Οι αναμονές

Γράφει η Ευαγγελία Δανιηλίδη

Ίσως από τις χειρότερες μορφές ψυχολογικής αναταραχής. Και εξηγούμαι. Αναμονές = ο νεκρός χρόνος που μεσολαβεί ανάμεσα σε δύο γεγονότα. Εκεί που δε μπορείς να κάνεις τίποτα. Δε μπορείς να δράσεις. Στέκεσαι απλά και περιμένεις. Περιμένεις και πιθανότατα μόνο σκέφτεσαι. Σκέφτεσαι τι περιμένεις. 

Εκεί δεν εφαρμόζεται ούτε η ευρέως διαδεδομένη έκφραση της ψυχολογίας: Fight or Flight. Δεν υπάρχει κάτι για να παλέψεις μαζί του ούτε κάτι για να αποδράσεις από αυτό. Νεκρός χρόνος είπαμε.

Η αίθουσα αναμονής ενός χειρουργείου ή η αναμονή αποτελεσμάτων ιατρικών εξετάσεων. Η αναμονή πριν τη συνέντευξη για εύρεση εργασίας. Η αναμονή μιας συνάντησης. Η αναμονή μιας αλλαγής. 

Και το χειρουργείο τελειώνει, το αποτέλεσμα βγαίνει, η συνέντευξη ολοκληρώνεται, η συνάντηση πραγματοποιείται και η αλλαγή επέρχεται.

Όλα όσα σκέφτηκες πριν πιθανότατα να μην είχαν κανένα νόημα. 

Η φαντασία σου δεν ορίζει την πραγματικότητα. Τη ζωή μας όμως την ορίζουν οι αναμονές.


Κυριολεκτικά ίσως στις ιατρικές περιπτώσεις όπου πιθανώς να κρίνεται αν θα ζήσεις ή θα πεθάνεις, μεταφορικά στις συνεντεύξεις, τις συναντήσεις και τις αλλαγές… Φοβόμαστε το καινούριο, το άγνωστο. Εξαιτίας όλων των αρνητικών σκέψεων που κάνουμε αναμένοντάς το. Χωρίς στην ουσία να το γνωρίζουμε. Προκαλούμε εμπόδια στον εαυτό μας και την ανάπτυξή μας λόγων των «σκοτεινών» αναμονών. Αν μπορούσες να μείνεις ψύχραιμος σε αυτές τις αναμονές! Όταν το γεγονός που περιμένεις συμβεί και το ζήσεις, σίγουρα θα ΄ναι διαφορετικό απ’ ό,τι το περίμενες. 

Στην επόμενη αναμονή σου σκέψου κάτι που σ’ ευχαριστεί, ονειρέψου και χαλάρωσε. Δε μπορείς να προδικάσεις το αύριο. Μπορείς απλά να το αναμείνεις.

simplylife

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ