρόν, νομίζοντας ότι θα χτίσουμε ένα καλύτερο και ονειρεμένο μέλλον. 

Όλη αυτή η μετάθεση στο μετά, προκαλεί συχνά μεγαλύτερο άγχος. Δεν ευχαριστιόμαστε αυτό που ζούμε και έτσι αγχωνόμαστε ακόμα περισσότερο για το πώς θα είναι η επόμενη μέρα, η επόμενη εβδομάδα, οι επόμενες διακοπές. Ναι, είναι δύσκολο να ζούμε συνέχεια στο εδώ και τώρα. Και ναι, χρειάζεται εξάσκηση για να φτάσουμε να ζούμε έντονα κάθε στιγμή. Η αλήθεια είναι ότι δεν νομίζω ότι επιτυγχάνεται και πλήρως. Όμως το θέμα δεν είναι η επίτευξη, αλλά η κατεύθυνση που έχει η ζωή μας. Μια ζωή προσανατολισμένη στο τώρα είναι σαφώς μια πιο πλούσια ζωή. Όχι πιο εύκολη-πιο πλούσια. Γεμάτη από εμπειρίες και συναισθήματα που θα χάναμε αν ήμασταν εστιασμένοι στο παρελθόν ή στο μέλλον.
Νομίζω πως αξίζει η προσπάθεια να μείνουμε στο παρόν μας και να το απολαύσουμε, ότι κι αν αυτό σημαίνει. Δεν είναι πάντα εύκολο, και ίσως και να χρειάζεται αυτή η διαφυγή στο μέλλον και στο παρελθόν. Όχι όμως για πολύ. Όχι τόσο ώστε να αφήνει κανείς τη ζωή να περνάει από μπροστά του.

Χριστίνα Μπούφαλη-Μπαβέλλα

hmt

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ