Ποιοι είν’ αυτοί που μισούν τόσο τον άνθρωπο;
Ξεκίνησαν μαλακά στην αρχή -με «εντολές» όμως! Εντολές που δεν είχαν τίποτε το ευγενές ή το φιλικό, κι ας τις επέβαλαν με γλώσσα γλυκιά και «πονεμένη» στα πρώτα στάδια της «επίθεσης» κατά της ανθρωπότητας. Μην αγγίζεις το πρόσωπό σου, μην ακουμπάς τίποτε με τα χέρια σου, χρησιμοποίησε τους αγκώνες για να πατήσεις το κουμπί ακόμα και του ασανσέρ, βάλε γάντια, πλένε τα χέρια σου σχολαστικά, «ευλαβικά», βάζε συνέχεια αντισηπτικό, ο κορωνοϊός είναι παντού!
Κι ο λόγος τους λες σε νήπια απευθυνόμενος, λες κι είμαστε κάτι λίγο πάνω από βρέφη: έτσι θα πλένετε τα χέρια, έτσι θα καθαρίζετε τα πάντα, έτσι θα κυκλοφορείτε –αν και όποτε μπορείτε- έτσι θα ζείτε!
Πώς μιλάς έτσι σε ενήλικες, σε ανθρώπους που, μέχρι χθες, είχαν τη ζωή τους στα χέρια τους και που μια χαρά τα κατάφερναν απέναντι σε τόσες ευθύνες, σε τόσες ταλαιπωρίες, σε τόσα χρέη; Πώς τους υποβιβάζεις έτσι και τους απαξιώνεις παντελώς, γιατί αυτό κάνεις, εσύ, ο επίσημος, ο της εξουσίας ποδηγέτης! Ο τρόπος που απευθύνεσαι στους πολίτες είναι ο τρόπος σαν απέναντι σε ένα άμαθο και κακότροπο –αν όχι ενοχλητικό- παιδί! Γιατί; Γιατί το κάνεις αυτό, ποδηγέτη;
Προσέξτε! Δεν είναι σχήμα λόγου ή σκόρπιες σκέψεις αυτά τα περί «κακομαθημένων» και «ενοχλητικών» παιδιών! Είναι ακριβώς αυτό που πιστεύουν για μας εκείνοι που επέβαλαν και επιβάλλουν αυτά τα «μέτρα» και που δεν πρόκειται, εύκολα τουλάχιστον, να μας αφήσουν να γλιτώσουμε από τα νύχια τους. Μας το είπαν κατάμουτρα: δεν μπορείτε πλέον εσείς να αποφασίζετε για τη ζωή σας, δεν είστε άξιοι, εμείς θα αποφασίζουμε για σας. Κι εσείς θα υπακούτε! Και πολλοί –και ειδικά νέοι, πόσο απογοητευτικό!- υπάκουσαν! Και υποτάχθηκαν, σκύβοντας το κεφάλι… Σημείο κι αυτό του «νέου κόσμου» που μας είπαν πως θα αποτελέσει τη «νέα κανονικότητα».
