5. Προσανατολισμός

Μόλις αναχωρήσουν οι οντότητες, που είχαν έρθει να μας υποδεχθούν, είμαστε έτοιμοι να μεταφερθούμε σ' ένα χώρο θεραπείας. Στη διαδρομή αυτή θα υπάρξει μία ακόμα στάση, η οποία αφορά τον επαναπροσανατολισμό της ψυχής σ' ένα πνευματικό περιβάλλον. Σ' αυτό το μέρος, συχνά, εξεταζόμαστε από τους οδηγούς μας.
	΄Εχω την τάση να αποκαλώ την κοσμολογία όλων των πνευματικών τοποθεσιών ως μέρη ή διαστήματα ή χώρους, για να διευκολύνω απλά τον προσδιορισμό τους, αφού έχουμε να κάνουμε με ένα μη-φυσικό σύμπαν. Η ομοιότητα των περιγραφών των πελατών μου σχετικά με το τι κάνουν ως ψυχές σ' αυτές τις δύο επόμενες, συνδυασμένες στάσεις είναι αξιοσημείωτη, παρ' όλο που χρησιμοποιούν διαφορετικές ονομασίες γι' αυτές. Ακούω όρους όπως ιδιαίτερα δώματα, αγκυροβόλια και διαστημικές ζώνες προσωρινής στάθμευσης, αλλά ο πιο συνηθισμένος όρος είναι «ο τόπος της θεραπείας».
΄Εχω την εικόνα αυτού του θεραπευτικού σταθμού: ένα νοσοκομείο πρώτων βοηθειών στα μετόπισθεν της πρώτης γραμμής ή μια μονάδα MASH για τις τραυματισμένες ψυχές, που έρχονται από τα πεδία μαχών της Γης. Επέλεξα μία μάλλον εξελιγμένη ψυχή ενός άνδρα, ο οποίος έχει περάσει απ' αυτή τη διαδικασία αναζωογόνησης πολλές φορές, για να μας περιγράψει τη φύση αυτής της επόμενης στάσης.

Περίπτωση 11
Δρ. Ν: Αφού αφήσεις τους φίλους σου, που ήρθαν να σε χαιρετίσουν μετά το θάνατό σου, πού πηγαίνει, στη συνέχεια, η ψυχή σου στον πνευματικό κόσμο; Α: Είμαι μόνος για λίγο ... διασχίζω τεράστιες αποστάσεις ... Δρ. Ν: Και μετά, τί σου συμβαίνει;
Α: Καθοδηγούμαι από μία δύναμη, την οποία δεν μπορώ να δώ, σ' ένα πιο κλειστό χώρο - ένα άνοιγμα σ' έναν τόπο καθαρής ενέργειας. Δρ. Ν: Με τί μοιάζει αυτή η περιοχή; Α: Για μένα ... είναι το σκάφος της θεραπείας. Δρ. Ν: Δώσε μου όσες περισσότερες λεπτομέρειες μπορείς γι' αυτά που βιώνεις εκεί. Α: Προωθούμαι μέσα και βλέπω μία φωτεινή, ζεστή ακτίνα. Αναβλύζει και χύνεται πάνω μου σαν χείμαρρος υγρής ενέργειας.
Υπάρχει ένας ... ψεκαστήρας ατμού ... ο ατμός στην αρχή περιστρέφεται γύρω μου ... και μετά, αγγίζει απaλά την ψυχή μου σαν να ήταν ζωντανός. Μετά απορροφάται μέσα μου σαν φωτιά κι εγώ πλένομαι και καθαρίζομαι από τα τραύματά μου. Δρ. Ν: Υπάρχει κάποιος που σε πλένει ή αυτή η ακτίνα φωτός, που σε τυλίγει εντός της, είναι σαν να έρχεται από το πουθενά; Α: Είμαι μόνος, αλλά η ακτίνα καθοδηγείται από κάπου. Η ουσία μου πλένεται ... αποκαθιστώντας με, μετά την έκθεσή μου στη Γη. Δρ. Ν: ΄Εχω ακούσει ότι αυτό το μέρος μπορεί να παρομοιαστεί μ' ένα αναζωογονητικό ντουσάκι, μετά από μια μέρα σκληρής δουλειάς. Α: (γελάει). Μετά από δουλειά μιας ολόκληρης ζωής. Είναι καλύτερο και δεν γίνεσαι και μούσκεμα. Δρ. Ν: ΄Ομως, τώρα πια δεν έχεις φυσικό σώμα, οπότε πώς μπορεί αυτό το ενεργειακό ντους να θεραπεύσει μια ψυχή;
Α: Φτάνοντας μέσα ... στην ύπαρξή μου. Είμαι τόσο κουρασμένος από την τελευταία ζωή μου και με το σώμα που είχα! Δρ. Ν: Εννοείς ότι οι βλάβες του φυσικού σώματος και του ανθρώπινου μυαλού αφήνουν ένα συναισθηματικό σημάδι στην ψυχή μετά τον θάνατο; Α: Μα ναι, φυσικά! Η ίδια μου η έκφραση - το ποιος είμαι ως ον - επηρεάστηκε από τον εγκέφαλο και το σώμα που κατείχα.
Δρ. Ν: Ακόμα και τώρα που έχεις αποχωριστεί για πάντα απ' αυτό το σώμα; Α: Το κάθε σώμα αφήνει ... ένα αποτύπωμα ... πάνω σου, τουλάχιστον για ένα χρονικό διάστημα. Υπάρχουν μερικά σώματα που είχα, από τα οποία δεν μπορώ ποτέ να ξεφύγω τελείως. Ακόμα κι αν έχεις ελευθερωθεί απ' αυτά, διατηρείς μερικές από τις σημαντικές μνήμες των σωμάτων σου σε ορισμένες ζωές. Δρ. Ν: Εντάξει, τώρα θέλω να τελειώσεις το θεραπευτικό σου λουτρό και να μου πεις τι νιώθεις. Α: Αιωρούμαι μέσα στο φως ... διαποτίζει την ψυχή μου ... ξεπλένει και παρασύρει τους περισσότερους από τους αρνητικούς μου ιούς. Μου επιτρέπει να ελευθερωθώ από τους δεσμούς της τελευταίας μου ζωής ... επιφέρει τον μετασχηματισμό μου ώστε να μπορέσω να ξαναγίνω και πάλι ένα πλήρες όλον. Δρ. Ν: Αυτό το ντους έχει την ίδια επίδραση σε όλους; Α: (παύση). ΄Οταν ήμουν νεότερος και λιγότερο πεπειραμένος, ερχόμουν εδώ πολύ πιο τραυματισμένος - και η ενέργεια εδώ φαινόταν λιγότερο αποτελεσματική γιατί δεν ήξερα πώς να τη χρησιμοποιήσω για να εξαγνίσω απόλυτα την αρνητικότητα. Κουβαλούσα παλιές πληγές για μεγαλύτερο διάστημα μαζί μου, παρά τη θεραπευτική ενέργεια. Δρ. Ν: Νομίζω πως καταλαβαίνω. Οπότε, τί κάνεις τώρα; Α: ΄Οταν έχω αποκατασταθεί, φεύγω από δω και πηγαίνω σ' ένα ήσυχο μέρος να μιλήσω με τον οδηγό μου.

Αυτό το μέρος, το οποίο κατέληξα να αποκαλώ «ο τόπος της θεραπείας», αποτελεί μόνο έναν πρόλογο στη διαδικασία αποκατάστασης των ψυχών που επιστρέφουν. Το στάδιο του προσανατολισμού, που ακολουθεί αμέσως μετά (ειδικά για τις νεαρότερες ψυχές), περιλαμβάνει μία ουσιαστική, συμβουλευτική συζήτηση με τον οδηγό της κάθε ψυχής. Η ψυχή, που μόλις αναζωογονήθηκε, φτάνει σ' αυτόν το σταθμό για να κάνει μία επισκόπηση της ζωής, που μόλις τελείωσε. Η εισαγωγική αυτή συνέντευξη στο στάδιο του προσανατολισμού έχει, επίσης, σχεδιαστεί με σκοπό να παράσχει περαιτέρω συναισθηματική ανακούφιση και επαναπροσαρμογή στον πνευματικό κόσμο.

Οι άνθρωποι σε ύπνωση, που συζητούν αυτό το είδος της συμβουλευτικής συζήτησης, το οποίο διεξάγεται κατά το στάδιο του προσανατολισμού, λένε ότι οι οδηγοί είναι ευγενικοί, αλλά διερευνητικοί και εξεταστικοί. Φανταστείτε τον αγαπημένο σας δάσκαλο από το δημοτικό σχολείο και θα πάρετε μία ιδέα. Φανταστείτε μία αυστηρή, αλλά με μεγάλο ενδιαφέρον για σας οντότητα, η οποία γνωρίζει τα πάντα για τις μαθησιακές σας συνήθειες, τα δυνατά και αδύνατα σημεία σας και τους φόβους σας, και που είναι, πάντα, έτοιμη να εργαστεί μαζί σας υπό την προϋπόθεση ότι εσείς συνεχίζετε την προσπάθεια. ΄Οταν σταματάτε, τα πάντα παραμένουν στάσιμα στην εξέλιξή σας. Οι μαθητές δεν μπορούν να κρύψουν τίποτα από τους πνευματικούς τους δασκάλους. Σ' έναν τηλεπαθητικό κόσμο δεν υπάρχουν τεχνάσματα, υπεκφυγές ή εξαπάτηση.

Υπάρχουν πολλές και ποικίλες διαφορές στις σκηνές του προσανατολισμού, ανάλογα με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της ψυχής και τη νοητική της κατάσταση μετά τη ζωή που μόλις τελείωσε. Οι ψυχές αναφέρουν ότι ο προσανατολισμός τους γίνεται, συχνά, μέσα σ' ένα δωμάτιο. Η επίπλωση του χώρου και η ένταση αυτής της πρώτης συζήτησης, μπορεί να ποικίλει μετά από κάθε ζωή. Η περίπτωση που ακολουθεί δίνει ένα σύντομο παράδειγμα μιας σκηνής προσανατολισμού, η οποία επιβεβαιώνει την επιθυμία των ανώτερων δυνάμεων να ανακουφίσουν την ψυχή που επιστρέφει.

Περίπτωση 12

Α: Στο κέντρο αυτού του χώρου βρήκα το υπνοδωμάτιό μου, όπου ήμουν τόσο ευτυχισμένη σαν παιδί! Βλέπω τη ροζ ταπετσαρία στους τοίχους και το κρεβάτι μου με τον ουρανό και τις σούστες, που έτριζαν, όταν χοροπηδούσα πάνω του και το παχύ ροζ καπιτονέ πάπλωμα, που μου είχε φτιάξει η γιαγιά μου. Η γιαγιά μου κι εγώ κάναμε τις πιο εγκάρδιες κουβεντούλες μας, ιδιαίτερα όταν ήμουνα στενοχωρημένη και είναι εδώ, πάλι - κάθεται στα πόδια του κρεβατιού μου, με τα αγαπημένα μου λούτρινα ζωάκια γύρω της - και με περιμένει. Το ρυτιδιασμένο της πρόσωπο είναι γεμάτο αγάπη, όπως ήταν πάντα. Μετά από λίγο βλέπω ότι, στην πραγματικότητα, είναι ο οδηγός μου, ο ΄Αμεφους. Αρχίζω και διηγούμαι στον ΄Αμεφους όλες τις θλιμμένες και ευτυχισμένες στιγμές της ζωής, που μόλις τέλειωσα. Ξέρω ότι έκανα λάθη, αλλά είναι τόσο καλή μαζί μου. Μαζί γελάμε και κλαίμε με τις αναμνήσεις μου. Μετά συζητάμε όλα τα πράγματα που δεν έκανα και που θα μπορούσα να είχα κάνει στη ζωή μου. Αλλά στο τέλος, όλα είναι εντάξει. Ξέρει ότι πρέπει να ξεκουραστώ σ' αυτόν τον υπέροχο κόσμο. Τώρα θα χαλαρώσω. Δεν με νοιάζει αν θα επιστρέψω ποτέ στη Γη, γιατί το αληθινό μου σπίτι είναι εδώ.

Προφανώς, οι πιο εξελιγμένες ψυχές δεν χρειάζονται κανενός είδους προσανατολισμό σ' αυτό το στάδιο. Αυτό δεν σημαίνει ότι το 10% των πελατών μου αυτής της κατηγορίας, αμέσως μόλις επιστρέψουν από τη Γη, κάνουν έναν απλό περίπατο μαζί με τους οδηγούς τους. ΄Ολοι αποδίδουν λογαριασμό για τις ζωές τους. Η επίδοση κρίνεται από το πώς ο καθένας ερμήνευσε και υλοποίησε τους ρόλους της ζωής του. Οι εισαγωγικές συνεντεύξεις των εξελιγμένων ψυχών διεξάγονται, αργότερα, με Διδασκάλους. Οι λιγότερο πεπειραμένες οντότητες τυγχάνουν ειδικής μέριμνας από τους συμβούλους, γιατί η απότομη μετάβαση από μία σωματική σε μία πνευματική μορφή είναι πιο δύσκολη γι' αυτές.

Η επόμενη περίπτωση που επέλεξα, έχει έναν πιο βαθύ θεραπευτικό, πνευματικό προσανατολισμό. Η διερεύνηση συμπεριφορών και συναισθημάτων, με την προοπτική να επαναπροσανατολιστούν μελλοντικές συμπεριφορές είναι χαρακτηριστική των οδηγών. Στην Περίπτωση 13 έχουμε μία δυνατή, γεροδεμένη και επιβλητική γυναίκα, 32 ετών, με ύψος και βάρος μεγαλύτερο από το κανονικό. Φορώντας τζιν παντελόνι, μπότες κι ένα φαρδύ ιδρωμένο πουκάμισο, η ΄Εστερ μπήκε μια μέρα στο γραφείο μου πολύ αναστατωμένη. Τα προβλήματά της, όπως μου τα εξέθεσε, ήταν τριών ειδών. ΄Ηταν δυσαρεστημένη απ' τη ζωή της, αν και μία επιτυχημένη μεσίτρια, επειδή ήταν πολύ υλική και δεν τη «γέμιζε». Η ΄Εστερ αισθανόταν, επίσης, ότι της έλειπε η θηλυκότητα στη σεξουαλικότητά της. Ανέφερε ότι είχε μια ντουλάπα γεμάτη από υπέροχα ρούχα, τα οποία «σιχαινόταν να τα φορέσει». Η γυναίκα αυτή μου είπε ότι είχε μεταχειριστεί με ευκολία τους άντρες σ' όλη της τη ζωή, επειδή «υπάρχει μέσα μου μια αντρική επιθετικότητα που, όμως, με κάνει να αισθάνομαι ανολοκλήρωτη ως γυναίκα». ΄Οταν ήταν μικρό κοριτσάκι, απέφευγε τις κούκλες, δεν φορούσε φουστάνια και την ενδιέφεραν περισσότερο τα ανταγωνιστικά αθλήματα με τα αγόρια.

Μεγαλώνοντας, τα αρσενικά της συναισθήματα δεν άλλαξαν, παρ' όλο που είχε βρει έναν άντρα, τον οποίο παντρεύτηκε, επειδή εκείνος δέχθηκε να είναι κυρίαρχη στη σχέση τους. Η ΄Εστερ είπε ότι απολάμβανε το σεξ μαζί του, αρκεί να είχε εκείνη τον έλεγχο κατά τη διάρκεια της πράξης, κι ότι ο σύντροφός της το έβρισκε αυτό συναρπαστικό. Επιπλέον, η γυναίκα αυτή μου παραπονέθηκε για πονοκεφάλους στη δεξιά πλευρά του κεφαλιού της, πάνω από το αυτί, τους οποίους οι γιατροί, μετά από εκτεταμένες εξετάσεις, απέδωσαν στο στρες.

Κατά τη διάρκεια της συνεδρίας μας, έμαθα ότι είχε ζήσει πρόσφατα μια σειρά ζωών ως άντρας, η οποία κορυφώθηκε με μία σύντομης διάρκειας ζωή, όπου ήταν ένας δημόσιος κατήγορος ονόματι Ρος Φέλντον στην πολιτεία της Οκλαχόμα, τη δεκαετία του 1880. Ως Ρος, η πελάτισσά μου αυτοκτόνησε σε ηλικία 33 ετών σ' ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, αφού αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι. Ο Ρος βρισκόταν σε απόγνωση για την τροπή που είχε πάρει η ζωή του ως εισαγγελέα μέσα στις δικαστικές αίθουσες. Καθώς θα εξελίσσεται ο διάλογος, ο αναγνώστης θα παρατηρήσει την εκδήλωση μιας έντονης ταραχής. Οι θεραπευτές, που κάνουν αναδρομές, το αποκαλούν αυτό το φαινόμενο «μεγεθυμένη ανταπόκριση», που σημαίνει ότι ο άνθρωπος βρίσκεται σε μία κατάσταση αναζωογόνησης κατά την αναβίωση, αντίθετα με την εναλλακτική κατάσταση ύπνωσης, όπου οι άνθρωποι συμμετέχουν απλώς ως παρατηρητές.

Περίπτωση 13
Δρ. Ν: Τώρα που έφυγες από το θεραπευτικό ντους, πού πηγαίνεις; Α: (με ανησυχία). Να δω τον σύμβουλό μου. Δρ. Ν: Και ποιος είναι αυτός; Α: (παύση). ... Ντις ... όχι ... το όνομά του είναι Κλόντις. Δρ. Ν: Μίλησες καθόλου με τον Κλόντι όταν έμπαινες στον πνευματικό κόσμο; Α: Δεν ήμουνα ακόμα έτοιμη. ΄Ηθελα απλώς να δω τους γονείς μου. Δρ. Ν: Γιατί πηγαίνεις να δεις τον Κλόντι τώρα; Α: Πρόκειται ... να κάνω κάποιου είδους ... απολογισμό ... του εαυτού μου. Το κάνουμε αυτό μετά από κάθε μου ζωή, αλλά αυτή τη φορά έχω μπλέξει άσχημα. Δρ. Ν: Γιατί;
Α: Γιατί σκότωσα τον εαυτό μου. Δρ. Ν: ΄Οταν ένας άνθρωπος σκοτώνει τον εαυτό του στη Γη, αυτό σημαίνει ότι, ως πνεύμα, τον περιμένει κάποιου είδους τιμωρία; Α: ΄Οχι, όχι τιμωρία, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα εδώ - αυτή είναι μία συνθήκη της Γης. Ο Κλόντις θα απογοητευτεί, που έδωσα τόσο νωρίς το αποφυλακιστήριο στον εαυτό μου και δεν είχα το κουράγιο να αντιμετωπίσω τις δυσκολίες μου. Επειδή επέλεξα να πεθάνω με τον τρόπο που το έκανα, θα πρέπει να επιστρέψω αργότερα και να ασχοληθώ με το ίδιο ζήτημα, πάλι από την αρχή, σε μια διαφορετική ζωή. Απλά, με την πρόωρη αναχώρησή μου, έχασα πολύ χρόνο. Δρ. Ν: ΄Ωστε δεν θα σε καταδικάσει κανείς, επειδή αυτοκτόνησες;
Α: (σκέφτεται για λίγο). Ε, καλά, ούτε κι οι φίλοι μου πρόκειται να με συγχαρούν κι από πάνω - αισθάνομαι θλίψη γι' αυτό που έκανα. Σημείωση : Αυτή είναι η συνήθης πνευματική στάση απέναντι στην αυτοκτονία, αλλά θα ήθελα να προσθέσω ότι όσοι δραπετεύουν από χρόνιους σωματικούς πόνους ή από μία σχεδόν ολική ανικανότητα στη Γη, σκοτώνοντας τον εαυτό τους, ως ψυχές δεν αισθάνονται καθόλου τύψεις. Οι οδηγοί και οι φίλοι τους έχουν, επίσης, μια πιο επιεική στάση απέναντι σ' αυτόν το λόγο αυτοκτονίας. Δρ. Ν: Εντάξει, ας προχωρήσουμε στη συζήτησή σου με τον Κλόντι. Περίγραψέ μου πρώτα τον περιβάλλοντα χώρο, καθώς μπαίνεις εκεί για να δεις το σύμβουλό σου. Α: Μπαίνω σ' ένα δωμάτιο - με τοίχους ... (γελάει). Ω, είναι το Μπάκχορν! Δρ. Ν: Τι είναι αυτό;
Α: ΄Ενα μεγάλο μπαρ για καουμπόηδες, στην Οκλαχόμα. ΄Ημουν ένας πολύ ευτυχισμένος τακτικός πελάτης εκεί - φιλική ατμόσφαιρα, υπέροχη ξύλινη επένδυση - και δερμάτινα, αναπαυτικά καθίσματα. (παύση). Βλέπω ότι ο Κλόντις κάθεται σ' ένα απ' τα τραπέζια και με περιμένει. Τώρα θα μιλήσουμε. Δρ. Ν: Πώς εξηγείς την ύπαρξη ενός μπαρ της Οκλαχόμα στον πνευματικό κόσμο; Α: Είναι ένα από τα ωραία πράγματα που κάνουν για χάρη μας, ώστε να καταπραΰνουν το νου μας, αλλά ώς εδώ κράτησε η ευτυχία μου. (Συνεχίζει μ' ένα βαθύ αναστεναγμό). Αυτή η κουβέντα δεν θα θυμίζει σε τίποτα πάρτυ στο μπαρ. Δρ. Ν: Ακούγεσαι λίγο αγχωμένος στην προοπτική μιας στενής συζήτησης με τον οδηγό σου σχετικά με την τελευταία σου ζωή; Α: (αμυντικά). Γιατί τα έκανα θάλασσα! Θα πρέπει να τον δω και να του εξηγήσω γιατί τα πράγματα δεν πήγαν καλά. Η ζωή είναι τόσο σκληρή!Προσπαθώ να το κάνω σωστά ... αλλά ... Δρ. Ν: Να κάνεις σωστά, τί;
Α: (με αγωνία). Είχα κάνει μια συμφωνία με τον Κλόντι΄ να βάζω στόχους και μετά να τους πραγματοποιώ. Είχε προσδοκίες από μένα ως Ρος. Να πάρει η ευχή! Τώρα θα πρέπει να τον αντιμετωπίσω μ' αυτό ... Δρ. Ν: Δεν αισθάνεσαι ότι στάθηκες άξιος της συμφωνίας, που συνάψατε με το σύμβουλό σου σχετικά με τα μαθήματα που είχες λαμβάνειν ως Ρος;
Α: (ανυπόμονα). ΄Οχι, ήμουνα απαίσιος. Και φυσικά, θα πρέπει να το ξανακάνω όλο απ' την αρχή. Φαίνεται ότι ποτέ δεν καταφέρνεις να το κάνεις τέλεια. (παύση). Ξέρεις, αν δεν ήταν η ομορφιά της Γης - τα πουλιά - τα λουλούδια - τα δέντρα - δεν θα ξαναγύριζα ποτέ εκεί. Είναι τεράστιος ο κόπος. Δρ. Ν: Βλέπω ότι είσαι ταραγμένος, αλλά δεν νομίζεις ... Α: (διακόπτει με ταραχή). Δεν μπορείς να ξεφύγεις ούτε στο παραμικρό. ΄Ολοι εδώ σε γνωρίζουν τόσο καλά. Δεν μπορώ να κρύψω τίποτα από τον Κλόντι. Δρ. Ν: Θέλω να πάρεις μια βαθιά αναπνοή, να μπεις μέσα στο Μπαρ Μπάκχορν και να μου πεις τί κάνεις. Α: (μαζεύει και ξανατεντώνει τους ώμους της). Πλέω κινούμενος προς τα μέσα και κάθομαι απέναντι από τον Κλόντι, σ' ένα στρογγυλό τραπέζι, στο μπροστινό μέρος του μπαρ. Δρ. Ν: Τώρα που είσαι κοντά στον Κλόντι, πιστεύεις ότι είναι κι αυτός το ίδιο αναστατωμένος με σένα όσον αφορά αυτή την προηγούμενη ζωή; Α: ΄Οχι, εγώ είμαι πιο ταραγμένος με τον εαυτό μου για όσα έκανα ή δεν έκανα κι αυτός το γνωρίζει αυτό. Οι σύμβουλοι μπορεί να είναι δυσαρεστημένοι, αλλά δεν μας ταπεινώνουν. Είναι πολύ ανώτεροι για να καταδεχθούν κάτι τέτοιο. Κατά τη διάρκεια του προσανατολισμού, η συμβουλευτική συμβολή ενός οδηγού δίνει μία ώθηση στη θεραπευτική διαδικασία της ψυχής: αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα αμυντικά μας τείχη απέναντι στην πρόοδο έχουν γκρεμιστεί εντελώς. Οι οδυνηρές συναισθηματικές μνήμες του παρελθόντος μας δεν πεθαίνουν τόσο εύκολα όσο τα σώματά μας. Η ΄Εστερ θα πρέπει να δει το αρνητικό σενάριο της προηγούμενης ζωής της ως Ροθ καθαρά, χωρίς διαστρεβλωμένες αντιλήψεις. Η αναδημιουργία σκηνών πνευματικού προσανατολισμού, κατά τη διάρκεια της ύπνωσης, με βοηθά ιδιαίτερα ως θεραπευτή. Διαπίστωσα ότι το να παίζουμε ρόλους σ' ένα ψυχόδραμα βοηθάει στο να εκφράζουμε συναισθήματα και παλιές νοοτροπίες, που σχετίζονται με την τρέχουσα συμπεριφορά μας. Η Περίπτωση 13 είχε ένα μακρύ προσανατολισμό, τον οποίο έχω συμπυκνώσει. Στο στάδιο αυτό της συνεδρίας με την περίπτωση αυτή, τροποποίησα τον τρόπο που θέτω τις ερωτήσεις, ώστε να συμπεριλάβω και τον οδηγό της.

Καθώς ξετυλίγεται η δράση με τη ζωή του Ρος Φέλντον, εγώ θα πάρω το ρόλο μιας τρίτης πλευράς που μεσολαβεί μεταξύ του Ρος και του Κλόντι. Στα πλαίσια της συμβουλευτικής αυτού του τύπου θα ήθελα, επίσης, να εισαγάγω μία μεταβίβαση ρόλου, όπου η ΄Εστερ-Ρος θα μεταφέρει τις σκέψεις του Κλόντι. Η αφομοίωση ενός ανθρώπου με τον οδηγό του αποτελεί ένα μέσο για να εκμαιεύσουμε την αρωγή αυτών των ανώτερων οντοτήτων και να εστιάσουμε βαθύτερα πάνω στα προβλήματα. Μερικές φορές, αισθάνομαι ότι ακόμη και ο δικός μου οδηγός με κατευθύνει στις συνεδρίες αυτές. Δεν καλώ οδηγούς, αν δεν έχω σοβαρό λόγο. Το να διευκολύνω άμεσα την επικοινωνία με τον οδηγό ενός ανθρώπου έχει πάντοτε αβέβαιο αποτέλεσμα. Αν η παρέμβασή μου είναι αδέξια ή περιττή, οι οδηγοί θα θέσουν φραγή στην απάντηση ενός πελάτη μου, σιωπώντας ή χρησιμοποιώντας μεταφορική γλώσσα, η οποία είναι σκοτεινή.

΄Εχω συναντήσει περιπτώσεις οδηγών, οι οποίοι μιλούν μέσα από τις φωνητικές χορδές ενός ανθρώπου με τραχειά φωνή΄ ο ήχος είναι τόσο αλλοιωμένος, ώστε μετά βίας καταλαβαίνω την απάντηση στις ερωτήσεις μου ΄Οταν οι άνθρωποι μιλούν αντί για τους οδηγούς τους, σε αντίθεση με τις περιπτώσεις που οι οδηγοί μιλούν για τον εαυτό τους μέσω ενός ανθρώπου, συνήθως η ομιλία δεν είναι τόσο ασταθής. Είναι η περίπτωση, όπου ο Κλόντις έρχεται εύκολα μέσω της ΄Εστερ-Ρος και μου επιτρέπει κάποια ελευθερία δράσης στην εργασία μου με τον δικό του πελάτη.

Δρ. Ν: Ρος, πρέπει και οι δυο μας να καταλάβουμε τι σου συμβαίνει ψυχολογικά αμέσως μετά την έναρξη του προσανατολισμού σου με τον Κλόντι. Θέλω να με βοηθήσεις. Είσαι πρόθυμος να το κάνεις; Α: Ναι, είμαι. Δρ. Ν: Ωραία. Και τώρα θα μπορέσεις να κάνεις κάτι ασυνήθιστο. Μόλις μετρήσω τρία, θ' αποκτήσεις την ικανότητα να αναλάβεις διπλό ρόλο, του Κλόντι και τον δικό σου. Αυτή η ικανότητα θα σου επιτρέψει να μου μιλήσεις για τις σκέψεις σου αλλά και για τις σκέψεις του οδηγού σου. Θα είναι σαν να γίνεσαι ο οδηγός σου, όταν σε ρωτώ. Είσαι έτοιμος; Α: (με δισταγμό). ΄Ετσι ... νομίζω. Δρ. Ν: (γρήγορα). ΄Ενα - δύο - τρία! (Τοποθετώ την παλάμη μου στο μέτωπό της για να διεγείρω τη μεταβίβαση). Τώρα, γίνε ο Κλόντις και πες τις σκέψεις του μέσα από σένα. Κάθεσαι σ' ένα τραπέζι απέναντι από την ψυχή του Ρος Φέλντον. Τι του λες; Γρήγορα! (Θέλω να αντιδράσει, χωρίς να προλάβει να σκεφτεί κριτικά ως προς τη δυσκολία της εντολής μου). Α: (αντιδρά αργά, μιλώντας σαν να ήταν ο οδηγός του). Ξέρεις ... θα μπορούσες να τα είχες πάει καλύτερα ... Δρ. Ν: Γρήγορα τώρα - γίνε πάλι ο Ρος Φέλντον. Πήγαινε στην άλλη πλευρά του τραπεζιού και απάντησε στον Κλόντι. Α: Εγώ ... προσπάθησα ... αλλά υπολείφτηκα του στόχου ... Δρ. Ν: ΄Αλλαξε πάλι θέση. Γίνε η φωνή της σκέψης του Κλόντι και απάντησε στον Ρος. Γρήγορα! Α: Αν μπορούσες ν' αλλάξεις κάτι στη ζωή σου, τι θα ήταν αυτό; Δρ. Ν: Απάντησε ως Ρος.
Α: Να μη ... διαφθαρώ ... από την εξουσία και το χρήμα. Δρ. Ν: Απάντησε ως Κλόντις. Α: Γιατί άφησες αυτά τα πράγματα να σε αποσπάσουν από την αρχική σου δέσμευση; Δρ. Ν: (χαμηλώνω τη φωνή μου). Τα πηγαίνεις πολύ καλά. Συνέχισε ν' αλλάζεις θέση από τη μία στην άλλη πλευρά του τραπεζιού. Τώρα, απάντησε στην ερώτηση του οδηγού σου. Α: ΄Ηθελα να ανήκω ... να αισθάνομαι σημαντικός στην κοινότητα ... ν' ανέβω ψηλότερα απ' τους άλλους και να με θαυμάζουν ... για τη δύναμή μου. Δρ. Ν: Απάντησε ως Κλόντις.
Α: Ιδιαίτερα οι γυναίκες. Σε παρατηρούσα πώς προσπαθούσες να τις εξουσιάζεις και σεξουαλικά, κατακτώντας τες χωρίς δεσμεύσεις. Δρ. Ν: Μίλησε ως Ρος. Α: Ναι ... είναι αλήθεια ... (κουνάει το κεφάλι αριστερά δεξιά). Δεν χρειάζεται να σου εξηγήσω - τα ξέρεις όλα, ούτως ή άλλως. Δρ. Ν: Απάντησε ως Κλόντις. Α: Ω, μα χρειάζεται! Πρέπει να οδηγήσεις ο ίδιος την αυτο-επίγνωσή σου στην κατανόηση αυτών των θεμάτων. Δρ. Ν: Απάντησε ως Ρος. Α: (με αυθάδεια). Αν δεν είχα ασκήσει εξουσία πάνω σ' αυτούς τους ανθρώπους, θα έλεγχαν εκείνοι εμένα. Δρ. Ν: Απάντησε ως Κλόντις.
Α: Αυτό σε υποτιμά΄ δεν σου άξιζε. Αυτό που έγινες, τελικά, δεν έχει καμία σχέση μ' αυτό που ξεκίνησες να γίνεις. Διαλέξαμε τους γονείς σου προσεκτικά. Σημείωση : Η οικογένεια Φέλντον ήταν αγρότες, με πενιχρά μέσα, που εκδήλωναν τα στοιχεία της τιμιότητας, της επιείκειας και υπέστησαν μεγάλες θυσίες για να μπορέσει ο Ρος να γίνει δικηγόρος. Δρ. Ν: Απάντησε ως Ρος. Α: (βιαστικά). Ναι, το ξέρω - με μεγάλωσαν με αξίες - να βοηθώ τους ανήμπορους και το ήθελα κι εγώ αυτό, αλλά δεν απέδωσε σε μένα. Είδες τι συνέβη. ΄Ημουν χρεωμένος, όταν ξεκίνησα σαν δικηγόρος ... μάταιο ... χωρίς αποτέλεσμα. Δεν ήθελα πια να είμαι φτωχός, να υπερασπίζομαι ανθρώπους, που δεν μπορούσαν να με πληρώσουν. Μισούσα τη φάρμα - τα γουρούνια και τις αγελάδες. Μου άρεσε να είμαι κοντά σε σημαντικούς ανθρώπους και, όταν μπήκα στο σύστημα σαν εισαγγελέας, είχα πρόθεση να το μεταρρυθμίσω και να βοηθήσω τους αγρότες. Το σύστημα ήταν λάθος.
Δρ. Ν: Απάντησε ως Κλόντις. Α: Α, ώστε σε διέφθειρε το σύστημα - εξήγησέ μου το αυτό. Δρ. Ν: Απάντησε ως Ρος. Α: (ξαναμμένος). Οι άνθρωποι έπρεπε να πληρώνουν πρόστιμα, που δεν άντεχαν να τα πληρώσουν - άλλους πάλι τους έστειλα φυλακή για αδικήματα, που δεν είχαν σκοπό να διαπράξουν - και άλλους τους έστειλα στην κρεμάλα! (σπάει η φωνή του). ΄Εγινα ένας νόμιμος δολοφόνος. Δρ. Ν: Απάντησε ως Κλόντις. Α: Γιατί ένιωθες υπεύθυνος όταν καταδίκαζες εγκληματίες, που ήταν ένοχοι, αφού έβλαψαν άλλους; Δρ. Ν: Απάντησε ως Ρος. Α: Κάποιοι απ' αυτούς ... οι περισσότεροι ... ήταν συνηθισμένοι άνθρωποι σαν τους γονείς μου, που πιάστηκαν στα δίχτυα του συστήματος ... χρειάζονταν χρήματα για να επιβιώσουν ... κι ύστερα ήταν και κάποιοι ... άρρωστοι στο μυαλό ... Δρ. Ν: Απάντησε ως Κλόντις. Α: Και τι έκανες για τα θύματα των ανθρώπων που καταδίκασες; Δεν διάλεξες στη ζωή σου ν' ακολουθήσεις το επάγγελμα του νόμου για να βοηθήσεις την κοινωνία και να κάνεις τις φάρμες και τις πόλεις πιο ασφαλείς μέσω της δικαιοσύνης; Δρ. Ν: Απάντησε ως Ρος. Α: (φωνάζει). Δεν βλέπεις; Δεν ήταν αποτελεσματικό για μένα - μία πρωτόγονη κοινωνία με μετέτρεψε σε δολοφόνο! Δρ. Ν: Απάντησε ως Κλόντις. Α: Κι έτσι, δολοφόνησες κι εσύ τον εαυτό σου; Δρ. Ν: Απάντησε ως Ρος. Α: Εκτροχιάστηκα ... δεν μπορούσα να κάνω πίσω και να ξαναγίνω ο κανένας ... και δεν μπορούσα να κάνω ούτε και μπρος. Δρ. Ν: Απάντησε ως Κλόντις.
Α: Πολύ εύκολα έγινες και συ ένας απ' αυτούς, που το κίνητρό τους είναι το προσωπικό συμφέρον και η κακιά φήμη. Σαν να μην ήσουν ο ίδιος άνθρωπος. Γιατί κρύφτηκες από τον εαυτό σου; Δρ. Ν: Απάντησε ως Ρος. Α: (με θυμό). Γιατί δεν με βοήθησες περισσότερο - τότε που ξεκινούσα σαν συνήγορος κατηγορουμένων; Δρ. Ν: Απάντησε ως Κλόντις.
Α: Τι κερδίζεις με το να σκέφτεσαι ότι θα μ' έβρισκες μπροστά σου, σε κάθε στροφή του δρόμου; Δρ. Ν: (Ζητάω από την ΄Εστερ να απαντήσει ως Ρος, αλλά, όταν παραμένει σιωπηλή μετά την τελευταία ερώτησή μου, παρεμβαίνω) Ρος, συγγνώμη αν διακόπτω - πιστεύω ότι ο Κλόντις διερευνά το εσωτερικό σου ξεκαθάρισμα τόσο από τον πόνο, που τώρα αισθάνεσαι, όσο και από το πλήγμα, που επιφέρεις εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου, κατηγορώντας εκείνον για την τελευταία σου ζωή. Α: (παύση) ΄Ηθελα συμπάθεια ... νομίζω.
Δρ. Ν: Εντάξει, απάντησε ως Κλόντις σ' αυτή τη σκέψη. Α: (πολύ αργά). Τι περισσότερο ήθελες να κάνω; Δεν συνδεόσουν όσο χρειαζόταν με τον εσωτερικό σου εαυτό. ΄Εβαζα σκέψεις στο μυαλό σου΄ σκέψεις μετριοπάθειας, διαλλακτικότητας, υπευθυνότητας, των αρχικών σου στόχων, της αγάπης των γονιών σου - τις αγνοούσες αυτές τις σκέψεις και προχωρούσες πεισματικά στη δράση σου. Α: (ο Ρος απαντά χωρίς δική μου εντολή). Το ξέρω ότι αγνόησα τα σημάδια που μου έδινες ... έχασα ευκαιρίες ... φοβόμουν ... Δρ. Ν: Απάντησε ως Κλόντις στη δήλωσή σου. Α: Τι εκτιμάς περισσότερο στον εαυτό σου, όπως ακριβώς είσαι; Δρ. Ν: Απάντησε στον οδηγό σου.
Α: Το ότι είχα την επιθυμία ν' αλλάξω τα πράγματα στη Γη. Ξεκίνησα θέλοντας να κάνω κάτι ωφέλιμο για τους ανθρώπους στη Γη. Δρ. Ν: Απάντησε ως Κλόντις. Α: Εγκατέλειψες πρόωρα την αποστολή σου και τώρα σε βλέπω να χάνεις πάλι ευκαιρίες - φοβάσαι να ρισκάρεις - ακολουθώντας μονοπάτια που σε καταστρέφουν - προσπαθώντας να γίνεις κάποιος, που δεν είσαι εσύ και πάλι υπάρχει θλίψη.

Η αναβίωση του σταδίου του προσανατολισμού, κατά τη διάρκεια της ύπνωσης, προκαλεί απότομες μεταστροφές. ΄Οταν η Περίπτωση 13 μιλάει ως Κλόντις, παρατηρήστε πώς οι απαντήσεις της αποκτούν μία πιο διαυγή και αποφασιστική ποιότητα απ' ό,τι ως η πελάτισσά μου ΄Εστερ ή ως ο προηγούμενος εαυτός της, ο Ρος. Δεν έχω πάντα επιτυχία, όταν οι πελάτες μου μεταφράζουν με τέτοια βαθιά επίγνωση τα σχόλια των οδηγών τους σε προηγούμενους πνευματικούς προσανατολισμούς. Παρ' όλα αυτά, οι αναμνήσεις των προηγούμενων ζωών συχνά αντανακλούν στα σύγχρονα προβλήματα, οποιοδήποτε πνευματικό περιβάλλον και αν επιλεγεί.

Το αν η πελάτισσά μου και ο οδηγός της διεξήγαγαν τη συζήτησή τους στην πραγματικότητα στη σκηνή του Μπαρ Μπάκχορν, όταν μετακίνησα το πλαίσιο του χρόνου, δεν έχει σημασία για μένα. ΄Οπως και να έχει, ως άνθρωπος ο Ρος Φέλντον έχει πεθάνει. Η ΄Εστερ, όμως, έχει πιαστεί στην ίδια παγίδα και επιθυμώ να κάνω ο,τιδήποτε περνάει απ' το χέρι μου για ν' αλλάξω αυτό το αυτοκαταστροφικό μοντέλο συμπεριφοράς. Αφιερώνω λίγα λεπτά για να συνοψίσω μαζί της αυτό που της υπέδειξε ο οδηγός της, αναφορικά με την έλλειψη αυτο-επίγνωσης, την αποξένωση και τις χαμένες αξίες. Αφού ζητήσω από τον Κλόντι να συνεχίσει να παρέχει τη βοήθειά του, κλείνω τη σκηνή του προσανατολισμού και αμέσως μεταφέρω την ΄Εστερ σ' ένα πιο πρόσφατο πνευματικό στάδιο, ακριβώς πριν από την επαναγέννησή της σήμερα.

Δρ. Ν: Γνωρίζοντας καλά ποιος είσαι ως Ρος και έχοντας μεγαλύτερη κατανόηση της πραγματικής πνευματικής σου ταυτότητας, μετά την παραμονή σου στον πνευματικό κόσμο, γιατί διάλεξες το παρόν σου σώμα; Α: Επέλεξα να είμαι γυναίκα ώστε να μην τρομοκρατώ τους ανθρώπους. Δρ. Ν: Αλήθεια; Τότε, γιατί πήρες το σώμα μιας τόσο δυνατής, επιβλητικής γυναίκας στον 20ό αιώνα; Α: Δεν θα βλέπουν ένα δημόσιο κατήγορο ντυμένο με μαύρη τήβενο σε μια αίθουσα δικαστηρίου - αυτή τη φορά είμαι ένα πακέτο έκπληξη! Δρ. Ν: Πακέτο έκπληξη; Τι σημαίνει αυτό;
Α: Ως γυναίκα, ήξερα ότι θα προκαλούσα μικρότερο φόβο στους άντρες. ΄Ετσι μπορώ να τους πιάνω στον ύπνο και να τους τρομάζω μέχρι θανάτου. Δρ. Ν: Τι είδους άντρες; Α: Τους μεγάλους - τους ισχυρούς, που κυβερνούν την κοινωνία - να τους τσακώνω, όταν είναι εφησυχασμένοι από μια ψεύτικη αίσθηση ασφάλειας, που οφείλεται στο ότι είμαι γυναίκα. Δρ. Ν: Τους τσακώνεις και τους κάνεις τι;
Α: (χτυπάει τη δεξιά γροθιά της μέσα στην αριστερή παλάμη). Τους τσακίζω - για να σώσω τους μικρούς κι ανήμπορους από τους καρχαρίες, που θέλουν να καταβροχθίσουν όλα τα μικρά ψάρια σ' αυτόν τον κόσμο. Δρ. Ν: (τη μεταφέρω στο παρόν, ενώ παραμένει στην υπερσυνείδητη κατάσταση). Βοήθησέ με να καταλάβω το λόγο για τον οποίο επέλεξες να έρθεις ως γυναίκα σ' αυτήν τη ζωή. ΄Ηθελες να βοηθήσεις αυτό το είδος ανθρώπων, που δεν μπόρεσες να βοηθήσεις ως άντρας στην προηγούμενη ζωή σου - σωστά; Α: (με θλίψη). Ναι, αλλά δεν είναι αυτός ο καλύτερος τρόπος. Δεν λειτούργησε για μένα έτσι όπως το σκεφτόμουν. Είμαι ακόμα πολύ δυνατή και ανδροπρεπής. Η ενέργειά μου διαχέεται σε λανθασμένη κατεύθυνση. Δρ. Ν: Ποια είναι η λανθασμένη κατεύθυνση; Α: (με καημό). Κάνω πάλι το ίδιο. Μεταχειρίζομαι άσχημα τους ανθρώπους. Επέλεξα το σώμα μιας γυναίκας, που κατατροπώνει τους άντρες και τώρα δεν αισθάνομαι σαν γυναίκα. Δρ. Ν: Μου δίνεις ένα παράδειγμα; Α: Σεξουαλικά, και στις επιχειρήσεις. Είμαι πάλι στο παιχνίδι της εξουσίας ... έβαλα στην άκρη τις αρχές ... εκτροχιάστηκα όπως και πριν (ως Ρος). Αυτή τη φορά κάνω επιδέξιους χειρισμούς στις μεσιτικές συμφωνίες. Μ' ενδιαφέρει πολύ ν' αποκτήσω χρήματα. Θέλω να έχω κοινωνική θέση. Δρ. Ν: Και με ποιο τρόπο σε πληγώνει αυτό, ΄Εστερ; Α: Η επίδραση, που ασκούν πάνω μου τα χρήματα και η κοινωνική θέση, λειτουργεί σαν ναρκωτικό για μένα, όπως συνέβαινε και στην αμέσως προηγούμενη ζωή μου. Το ότι τώρα είμαι γυναίκα δεν άμβλυνε την επιθυμία μου να εξουσιάζω τους ανθρώπους. Τι ... βλακεία ... Δρ. Ν: Πιστεύεις, δηλαδή, ότι τα κίνητρά σου, όταν επέλεξες να έρθεις ως γυναίκα, ήταν λάθος;
Α: Ναι, νιώθω πιο φυσικά ζώντας ως άντρας. Αλλά πίστευα ότι σαν γυναίκα αυτή τη φορά θα ήμουν ... πιο απαλή. ΄Ηθελα αυτήν την ευκαιρία για να προσπαθήσω ξανά μ' ένα διαφορετικό φύλο κι ο Κλόντις με άφησε να το πάρω. (καταρρέει και σωριάζεται στην πολυθρόνα). Τι γκάφα! Δρ. Ν: Δεν νομίζεις ότι είσαι λίγο σκληρή με τον εαυτό σου, ΄Εστερ; ΄Εχω την αίσθηση ότι επέλεξες να είσαι γυναίκα, επειδή ήθελες, επίσης, η γυναικεία διαίσθηση και διορατικότητα να σου δώσουν μία διαφορετική προοπτική στην επίλυση των ασκήσεών σου. Μπορείς να έχεις αρσενική ενέργεια, αν προτιμάς να την αποκαλείς έτσι και ταυτόχρονα να έχεις θηλυκότητα.

Πριν ολοκληρώσω αυτή την περίπτωση, θα ήθελα να θίξω το θέμα της ομοφυλοφιλίας. Οι περισσότεροι από τους πελάτες μου επιλέγουν, σε ποσοστό 75% του συνόλου των ενσαρκώσεών τους, σώματα του ενός φύλου. Αυτό ισχύει για όλους εκτός από τις ψυχές, που βρίσκονται σε υψηλά στάδια εξέλιξης΄ σ' αυτές υπάρχει μεγαλύτερη ισορροπία στην επιλογή μεταξύ ανδρικού και γυναικείου φύλου. Η επιλογή ενός φύλου από την πλειοψηφία των ψυχών που έρχονται στη γη δεν σημαίνει ότι το υπόλοιπο 25% του χρόνου, που επιλέγουν το φύλο μικρότερης προτίμησης, είναι δυστυχείς. Η ΄Εστερ δεν είναι απαραίτητα ομοφυλόφιλη ή αμφιφυλόφιλη, λόγω της επιλογής σώματος που έκανε. Οι ομοφυλόφιλοι μπορεί να αισθάνονται ή να μην αισθάνονται άνετα με την ανατομία τους ως ανθρώπινα όντα. ΄Οταν έχω πελάτες, οι οποίοι είναι ομοφυλόφιλοι, συχνά με ρωτούν αν η ομοφυλοφιλία είναι το αποτέλεσμα της επιλογής τους να φέρουν «το λάθος φύλο» σ' αυτή τη ζωή. ΄Οταν τελειώνουν οι συνεδρίες τους, το ερώτημα αυτό έχει συνήθως απαντηθεί.

Ανεξάρτητα από τις συνθήκες, οι οποίες οδήγησαν τις ψυχές να κάνουν την όποια επιλογή φύλου, η απόφαση αυτή έχει ληφθεί πριν ακόμα έρθουν στη Γη. Μερικές φορές, διαπιστώνω ότι οι ομοφυλόφιλοι άνθρωποι επέλεξαν, πριν έρθουν σ' αυτήν την τρέχουσα ζωή τους, να πειραματιστούν μ' ένα φύλο, το οποίο σπάνια εχρησιμοποιείτο σε προηγούμενες ζωές. Αν είσαι ομοφυλόφιλος στην κοινωνία μας, κουβαλάς ένα στίγμα, το οποίο σου επιφυλάσσει έναν πιο δύσκολο δρόμο στη ζωή. ΄Οταν ο δρόμος αυτός επιλέγεται από κάποιον πελάτη μου, ο λόγος μπορεί να ανιχνευθεί, συνήθως, σε μία καρμική ανάγκη να επιταχύνει την προσωπική του κατανόηση για τις περίπλοκες και πολυσύνθετες διαφορές της ταυτότητας του φύλου, όπως αυτή συνδέεται με ορισμένα γεγονότα στο παρελθόν του. Η Περίπτωση 13 επέλεξε να είναι γυναίκα σ' αυτήν τη ζωή για να προσπαθήσει να ξεπεράσει τα ανασταλτικά ηθικά εμπόδια, που βίωσε ως Ρος Φέλντον.

Θα ωφελείτο άραγε η ΄Εστερ αν γνώριζε για το παρελθόν της ως Ρος, από τη στιγμή της γέννησής της, αντί να χρειαστεί να περιμένει περισσότερο από τριάντα χρόνια μέχρι να υποβληθεί σε ύπνωση; Η μη συνειδητή μνήμη των προηγούμενων υπάρξεών μας ονομάζεται λήθη. Αυτή η ανθρώπινη συνθήκη προκαλεί αμηχανία σ' αυτούς που έλκονται από την ιδέα της μετενσάρκωσης. Γιατί θα πρέπει να προχωρούμε ψηλαφητά στη ζωή, προσπαθώντας να εντοπίσουμε ποιοι είμαστε και τι πρέπει να κάνουμε, φτάνοντας καμιά φορά στο σημείο ν' αναρωτιόμαστε αν κάποια πνευματική θεϊκή οντότητα ενδιαφέρεται όντως για μας; ΄Εκλεισα τη συνεδρία μου μ' αυτή τη γυναίκα με το θέμα της λήθης της.

Δρ. Ν: Γιατί πιστεύεις ότι δεν είχες συνειδητή μνήμη της ζωής σου ως Ρος Φέλντον; Α: ΄Οταν κάποιος επιλέγει ένα σώμα και κάνει ένα σχέδιο πριν επιστρέψει στη Γη, υπάρχει μία συμφωνία με τους συμβούλους του. Δρ. Ν: Συμφωνία, πάνω σε τι; Α: Συμφωνούμε ... να μη θυμόμαστε ... άλλες ζωές. Δρ. Ν: Γιατί; Α: Το να μαθαίνεις από μία μηδενική κατάσταση είναι καλύτερο από τα να γνωρίζεις εκ των προτέρων τι θα μπορούσε να σου συμβεί, εξ αιτίας όσων έκανες παλαιότερα. Δρ. Ν: Δεν θα είχε, όμως, αξία να γνωρίζεις τα λάθη της προηγούμενης ζωής σου, ώστε να μην τα επαναλάβεις σ' αυτήν τη ζωή;
Α: Αν οι άνθρωποι γνώριζαν τα πάντα για το παρελθόν τους, πολλοί θα έδιναν ιδιαίτερη προσοχή σ' αυτό αντί να επιχειρήσουν νέες προσεγγίσεις στο ίδιο πρόβλημα. Την καινούργια ζωή πρέπει ... να την πάρουμε στα σοβαρά. Δρ. Ν: Υπάρχουν και άλλοι λόγοι γι' αυτό; Α: (παύση). Χωρίς τις παλαιές μνήμες, οι σύμβουλοί μας λένε ότι ... δεν προσπαθούμε τόσο να ... εκδικηθούμε για το παρελθόν ... να ισοφαρίσουμε για το κακό που μας έχουν κάνει.
Δρ. Ν: Μου φαίνεται, λοιπόν, ότι μέχρι τώρα αυτό υπήρξε εν μέρει κίνητρό σου και στάση σου στη ζωή σου ως ΄Εστερ. Α: (με δύναμη). Γι' αυτό ήρθα σ' εσένα. Δρ. Ν: Και εξακολουθείς να πιστεύεις πως, όταν είμαστε στη Γη, μία ολική συσκότιση της αιώνιας πνευματικής μας ζωής, είναι σημαντική για την εξέλιξή μας; Α: Κανονικά, ναι, αλλά η συσκότιση δεν είναι ολική. ΄Εχουμε αναλαμπές μέσα από τα όνειρα ... κατά τη διάρκεια των περιόδων κρίσης ... οι άνθρωποι έχουν μία εσωτερική γνώση για το που θα κατευθυνθούν όταν χρειάζεται. Και μερικές φορές, οι φίλοι σου μπορεί να σκαρώσουν κάτι. Δρ. Ν: ΄Οταν λες φίλοι, εννοείς οντότητες από τον πνευματικό κόσμο;
Α: Ου, ου ... σου δίνουν νύξεις, εμφυτεύοντας ιδέες - εγώ προσωπικά το έχω κάνει. Δρ. Ν: Ωστόσο, έπρεπε να έρθεις σε μένα για να ξεκλειδώσεις τη λήθη του συνειδητού σου νου. Α: (παύση). ΄Εχουμε ... την ικανότητα να ξέρουμε πότε είναι αναγκαίο. Εγώ ήμουν έτοιμη για την αλλαγή, όταν έμαθα για σένα. Ο Κλόντις με άφησε να δω μαζί σου το παρελθόν, γιατί αυτό ήταν προς όφελός μου. Δρ. Ν: Αλλιώς, η λήθη σου θα παρέμενε ανέπαφη; Α: Ναι, αυτό θα σήμαινε ότι δεν θα έπρεπε να μάθω ακόμα ορισμένα πράγματα.
Κατά τη γνώμη μου, όταν οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να εισέλθουν σε ύπνωση μία δεδομένη στιγμή ή βρίσκονται σε ύπνωση και οι μνήμες τους είναι ομιχλώδεις, υπάρχει πάντα κάποιος λόγος γι' αυτήν τη φραγή. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν προηγούμενες μνήμες, αλλά ότι, απλά, δεν είναι έτοιμοι να τις εκθέσουν στο φως.
Η πελάτισσά μου ήξερε ότι κάτι παρεμπόδιζε την εξέλιξή της και ήθελε να το αποκαλύψει. Η υπερσυνείδητη ταυτότητα της ψυχής στεγάζει τη συνεχή μας μνήμη, καθώς και τους στόχους μας. ΄Οταν έρθει η κατάλληλη στιγμή στη ζωή μας, θα πρέπει να εναρμονίσουμε τους ανθρώπινους υλικούς μας στόχους με τον σκοπό της ψυχής μας για την εδώ παρουσία της. Η προσέγγιση, την οποία προσπαθώ να κάνω, είναι να ευθυγραμμίσω, χρησιμοποιώντας την κοινή λογική, τις προηγούμενες εμπειρίες με τις παρούσες. Η αιώνια ταυτότητά μας δεν μας εγκαταλείπει ποτέ μέσα στα σώματα που επιλέγουμε, ανεξάρτητα από την τρέχουσα κατάστασή μας.
Στη συγκέντρωση, τον διαλογισμό ή την προσευχή, οι μνήμες του ποιοι πραγματικά είμαστε διυλίζονται καθημερινά μέσα μας με επιλεκτικές σκέψεις. Με μικρούς, διαισθητικούς τρόπους - μέσα από το νέφος της λήθης - μάς δίνονται νύξεις για τη δικαίωση της ύπαρξής μας.

Αφού απευαισθητοποίησα την πηγή των πονοκεφάλων της ΄Εστερ, ολοκλήρωσα τη συνεδρία μας ενισχύοντας την επιλογή της να είναι γυναίκα για λόγους διαφορετικούς και όχι για να φοβίζει τους άντρες. Συμφωνήσαμε στην ανάγκη να χαμηλώσει λίγο τις άμυνές της και να είναι λιγότερο επιθετική. Συζητήσαμε προοπτικές αναδιάρθρωσης των στόχων της, στον τομέα της απασχόλησης, προς την κατεύθυνση των επαγγελμάτων προσφοράς και τις πιθανότητες ακόμα και να προσφέρει εθελοντική εργασία. Τελικά, έφτασε σήμερα στο σημείο, να βλέπει τη ζωή της περισσότερο σαν μία μεγάλη ευκαιρία για μάθηση παρά σαν μια αποτυχημένη επιλογή φύλου.

Κάθε φορά που τελειώνω με μία περίπτωση, δεν παύω να θαυμάζω την ωμή ειλικρίνεια των ψυχών. ΄Οταν μία ψυχή έχει ζήσει μία παραγωγική ζωή, που ωφέλησε την ίδια και όσους ήταν κοντά της, παρατηρώ ότι επιστρέφει στον πνευματικό κόσμο με ενθουσιασμό. Εν τούτοις, όταν άνθρωποι, όπως η Περίπτωση 13, αναφέρουν ότι σπατάλησαν μία προηγούμενη ζωή τους, ιδιαίτερα με μία αυτοκτονία σε νεαρή ηλικία, τότε μου περιγράφουν ότι επιστρέφουν μάλλον αποκαρδιωμένες. Σε κάθε περίπτωση, που ο προσανατολισμός δημιουργεί ταραχή σ' έναν άνθρωπο, εντοπίζω ως κυρίαρχη αιτία τον απότομο τρόπο με τον οποίο μία ψυχή γίνεται και πάλι πλήρης κάτοχος όλης της προηγούμενης γνώσης. Μετά το φυσικό θάνατο, ανεμπόδιστη από ανθρώπινο σώμα, η ψυχή έχει μία ξαφνική εισροή αντιληπτικότητας. Τα ανόητα πράγματα, που κάναμε στη ζωή, μάς χτυπούν σκληρά στο στάδιο του προσανατολισμού. Διαπιστώνω περισσότερη χαλάρωση και μεγαλύτερη διαύγεια σκέψης, όταν μεταφέρω τους ανθρώπους βαθύτερα μέσα στον πνευματικό κόσμο.

Οι ψυχές είναι δημιουργημένες από μία θετική ουσία τέτοιας αγάπης και σοφίας, που, όταν μία ψυχή ξεκινά να έρθει σ' έναν πλανήτη όπως η Γη και να ενωθεί με τα φυσικά όντα, τα οποία εξελίχθηκαν από μία πρωτόγονη κατάσταση, η βία είναι ένα σοκ. Οι άνθρωποι έχουν τα ακατέργαστα αρνητικά συναισθήματα του θυμού και του μίσους, προϊόν του φόβου και του πόνου, που συνδέονται με την επιβίωσή τους από τη Λίθινη Εποχή. Τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά συναισθήματα αναμιγνύονται στην ψυχή και το σώμα, που την φιλοξενεί, προς αμοιβαίο όφελος.

Αν μία ψυχή γνώριζε μόνο την αγάπη και την ειρήνη, δεν θα αποκτούσε επίγνωση ούτε και θα εκτιμούσε ποτέ αληθινά την αξία αυτών των θετικών συναισθημάτων. Η δοκιμασία της μετενσάρκωσης για μία ψυχή, που έρχεται στη Γη, είναι να κατακτήσει το φόβο μέσα σ' ένα ανθρώπινο σώμα. Μία ψυχή αναπτύσσεται προσπαθώντας να ξεπεράσει όλα τα αρνητικά συναισθήματα, που συνδέονται με το φόβο, με επιμονή και καρτερία, σε πολλές ζωές, και επιστρέφοντας συχνά στον πνευματικό κόσμο χτυπημένη ή πληγωμένη, όπως έδειξε η Περίπτωση 13. ΄Ενα ποσοστό αυτής της αρνητικότητας μπορεί να διατηρηθεί ακόμα και στον πνευματικό κόσμο και ενδέχεται να επανεμφανιστεί σε μια άλλη ζωή, μ' ένα νέο σώμα. Απ' την άλλη πλευρά, υπάρχει μία ανταλλαγή. Η πραγματική φύση μιας ψυχής αποκαλύπτεται στη γη, μέσα στη χαρά και τη γαλήνια ευχαρίστηση, στο πρόσωπο ενός ευτυχισμένου ανθρώπου.

Οι συζητήσεις του προσανατολισμού με τους οδηγούς μας, μάς επιτρέπουν ν' αρχίσουμε τη μακρά διαδικασία αυτο-αξιολόγησης μεταξύ των ζωών. Σύντομα, θα έχουμε μία άλλη συζήτηση, με την παρουσία αυτή τη φορά περισσότερων ανώτερων όντων. Στο προηγούμενο κεφάλαιο, αναφέρθηκα στην παράδοση των αρχαίων Αιγυπτίων να οδηγούνται οι ψυχές, που μόλις πέθαναν, σε μία Αίθουσα Κρίσης, αποδίδοντας λογαριασμό για την προηγούμενη ζωή τους. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, η ιδέα μιας βασανιστικής δίκης σ' ένα δικαστήριο, το οποίο μας περιμένει αμέσως μετά το θάνατο, έχει αποτελέσει τη βάση του θρησκευτικού συστήματος πίστης πολλών πολιτισμών.

Κατά καιρούς, ακούμε ανθρώπους δεκτικούς σε τέτοια θέματα, οι οποίοι διέρχονται τραυματικές καταστάσεις, να λένε ότι είχαν μία εξωσωματική εμπειρία με εφιαλτικά οράματα - τρομακτικά όντα τους μετέφεραν σε μία μετέπειτα ζωή γεμάτη σκοτάδι - όπου καταδικάστηκαν από δαιμονικούς δικαστές. Σ' αυτές τις περιπτώσεις, υποψιάζομαι μία δυνατή, προκατειλημμένη πίστη στο σύστημα της κόλασης.

Στην ήρεμη, χαλαρωτική κατάσταση της ύπνωσης, όπου υπάρχει συνέχεια σε όλα τα νοητικά επίπεδα, οι άνθρωποι μου αναφέρουν ότι η αρχική συνεδρία του προσανατολισμού με τους οδηγούς τους, τους προετοιμάζει για να εμφανιστούν μπροστά σε μία επιτροπή ανώτερων όντων. Εν τούτοις, οι λέξεις αίθουσα δικαστηρίου και δίκη δεν χρησιμοποιούνται στις περιγραφές αυτών των διαδικασιών. ΄Ενας αριθμός πελατών μου απεκάλεσε αυτά τα σοφά όντα διευθυντές ή και δικαστές, αλλά οι περισσότεροι τα αναφέρουν ως ένα Συμβούλιο Διδασκάλων ή Πρεσβυτέρων.

Το συμβούλιο αυτό των επιθεωρητών απαρτίζεται, συνήθως, από τρία έως επτά μέλη και, δεδομένου ότι οι ψυχές παρουσιάζονται μπροστά τους αμέσως μόλις φτάσουν στη βάση τους, θα αναφερθώ σ' αυτή τη συνεδρία με περισσότερες λεπτομέρειες στο τέλος του επόμενου κεφαλαίου.

	Οι συνεδρίες αξιολόγησης των ψυχών, είτε γίνονται με τους οδηγούς είτε με τους φίλους μας ή ένα συμβούλιο διδασκάλων, έχουν όλες τους ένα κοινό στοιχείο. Το αποτέλεσμα της δράσης μας και η ανάλυση της προηγούμενης ζωής, που λαμβάνουμε με μορφή κρίσης, βασίζονται στην αρχική πρόθεση των επιλογών μας, καθώς και στις πράξεις ολόκληρης της ζωής. Τα κίνητρά μας εξετάζονται και κρίνονται, αλλά δεν καταδικάζονται με τρόπο που να μας κάνει να υποφέρουμε. ΄Οπως εξήγησα στο Κεφάλαιο 4, αυτό δεν σημαίνει ότι οι ψυχές εξιλεώνονται για τις πράξεις τους, όταν έβλαψαν άλλους, απλά και μόνο επειδή ζητούν συγγνώμη.
Το καρμικό χρέος θα πληρωθεί σε μία μελλοντική ζωή. Μου έχουν πει ότι οι πνευματικοί μας δάσκαλοι μας το υπενθυμίζουν αυτό συνεχώς, επειδή ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν έχει εγγενή αίσθηση του ήθους΄ η συνείδηση είναι η ευθύνη της ψυχής. Παρ' όλα αυτά, η συγχώρηση στον πνευματικό κόσμο δίνεται αφειδώς. Ο κόσμος αυτός είναι άχρονος΄ το ίδιο ισχύει και για τα μαθησιακά μας καθήκοντα. Θα μας δοθούν άλλες ευκαιρίες στον αγώνα μας για ανάπτυξη. ΄Οταν τελειώσει η αρχική συνομιλία με τον οδηγό μας, αφήνουμε το χώρο του προσανατολισμού και ενωνόμαστε μ' ένα συντονισμένο ρεύμα κίνησης, το οποίο αφορά τη διαμετακόμιση τεράστιων αριθμών άλλων ψυχών σ' ένα είδος κεντρικού σταθμού υποδοχής. ΠΗΓΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ