Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2019

Ο Ορφέας και ο Όμηρος έζησαν 16.500 χρόνια πριν από σήμερα!!!



ΝΕΩΤΕΡΗ ΜΕΛΕΤΗ ΒΑΣΕΙ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ

Απίστευτο: Ο Ορφέας και ο Όμηρος έζησαν 16.500 χρόνια πριν από σήμερα!

Γράφει o Γιώργος Λεκάκης

Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο ήλθε στα χέρια μου, με τίτλο «Περίπλους στο παρελθόν», του εκπαιδευτικού Θεόδωρου Ποσταντσίδη, Στο βιβλίο αυτό, ο μελετητής κάνει μια ανατροπή στα έως τώρα συμβατικά λεγόμενα και μετρημένα, φοβισμένα, μασημένα λόγια του επίσημου επιστημονικού κατεστημένου. Από την εν λόγω εργασία του, λοιπόν, σας παρουσιάζω μια περίληψη: «Η χρονολόγηση ενός γεγονότος δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνεται ούτε από συμπτωματικά στοιχεία, ούτε βέβαια από κυκλικά επιχειρήματα, όπως γίνεται στην περίπτωση του Τρωικού Πολέμου, όπου οι επιστήμονες έδωσαν πρώτα μια ημερομηνία και κατόπιν έτρεξαν να προσαρμόσουν τα πάντα γύρω από αυτήν. Έτσι οι όποιες αναφορές υπάρχουν σήμερα δεν έχουν καμμία αξία μια και είναι απλά ένα ακόμα κυκλικό επιχείρημα. Ξεκινούν από το 1170 π.Χ. και φυσικά καταλήγουν υποχρεωτικά εκεί. Τα όποια αστρονομικά στοιχεία χρησιμοποίησαν αφορούσαν εκλείψεις, που συμβαίνουν πάντοτε, και φυσικά κοντά και σε αυτήν την ημερομηνία. Αλλά αυτό δεν είναι στοιχείο χρονολόγησης. Είναι σαν να πας στην ακροθαλασσιά και να αναρωτιέσαι αν θα βρεις κοχύλια για να δηλώσεις μετά ότι εκεί είναι η θάλασσα, χωρίς να σκέφτεσαι ότι από την αρχή πήγες εκεί.

Το θέμα μας όμως δεν είναι άλλο από την χρονολόγηση των ορφικών και ομηρικών κειμένων, με μερικά πραγματικά στοιχεία, που αφορούν αστρονομικά φαινόμενα μοναδικά, όπως η εαρινή ισημερία σε συγκεκριμένο ζώδιο και η ισομέρεια των εποχών.

Η Γη ισορροπεί μέσα σ' ένα βαρυτικό πεδίο, που από την μια κάνει τον φυσικό άξονά της να έχει μια κλίση 23,4° ως προς το επίπεδο της ελλειπτικής, το επίπεδο δηλαδή περιστροφής γύρω από τον ήλιο, και από την άλλη να εκτελεί μια περιστροφή κάθε ημέρα γύρω από τον άξονα αυτό δεξιόστροφη. Γι' αυτό και ο ήλιος "κινείται" ως προς εμάς αριστερόστροφα. Ταυτόχρονα η κλίση αυτή του άξονα συμβάλει στην δημιουργία των εποχών, ενώ παράλληλα αναγκάζει την Γη, όπως και κάθε "σβούρα" να κάνει ο άξονάς της μία πλήρη στροφή κάθε περίπου 25.760 χρόνια. Αυτή η μεγάλη στροφή ονομάζεται μετάπτωση ισημεριών μια και εξ αιτίας της η εαρινή ισημερία αλλάζει, κατά μέσον όρο κάθε 2.500 χρόνια (ζώδιο). Στην εποχή μας γίνεται στους Ιχθείς.

Η Γενιά του φόβου!!!


η γενιά του φόβου

Oι περισσότεροι άνθρωποι νιώθουμε ιδιαίτερη απέχθεια να παραδεχτούμε την ευθύνη των πράξεών μας, αν και αυτή η παραδοχή μπορεί να μας προσφέρει αληθινή ελευθερία. Πρόκειται για την ελευθερία της επιλογής, μια δύναμη που έχουμε όλοι οι άνθρωποι, χωρίς να τη χρησιμοποιούμε και το κυριότερο, χωρίς καν να τη γνωρίζουμε. Κι όσοι από μας τη γνωρίζουμε, δεν ξέρουμε πώς να τη μεταχειριστούμε σωστά. Ο λόγος είναι ότι σε κάθε μας βήμα μάς κυνηγάει ο φόβος.
    
Είμαστε μια τρομοκρατημένη γενιά, προσανατολισμένη προς το φόβο ύστερα από αιώνες αυταρχικού ελέγχου. Παλιότερα, γήινες ή ουράνιες δυνάμεις θα μας τιμωρούσαν αν δεν ζούσαμε σωστά. Κι ο φόβος χρησίμευε για να πειθαρχεί τους υποδεέστερους. Εμείς όμως που έχουμε πια αποκτήσει πολιτικές ελευθερίες, έχουμε το δικαίωμα να παίρνουμε τις δικές μας αποφάσεις και να ζούμε σύμφωνα μ' αυτές, όμως η νοοτροπία του σκλάβου που δουλεύει κάτω από την απειλή της τιμωρίας, δεν έχει πάψει να ζει μέσα μας. Αλλά ο φόβος ίσως είναι τελείως άχρηστος. Γιατί αντί να απομακρύνει τον κίνδυνο, πολλές φορές προωθεί αντιθέτως τη δυνατότητα δημιουργίας του. 

Δεν είναι ανάγκη να φοβόμαστε τα αυτοκίνητα για να αποφύγουμε κάποιο δυστύχημα. Κάποιος που φοβάται πως μπορεί ένα αυτοκίνητο να τον χτυπήσει, πιθανόν να είναι πολύ πιο εκτεθειμένος σε ένα τέτοιο κίνδυνο. Ο φόβος αποτελεί το αμάρτημα των ελεύθερων ανθρώπων. Δεν έχει κανένα εποικοδομητικό σκοπό και καμιά σχέση με τον κίνδυνο.

Έχει αποδειχθεί πως την ώρα του αληθινού κινδύνου δεν υπάρχουν περιθώρια για φόβο. Φόβο νιώθουμε μόνο όταν σκεφτούμε τον κίνδυνο πριν ή μετά την κρίσιμη στιγμή. Την ώρα του μεγαλύτερου κινδύνου μάς απασχολεί η σωτηρία της ζωής μας και επομένως δεν έχουμε χώρο για φόβο. Εξαίρεση αποτελεί το συναίσθημα του πανικού. Αυτός δημιουργείται μόνο όταν κάποιος αισθάνεται χαμένος. Ένα από τα πιο περίεργα κίνητρα - η δύναμη που μας οδηγεί προς την πράξη - είναι η προσμονή. 

Τιτανομαχία - Γέννηση Δία

Στην Ελληνική μυθολογία, η Τιτανομαχία ήταν ο πόλεμος μεταξύ των Τιτάνων (οι οποίοι μάχονταν από το βουνό Όθρυς) και των Ολύμπιων θεών. Είναι γνωστή, επίσης, και ως η Μάχη των Τιτάνων ή Πόλεμος των Τιτάνων. Ο πόλεμος είχε προλεχθεί στον Κρόνο από τη Γαία και τον Ουρανό, επειδή ο Κρόνος είχε αρνηθεί να αποκαταστήσει δικαιοσύνη μετά την εκθρόνιση του πατέρα του.

Οι Τιτάνες που πολέμησαν καθοδηγούνταν από τον Κρόνο και στις τάξεις τους βρίσκονταν οι: Κόιος, Κριός, Υπερίων, Ιαπετός, Άτλας. Οι Ολύμπιοι οδηγούνταν από τον Δία και στο πλευρό του πολέμησαν και οι: Εστία, Δήμητρα, Ήρα, Άδης/Πλούτων, Ποσειδώνας, οι Εκατόγχειρες, οι Γίγαντες και οι Κύκλωπες.
Νικώντας μετά από δεκάχρονο πόλεμο, οι Ολύμπιοι μοίρασαν μεταξύ τους τα λάφυρα, δίνοντας στον Δία την εξουσία στον αέρα και τον ουρανό, στη θάλασσα και όλα τα υδάτινα σώματα στον Ποσειδώνα, και στον Κάτω Κόσμο στον Άδη. Η γη αφέθηκε ως κυριαρχία κοινή όλων των θεών. Έπειτα έκλεισαν τους Τιτάνες στα Τάρταρα. Κατά τη διάρκεια του πολέμου ο Ωκεανός και οι Τιτανίδες (Θεία, Ρέα, Θέμις, Μνημοσύνη, Φοίβη και Τηθύς) παρέμειναν ουδέτεροι, και γι' αυτό δεν τιμωρήθηκαν από τον Δία. Οι Εκατόγχειρες παρέμειναν φύλακές τους, μέχρι τη στιγμή που ο Δίας τους απελευθέρωσε όλους, εκτός από τον Άτλαντα.


Ο Δίας γεννήθηκε στην Κρήτη
Ο Δίας γεννήθηκε στην Κρήτη σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία. Δύο σπήλαια πάνω στα Κρητικά βουνά διεκδικούν την τιμή της γενέτειρας του μεγαλύτερου θεού στην αρχαία Ελλάδα, το Δικταίο Αντρο στην κεντρο-ανατολική Κρήτη και το Ιδαίο Αντρο στο ψηλότερο βουνό της Κρήτης, το όρος Ιδη ή Ψηλορείτης. Δεν υπάρχει καμιά πληροφορία που να μας διευκρινίζει που ακριβώς γεννήθηκε ο Δίας και το κάθε σπήλαιο έχει τους δικούς του υποστηρικτές.
Το σημαντικό ωστόσο είναι ότι η Κρήτη ήταν ο τόπος γέννησης του Δία, και μάλιστα με τρόπο που έχει πολλές ομοιότητες με τη γέννηση του Χριστού πολλούς αιώνες αργότερα σε ένα άλλο σπήλαιο στο σημερινό κράτος του Ισραήλ.

Να εμπεριέξεις μια πληγή, να την αναγνωρίσεις, να τη θεραπεύσεις

Ο μοναδικός τρόπος να αφήσεις κάποιον σημαντικό πίσω για να προχωρήσεις απρόσκοπτα μπροστά είναι συμβολικά να τον συναντήσεις. Να συναντήσεις όλα αυτά που εκείνος αντιπροσώπευε και συνεχίζει να αντιπροσωπεύει για σένα. Να γίνεις ο ίδιος μάρτυρας μιας επιθυμητής και μαζί αποφευκταίας συνάντησης, και να αντιπαρατεθείς με τα δεδομένα της. Να τα μετουσιώσεις μέσα από την προσωπική σου ερμηνευτική πινελιά και κάλεσμα, από εξιδανικευμένη, παρελθούσα και ακίνητη ιστορία, σε ρέουσα κι απρόβλεπτη ζωή.
Δεν θα ήταν λοιπόν ποτέ δυνατόν να επιλέξω να γίνω ενσυνείδητα πατέρας αν πρώτα δεν μου το επέτρεπα να γίνω γιος. Γιός σημαίνει κληρονόμος. Κληρονόμος γίνεται αυτός που έχει πενθήσει μέχρι τέλος τον πατέρα που δεν είχε. Πως όμως να πενθήσεις έναν ζωντανό; Ή –ακόμα πιο δύσκολα- έναν μισό-ζωντανό πατέρα; Δηλαδή κάποιον που ακόμα δεν έχεις βουλητικά και εν επιγνώσει συναντήσει; Πώς να προσχωρήσεις στο χτίσιμο της προσωπικής σου ιστορίας αν δεν έχεις μείνει ανά χείρας με το δυσβάσταχτο κενό μιας ασυνέχειας; Αν δεν έχεις εμπεριέξει μια πληγή που μένει για χρόνια αθέατη και γι αυτό δεν είναι ιάσιμη…!

Η “ΑΪΔΟΣ ΚΥΝΕΗΝ” - ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΟΠΛΟ ΑΟΡΑΤΟΤΗΤΟΣ

Ο Όμηρος  αναφέρει ότι οι ψυχές, μετά το χωρισμό τους απ’ το σώμα, πηγαίνουν σαν είδωλα νεκρών «στα δώματα του Άδη», τον οποίο ονομάζει Αΐδη, δηλαδή Αόρατο. Η έννοια του αόρατου ήταν αυτονόητη για τους αρχαίους Έλληνες, διότι η ετυμολογία της λέξης Αΐδης προέρχεται από το στερητικό (α) και το (ιδείν). Αυτή η ετυμολογία φαίνεται ότι έχει τύχει καθολικής αποδοχής, ενώ παράλληλα αναφέρονται και άλλες ετυμολογίες της λέξης. Ο Όμηρος, μεταξύ άλλων ονομάτων, τον αποκαλεί «άναξ ενέρων» ή «ενέροισιν ανάσσων», ενώ ο Αισχύλος τον ονομάζει «βασιλέα ενέρων».
Με τον Άδη, ως αόρατο θεό, φυσικό ήταν να συνδεθεί ο πριν απ’ αυτόν γνωστός μαγικός σκούφος που είχε την ιδιότητα να κάνει αόρατο όχι μόνο τον Άδη, αλλά και κάθε άλλο θεό ή ήρωα ή άνθρωπο που θα τον φορούσε.
Αυτόν το σκούφο ο Όμηρος τον ονομάζει «Άϊδος κυνέην» (περικεφαλαία από δέρμα σκύλου), επειδή υπήρχε η αντίληψη ότι μ’ αυτήν κάλυπτε το κεφάλι του ο Άδης όταν ήθελε να κρυφτεί για να εκπληρώσει τον «άχαρο ρόλο του». Μάλιστα φορώντας την «κυνέην», δώρο από τους Κύκλωπες, ο Άδης βοήθησε στη νίκη των θεών κατά των Τιτάνων.
Τον ίδιο σκούφο βέβαια φορά και η θεά Αθηνά όταν θέλει να βοηθήσει το Διομήδη, χωρίς να γίνει αντιληπτή απ’ το θεό Άρη, αλλά και ο Περσέας, όταν επιχειρούσε τον αποκεφαλισμό της Μέδουσας, καθώς και ο θεός Ερμής κατά την Γιγαντομαχία. Στα ιστορικά χρόνια οι άνθρωποι φαντάζονταν την «Άϊδος κύνην» σαν σύννεφο που μπορούσε να περιβάλει θεό ή ήρωα και να τον κάνει αόρατο. Αφού μάθαμε τί σημαίνει “Αΐδη”…άς δούμε τί σημαίνει “κυνέη”.

ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΜΕΤΡΑΕΙ;



Το μήκος του ανδρικού μορίου σίγουρα απασχολεί τους άνδρες, είτε το παραδέχονται είτε όχι, γι’ αυτό και σας δίνουμε τις απαραίτητες πληροφορίες βάσει των διαθέσιμων επιστημονικών στοιχείων.
Αν και υπάρχουν πολλές έρευνες για το μήκος του ανδρικού οργάνου φαίνεται ότι τα στοιχεία τους δεν είναι απόλυτα ακριβή κυρίως επειδή τα αποτελέσματα τους βασίστηκαν στην μέτρηση του οργάνου από τους ίδιους τους άνδρες και όχι από εξειδικευμένο ιατρικό προσωπικό. Δεν είναι τυχαίο ότι στις περιπτώσεις που η μέτρηση έγινε από νοσηλευτές τα νούμερα ήταν χαμηλότερα.
Ας δούμε ωστόσο τι γνωρίζουμε βάσεις στοιχείων και μετρήσεων.
Παρότι η ανησυχία για το μέγεθος του πέους υφίσταται οι ειδικοί εξηγούν ότι «φυσιολογικό μήκος» ποικίλει από άνδρα σε άνδρα και σχεδόν πάντα είναι μικρότερο από αυτό που φαντάζονται.
Το μήκος του πέους σε στύση είναι κατά μέσο όρο 13,12 εκ και χαλαρό, 9,16 εκ. Όσο πιο μικρό είναι το ανδρικό όργανο όταν είναι χαλαρό, τόσο περισσότερο εκτείνεται σε στύση. Όσο για την περίμετρο του πέους οι μέσες τιμές εμφανίζουν πολλές διαφοροποιήσεις με τη μέση τιμή όταν είναι χαλαρό τα 9,31 εκ και όταν είναι σε στύση τα 11,66 εκ.
Παρότι πολλά έχουν γραφτεί για το ότι το μέγεθος του πέους σχετίζεται με το μέγεθος της μύτης και του πέλματος, τα στοιχεία αυτά απορρίπτονται ως ψευδοεπιστημονικά δεδομένου ότι δεν έχουν επιβεβαιωθεί από μεγάλης κλίμακας επιστημονικές μελέτες.
Τι θεωρείται φυσιολογικό 

Είναι ο θάνατος του Μεγάλου Αλεξάνδρου μια περίπτωση νεκροφάνειας;



Ο θρύλος για το αν «ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος» λαμβάνει νέα διάσταση.
-μετάφραση, επιμέλεια: Νίκος Σταϊκούλης
Όταν ο Αλέξανδρος ο Μέγας πέθανε στη Βαβυλώνα το 323 π.Χ, το σώμα του δεν εμφάνισε σημάδια αποσύνθεσης για έξι ολόκληρες ημέρες, σύμφωνα με τους ιστορικούς υπολογισμούς. Για τους αρχαίους Έλληνες, το γεγονός αυτό επιβεβαίωνε εκείνο το οποίο πίστευαν για τον μεγάλο στρατηλάτη και που ο ίδιος ο Αλέξανδρος πίστευε για τον εαυτό του: ότι δεν ήταν άνθρωπος, αλλά θεός.
Στα 32 του, μόλις, χρόνια είχε δημιουργήσει μια αυτοκρατορία που εκτεινόταν από τα Βαλκάνια έως το σύγχρονο Πακιστάν, ενώ ετοιμαζόταν και για ακόμη μία εκστρατεία όταν αρρώστησε και πέθανε μετά από 12 ημέρες ανυπόφορης ταλαιπωρίας. Έκτοτε, οι ιστορικοί συζητούν και ερευνούν τις αιτίες που προκάλεσαν τον θάνατό του προτείνοντας διάφορα, ανάμεσα σε αυτά και τη δολοφονία του μέσω δηλητηρίασης από κάποιον αντίπαλό του.
Μια νέα θεωρία, όμως, έρχεται τώρα από την μελετήτρια Δρ. Katherine Hall, η οποία προτείνει ότι ο Αλέξανδρος ίσως υπέφερε από την νευρολογική διαταραχή Guillain-Barré Syndrome (GBS), η οποία προκάλεσε και τον θάνατό του. Προτείνει επίσης, ότι οι άνθρωποι γύρω του ίσως δεν παρατήρησαν κάποιο άμεσο σημάδι αποσύνθεσης στο σώμα του για έναν απλό λόγο: επειδή ο βασιλιάς δεν ήταν ακόμη νεκρός.
Η ίδια επισημαίνει, μάλιστα, ότι ήταν επίσης γνωστό πως ο Αλέξανδρος είχε αναπτύξει  μια «προοδευτική, συμμετρική και αύξουσα παράλυση» κατά τη διάρκεια της ασθένειάς του. Και παρά το γεγονός ότι ήταν πολύ άρρωστος, παρέμεινε πνευματικά σταθερός μέχρι και ακριβώς πριν πεθάνει.

Η καταδρομική επίθεση των Ελλήνων εναντίον των Περσών


Οι Περσικοί Πόλεμοι δεν τελείωσαν με τη ναυμαχία της Σαλαμίνας το 480 π. Χ καθώς παρά τη συντριβή τους, οι Πέρσες δεν εγκατέλειψαν αμέσως τον ελλαδικό χώρο. Όσα πλοία δεν είχαν καταστραφεί κατέπλευσαν στην Κύμη και τη Σάμο, ενώ το πεζικό των Περσών, υπό τον Μαρδόνιο, πέρασε τον χειμώνα στη Θεσσαλία.

Οι Αθηναίοι επέστρεψαν στην πόλη τους από τη Σαλαμίνα, αλλά οι καταστροφές που είχαν προκαλέσει τα στρατεύματα του Ξέρξη ήταν εκτεταμένες και έπρεπε να δώσουν μάχη με τον χρόνο για να επισκευάσουν τα σπίτια τους, πριν αρχίσουν οι βροχές.

Η αρχηγεία του στόλου παρέμενε στα χέρια των Σπαρτιατών, οι οποίοι απέρριψαν την εισήγηση του Θεμιστοκλή για άμεση καταδίωξη των Περσών μετά τη Σαλαμίνα. Ο Μαρδόνιος έστειλε τον βασιλιά των Μακεδόνων Αλέξανδρο Α΄ να προτείνει ειρήνη στους Αθηναίους, με αντάλλαγμα την ανοικοδόμηση της πόλης και τη γενική αρχηγεία της Ελλάδας. Σε διαφορετική περίπτωση απειλούσε ότι θα κατέστρεφε την πόλη.


Ο Ηρόδοτος παραθέτει την απάντηση των Αθηναίων


«Όσο ο Ήλιος συνεχίζει την πορεία του στον ουράνιο θόλο, δεν θα συνάψουμε συμμαχία με τον Ξέρξη, αλλά θα τον αντιμετωπίσουμε θαρραλέα εμπιστευόμενοι τη βοήθεια των θεών και των ηρώων, των οποίων τα ιερά εκείνος βεβήλωσε. Όσο παραμένει στη ζωή και ένας Αθηναίος, δεν θα υπάρξει συμφιλίωση με τον Ξέρξη».

Ο Μαρδόνιος συγκέντρωσε στρατό και έκανε νέα εκστρατεία εναντίον της Αθήνας, έχοντας στο πλευρό του τους Λοκρούς, τους Βοιωτούς και τους Φωκαείς. Έστησε πύργους στα νησιά για να μεταφέρει το μήνυμα της νίκης και εισέβαλε στην Αττική, προτείνοντας συμβιβασμό για τελευταία φορά. Στο συμβούλιο των Αθηναίων, ο Λυκίδας υποστήριξε τη σύναψη ειρήνης με τους Πέρσες και λιθοβολήθηκε επί τόπου μέχρι θανάτου. Ανάλογο τραγικό τέλος είχε και η οικογένειά του.

Δύο Νόμοι Υγείας - Όταν η Ψυχή θεραπεύει...



Η ασθένεια είναι βασικά το αποτέλεσμα μιας δυσαρμονικής σχέσης των σωμάτων ή των οχημάτων με τη Ψυχή. Όταν τα φυσικά, συναισθηματικά και νοητικά σας σώματα δεν είναι σε αρμονία με τη δόνηση ή τη συχνότητα της Ψυχής, ανεξάρτητα από το τι κάνετε εξωτερικά, θα είστε άρρωστοι. Αυτός είναι ο πρώτος Νόμος της Υγείας.

Το σώμα ζει περισσότερο όταν είναι πλήρως συγχωνευμένο με τη Ψυχή και η ενέργεια της ζωής κυκλοφορεί μέσα σε αυτό χωρίς εμπόδια και τριβές. Φυσικά, αυτό δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί καθώς έχουμε πολλά χρόνια ή ζωές πίσω μας όπου ζούσαμε μια ζωή που δεν ήταν σε αρμονία με τη Ψυχή και έτσι για αιώνες δημιουργήσαμε αιτίες ασθενειών. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί κανείς να ελαχιστοποιήσει αυτά τα αίτια και τελικά να έχει ένα υγιές σώμα.

Μπορούμε επίσης να πούμε ότι η υγεία είναι η εκδήλωση της αρμονίας των πνευματικών πεδίων.

Ο δεύτερος Νόμος της Υγείας αναφέρει ότι μια ασθένεια είναι το αποτέλεσμα ενός αρχαίου σφάλματος. Πριν από πενήντα χρόνια μπορεί να είχατε χρησιμοποιήσει ναρκωτικά ή να εκθέσατε τον εαυτό σας σε μουσική που δημιουργήθηκε από ένα νοητικά άρρωστο και πνευματικά καθυστερημένο άτομο. Αυτά τα λάθη του παρελθόντος ίσως δημιούργησαν ωθήσεις που καταπιέστηκαν με διάφορα μέσα, αλλά μια μέρα μπορεί να επανέλθουν σε δράση και να δημιουργήσουν διαταραχές στο σύστημά σας. Μπορεί να είχατε διαπράξει νοητικά, συναισθηματικά και φυσικά εγκλήματα στο παρελθόν ή σε προηγούμενες ζωές· τελικά επιστρέφουν σε εσάς με τη μορφή ασθένειας ή συμφοράς.

Διαλογιζόμενοι με το σώμα

body meditation1

– Αν θες πες μου την άμεσή σου εμπειρία από το σώμα.
– Τι εννοείς το “σώμα”;
– Βέβαια, απο τοσοοο βασικα πραγματα πρεπει να ξεκινησουμε. Πολυ καλα κανεις που ρωτας!
– Ναι… δεν κατάλαβα την ερώτηση και προτίμησα να ρωτήσω
– Τι ειναι το σώμα, σύμφωνα με την άμεση, άμεση εμπειρια σου? Την εμπειρια δλδ, που δεν εχει νοθευτει απο σκεψη.. αν κλεισεις τα ματια σου και μεινεις ακινητη.. τι εμπειρια εχεις απο σώμα;
– Χμ… προσπαθώ να καταλάβω ποια είναι η απάντησή μου σε αυτήν την ερώτηση… και δεν είμαι σίγουρη… Έχω περάσει από διάφορα στάδια… Θέλεις να μου πεις… εσύ… σε σχέση με την δική σου εμπειρία;
– Αμέ, θα το δοκιμάσω τώρα. Κλείνω τα μάτια μου και κάθομαι αναπαυτικά.
– Ωραία
– Και περιμένω να δω τι θα νιώσω. Επανερχομαι σε 1′
….
– Λοιπόν, ένιωσα μια αίσθηση δόνησης εκει που είθισται να ονομάζουμε “μάτια”. Καθόμουν οκλαδόν και ένιωσα αίσθηση πίεση σε αυτό που είθισται να ονομάζουμε “αστράγαλο”… και μια αίσθηση αφής σε αυτό που ονομάζουμε δάχτυλα. Μετά εστίασα την προσοχή μου στον αυχένα και ένιωσα μια αίσθηση μουδιάσματος εκεί.. αυτά.. αισθήσεις
– Το έκανα και εγώ μέσα στο ίδιο λεπτό. Θέλεις να σου πω;
– Ναι, μόνο θέλω να προσθέσω ότι όλες αυτές οι αισθήσεις περιγράφηκαν έτσι για να γίνουν κάπως κατανοητές. Όλες οι αισθήσεις που περιγράφηκαν δεν συνέβησαν σε διαφορετικά σημεία, συνέβησαν Εδώ.

Εγκεφαλικά σήματα της σκέψης μεταφράστηκαν σε κατανοητή συνθετική ομιλία (audio)

Καινοτομώντας, οι νευρομηχανικοί του Κολούμπια δημιούργησαν ένα σύστημα που μεταφράζει τη σκέψη σε κατανοητό, αναγνωρίσιμο λόγο.



ΤΟ ΠΡΩΤΟ σύστημα που μπορεί να μεταφράσει τα εγκεφαλικά σήματα της σκέψης απευθείας σε καθαρή και κατανοητή συνθετική ομιλία από υπολογιστή, δημιούργησαν ερευνητές στις ΗΠΑ.
Το επίτευγμα αποτελεί σημαντικό βήμα προόδου για τη δημιουργία τεχνολογίας που θα διαβάζει το μυαλό των ανθρώπων και ειδικότερα για την ανάπτυξη νευροπροσθετικών συσκευών διεπαφής εγκεφάλου-υπολογιστή, που θα επιτρέψουν σε ανθρώπους με περιορισμένη ή χωρίς καθόλου ικανότητα ομιλίας, να επικοινωνήσουν με άλλους μέσω τεχνητής φωνής.
Οι μηχανικοί και νευροεπιστήμονες του Ινστιτούτου Ζάκερμαν του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Νίμα Μεσγκαρανί, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Scientific Reports, ανέπτυξαν ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης που, αφού παρακολουθήσει τη δραστηριότητα στον ακουστικό φλοιό του εγκεφάλου, είναι σε θέση στη συνέχεια να ανακατασκευάσει ορισμένες από τις λέξεις που ο άνθρωπος ακούει.
Στο μέλλον, αυτή η τεχνολογία, εφόσον τελειοποιηθεί, θα βοηθήσει ανθρώπους που αδυνατούν να μιλήσουν, όπως όσους πάσχουν από αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση (την πάθηση του Στίβεν Χόκινγκ) ή έχουν πάθει εγκεφαλικό.

Αν δεν μπορείς να είσαι το χάδι που ζητάω, γίνε σιωπή και μη με ενοχλείς

Αποτέλεσμα εικόνας για Αν δεν μπορείς να είσαι το χάδι που ζητάω, γίνε σιωπή και μη με ενοχλείς
Γράφει η Λία Ευαγγελίδου
Ξέρεις κάτι; Ποτέ δεν μου άρεσαν τα περιτυλίγματα, είτε αφορούσε δώρα είτε όταν αφορούν ανθρώπους. Πάντα με γοήτευε το περιεχόμενο, οπότε άσε τα φρου φρου και τα αρώματα και τα μεγάλα λόγια. Αυτά είναι για άλλες, όχι για μένα. Εγώ θέλω ψυχή, αγάπη και ένα ζευγάρι μάτια να με κοιτούν και να τα νιώθω σπίτι μου. Ναι, αυτή την θαλπωρή θέλω, αυτή αναζητώ.
Δείξε μου την αλήθεια σου, να την αγαπήσω. Δείξε μου την ψυχή σου, να την λατρέψω. Κι εγώ…Εγώ θα γίνω το όνειρο σου. Μπορώ, ξέρεις! Αρκεί να μου δείξεις ότι αξίζει τον κόπο να είμαι εδώ δίπλα σου. Άσε τα πολλά λόγια.
Φτώχεια είναι τελικά και τα μισά από αυτά είναι ψέμματα. Το έχω ξαναδεί το έργο, δεν με συγκινεί το σενάριο αυτό.
Δεν είναι του γούστου μου. Αρκούμαι σε αλήθειες και πράξεις. Μόνο αυτές επιτρέπω πια στον εαυτό μου να δέχεται.

Λίγο λίγο θὰ σηκωθοῦμε…

…ὄχι ὑψηλώτερα, ὅπως λέει τὸ γνωστὸ ἇσμα, μὰ σταθερότερα καὶ ἀποφασιστικότερα!
Καὶ θὰ τὸν ἀνακαλύψουμε τὸν δρόμο μας, διότι δὲν ἔχουμε ἄλλα περιθώρια γιὰ νέες ἧττες καὶ νέα λάθη…
Θὰ πατήσουμε, θέλουμε δὲν θέλουμε, ἀντέχουμε δὲν ἀντέχουμε, μποροῦμε δὲν μποροῦμε, στὰ πόδια μας, γιὰ νὰ ἐπιτύχουμε τὸ αὐτονόητον ποὺ λέγεται ἐπιβίωσις τῆς φυλῆς, γιὰ ἀρχή…
Μὰ μετά, ἐπάνω σὲ αὐτὰ τὰ πρῶτα πατήματα, θὰ χαράξουμε ἐκ νέου τοὺς βηματισμούς μας. Βηματισμοὺς ποὺ θὰ ὁρίζῃ ἡ Ἀνάγκη καὶ ὄχι τὸ βόλεμα, ἀτομικὸ καὶ κοινωνικό.
Εἶναι αἰῶνες πολλοὶ ποὺ παραμείναμε στὸ σκότος, στὴν ἀνασφάλεια καὶ στὴν ὑποταγή.
Παύσαμε ἀπὸ καιρὸ νὰ ἀντέχουμε τὶς ἀλήθειες.
Στηρίξαμε σὲ φροῦδες ἐλπίδες τὶς πιθανότητες ἐπιβιώσεώς μας.
Ἐμπιστευθήκαμε, μὴ ἔχοντες ἄλλες ἐπιλογές, ὡς σωτῆρες μας τοὺς δυνάστες μας.
Καταντήσαμε περίγελως τῆς οἰκουμένης καὶ πτωχοὶ ἀπόγονοι σπουδαίων προγόνων.
Περιφρονήσαμε τὴν κληρονομία μας καὶ ἀποποιηθήκαμε τῶν εὐθυνῶν μας. 
Μά, τώρα πιά, ἐὰν δὲν ἀλλάξουμε συνειδητῶς, δὲν θὰ τὰ καταφέρουμε.

Ο καθένας έχει έναν μόνο τρόπο ν’ αγαπάει: τον δικό του.



Μπορώ να κάνω ένα σωρό πράγματα για να σου εκφράσω, να σου δείξω, να σου αποδείξω, να επιβεβαιώσω ή να υποστηρίξω ότι σ’ αγαπώ, όμως, μόνο ένα πράγμα μπορώ να κάνω με την αγάπη μου, κι αυτό είναι να Σ’ ΑΓΑΠΩ, να ασχολούμαι μαζί σου, να εκδηλώνω τα συναισθήματά μου όπως τα νιώθω. Και το πώς τα αισθάνομαι είναι ο δικός μου τρόπος να σ’ αγαπώ. Μπορείς να το δεχτείς ή μπορείς να το απορρίψεις, μπορείς να καταλάβεις τι σημαίνει ή μπορείς να το αγνοήσεις παντελώς. Αυτός, όμως, είναι ο τρόπος μου να σ΄αγαπώ· δεν έχω άλλον...

Ο καθένας έχει έναν μόνο τρόπο ν’ αγαπάει: τον δικό του.
Το "Σ’ ΑΓΑΠΩ" και το "ΣΟΥ ΔΕΙΧΝΩ ΟΤΙ Σ’ ΑΓΑΠΩ" μπορεί να είναι δύο πράγματα τελείως διαφορετικά για μένα και για σένα. Και εδώ, όπως και σε όλα τα θέματα, μπορεί να διαφωνήσουμε ριζικά χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο ένας από τους δύο κάνει αναγκαστικά λάθος. 
Όταν σ’ αγαπάει κάποιος, σου αφιερώνει ένα μέρος της ζωής, του χρόνου και του ενδιαφέροντός του. Όταν σ’ αγαπάει κάποιος, οι πράξεις του σου λένε καθαρά πόσο πολύ νοιάζεται για σένα.
Μπορεί ν’ αποφασίσω να κάνω κάτι που θέλεις, με τη φαντασίωση ότι θα καταλάβεις πόσο σ’ αγαπώ. Κάποια φορά μπορεί να το κάνω, άλλοτε μπορεί και όχι. Αν και δεν μου αρέσει, μπορεί να σηκωθώ από τα χαράματα της 13ης Δεκεμβρίου, να στολίσω το σπίτι και να ετοιμάσω το πρωινό γεμίζοντας τους τοίχους με αφίσες και το κρεβάτι με δώρα, και για το βράδυ να έχω καλέσει ένα σωρό κόσμο. Ξέροντας πόσο σε συγκινεί, είναι πιθανό κάποια φορά να το δεις να γίνεται, αν έχω διάθεση. 

Ο μηχανισμός της σεξουαλικής και συναισθηματικής ζήλιας.



Πώς βιώνουν τη ζήλια οι άνδρες και πώς οι γυναίκες; Τι είναι η αισθηματική και τι η σεξουαλική ζήλια;
Οι αποδεκτές θεωρίες στον τομέα αυτό αλλάζουν και νέα στοιχεία έρχονται να ανατρέψουν ιδέες που έχουν γίνει αποδεκτές και έχουν εμπεδωθεί στη συνείδηση πολλών.
Μέχρι σήμερα ήταν αποδεκτό ότι οι άνδρες ανέχονται λιγότερο από τις γυναίκες τη σεξουαλική απιστία. Αντίθετα, σύμφωνα με τα ίδια δεδομένα της εξελικτικής ψυχολογίας, οι γυναίκες χρειάζονται περισσότερο την αισθηματική αφοσίωση και η σεξουαλική τους ζήλια είναι λιγότερη.
Ο μηχανισμός της σεξουαλικής ζήλιας στους άνδρες, σύμφωνα με τους εξελικτικούς ψυχολόγους, είναι πολύ έντονος και πηγάζει από έντονα πρωτόγονα αισθήματα επιλογής. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή η έντονη σεξουαλική ζήλια των ανδρών έχει στόχο να παρεμποδίσει τις γυναίκες από του να μείνουν έγκυες και να γεννήσουν παιδιά άλλων ανδρών.
Η εξελικτική ψυχολογία υποστηρίζει ότι στις γυναίκες είναι πιο έντονη η αισθηματική ζήλια παρά η σεξουαλική και ότι οι γυναίκες ανέχονται περισσότερο τη σεξουαλική απιστία από τους άνδρες.
Businessperson --- Image by © Pixland/Corbis
Η διαφορά αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι οι γυναίκες δίνουν μεγαλύτερη σημασία στην αισθηματική αφοσίωση των ανδρών προς αυτές διότι οι άνδρες θα τους παρέχουν την απαραίτητη προστασία και εφόδια για τη ζωή.
Τώρα νεώτερες μελέτες από ερευνητές του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας θέτουν υπό αμφισβήτηση τις θεωρίες αυτές.

Tο κλειδί για να ξεκλειδώσετε τις κβαντικές δυνάμεις σας

Θα μοιραστώ μαζί σας μια άσκηση που είναι ιδιαίτερα επίκαιρη. Περιλαμβάνει το κλειδί για να ξεκλειδώσετε τις κβαντικές δυνάμεις σας και να ζήσετε μια νέα ιστορία στη ζωή σας.

Μία από τις κρισιμότερες πτυχές των μεταβάσεων στην ζωή, ιδωμένη κάτω από το πρίσμα της επιστήμης της κβαντικής αφορά την συνειδητοποίηση ότι η αλλαγή είναι στην πραγματικότητα το θεμέλιο ολόκληρης της ύπαρξής μας.
Κάθε στιγμή, κάθε λεπτό που ζούμε, οι σκέψεις και οι εμπειρίες μας με κάποιο τρόπο μας αλλάζουν.
Για την πλειοψηφία των ανθρώπων, τις περισσότερες φορές, αυτή η αλλαγή είναι τόσο μικρή που ουσιαστικά περνά απαρατήρητη. Και καθώς είναι πολύ πιο εύκολο να παραμένουμε στα ίδια, τα γνωστά και τα επαναλαμβανόμενα γιατί έτσι μάθαμε και σε αυτά συνεχίζουμε να επενδύουμε, δημιουργούμε αντίσταση στην αλλαγή με αποτέλεσμα να την μπλοκάρουμε και να την απομακρύνουμε ακόμη περισσότερο από κοντά μας.
Την στιγμή όμως που θα αποφασίσουμε να αποδεχτούμε την νομοτέλεια της αλλαγής και να την αγκαλιάσουμε, τότε, από εμάς και μόνο εμάς εξαρτάται το πόσο πολύ θα αφεθούμε έτσι ώστε να βιώσουμε σε βάθος αυτά που αρχίζουν να ξεδιπλώνονται στην ζωή μας μέσα από το άνοιγμα της σκέψης μας και των πολύπλευρων εμπειριών στις οποίες συνειδητά επιλέγουμε να βυθιστούμε.
Έτσι, είναι εξαιρετικά σημαντικό να μην γραπωνόμαστε τόσο σφιχτά σε αυτό που έως τώρα αναγνωρίζουμε σαν την προσωπική μας ¨ιστορία¨ αλλά να σκηνοθετούμε την καθημερινή μας εμπειρία δίνοντας χώρο στην φαντασία, την δημιουργικότητα, την έκπληξη, το θαύμα, επαν-εγγράφοντας την προσωπική μας ιστορία καθώς συμβαίνει σε πραγματικό χρόνο.

Οι άγνωστες περιγραφές της νίκης των Αθηναίων επί των Ατλάντων



Είναι γεγονός ότι με την Ατλαντίδα έχουν ασχοληθεί πολλοί διαφορετικοί σύγχρονοι συγγραφείς με αποτελέσματα από φαιδρά έως σημαντικά. Κανείς όμως από τους ξένους συγγραφείς δεν λαμβάνει υπ΄όψιν του την ύπαρξη και μιας άλλης δυνάμεως την ίδια εποχή, δυνάμεως που ήταν τόσο ισχυρή που κατενίκησε τους Άτλαντες. Όλοι χρησιμοποιούν τον Πλάτωνα για να χτίσουν τον δικό τους μύθο της Ατλαντίδας αλλά τον χρησιμοποιούν επιλεκτικά αποσιωπώντας ταυτόχρονα την ύπαρξη των Ελλήνων-Αθηναίων.


Η πολεμική σύγκρουση μεταξύ των πανάρχαιων Αθηναίων και των επιτιθέμενων Ατλάντων περιγράφεται στα δύο έργα του αρχαίου Αθηναίου φιλόσοφου Πλάτωνα “Τίμαιο” και “Κριτία”, στα οποία αναφέρεται ρητά ότι όσα αναγράφονται “δεν είναι πλαστός μύθος, αλλά αληθινή ιστορία”:
Τι λέει για την Ατλαντίδα ο Πλάτων στον “Τίμαιο” 22-25: “…Εκεί λοιπόν (στην Αίγυπτο) όταν επήγαν ο Σόλων, καθώς είπεν ετιμήθη με εξαιρετικάς τιμάς από τους κατοίκους και ζητών πληροφορίας διά την παλαιάν ιστορίαν της χώρας από τους ιερείς εκείνους που την εγνώριζον πολύ καλά, ανεκάλυψεν ότι ούτε αυτός ο ίδιος ούτε άλλος κανείς Έλλην εγνώριζε τίποτε σχεδόν διά τα παλαιά. Και όταν κάποτε ηθέλησε να τους παρασύρη εις συζήτησιν διά τα παλαιά ήρχισε να τους λέγη διά τα αρχαιοτάτας παραδόσεις των Αθηνών, διά τον Φορωνέα, ο οποίος εθεωρήθη ως ο πρώτος άνθρωπος, και διά την Νιόβην, διηγήθη επίσης διά τον Δευκαλίωνα και την Πύρραν πως διεβίωσαν μετά τον κατακλυσμόν και διά τους απογόνους των και προσεπάθησε να καθορίση πόσα έτη παρήλθον από όσα έλεγε και να χρονολογήσει. Κάποιος από τους ιερείς πολύ ηλικιωμένος του είπε τότε: “Σόλων, Σόλων, σεις οι Έλληνες είσθε αιωνίως παιδιά, κανείς Έλλην δεν είναι γέρων”.

Τα Απόρρητα του Ζώντος Πυρός κατά τους αρχαίους Έλληνες μύστες



Περί τα μέσα του 1ου αι. π.Χ. εις την πόλιν των Αθηνών ήκμαζε ένας διακεκριμένος φιλόσοφος ο Αμμώνιος, που είχε αναλάβει την εκπαίδευση πλειάδας επιμελών και γεμάτων από ανησυχίες νέων. Δίδασκε βάσει των αρχών της Ακαδημίας. Μεταξύ των καλύτερών του μαθητών, δια τον οποίον και δικαίως υπερηφανεύετο και τον οποίον συχνά προέτρεπε να εμφανισθεί δημόσια και να ομιλήσει, συγκατελέγετο ο εκ Χαιρωνείας Πλούταρχος, υιός του Νικάρχου και εγγονός του Λαμπιρίου.

Όπως οι πλείστοι των σοφών της Ελλάδος, ο Πλούταρχος μετέβη εις Αίγυπτον, ως προσκυνητής εις την κλασσικήν γην της μυήσεως και του εσωτερισμού· την οποίαν, αφ΄ου εμυήθη εις την μεγάλην ερμητικήν παράδοσιν, εγκατέλειψε και επέστρεψε στην πατρίδα του. Οι συμπολίται του, έκθαμβοι από τα μεγάλα πνευματικά του χαρίσματα και την ευγλωττία, τον απέστειλαν με ειδικήν αποστολήν εις Ρώμην. Αφιχθείς εις την πόλιν των αυτοκρατόρων, έμελλε να παραμείνει εκεί επί 25ετίαν περίπου, διανέμων τον χρόνο του μεταξύ της υπερασπίσεως των συμφερόντων των συμπατριωτών, της μελέτης και της διδασκαλίας της φιλοσοφίας. 

Όταν επέστρεψεν εις Βοιωτίαν, οι συμπολίται του τον τίμησαν με το αξίωμα του άρχοντος και επιθεωρητού των δημοσίων κτιρίων - οι δε Αθηναίοι τον ονόμασαν επίτιμο δημότη των και τον εξέλεξαν αρχιερέα του εν Δελφοίς μαντείου του Απόλλωνος. "Αγαπώ", έλεγε, "την μικράν μου πατρίδα, κατοικώ δε αυτήν, ίνα μη η απουσία μου την καθίστα έτι μικροτέραν". 

Ο βίος του Πλουτάρχου ηναλώθη έκτοτε εις την εκτέλεσιν όλων των οικογενειακών και πολιτικών του καθηκόντων, εις την αναθεώρησιν των αναριθμήτων του παρατηρήσεων και εις την σύνταξιν των "παραλλήλων βίων", ως και των πολυαρίθμων του ηθικών μονογραφιών - έργα τα οποία εξόχως συνέβαλαν εις την φήμην του. 

Εις το "περί ενυπνίων" έργον του ο Αρτεμίδωρος διηγείται ότι, ολίγον προ του θανάτου του, ο αγαθός Χαιρωνεύς είδε καθ' ύπνον τον θεόν Ερμήν τον ψυχοπομπόν να τον οδηγή εις τους ουρανούς, προς το θείον φως: λίγες ημέρες μετά, μια μεγάλη ψυχή επανέκαμψεν ούτως, ηρέμα, εις την αληθή της πατρίδα. 

Στα μεγάλα λόγια, μην περιμένεις μεγάλες πράξεις

Αποτέλεσμα εικόνας για Στα μεγάλα λόγια, μην περιμένεις μεγάλες πράξεις
Γράφει η Λία Ευαγγελίδου
Ναι, πιστεύω στη θεία δική! Ναι, πιστεύω ότι το άδικο δεν ευλογείται! Ναι, πιστεύω ότι η ζωή επιστρέφει συμπεριφορές! Και πραγματικά όταν βλέπω τη ρόδα να γυρίζει και να δικαιώνομαι γουστάρω. Ναι ρε, γουστάρω πολύ και γελάω με ύφος θριαμβευτή.
Και ξέρετε γιατί; Γιατί εγώ ξέρω τι είμαι και τι αξίζω. Γιατί όταν εγώ μιλούσα κανείς δεν άκουγε. Όταν εγώ μιλούσα, κανείς δεν πίστευε. Ναι πραγματικά, είναι το καλύτερο μου όταν ακούω συγγνώμες και βλέπω ύφος μεταμέλειας στα μάτια αυτά που κάποτε με ειρωνεύονταν.
Γουστάρω όταν αποδεικνύεται ότι έκαναν λάθος.
Αλλά το γαμώτο είναι ότι όταν έρχεται η δικαίωση δεν σε νοιάζει πια. Γιατί έχεις πονέσει μόνη και ο φταίχτης δεν ήταν εκεί να σε πάρει αγκαλιά. Γιατί όταν τα βραδιά έκλαιγες με λυγμούς δεν ήταν εκεί κανείς να σου σκουπίσει τα δάκρυα. Γιατί όταν πάλευες με θεούς και δαίμονες να νικήσεις τον πόνο που σε κέρασαν, εκείνοι έπιναν στην υγεία του μαλάκα. Γιατί όταν έσερνες τα πόδια σου κουβαλώντας μια ματωμένη καρδιά και μια ψυχή γεμάτη παράπονα για το άδικο που σε πνίγει,ο θύτης γελούσε νιώθοντας θεός

Σας δάνεισα το γέλιο μου γιατί ήσασταν ανίκανοι να φτιάξετε δικό σας..

Σχετική εικόνα
Γράφει η Λία Ευαγγελίδου
Φίλησα στόματα, που τώρα μιλούν άσχημα για μένα. Στέγνωσα δάκρυα ανθρώπων, που πλυμμύρισαν με δάκρυα τα δικά μου μάτια. Σήκωσα ανθρώπους, που έριξαν εμένα κάτω. Ήμουν εκεί για ανθρώπους, που δεν ήταν ποτέ εκεί για μένα. Όλα είναι μαθήματα. Και μάλιστα σωστά μαθήματα από τους λάθους ανθρώπους. Μαθήματα ζωής θα τα ονόμαζα, που θα με συντροφεύουν για πάντα.
Κοιτάξτε με, ρε, τώρα. Δεν με χαλάσατε. Είμαι ακόμα εγώ. Δεν με αλλάξατε. Παραμένω ακόμα παιδί στην ψυχή. Απλά με μάθατε, ρε. Με μάθατε να μην γίνω σαν τα μούτρα σας. Το μόνο αρνητικό που μου αφήσατε είναι η επιφυλακτικότητα. Να μην πιστεύω ό,τι βλέπω. Να μην είμαι τόσο αφελής. Μόνο αυτό αλλάξατε πάνω μου. Ίσως και να σας ευγνωμονώ γι’ αυτό. Ίσως έτσι προστατεύσω λίγο την καρδιά μου. Ίσως έτσι καταφέρνω να διακρίνω τους ψεύτες τους εγωιστές και τους μίζερους. Ίσως έτσι μάθω να ξεχωρίζω τα πρόσωπα από τα προσωπεία. Ίσως έτσι μάθω να διαθέτω τον χρόνο μου και την ενέργεια μου σε αληθινούς ανθρώπους.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

1

Το Ενατο Κυμα