Αν χωρίσουμε θ’ αυτοκτονήσω

Πολλές ερωτικές σχέσεις, φτάνουν σε ένα σημείο όπου οι σύντροφοι εξοικειώνονται υπερβολικά και ένας από τους δύο ή και οι δύο αλλάζουν με τη πάροδο του χρόνου. Μερικές φορές, οι άνθρωποι φτάνουν σε ένα σημείο που, αυτό που κάποτε έβρισκαν ελκυστικό στο σύντροφό τους, πλέον να αποτελεί αιτία χωρισμού. 

Πολλά ζευγάρια με ευτυχισμένους γάμους, καταλήγουν να χωρίζουν, με τον έναν να φεύγει από το σπίτι, χωρίς όμως να είναι ξεκάθαρο τελικά ποιος αφήνει ποιόν. Υπάρχουν φυσικά και εκείνοι που λειτουργούν με θυμό, θέλοντας να «τιμωρήσουν» τον άλλον για την απόφασή του να χωρίσει ή άλλοι που θέλουν πάση θυσία να συνεχίσουν τη σχέση με αποτέλεσμα να πεί το γνωστό «Αν με αφήσεις θ’ αυτοκτονήσω».

Πιστεύω πως οποιοσδήποτε ακούσει κάτι τέτοιο από τον/τη σύντροφό του, θα κάνει πίσω στον χωρισμό διότι κανείς δεν θέλει να είναι υπεύθυνος για τον θάνατο ενός ανθρώπου. Επομένως, αν ο σκοπός αυτής της ανακοίνωσης είναι η αναβολή του χωρισμού, τότε πράγματι επιτυγχάνεται αλλά για λίγο. 

Με λίγα λόγια, μια τέτοια απειλή συνήθως παραμένει απειλή. Ας μην ξεχνάμε πως μια τέτοια ανακοίνωση, προκαλεί θυμό σε αυτόν που καθίσταται ξαφνικά υπεύθυνος για μια επικείμενη αυτοκτονία και ο θυμός δεν ενθαρρύνει κανένα συναίσθημα αγάπης άρα και επιθυμίας για παραμονή στη σχέση. Με λίγα λόγια, ενώ αυτός ο εκβιασμός έχει ως στόχο να φέρει κοντά τον άλλον, στη πραγματικότητα τον απομακρύνει.

Από την άλλη υποτίθεται ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να στηριζόμαστε αποκλειστικά στη γνώμη των άλλων και πως αν δεν μας θέλει κάποιος, σίγουρα μας θέλει κάποιος άλλος. Εξάλλου, πόσο καλό είναι, να κρατάς δίπλα σου κάποιον που δεν σε θέλει και πόσο ηθικό είναι να τον εκφοβίζεις;  Μην ξεχνάμε ότι ένα άτομο που απειλεί με αυτοκτονία σε ένα χωρισμό, είναι πολύ πιθανό να το επαναλάβει για ένα άλλο άσχετο θέμα. Από την άλλη, υπάρχουν όντως άνθρωποι που αυτοκτονούν, είναι σπάνιο αλλά συμβαίνει.

Πρίν από λίγες μέρες, με επισκέφθηκε μια ασθενής, μετά τη δεύτερη απόπειρα αυτοκτονίας που είχε κάνει. Ήταν καταρρακωμένη διότι ο άντρας της, μετά από 20 χρόνια γάμου και τρία παιδιά, την άφησε για μία άλλη. Ο κίνδυνος που έπαιρνε αυτή η γυναίκα για τη ζωή της, μου φαινόταν τόσο αληθινός, που ζήτησα από τον άντρα της να έρθει να με δεί.

Ο σύζυγος αυτής της γυναίκας, μου είπε πως φυσικά και δεν ήθελε η μητέρα των παιδιών του και ο άνθρωπος με τον οποίο έζησε 20 χρόνια, να αυτοκτονήσει, αλλά η ζωή του ήταν άδεια και είχε αποφασίσει να φύγει. Μου είπε πως ο τρόπος που τον αγαπούσε η άλλη γυναίκα δεν είχε καμία σχέση με τον τρόπο που τον αγαπούσε η γυναίκα του και ότι ένιωθε πως θα ήταν ευτυχισμένος (για κάποιο λόγο που δεν ήταν προφανής, μου εξομολογήθηκε ότι η άλλη γυναίκα ήταν άσχημη. Δεν με ξάφνιασε που ένας άντρας απατούσε τη γυναίκα του με μια άλλη λιγότερο όμορφη, ωστόσο ποτέ δεν κατάλαβα γιατί το ανέφερε).

 Όσο λοιπόν μιλούσε για τον γάμο του, ήταν προφανές ότι ουσιαστικά δεν άφηνε τη γυναίκα του αλλά όλη του την οικογένεια η οποία, από τα λόγια του φάνηκε ότι τον θεωρούσε αποτυχημένο. Είναι αλήθεια ότι κάποιος που αφήνει τον/τη σύζυγό του, αφήνει παράλληλα και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας ενώ είναι εύκολο να παρασυρθεί κανείς από τον ενθουσιασμό ενός νέου έρωτα.

Του είπα ότι πίστευα πως η γυναίκα του βρισκόταν σε κίνδυνο και του πρότεινα, τι κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να κάνει. Οποιοσδήποτε και αν είναι ο λόγος που ένας εραστής θέλει να δώσει τέλος στη ζωή του, στην αρχή το συναίσθημα είναι δυνατό αλλά στη πορεία εξασθενεί. 

Δεν έχω δεί, για παράδειγμα, κάποιον να αυτοκτονεί 6 μήνες μετά το χωρισμό. Ζήτησα λοιπόν από αυτό το σύζυγο να πεί στη γυναίκα του ότι δεν ήταν απολύτως βέβαιος ότι θα έφευγε αλλά ότι ήθελε να απομακρυνθεί για λίγο προκειμένου να σκεφτεί. 

Σκέφτηκα πως με αυτόν τον τρόπο, η γυναίκα του θα ζούσε όσο χρειαζόταν για να ξεπεράσει τη προδοσία και το αίσθημα ταπείνωσης.

Πράγματι με αυτόν τον τρόπο, την έκανα-αντί να της λείπει και να θρηνεί για τον γάμο της-να τον αγνοεί πλήρως όταν ερχόταν να επισκεφθεί τα παιδιά. Όταν μετά από 8 μήνες, ο άντρας της έκανε αίτηση διαζυγίου, εκείνη ήταν φανερά εκνευρισμένη που δεν είχαν ξεκινήσει τη διαδικασία νωρίτερα (ωστόσο εκνευρίστηκε που ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με την «άσχημη» μνηστή του πρώην άντρα της).

 Λίγο πρίν βγεί το διαζύγιό της, παραιτήθηκε από τη δουλειά της που για πολλά χρόνια θεωρούσε βαρετή και ξεκίνησε καριέρα σαν τραγουδίστρια. Το παράδειγμά της, είναι ενδεικτικό του πόσο ανούσιο είναι για κάποιον να επιδιώκει τον θάνατο όταν μετά από ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, θα έχει βρεί τουλάχιστον ένα καλό λόγο να θέλει ζήσει.

Είναι λογικό να απορείτε γιατί ορισμένοι άνθρωποι απειλούν ότι θα αυτοκτονήσουν μπροστά σε μια απόρριψη από αυτόν που αγαπούν, κάτι που είναι επώδυνο αλλά δεν οδηγεί όλο τον κόσμο στην αυτοκτονία. 

Γιατί είναι τόσο ευάλωτοι αυτοί οι άνθρωποι; Μάλλον επειδή αυτή η σχέση, τους καθορίζει και χωρίς αυτή ή τον/τη σύντροφό τους, η ζωή τους δεν έχει νόημα. Πιστεύουν πως αν επικοινωνήσουν στον άλλον, το πόσο δυνατά αισθάνονται, εκείνος θα γυρίσει πίσω διότι δεν θα έχει άλλη εναλλακτική. Οι άνθρωποι που κατασκοπεύουν τους συντρόφους τους, κατακλύζονται από το ίδιο συναίσθημα.

Πώς λοιπόν, βοηθάω τους ανθρώπους που έρχονται σε μένα έτοιμοι να πεθάνουν από ερωτική απογοήτευση; Σε αυτές τις περιπτώσεις, συνήθως τους βοηθάω να βρούν άλλα κομμάτια του εαυτού τους που αξίζουν για να ζήσουν, ανεξάρτητα από το αν τους αγαπάει ή όχι ο/η σύντροφός τους.

Εφόσον είχαν ζωή και πρίν παντρευτούν ή κάνουν σχέση με τον συγκεκριμένο άνθρωπο, μπορούν να έχουν και μετά. 

Κανένα συναίσθημα και κανένα πάθος δεν κρατάει για πάντα, είναι μόνο θέμα χρόνου. Γι΄ αυτό προτείνω πάντα σε αυτά τα άτομα να περνάνε πολύ χρόνο με την οικογένεια και τους φίλους τους. Κι ακόμη κι αν δεν μπορούν να φανταστούν τη προοπτική μιας σχέσης με κάποιον άλλον, τους μιλάω γι’ αυτή τη πιθανότητα. Βαθιά μέσα τους, γνωρίζουν ότι θα έχουν έναν άλλο σύντροφο στο μέλλον απλά δεν μπορούν να περιμένουν.  Επομένως, προσπαθώ να τους πείσω.

Από την άλλη, ο άνθρωπος που «εκβιάζεται» και κρατάει τη σχέση υπό αυτή την απειλή, δεν μπορεί να θυσιάζεται και να ξαναθυσιάζεται. Η απειλή της αυτοκτονίας είναι σαν όπλο και όταν κάποιος το στρέφει εναντίον σου, εσύ δεν το αγνοείς και φεύγεις. 

Αν δεν πάρετε την απειλή αυτή, στα σοβαρά είναι σαν να προκαλείτε τον άλλον να τραβήξει τη σκανδάλη. Πρέπει να πάρετε τον άλλον στα σοβαρά, ακόμη κι αν  αυτό σημαίνει να δώσετε χρόνο στον/στη σύντροφό σας να το αποδεχτεί και να του/της φέρεστε καλά.

Πρόσφατα άκουσα για μια γυναίκα που έμεινε λέει με τον άντρα της για 20 χρόνια, επειδή εκείνος απειλούσε πως αν τον άφηνε θα αυτοκτονούσε. Αλλά δεν πιστεύω ότι αυτή η γυναίκα ήταν ειλικρινής. Η απελπισία του άντρα της και το δικό της αίσθημα ευθύνης θα είχαν φθαρεί πολλά χρόνια πρίν. Πιστεύω απλά πως αυτή ήταν η δικαιολογία της που δεν ρίσκαρε να αλλάξει τη ζωή της!

psychologytoday

singleparent.gr

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ