Αυτός ο πλανήτης δεν θα θεραπευτεί παρά μόνο όταν αναγνωριστεί και τιμηθεί ουσιαστικά η ιερότητα της θηλυκότητας.
Σε ένα κόσμο γεμάτο Καρντάσιανς από τη μια μεριά και γυναίκες που βιάζονται, ακρωτηριάζονται στα γεννητικά τους όργανα, περπατάνε χιλιόμετρα με τα παιδιά τους αγκαλιά για να σωθούν από την φρίκη του πολέμου από την άλλη... έχουμε πολύ δρόμο ακόμα.
Σε όλες τις γυναίκες που υποφέρουν αυτή τη στιγμή στον πλανήτη από την βία, την αδιαφορία και την υποκρισία του πολιτισμού μας και σε όσες εργάζονται για να κάνουν αυτόν τον πλανήτη έναν καλύτερο κόσμο υποκλίνομαι και αφιερώνω αυτό το κείμενο:
"Ανακτά τη δύναμη της…
Πέρασε χρόνια χωρίς να συνειδητοποιεί ποια είναι.
Αμφέβαλε για την ομορφιά, την εξυπνάδα και την δύναμη της...
Ήταν αυτή που ένοιωθε ότι δεν ανήκε αρκετά σε αυτό τον κόσμο. Γιατί όταν ήρθε σε αυτή τη ζωή, οι δεσμοί της με τον κόσμο του Πνεύματος παρέμειναν αρκετά ισχυροί.
Ένοιωθε μπερδεμένη και χαμένη σε νεαρή ηλικία, ανίκανη να δει τον εαυτό της, πόσο μάλλον να τον εκτιμήσει.
Ως αποτέλεσμα ήταν σαν πλοίο που επέπλεε στον ωκεανό χωρίς πηδάλιο και χωρίς τα πανιά της εμπιστοσύνης να την οδηγήσουν προς την δική της Γη της Επαγγελίας.
Ήταν αυτή που στερήθηκε την αυτοαποδοχή και διψασμένη την έψαχνε μέσα από τις σχέσεις της με τους άλλους.
Γι’ αυτό ήταν ευχάριστη με τους ανθρώπους,
Δεν ρίσκαρε την αντιπαράθεση προκειμένου να υποστηρίξει τον εαυτό της. Υπέκυπτε στο να επηρεάζεται από τις γνώμες των άλλων, ακόμα κι όταν δεχόταν τη δική της εσωτερική καθοδήγηση.
Επέτρεψε στην αλήθεια της να εξατμιστεί...
Επέτρεψε στον εαυτό της να την ελέγχουν…