Οι βασικές εγγενείς λειτουργίες της ανθρώπινης νοημοσύνης, όπως η παραγωγική σκέψη (που από το όλο παράγει τα μέρη) και η επαγωγική σκέψη (που από τα μέρη ανάγεται στο όλο) εμφανίζονται με την αρχή της ενσυνείδητης σκέψης. Στην προσπάθειά του να εξηγήσει το περιβάλλον του ο άνθρωπος γρήγορα οδηγήθηκε (πολύ πριν την παλαιολιθική εποχή) στην αντίληψη ότι από Μία Αρχική Ενότητα, Κάποιο Κοσμικό Ον, δημιουργήθηκαν όλα αυτά που δεν βλέπουμε (δυνάμεις, ψυχές...) και όλα όσα βλέπουμε (φυσικά όντα και φυσικά φαινόμενα.
Αυτή η αντίληψη συνδέθηκε ουσιαστικά, συμβολικά, και πρακτικά με την θυσία. Είναι ηκοσμική θυσία που παράγει τα πάντα.
Από την άλλη μεριά ο άνθρωπος, εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, για να επιβιώσει αναγκάστηκε, κοντά στην συλλογή καρπών και ριζών, να χρησιμοποιήσει και κρέας, που στην αρχή άρπαζε από άλλα σαρκοφάγα ζώα, ενώ αργότερα άρχισε κι ο ίδιος να κυνηγά. Ο φόνος ενός ζώου, ακόμα και για τον πρωτόγονο άνθρωπο, δεν ήταν μόνο μια πράξη ζωής, που χάριζε ζωή με την κατανάλωση κρέατος, ήταν και μια πράξη που δημιουργούσε ενοχές (για την ζωή που αφαιρείται).