Αγαπάς τον εαυτό σου; Πολέμησέ τον… θα γίνετε και οι δύο σας καλύτεροι.

Μετατρέποντας την Εμπειρία, σε Μάθημα για το Αύριο…

1.
Όταν αισθάνεσαι πως η ζωή σου δεν έχει κάποιο νόημα και πως βυθίζεσαι στον βούρκο της ρουτίνας, κήρυξε τον πόλεμο στον… εαυτό σου.
Θα τον αναγκάσεις να δραστηριοποιηθεί…

2.
Ο Φόβος, η Ανάγκη και η Επιθυμία, είναι αυτά που μας κάνουν Ανθρώπους, αντί για άψυχες μηχανές.
Η ορθή χρήση αυτών των συναισθημάτων, είναι αυτό που μας κάνει Πολεμιστές…
Μην αποδιώχνεις τα συναισθήματά σου… αγκάλιασέ τα, αυτά είναι η τροφή της ψυχής σου.
Ο Πολεμιστής δεν άρχεται από τα συναισθήματά του… κυριαρχεί επάνω τους και τα χρησιμοποιεί σαν κινητήρια δύναμη για να επικρατήσει στην Μάχη.

3.
Η Άγνοια είναι θεμιτή και συγχωρητέα.
Η άγνοια της Άγνοιας, όμως, είναι επικίνδυνη και ασυγχώρητη, όταν τροφοδοτείται από την Αλαζονεία.
Ποτέ δεν γνωρίζεις πλήρως… πρέπει διαρκώς να μαθαίνεις.

4.
Η Δύναμη που διαθέτεις δεν είναι μόνον αυτή που στην πραγματικότητα κατέχεις, αλλά, κυρίως, αυτή που ο εχθρός σου φαντάζεται πως κατέχεις…
Η ΑΛΗΘΙΝΗ σου Δύναμη είναι το να μπορείς να ΦΑΝΕΙΣ δυνατότερος από ότι στην Πραγματικότητα ΕΙΣΑΙ.
Και δυναμώνοντας έτσι η Εικόνα σου, δυναμώνεις και Εσύ…

Ποιός ανακάλυψε πραγματικά το dna; – 2

(προηγούμενο)

ήρωάς μας (με μηδενισμένη πλέον τη θέλησή του) άρχισε ν’ απαντάει στις ερωτήσεις. Λογικές στην αρχή, παράλογες ( ; ) κατόπι. Ποιός είναι, γιατί ήθελε να γίνει μέλος της «υπερεσίας», κτλ.

Όμως, αυτά δεν ενδιέφεραν την ομάδα των ανακριτών, παρεκτός γιά καθαρά τυπικούς λόγους. (Να συμπληρωθούν τα προβλεπόμενα έντυπα καί να μπουν στο αρχείο.) Πολύ σύντομα, ο άνθρωπός μας αποκάλυψε λίαν ενδιαφέροντα πράγματα… Το πιό «καθημερινό», πως στην προηγούμενη ζωή του ήταν Έλληνας – ένα πλουσιόπαιδο από την Καβάλα, που πέθανε δύο χρόνια πριν ξαναγεννηθεί από φυματίωση, αποτέλεσμα της άστατης ζωής του στο Παρίσι.

Αργότερα, τους είπε πως είναι μετενσάρκωση του Ιάσονα (ναί, του γνωστού), κι ακόμη αργότερα πως ήταν μέλος μιάς κάποιας «Γαλάζιας Αδελφότητας», τον καιρό της Ατλαντίδας…

Επί τόση ώρα, οι έμπειροι ιεροεξεταστές συγκρατούσαν τα χασμουρητά τους. Στο άκουσμα των περί μετενσαρκώσεως του Ιάσονα συγκράτησαν το γέλιο τους – αν καί συνέχισαν να καταγράφουν τα πάντα, ως είθισται στις «υπερεσίες». Αλλά η λέξη «Ατλαντίδα» τους έβαλε φωτιά στον κώλο, επενεργώντας σα δέκα καφέδες μαζεμένοι. Πλέον, οι ερωτήσεις των ανακριτών δεν προλάβαιναν να πάρουν σειρά, καί ήταν καθαρά αυτοσχεδιαζόμενες της στιγμής.

Κάποια στιγμή, ο ήρωάς μας τους εξήγησε ότι το σχήμα του μικροσκοπικού γενετικού υλικού, που έδινε τις κληρονομικές ιδιότητες, ήταν σα φίδι – πράγμα που ήξεραν πολλοί παλαιοί πολιτισμοί, καί το απεικόνιζαν. Νά, καλή ώρα όπως άμα πεταχτεί κανείς 8 μίλια παραδίπλα απ’ το Τσέλτεναμ (δηλ. την έδρα της «υπερεσίας»), στο Γκλώστερ, εκεί κοντά…

…ανάμεσα στα θαυμάσια βιτρώ του καθεδρικού ναού του Γκλώστερ, θα δεί καί την εκδίωξη του Αδάμ απ’ τον Παράδεισο:

Το φίδι στη ράχη του έχει γεωμετρικά σχέδια… λοιπόν, κάπως έτσι είναι καί το υλικό που δίνει τις κληρονομικές ιδιότητες. Οι κουκκίδες των σχεδίων είναι οι χημικές ενώσεις που περιέχουν τη γενετική πληροφορία – πχ ποιό παιδί είναι ξανθό, ποιό μελαχροινό, κτλ κτλ κτλ.

Ποιός ανακάλυψε πραγματικά το dna; – 1

άθεστε καλά; Θά ‘πρεπε.

Σήμερα θα μάθετε μερικές παρασκηνιακές «λεπτομέρειες» από την σύγχρονη ανακάλυψη του dna. Αλλά ταυτόχρονα ετοιμαστήτε να πιάσετε στα χέρια σας τη φωτιά του Προμηθέα!

Όπως ήδη καταλάβατε, συνεχίζουμε τη σειρά του μυθιστορήματος. Πάλι με πραγματικά στοιχεία.

1. Τα σκοτεινά χρόνια

Στη ζωή αρκετών ιστορικών προσώπων υπάρχει μία σκοτεινή περίοδος. Συνήθως κατά τη νεότητά τους, όπου ιστορικώς αποκρύπτονται δάσκαλοι κι επιρροές – που ενδεχομένως αργότερα θα έφερναν σε δύσκολη θέση τον μαθητευόμενο. Καί γιά να γίνω σαφής, παραδείγματα:

• Χριστός.

Το μέγιστο παράδειγμα αυτού που ισχυρίζομαι. Από τότε που ήταν μωρό καί έφυγαν οικογενειακώς στην Αίγυπτο, εμφανίζεται μία φορά δωδεκαετής να διδάσκει «στον ναό» (του Κρόνου; ), καί μετά από άλλα 18 χρόνια άρχισε να διδάσκει ανοιχτά.

Μόνον εικασίες μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτά τα «σκοτεινά» χρόνια. Θέλετε τη γνώμη μου; επισκέφθηκε κάποια Ελληνικά θρησκευτικά κέντρα, ενδεχομένως κι Αιγυπτιακά, πήρε οδηγίες από τους ιερείς καί τις ιέρειες, κι αντάλλαξε γνώμες.

Ξέρω, τίποτε απ’ αυτά δεν αποδεικνύεται. Σωστά. Αλλά μή μου πήτε ότι τόσα χρόνια έφτιαχνε …έπιπλα στην πατρική βιοτεχνία «Ιωσήφ καί Υιός ΟΕ»!

• Μέγας Αλέξανδρος

Με το που σύναξε τους Πανέλληνες καί τους είπε να ετοιμαστούν γιά εκστρατεία στην Περσία, …χάθηκε. Επί τέσσερα χρόνια, κανείς δεν ήξερε πού βρίσκεται. (Ούτε σήμερα ξέρει.) Το ωραίο είναι πως ούτε κάποιος από το στράτευμά του μίλησε αργότερα. Δεν ξέρω με ποιόν τρόπο το κατάφερε (τους όρκισε στο ύδωρ της Στυγός; ποιός να ξέρει…), αλλά το πέτυχε.

Λεπτομέρεια: εκτός από παράδειγμα ιστορικού προσώπου με σκοτεινή περίοδο, ο Αλέξανδρος είναι κι αντιπαράδειγμα ηγεμόνα, που απουσίασε επί απαράδεκτα μακρό χρόνο από την έδρα του.

Κυκλοφόρησε η φήμη ότι πολεμούσε τους Πάρθους… καί λίγο αργότερα κυκλοφόρησε η φήμη ότι σκοτώθηκε. Τότε ξεσηκώθηκαν περιχαρείς οι αντιμακεδονικές πολιτικές φατρίες σ’ όλη την Ελλάδα, κι έδιωξαν τις Μακεδονικές φρουρές. Πρωτοστάτες στα σχετικά γεγονότα οι Θηβαίοι (καί, πάω στοίχημα, με «μαναφούκια» των Γεφυραίων της περιοχής), που φαίνεται πως βιαιοπράγησαν κιόλας.

Έλα, όμως, που ο Μεγάλος ζούσε… καί τά ‘μαθε αυτά… καί κατέβηκε κάτω, κι έκανε τη Θήβα οικόπεδο. Πλην «οικίας Πινδάρου του μουσοποιού».

• Ιάσων

Από ηλικίας 6 ετών μέχρι τα 24 του θεωρητικώς μαθήτευε στον κένταυρο Χείρωνα. Αλλά, μέσα σε τόσα χρόνια, πολλά μπορούν να συμβούν.

Όπως ένα προπαρασκευαστικό ( ; ) ταξίδι μέχρι την Αία, μόνος του. Όπως, πολλούς αιώνες αργότερα, κι ο…

Τα φίδια ως σύμβολα – 2

(προηγούμενο)

ιά επεξήγηση (πριν προχωρήσουμε) σαφώς επιβάλλεται.

Τα όσα ισχυρίστηκα γιά τη Ρόδον καί τον Λαβύρινθο, τα συνεπέρανα κυρίως με «ανάστροφη μηχανική» στα μυθολογικά δεδομένα. Κοιτάξτε πώς:

Γιά τον Μίνωα, η Μυθολογία μας είναι ξεκάθαρη πώς έβγαιναν φίδια απ’ το σώμα του (το ερμηνεύω πως πήγαινε να κλωνοποιήσει τον εαυτό του – δηλ. γενικά έκανε βιολογικές έρευνες), καί πως είχε κλεισμένον τον Μινώταυρο στον Λαβύρινθο. Τώρα, εφ’ όσον έκανε βιολογικές έρευνες κι εφ’ όσον ήταν με τους κακούς (δηλ. μικτής Κρόνιας Πελασγικής κι Ατλάντειας καταγωγής), λογικό είναι που έφτιαξε το τέρας Μινώταυρο. (Καί όχι να το γέννησε η σύζυγός του.) Άλλως τε, οι Άτλαντες ήταν μανούλες στην κατασκευή τεράτων!

Τον οποίο Μινώταυρο έφτιαξε, αφού εκμεταλλεύτηκε προγενέστερη κατάσταση, δηλ.ύπαρξη βιολογικού εργαστηρίου. (Όχι πως δεν μπορούσε να φτιάξει το δικό του, αλλά εκμεταλλεύτηκε κι ένα άλλο χαρακτηριστικό: την ήδη σχηματισμένη σκεπτομορφή του «εδώ-σκαλίζουμε-τα-γονίδια».)

Εφ’ όσον, πάλι, τον Μινώταυρο τον γέννησε η Πασιφάη ( = Πανσέληνος), αυτό μου γέννησε υποψίες ότι το βιολογικό εργαστήριο είχε να κάνει με αστρονομικά δεδομένα. (Εντάξει… Όντως ισχύουν κι όσα έχετε διαβάσει μέσες-άκρες οι περισσότεροι από σας, γιά τη σύνδεση βιολογικών κύκλων καί άστρων. Πχ το του Ιπποκράτη, πως οι εγχειρήσεις πρέπει να γίνονται με το χάσιμο του φεγγαριού. Κτλ κτλ.) Κυρίως, το ότι είχε σχήμα κάποιου αστερισμού, διότι «όπως επάνω, έτσι καί κάτω». (Αυτός ήταν ένας απλούστατος τρόπος να τραβήξουν αιθερική ενέργεια.)

Πρέπει, λοιπόν (σχεδόν αναγκαστικά), το βιολογικό αυτό εργαστήριο (ο Λαβύρινθος) να κατόπτριζε κάποιον αστερισμό, ο οποίος ευνοεί το φαινόμενο της ζωής. Υποψιάζομαι 2-3, με κυριώτερο τον Ωρίωνα. (Λόγωι της σχετικής κουβέντας που κάναμε γιά τον Μ. Αλέξανδρο, καί λόγωι κάποιων παρατηρήσεων δικών μου επί χάρτου.) Δεν γνωρίζω ακόμη γιά ποιόν αστερισμό πρόκειται, αλλά θα το καταλάβω …ανάποδα: όταν βρεθεί ο πραγματικός Λαβύρινθος, η κάτοψή του θα μας τα πεί όλα. Πάντως, το σπήλαιο, που στις μέρες μας έχει μισο-ταυτιστεί με τον μυθικό Λαβύρινθο (δυστυχώς, ενώ γνωρίζω πως υπάρχει, δεν μπόρεσα να βρω φωτογραφία του να τη βάλω εδώ), δεν έχει τέτοιες προδιαγραφές.

Το ότι η Ρόδον κι ο Μίνωας έκαναν βιολογικές έρευνες, το συμπεραίνω από το ότι εκείνη την εποχή (κάπου το 2200 πΧ) στην Ανατολική Μεσόγειο καί τον Εύξεινο «κυκλοφορούσε» ευρέως μιά δυνατότητα στην παραγωγή κλώνων (πχ σπαρτοί της Κολχίδας – δες σύνδεσμο γιά Μήδεια, αμέσως παρακάτω). Η οποία, μάλιστα, στους ανθρώπους της εποχής φαινόταν ως κάτι το σχεδόν συνηθισμένο. Δυνατότητα ακόμη καί γιά πλήρη αντικατάσταση ανθρωπίνων μελών (Πέλοπας), ή καί ολόκληρων ανθρώπων καί ζώων (Μήδεια με Πελία). Γιά να επιμένει τόσο πολύ η Μυθολογία μας ξανά καί ξανά καί ξανά, σημαίνει πως αυτά όλα γινόντουσαν στ’ αλήθεια.

Τα φίδια ως σύμβολα – 1

ριν ξεκινήσουμε, θέλω να ξεκαθαρίσω δυό πραγματάκια σχετικά με τα σύμβολα καί τους συμβολισμούς. Χωρίς την παραδοχή των οποίων είναι αδύνατο να προχωρήσουμε.

Το πρώτο, πως κάθε λαός ερμηνεύει τα σύμβολα όπως θέλει. Δεν ισχύει κατ’ ανάγκην μία κοινή παγκόσμια γλώσσα. Εδώ, καλά-καλά, δεν ισχύει η ίδια γλώσσα των συμβόλων γιά τα όνειρα σε δύο διαφορετικούς ανθρώπους! Πχ ο ένας τον γάμο σε όνειρο τον ερμηνεύει ως χαρά, ενώ ο άλλος ως …κηδεία. (Εντάξει, δεν θα κάνουμε τώρα τόσο βαθειά ανάλυση, ώστε ν’ αγγίξουμε πχ την ευθεία καί την αντίστροφη ερμηνεία των συμβόλων.)

Καί το δεύτερο, πως τα επίπεδα ερμηνείας του μύθου, ειδικά γιά την Ελλάδα καί τους λαούς που αυτή επηρέασε, είναι το πολύ τρία.

Μην πάτε μακριά, ρίξτε απλά μιά ματιά στις λέξεις της Ελληνικής: οι έννοιες που κουβαλάνε, ποτέ δεν είναι πάνω από τρείς. (Πχ «τέλος» σημαίνει τον τερματισμό, αλλά καί τον φόρο. Δύο έννοιες.) Έτσι ακριβώς γίνεται καί στους μύθους: έχουν το πολύ τρία συμβολιστικά επίπεδα.

Καί γιά να προλάβω τους εξυπνάκηδες «ψαγμένους» νεοεποχίτες: εάν το παρακάνουμε με τα συμβολιστικά επίπεδα, τότε είναι τόσες πολλές οι «νευρικές συνάψεις» που δημιουργούνται μεταξύ των επιπέδων, που χανόμαστε. Κι ο μύθος καταντάει γενικόλογος κι άχρηστος. Απλοί κανόνες συνδυαστικής! Έτσι, κάτι γιά «εφτά επίπεδα ερμηνείας» κτλ κτλ εμένα μου ακούγονται τελείως ανεδαφικά. Απλά χαμογελάω με τους ανθρώπους που το παίζουν μύστες, αλλά δεν μπορούν να κάνουν ούτε απλές σκέψεις γιά τις συνέπειες των όσων ισχυρίζονται.

Τούτων ειπωθέντων, ας δούμε τί συμβολίζει το φίδι στον διευρυμένο Ελληνικό κόσμο.

Όλοι συμφωνούν απάνω-κάτω πως στις παγανιστικές εποχές (πχ αρχαία Ελλάδα) το φίδι ήταν σύμβολο αρχαίας σοφίας (πήγα να γράψω «σ-οφίας»! ), θεραπείας, καί καμιά φορά κάτι σαν δαίμων φύλακας του σπιτιού ή του ναού από κακούς ξένους («οικουρός όφις»). Ενώ, αντίθετα, στον χριστιανισμό το φίδι είναι σύμβολο του κακού (καί του Κακού), που πρέπει να πατηθεί από κάτω. Μάλιστα, πολλοί ξέρω ‘γώ σατανιστές καί διάφοροι άλλοι τέτοιοι υιοθέτησαν το φίδι ως σύμβολο σε ταττουάζ, εμβλήματα, κτλ κτλ. Συμφωνώντας -εμμέσως πλήν σαφώς- με τον χριστιανισμό, τον οποίο κατά τ’ άλλα απορρίπτουν!

Ας δούμε, όμως, διάφορες περιπτώσεις φιδιών-συμβόλων της αρχαίας Ελλάδας.

Πρώτο καί καλύτερο, το κυρήκειο του θεού Ερμή:

Δύο φίδια περιπεπλεγμένα καί συμμετρικώς αντικρυστά.

Σας έχω πεί, όμως, ότι αυτά αντιπροσωπεύουν επίσης την «κατερχόμενη» καί την «ανερχόμενη» εξάδες ουρανίων σωμάτων, που κυριαρχούν στα ζώδια.

Γιατί ο χρυσός είναι απαραίτητος στην ιατρική βιομηχανία;

Χάρη στις μοναδικές φυσικές ιδιότητες του ο χρυσός είναι ένα σωτήριο υλικό που έχει γίνει απαραίτητο για την ιατρική, ειδικά για  θεραπείες και τεχνολογίες σε καρδιολογικά προβλήματα.

Οι γιατροί άρχισαν να χρησιμοποιούν το χρυσό για την πρόληψη διάφορων μολύνσεων κατά τη διάρκεια του 1800. Τώρα, χρησιμοποιείται ακόμη και σε μελέτες για τον καρκίνο από εκατοντάδες ερευνητές σε όλο τον κόσμο. Ο χρυσός έχει αποδειχθεί ότι είναι απαραίτητος για την ιατρική βιομηχανία και τις ιατρικές τεχνολογίες. Στην πραγματικότητα, παίζει σημαντικό ρόλο στην καρδιακή υγεία, δίνοντας σε εκείνους που έχουν ανάγκη μια νέα ζωή.

Τι είναι αυτό που καθιστά τον χρυσό ως ένα πολύτιμο ορυκτό για τεχνολογίες επεξεργασίας καρδιάς; Λόγω της μοναδικής του μοριακής δομής  ο χρυσός είναι σχεδόν μη υποκείμενος σε διάβρωση, σε οξέα και την ανάπτυξη βακτηριδίων. Ο χρυσός είναι επίσης εύπλαστος, ενώ είναι σχεδόν άφθαρτος, κάτι το οποίο τον καθιστά ιδανικό για  βηματοδότες και για την εμφύτευση ενδοπρόθεσης καρδιάς (stent) . Σε ορισμένες περιπτώσεις, επιχρυσωμένοι βηματοδότες έχουν σώσει τις ζωές των ασθενών αφού βηματοδότες κατασκευασμένοι από άλλα υλικά προκαλούν αλλεργικές αντιδράσεις ή λοιμώξεις.

H ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΑΡΜΟΝΙΑ

Από το βιβλίο του OSHO

 Μόνο η εμφάνιση είναι ίδια. Η εμφάνιση του ποταμού και η δική σου επίσης.

Δεν μπορείς να μπεις δυο φορές στο ίδιο ποτάμι…

…γιατί ο ποταμός δεν θα είναι ποτέ πια ο ίδιος ούτε κι εσύ. Γι’ αυτό κάθε στιγμή είναι μοναδική, ασύγκριτη! Δεν υπήρξε ποτέ πριν κι ούτε θα υπάρξει ποτέ πια. Είναι πανέμορφο αυτό! Η στιγμή δεν είναι επανάληψη. Είναι πάντα ολόδροση.

Αυτή τη δροσιά της στιγμής τη χάνεις, όταν ο νους σου επιμένει να προσκολλάται, να κατέχει, όταν επιζητάς τη μονιμότητα. Αν είχες έναν μόνιμο, αναλλοίωτο εαυτό, δεν θα ήταν ούτε καν σαν πέτρα, γιατί ακόμα κι οι πέτρες αλλάζουν. Ο εαυτός όμως δεν θα μπορούσε να είναι σαν λουλούδι. Αν όλα τα πράγματα είχαν έναν αναλλοίωτο εαυτό, ένα αναλλοίωτο υπόστρωμα, τότε όλη η ύπαρξη θα ήταν πλήξη, όχι γιορτή.

Γιορτή υπάρχει μόνο όταν κάθε στιγμή φέρνει μαζί της κάτι καινούργιο. Αν κάθε στιγμή φέρνει κάτι από το άγνωστο, αν κάθε στιγμή είναι εισβολή του άγνωστου μέσα στο γνωστό, τότε έχει ενδιαφέρον η ζωή∙ χωρίς προσδοκίες. Τότε η ζωή είναι μια διαρκής κίνηση στο άγνωστο. Τίποτα δεν μπορεί να σε κάνει να νιώσεις απογοήτευση, γιατί τίποτα δεν ελπίζεις ότι θα μένει το ίδιο για πάντα.

Γιατί υπάρχει τόση απογοήτευση στον κόσμο; Γιατί όλοι προσβλέπουν στη μονιμότητα.  Αλλά η μονιμότητα δεν είναι στη φύση των πραγμάτων. Κι αυτό είναι το μόνο που δεν αλλάζει.

Πρέπει να απαλλαγείς από την ιδέα της μονιμότητας, να γίνεις ο ίδιος ρέουσα πραγματικότητα.

Να μην είσαι σαν τη σκληρή πέτρα, μα σαν το εύθραυστο λουλούδι.  Το βράχμα των ινδουιστών είναι σκληρή πέτρα.  Το απόλυτο του Χέγκελ και του Σανκάρα είναι σκληρή πέτρα.  Αλλά η νιρβάνα του Βούδα, η κατανόηση του Ηράκλειτου, είναι σαν το εύθραυστο λουλούδι που αλλάζει.  Ας το χαιρόμαστε όσο κρατά και ας μη ρωτάμε περισσότερα.

Είσαι ερωτευμένος;  Γιόρτασε τον έρωτα όσο υπάρχει!  Μην αρχίσεις να σκέφτεσαι τη μονιμότητα.  Μόλις αρχίσεις να το κάνεις, το λουλούδι είναι νεκρό.  Μην προετοιμάζεσαι για αν χαρείς τη στιγμή, γιατί η στιγμή δεν περιμένει.  Φεύγει και δεν γυρνά με τίποτα.  Δεν υπάρχει επιστροφή.  Ο ποταμός κυλά και κάθε στιγμή σ’ αφήνει σε καινούργιες όχθες.

Αυτό είναι το πρόβλημα, το άγχος, η αγωνία του ανθρώπου: Ο νους επιμένει να σκέφτεται τις όχθες που δεν υπάρχουν πια και να τις προβάλλει στο μέλλον.  Αν μπορούσε αυτή η επιθυμία να ικανοποιηθεί, τότε η ζωή θα γινόταν πανάσχημη.

Οι ινδουιστές και οι ζαϊνιστές έχουν την έννοια της μόκσα – η κατάσταση εκείνη της συνειδητότητας όπου τίποτα δεν μεταβάλλεται.  Σκέψου, για μια στιγμή μόνο, τη φοβερή πλήξη των φωτισμένων, όσων έχουν – όπως πιστεύουν οι ινδουιστές και οι ζαϊνιστές – φτάσει στη μόκσα, στην τέλεια ακινησία, όπου τίποτα δεν συμβαίνει.  Πιο πληκτική κατάσταση είναι αδύνατο να υπάρξει.  Ο Θεός καθισμένος από τη μια, εσύ καθισμένος από την άλλη, χωρίς τίποτα να αλλάζει, ούτε καν τίποτα να λέγεται.  Η στιγμή μοιάζει ολόκληρη αιωνιότητα.  Για τον Ηράκλειτο, το Βούδα, το Λάο Τσου, η ψυχή της ύπαρξης είναι η αλλαγή, η αλλαγή που τα πάντα ομορφαίνει.

Γιατί πρέπει να βλέπουμε τον άλλο στα μάτια

Το να μπορείς να κοιτάς τον άλλο στα μάτια είναι μια δεξιότητα την οποία πολλοί από μας, ειδικά άνδρες, φαίνεται πως δεν κατέχουμε. Εν αντιθέσει με τις γυναίκες στις οποίες μοιάζει αυτή να είναι έμφυτη.

Και λοιπόν; Επειδή δηλαδή ορισμένοι απλώς δεν «το ‘χουμε» πρέπει να κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια και να κοιτάμε τα δάχτυλά μας ή στο υπερπέραν; Ποσώς! Διότι το να μπορείς να αντικρίζεις άφοβα τον άλλο (ή, ακόμη πιο ενδιαφέρον, την άλλη) στα μάτια είναι κάτι στο οποίο χρειάζεται να δουλέψουμε, αφού έχει αποδειχτεί πως μπορεί να έχει ιδιαίτερα σημαντικά οφέλη.

Μελέτες έχουν δείξει πως όσοι κοιτούν τον άλλο (την άλλη, ειδικά!) στα μάτια δίνουν την εικόνα κάποιου που είναι κυρίαρχος και δυναμικός, προσηνής και πρόσχαρος, ελκυστικός και αξιαγάπητος, ικανός και άξιος, έμπιστος και τίμιος, ειλικρινής και συναισθηματικά σταθερός.

Και τα παραπάνω βέβαια σημαίνουν πως βρίσκεσαι έτσι σε καλύτερη θέση για να πείσεις τον συνομιλητή σου, για να περάσεις ευκολότερα μια ιδέα σου, για να κάνεις μια καλή παρουσίαση, για να βρεις μια καινούρια δουλειά ή να τρομάξεις τον αντίπαλό σου. Και για να γοητεύσεις και το άλλο φύλο, βέβαια.

Πώς όμως μπορεί μια τέτοια οπτική αλληλεπίδραση να βελτιώσει τόσο πολύ την εικόνα που έχουν οι άλλοι για σένα; Για τέσσερις κυρίως λόγους. Διότι τα μάτια μας…

Νερό με το ATM

Σε κάποιο χωριό της Ινδίας ένα παιδί περιμένει αυτή τη στιγμή υπομονετικά μπροστά σε ένα μηχάνημα που θυμίζει αρκετά τα ATM μιας τράπεζας. Με τη διάφορα ότι το μηχάνημα δεν δίνει χρήματα αλλά παίρνει λεφτά για να δώσει μικρές ποσότητες νερού. Για το βρετανικό περιοδικό Economist η συγκεκριμένη εικόνα αποτελεί ένα θαύμα της ιδιωτικής πρωτοβουλία, η οποία προσφέρει πόσιμο νερό σε περιοχές που για χρόνια αντιμετώπιζαν σημαντικά προβλήματα ύδρευσης. Για δεκάδες οργανώσεις και ερευνητές όμως είναι μια εικόνα από το μέλλον ενός πλανήτη όπου το νερό θα έχει πάψει οριστικά να αποτελεί δημόσιο αγαθό και η τελευταία σταγόνα του θα ελέγχεται από μια χούφτα πολυεθνικών.

Ήδη, όπως αποκάλυψε πρόσφατα η Wall Street Journal, ορισμένες από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες αλλά και μερικά από τα γνωστότερα «αρπακτικά» της Γουόλ Στριτ επενδύουν δισεκατομμύρια δολάρια αγοράζοντας δίκτυα ύδρευσης ή τεράστιες ποσότητες νερού για ύδρευση και άρδευση. Αναμεσά τους συναντά κανείς ονόματα όπως της General Electric στις ΗΠΑ και της Siemens στην Ευρώπη ενώ τους τελευταίους μήνες αυξάνουν συνεχώς την παρουσία τους τράπεζες και άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα όπως η Goldman Sachs.

Πριν από δυο χρόνια αναλυτές της Citigroup ανέφεραν ότι πολύ σύντομα το νερό θα αποτελεί τη σημαντικότερη επένδυση σε φυσικά προϊόντα αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα το πετρέλαιο, τον χαλκό, τα αγροτικά προϊόντα και τα πολύτιμα μέταλλα. Ρόλο κλειδί στην προσπάθεια ελέγχου των παγκόσμιων αποθεμάτων νερού θα παίξουν ιδρύματα ερευνών όπως το Aqueduct Alliance το οποίο έχει αναλάβει την «χαρτογράφηση» του νερού προκειμένου να προσφέρει στους πελάτες του (ανάμεσά τους και η Goldman Sachs) πληροφορίες για τις περιοχές του πλανήτη που θα αντιμετωπίζουν προβλήματα ύδρευσης και άρδευσης τις επόμενες δεκαετίες.

Η Deutsche Bank αρνείται να πληρώσει τα 14 δισ. πρόστιμο των ΗΠΑ

Η Deutsche Bank δεν χρήζει κρατικής βοήθειας, διαβεβαίωσε ο επικεφαλής της γερμανικής τράπεζας, Τζον Κράιν, διαψεύδοντας τη σεναρολογία περί πακέτου διάσωσης, τύπου bail-out.

«Μία τέτοια επιλογή δεν βρίσκεται στο “τραπέζι”» έσπευσε να προσθέσει, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Bild.

Στη συνέχεια, ξεκαθάρισε ότι «δεν ζήτησε τη βοήθεια της Καγκελαρίου» για το ζήτημα του αμερικανικού προστίμου, ύψους 14 δισ. δολαρίων, σχετικά με την υπόθεση πώλησης ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων, πριν την παγκόσμια κρίση του 2008.

Τέταρτη διάσταση Β'

από τον Νικόδημο

1. Παρότι μαθηματικά (και γεωμετρία ή στερεομετρία) ασχολήθηκαν και ασχολούνται με τις διαστάσεις του κόσμου και ειδικότερα την τέταρτη, τα μαθηματικά δεν μπορούν να διερευνήσουν το θέμα των συντεταγμένων, του χώρου και του χρόνου, για καταφανέστατους λόγους.

Αν το δ¹ είναι μια γραμμή, το δ² ένα τετράγωνο, το δ³ ένας κύβος και το δ⁴ ένα τετραδιάστατο σώμα, τι θα ήταν δ¹⁰⁰ ή δ¹⁰⁰⁰; Είναι πιθανό να υπάρχουν 1000 ή έστω 100 συντεταγμένες;

Μετά, αν το δ αντιπροσωπεύει ένα μήκος 10, το δ²μπορεί κάλλιστα να είναι μόνο ένα μήκος 100 και όχι ένα τετράγωνο με 4 πλευρές των 10!

Η τέταρτη συντεταγμένη είναι ζήτημα ψυχολογικό και φιλοσοφικό.

2. Η ανάπτυξη ενός σπόρου σε φυτό ή δέντρο, έγραψα στο προηγούμενο άρθρο, είναι μια έκφραση της τέταρτης συντεταγμένης στον οικείο μας τρισδιάστατο κόσμο.

Η τέταρτη συντεταγμένη πρέπει να είναι η κίνηση ενός τρισδιάστατου σώματος μακριά από τον εαυτό του σε μια κατεύθυνση άλλη από τις τρεις συντεταγμένες. Και αυτό το κάνει κάθε σπόρος που φυτρώνει. (Το κάνει επίσης μια μεταλλική μπίλια που θερμαίνεται και διαστέλλεται.)

Η γραμμή χάνεται στο εμβαδόν της επιφάνειας. Η επιφάνεια χάνεται στη μάζα του στερεού. Ο σπόρος χάνεται στον οργανισμό του φυτού.

Ένα σημείο σηματοδοτεί το τέλος της γραμμής. Μια γραμμή το όριο μιας επιφάνειας. Μια επιφάνεια το άκρο ενός στερεού. Ο καρπός σηματοδοτεί την ωρίμανση του φυτού.

Τρισδιάστατα σώματα είναι ουσιαστικά τομές τετραδιάστατων όντων. Κι ένα πεύκο σε μια δεδομένη στιγμή είναι η τομή ενός όντος που ξεκίνησε ως μικρό κουκουνάρι και αναπτύχθηκε σε δέντρο. Το φεγγάρι είναι μια τομή ενός τετραδιάστατου πλάσματος που περιζώνει τη γη.

Αυτές οι σκέψεις οδηγούν σε νέες κατευθύνσεις, νέες επισημάνσεις.

Τέταρτη διάσταση Α'

από τον Νικόδημο

1. Η τέταρτη διάσταση έχει απασχολήσει πολλούς στοχαστές από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας.

Στην τέταρτη διάσταση, περίπου, αναφέρονταν ορισμένοι αρχαίοι Έλληνες (όπως π.χ. ο Παρμενίδης ή ο Μέλισσος) που δήλωναν πως ο κόσμος με όλα τα πάμπολλα ποικίλα φαινόμενα του είναι μια ενότητα.

Οι μαθηματικοί Lobatchevsky, Gauss και άλλοι στον 19ο αιώνα έγραψαν πιο συγκεκριμένα για την τέταρτη διάσταση. Ομοίως ο Βρετανός C. Hinton και ο Ρώσος Π. Ουσπένσκι στις αρχές του 20ού αιώνα και πολλοί άλλοι έκτοτε.

Αυτό δεν σημαίνει πως όλοι αυτοί συμφωνούν μεταξύ τους ή είναι ορθοί σε όλα όσα διατυπώνουν για την τέταρτη διάσταση. Στην πραγματικότητα, όλες οι προσπάθειες του Hinton να αναπαραστήσει με κύβους, πυραμίδες, σφαίρες κλπ. την τέταρτη διάσταση στο δισδιάστατο χαρτί και στον τρισδιάστατο χώρο δυστυχώς δεν έχουν επιτυχία.

2. Τι είναι, ή θα μπορούσε να είναι, η τέταρτη διάσταση;

Ας ακολουθήσουμε το προηγούμενο σκεπτικό μας. Η πρώτη διάσταση, το μήκος, είναι η γραμμή που σχηματίζεται από την κίνηση του σημείου μακριά από τον εαυτό του. Η δεύτερη, η επιφάνεια, σχηματίζεται από την κίνηση της γραμμής σε κατεύθυνση 90 μοιρών, μακριά από τον εαυτό της. Η τρίτη σχηματίζεται από την κίνηση της επιφάνειας πάλι σε κατεύθυνση 90 μοιρών μακριά από τον εαυτό της. Έτσι έχουμε τα τρισδιάστατα στερεά σώματα.

Επιδράσεις Α, Β και Γ

από τον Νικόδημο

1. Το ταξίδι στην Αυτογνωσία ξεκινά με μια εσωτερική παρόρμηση που μοιάζει με αφύπνιση σε νέα πνευματικά ενδιαφέροντα. Μπορεί να παρουσιαστεί ως ανταπόκριση στο κάλεσμα ενός δασκάλου, όπως ο Ιησούς. Στο Κατά Ιωάννη λέει ο Ιησούς «Κανείς δεν μπορεί να έλθει σε μένα αν δεν τον ελκύσει ο Πατέρας που έστειλε και μένα» (σ. 44 και 65). Στο ΓνωστικόΕυαγγ. της Αλήθειας (21.26) δηλώνεται ξεκάθαρα πως ο Ιησούς «κάλεσε» όσους ήταν έτοιμοι να δεχθούν τη διδαχή του. Και αυτό παρουσιάζεται λιτά και σύντομα στα Τέσσερα Κανονικά Ευαγγέλια, όπου ο Ιησούς προσκαλεί βαθμιαία τους 12 μαθητές (Μθ 4.18-21, Μρ 1.16-20, Λ 5.3-11, Ιω 1.35-50).

Όμως πώς ήταν έτοιμοι τότε οι μαθητές; Πώς παρουσιάζονται έτοιμοι οι μαθητές ή οπαδοί για Σχολές σε άλλες εποχές;

2. Έγραψα πως υπάρχουν τρία επίπεδα οντότητας και νοημοσύνης στον Εξωτερικό Κύκλο των ανθρώπων σε κάθε περίοδο. Το πρώτο ή κατώτατο είναι εγκληματίες και αθεράπευτα τρελοί. Το δεύτερο είναι οι νορμάλ άνθρωποι με τις αρετές και κακίες, τις φιλοδοξίες και αδυναμίες, τις δεξιότητες και τις ελλείψεις τους. Το τρίτο είναι σαν το δεύτερο, μα αυτοί είναι λιγότεροι κι έχουν την τάση για πνευματική ανάπτυξη και ψάχνουν - άλλοι ξέροντας περίπου τι ψάχνουν και άλλοι όχι.

Είναι άνθρωποι της τρίτης κατηγορίας που τελικά εισέρχονται σε μία Σχολή εσωτερισμού, σε μια οργάνωση, σε ένα κίνημα φιλοσοφικής ή θρησκευτικής φύσης.

Αλλά πως διαμορφώνεται αυτό το τρίτο επίπεδο, πως φθάνουν σε αυτό οι κοινοί άνθρωποι του μεσαίου επιπέδου;

Αυτό, όπως όλα όσα σχετίζονται με την Ανέλιξη, το φροντίζει ο Εσώτερος Κύκλος της κατανόησης και το κάνει διασπέρνοντας στον Εξωτερικό Κύκλο τις επιδράσεις με τις οποίες τρέφεται το πνεύμα αναζήτησης μέσα στον άνθρωπο και γίνεται το «κάλεσμα».

3. Υπάρχουν οι επιδράσεις της κοινής καθημερινότητας στο ρεύμα της ζωής. Είναι οι συμβουλές που δίνουν μηχανικά οι γονείς και κηδεμόνες στα παιδιά τους - να είναι καλοί, να προκόψουν, να αποκτήσουν θέση, πλούτο, δύναμη. Είναι τα μαθήματα στα σχολεία, στην εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες. Είναι οι τέχνες, λογοτεχνικές, εικαστικές, μουσικές, χορευτικές. Είναι το θέατρο, ο κινηματογράφος, η εκκλησία σε όλες τις απόψεις της, τα δελτία ειδήσεων, τα μίντια και περιοδικά κάθε είδους.

Όλα αυτά αποτελούν τις επιδράσεις Άλφα και αυτές είναι τριών ειδών.

Δώστε τα όλα

Σε συνέχεια του φορολογικού πολυνομοσχεδίου που ψηφίστηκε τον περασμένο Μάιο και συμπεριλάμβανε τη δημιουργία του Υπερταμείου Αποκρατικοποιήσεων με θητεία 99 ετών, ψηφίζεται απόψε στη Βουλή ακόμα ένα υπέροχο πολυνομοσχέδιο που, ανάμεσα σε άλλα, προβλέπει την υπαγωγή της ΕΥΔΑΠ, της ΕΥΑΘ και άλλων 352 ΔΕΚΟ στο Υπερταμείο, προκειμένου να πάρουμε τη δόση των 2,8 δις.

Βέβαια, όλα αυτά είναι προσωρινά, αφού, όπως είπε ο Υπουργός Πολιτισμού Αριστείδης Μπαλτάς, ο ΣΥΡΙΖΑ σκοπεύει να τιμήσει τις υπογραφές του και όταν στο δρόμο προς το σοσιαλισμό δυναμώσει θα τα πάρει όλα πίσω μαζί με τη Σμύρνη και την Αγιά Σοφιά.

Υπομονή άλλα 99 χρόνια, αδέλφια! Άλλες 882 δόσεις έμειναν ακόμα! Μετά θα είναι όλα ξανά δικά μας!

Το μόνο που δεν τίμησε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και το συμβόλαιο με το λαό που είχε υπογράψει ο Αλέξης Τσίπρας αλλά αυτό δεν πρόβλημα, αφού, τώρα που η τιμή του νερού θα φτάσει την τιμή της ηρωίνης, θα το ρίξουμε όλοι στα ναρκωτικά, οπότε δεν αποκλείεται να κάνουμε πρωθυπουργό και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Εν τω μεταξύ, τη στιγμή που το νερό ιδιωτικοποιείται, η κουβέντα που κυριαρχεί στο διαδίκτυο περιστρέφεται γύρω από το Σαββίδη που μπήκε στο διαγωνισμό ως λαγός για να δώσει πολλά λεφτά ο Αλαφούζος, στον Καλογρίτσα που μπήκε ως λαγός για να παγιδευτεί τελικά ο Σαββίδης και διάφορα άλλα συνωμοσιολογικά που είναι εντελώς στο μουνί οποιουδήποτε σοβαρού κι αξιοπρεπούς ανθρώπου.

Έχουν μαζευτεί οι λύκοι και διαπραγματεύονται τη λεία τους με τσοπάνη τον Παππά, ενώ τα πρόβατα από κάτω τσακώνονται ποιος από τους λύκους θα φτιάξει το καλύτερο μαντρί - τι έγραψα πάλι ο πούστης!

Μην σπρώχνεστε, πατσαβουράκια. Όλοι θα πάρετε σειρά για σφαγή.

Επιστρέφοντας στο θέμα μας, η ιδιωτικοποίηση των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ αναμένεται να φέρει υπέρογκες αυξήσεις στην τιμή του νερού, ελλιπή προστασία από μολύνσεις, ανύπαρκτες επενδύσεις, διαφθορά, απάτες και φυσικά μονοπώλιο στο πολυτιμότερο κοινωνικό αγαθό, αλλά ευτυχώς οι σωλήνες και τα φρεάτια θα μείνουν όλα δικά μας.

Μόνο το νερό θα αγοράσουν τα κορόιδα.

ΕΛΑ ΞΥΔΑΚΙ ΤΩΡΑ ΦΑΤΕ ΣΑΝΟ ΚΕΡΔΑΜΕ ΓΕΙΑ.

Ισορροπία… το «κλειδί» της Δύναμης

Στις Πολεμικές Τέχνες, όταν θέλουμε να εφαρμόσουμε μια επιθετική τεχνική σε έναν αντίπαλο, ξεκινάμε με το να του «σπάσουμε» πρώτα την Ισορροπία, το Kuzushi όπως λέγεται στα Ιαπωνικά.
Αυτό γίνεται με ένα Σοκ… και βρίσκεται ανάσκελα χωρίς να το καταλάβει.
Αυτό φυσικά μπορεί να λειτουργήσει τόσο μεμονωμένα, όσο και μαζικά.
Τόσο σωματικά, όσο, ΚΥΡΙΩΣ, ψυχολογικά…

Το ισχυρότερο χτύπημα δεν είναι η Γροθιά… ο πόνος σε αυτή την περίπτωση είναι μόνον σωματικός.
Το ισχυρότερο χτύπημα είναι το Χαστούκι… τσακίζει την Αυτοπεποίθηση και κλονίζει την Αυτοκυριαρχία.
Ένα χαστούκι δεν είναι απαραίτητο να αφορά μόνο στο σωματικό επίπεδο.
Τα καλύτερα «χαστούκια» είναι τα… λεκτικά. Είτε στον προφορικό λόγο, είτε στον γραπτό.

Στην καθημερινή μας ζωή (είτε την επαγγελματική, είτε την προσωπική) όλοι μας έχουμε κάποιους αντιπάλους, διαφορετικού επιπέδου και αξίας ο καθένας (σε άμεση συνάρτηση με το δικό μας επίπεδο και αξία πάντα) οι οποίοι κινούνται στο Παρασκήνιο, αθέατα από εμάς, εναντίον μας. Συνήθως είναι χειρότεροι από εμάς, μιας και οι καλύτεροι μας ασχολούνται με τους καλύτερους από αυτούς… τον πιο δυνατό του χτυπά κάποιος, έτσι ώστε να πάρει λίγη από την αίγλη του.
Το μυστικό για να μην χάνεις Ενέργεια είναι εσύ να μην ασχολείσαι με κανέναν άλλον, παρά ΜΟΝΟΝ με το πώς θα γίνεις εσύ καλύτερος, όχι από κάποιον άλλον, αλλά από αυτόν που είσαι τώρα.

Θα έρθει

Στο τέλος της ταινίας «Havana», ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ είναι στην ακτή της Φλόριντα που φτάνουν τα καραβάκια με τους Κουβανούς. Και περιμένει.

Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ ξέρει πως η Λίνα Όλιν δεν πρόκειται να έρθει ποτέ.

Πηγαίνει, όμως, και περιμένει.

Οι επιβάτες κατεβαίνουν από το πλοίο, η Λίνα Όλιν δεν είναι ανάμεσά τους, ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ φεύγει.

Αλλά θα ξαναπάει. Κι ας ξέρει πως δεν θα έρθει ποτέ.

Πάντα, οι ερωτευμένοι άνθρωποι ελπίζουν.

Βέβαια, η ελπίδα τους καταλήγει να είναι αγωνία.

Ακόμα κι αν ο άνθρωπος που αγάπησε δεν ζει πια, ο ερωτευμένος άνθρωπος ελπίζει πως θα τον δει μπροστά του.

Δηλαδή, περιμένει να ανοίξει η πόρτα και να μπει.

Εννιά στις δέκα φορές που ρωτάς κάποιον με απλανές βλέμμα «τι σκέφτεσαι;», είναι βέβαιο πως σκέφτεται τον άνθρωπο που αγαπάει. Αλλά δεν θα σου το πει. Θα σου πει κάτι άλλο. Θα σου πει «τίποτα».

Μπορώ να ξεχωρίσω το βλέμμα του ερωτευμένου ανθρώπου που ψάχνει μέσα στο πλήθος.

Δεν ψάχνει γενικά. Ψάχνει έναν συγκεκριμένο άνθρωπο.

Κι ας ξέρει πως μπορεί να βρίσκεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.