Η αναζωογόνηση της ενέργειας της ψυχής και η προσωπική αποτίμηση του Εαυτού της, απαιτεί ίσως, περισσότερο καιρό για κάποιες ψυχές απ' ό,τι για τις άλλες, όμως, εν τέλει, η κάθε ψυχή ωθείται στη διαδικασία της επανενσάρκωσης. Αν και είναι δύσκολο να αφήσουμε το πνευματικό μας περιβάλλον, ως ψυχές θυμόμαστε τις φυσικές απολαύσεις της ζωής στη Γη με στοργή, ακόμα και νοσταλγία. ΄Οταν θεραπευτούν οι πληγές μιας προηγούμενης ζωής και ξαναγίνουμε ένα με τον εαυτό μας, νιώθουμε να ωθούμαστε πάλι προς μία φυσική έκφραση της ταυτότητάς μας. Οι εκπαιδευτικές συνεδρίες με τους συμβούλους και τις ομότιμες ομάδες μας έχουν συντελέσει σε μια πνευματική προσπάθεια συνεργασίας, που μας προετοιμάζουν για την επόμενη ζωή.
|  |
Το κάρμα μας από τις προηγούμενες πράξεις μας προς την ανθρωπότητα και τα λάθη μας, όπως και τα επιτεύγματά μας, έχουν εκτιμηθεί με σκοπό την καλύτερη πορεία των μελλοντικών προσπαθειών. Η ψυχή πρέπει τώρα να κατανοήσει πλήρως όλες αυτές τις πληροφορίες και να δράσει με συγκεκριμένο σκοπό, που θα στηρίζεται σε τρεις πρωταρχικές αποφάσεις:
• Είμαι έτοιμος για μια καινούργια φυσική ζωή;
• Ποια συγκεκριμένα μαθήματα θέλω να αναλάβω ώστε να εξελίξω τη γνώση μου και την ανάπτυξή μου;
• Πού θα έπρεπε να πάω και ποιος να είμαι στην επόμενη ζωή μου ώστε να έχω τις καλύτερες ευκαιρίες για να δουλέψω τους στόχους μου;
Οι παλαιότερες ψυχές ενσαρκώνονται λιγότερο, ανεξάρτητα από τις πληθυσμιακές ανάγκες των πλανητών, που τους έχουν ανατεθεί. ΄Οταν ένας κόσμος πεθαίνει, οι οντότητες εκείνες, που δεν έχουν ολοκληρώσει την εργασία τους, προχωρούν σε κάποιον άλλο κόσμο με μορφή ζωής, η οποία ταιριάζει στο είδος της εργασίας που έκαναν. Οι κύκλοι επανενσάρκωσης της αιώνιας ψυχής φαίνεται ότι ρυθμίζονται περισσότερο από τις εσωτερικές επιθυμίες της παρά από το πόσο επείγονται τα σώματα, που περιστρέφονται σ' ένα σύμπαν πλανητών, να την δεχθούν.
Παρ' όλα αυτά, η Γη έχει μία ολοένα και αυξανόμενη ανάγκη για ψυχές. Σήμερα έχουμε εδώ πάνω από πέντε δισεκατομμύρια ανθρώπους. Οι υπολογισμοί των δημογράφων για τον αριθμό των ανθρώπων, που έχουν ζήσει πάνω στη Γη τα τελευταία 200.000 χρόνια, ποικίλλουν. Σύμφωνα με μία μέση εκτίμηση είναι 50 περίπου δισεκατομμύρια άνθρωποι. Ο αριθμός αυτός, που προσωπικά τον βρίσκω χαμηλό, δεν δηλώνει τον αριθμό των επισκέψεων διαφορετικών ψυχών. Ας μην ξεχνάμε ότι οι ίδιες ψυχές συνεχίζουν να επανενσαρκώνονται και ότι υπάρχουν κι εκείνες, που καταλαμβάνουν περισσότερα από ένα σώματα ταυτόχρονα. Ορισμένοι συστηματικοί μελετητές της μετενσάρκωσης πιστεύουν ότι ο αριθμός των ανθρώπων, που ζουν σήμερα στη Γη, πλησιάζει τον συνολικό αριθμό των ψυχών, που έχουν κάποτε ζήσει εδώ. Η συχνότητα, με την οποία οι ψυχές ενσαρκώνονται στη Γη, είναι ακανόνιστη. Είναι προφανές ότι η Γη σήμερα έχει μεγαλύτερη ανάγκη από ψυχές απ' ό,τι στο παρελθόν. Ο πληθυσμός της το 1 μ.Χ. έχει υπολογιστεί περίπου για 200 εκατομμύρια. Μέχρι το 1800 ο πληθυσμός είχε τετραπλασιαστεί και μετά μόλις 170 χρόνια τετραπλασιάστηκε ξανά. Μεταξύ του 1970 και του 2010 ο πληθυσμός της Γης αναμένεται να διπλασιαστεί.
| |
 |
΄Οταν μελετώ το ιστορικό των ενσαρκώσεων ενός πελάτη μου, διαπιστώνω ότι μεσολαβεί συνήθως ένα μεγάλο διάστημα, εκατοντάδων, ακόμα και χιλιάδων χρόνων, μεταξύ των ζωών του στους Παλαιολιθικούς νομαδικούς πολιτισμούς. Με την εισαγωγή της γεωργίας και της κτηνοτροφίας κατά τη Νεολιθική Εποχή, πριν από 7.000 ώς 5.000 χρόνια, οι άνθρωποι μου αναφέρουν ότι οι ζωές τους ήταν πιο συχνές΄ και όμως οι ζωές αυτές απέχουν ακόμα και 500 χρόνια η μία από την άλλη. Με την ανάπτυξη των πόλεων, του εμπορίου και τη μεγαλύτερη επάρκεια τροφής, βλέπω τα σχεδιαγράμματα των ενσαρκώσεων των ψυχών να πυκνώνουν παράλληλα με την αύξηση του πληθυσμού. Μεταξύ του 1.000 και του 1.500 μ.Χ. οι πελάτες μου ζουν, κατά μέσο όρο, μία φορά κάθε δύο αιώνες. Από το 1.900 και μετά, το να ζουν περισσότερες από μία ζωές μέσα στον ίδιο αιώνα είναι κάτι συνηθισμένο στις περιπτώσεις μου.
|
΄Εχει υποστηριχθεί ότι οι ενσαρκώσεις των ψυχών φαίνεται να πυκνώνουν με την πάροδο του χρόνου, επειδή απλά και μόνο η ανάμνηση των προηγούμενων ζωών βελτιώνεται όσο οι άνθρωποι, που βρίσκονται σε ύπνωση, πλησιάζουν στις πιο πρόσφατες ζωές τους. Αυτό μπορεί να αληθεύει μέχρις ενός σημείου, αλλά αν μία ζωή είναι σημαντική, η ανάμνησή της θα είναι πολύ ζωντανή σε οποιαδήποτε ηλικία και σε οποιαδήποτε στιγμή. Χωρίς αμφιβολία, η τεράστια πληθυσμιακή αύξηση στη Γη αποτελεί τη βασική αιτία που οι ψυχές έρχονται εδώ όλο και πιο συχνά. Υπάρχει, άραγε, πιθανότητα ο κατάλογος των ψυχών που περιμένουν τη σειρά τους για επανενσάρκωση, να μεγαλώνει εξ αιτίας αυτού του ξεσπάσματος της ανθρώπινης αναπαραγωγής;
΄Οταν ρωτώ τους πελάτες μου για τον αριθμό των διαθέσιμων ψυχών, μου απαντούν ότι θα έπρεπε να ανησυχώ περισσότερο για τον θάνατο του πλανήτη μας εξ αιτίας του υπερπληθυσμού παρά για την εξάντληση των αποθεμάτων σε ψυχές. Υπάρχει η πεποίθηση ότι νέες ψυχές υπάρχουν πάντοτε διαθέσιμες για να ανταποκριθούν σε οποιαδήποτε απαίτηση μιας πληθυσμιακής αύξησης. Αν ο πλανήτης μας αποτελεί ένα μόνο δείγμα ανάμεσα σε άλλους νοήμονες πληθυσμούς στο σύμπαν, τότε ο συνολικός αριθμός των ψυχών θα πρέπει να είναι πράγματι αστρονομικός.
| |
΄Εχω πει ότι οι ψυχές έχουν, όντως, την ελευθερία να επιλέγουν το πότε, πού και ποιοι θέλουν να είναι στις φυσικές τους ζωές. Κάποιες ψυχές μένουν λιγότερο χρόνο στον πνευματικό κόσμο με σκοπό να επιταχύνουν την εξέλιξή τους, ενώ άλλες είναι πιο επιφυλακτικές στην προοπτική να φύγουν από εκεί. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι οδηγοί μας ασκούν σ' αυτό το θέμα μεγάλη επιρροή πάνω μας. ΄Οπως ακριβώς δώσαμε μία συνέντευξη κατά την είσοδό μας, στη φάση του προσανατολισμού αμέσως μετά το θάνατό μας, υπάρχουν και προπαρασκευαστικές συνεντεύξεις για την έξοδό μας, στους πνευματικούς μας συμβούλους, που καθορίζουν την ετοιμότητά μας για επαναγέννηση. Η περίπτωση, που ακολουθεί, αποτυπώνει μία χαρακτηριστική πνευματική σκηνή με μία ψυχή χαμηλής εξέλιξης.
|  |
Περίπτωση 24
| |
Δρ. Ν: Πότε συνειδητοποιείς για πρώτη φορά ότι ενδέχεται να επιστρέψεις στη Γη;
Α: Μια απαλή φωνή έρχεται μέσα στο μυαλό μου και λέει: «έφτασε η ώρα, δεν νομίζεις;»
Δρ. Ν: Ποια είναι αυτή η φωνή;
Α: Ο οδηγός μου. Σε μερικούς από μας πρέπει να δοθεί μία ώθηση, όταν κριθεί ότι είμαστε και πάλι έτοιμοι.
Δρ. Ν: Νιώθεις ότι είσαι έτοιμη να επιστρέψεις στη Γη;
|  |
Α: Ναι, έτσι νομίζω ... έχω προετοιμαστεί γι' αυτό. Οι σπουδές μου, όμως, θα διαρκέσουν ένα μεγάλο χρονικό διάστημα σε γήινα χρόνια για να τις ολοκληρώσω. Είναι συνταρακτικό, κατά κάποιο τρόπο.
Δρ. Ν: Και πιστεύεις ότι θα συνεχίσεις να πηγαίνεις στη Γη κι όταν πλησιάζει να τελειώσεις τις ενσαρκώσεις σου;
Α: (μεγάλη παύση). Ε ... ίσως όχι ... Υπάρχει κι ένας άλλος κόσμος εκτός από τη Γη ... αλλά με γήινους ανθρώπους ...
Δρ. Ν: Τι σημαίνει αυτό;
Α: Η Γη θα έχει λιγότερους ανθρώπους ... λιγότερο συνωστισμό ... δεν μου είναι ξεκάθαρο.
Δρ. Ν: Πού νομίζεις ότι θα βρίσκεσαι τότε;
Α: ΄Εχω την εντύπωση ότι υπάρχει αποίκιση σε κάποιο άλλο μέρος - δεν μου είναι ξεκάθαρο.
Σημείωση : Το αντίθετο της αναδρομής σε μία προηγούμενη ζωή είναι η προβολή σε μία μελλοντική ζωή, που δίνει τη δυνατότητα σε μερικούς ανθρώπους να δουν μικρά αποσπάσματα του μέλλοντος, με τη μορφή αποσπασματικών σκηνών. Για παράδειγμα, μερικοί μού έχουν πει ότι ο πληθυσμός της Γης θα μειωθεί αισθητά μέχρι το τέλος του 22ου αιώνα, εν μέρει εξ αιτίας αντίξοων μεταβολών στο έδαφος και την ατμόσφαιρα. Αυτοί βλέπουν, επίσης, τους ανθρώπους να κατοικούν σε παράξενα, θολωτά κτίσματα. Οι λεπτομέρειες σχετικά με το μέλλον είναι πάντα κάπως περιορισμένες, λόγω, όπως υποψιάζομαι, της ενυπάρχουσας λήθης από τους καρμικούς περιορισμούς. Θα έχω περισσότερα να πω πάνω σ' αυτό με τη βοήθεια της επόμενης περίπτωσης.
Δρ. Ν: Ας επιστρέψουμε σ' αυτό που έλεγες για τους οδηγούς, ότι δηλαδή δίνουν στους ανθρώπους μία ώθηση για να αφήσουν τον πνευματικό κόσμο. Θα προτιμούσες να μην το έκαναν αυτό;
Α: Ω ... θα ήθελα να μείνω ... αλλά οι οδηγοί δεν θέλουν να περιφερόμαστε εδώ για πολύ καιρό, γιατί θα παρασυνηθίσουμε.
Δρ. Ν: Θα μπορούσατε να επιμείνετε για την παραμονή σας;
| |
Α: Ε ... ναι ... οι εκπαιδευτές δεν σε αναγκάζουν να φύγεις, γιατί είναι πολύ ευγενικοί. (γελάει). ΄Εχουν, όμως, τον τρόπο να σε ... ενθαρρύνουν, όταν έρχεται η ώρα.
Δρ. Ν: Γνωρίζεις κανέναν που δεν ήθελε να ξαναγεννηθεί στη Γη, για οποιοδήποτε λόγο;
Α: Ναι, τον φίλο μου τον Μαρκ. Είπε ότι δεν είχε να συνεισφέρει πια σε τίποτα. Είχε σιχαθεί τη ζωή στη Γη και δεν ήθελε να επιστρέψει.
Δρ. Ν: Είχε ζήσει πολλές ζωές;
|  |
Α: ΄Οχι, όχι πραγματικά. Αλλά δεν προσαρμοζόταν καλά σ' αυτές.
Δρ. Ν: Τι έκαναν μ' αυτόν οι δάσκαλοι; Του επιτράπηκε να μείνει στον πνευματικό κόσμο;
Α: (συλλογισμένη). Επιλέγουμε να ξαναγεννηθούμε, όταν αποφασιστεί ότι είμαστε έτοιμοι. Δεν σε εξαναγκάζουν να κάνεις τίποτα. Στον Μαρκ δόθηκε να καταλάβει ότι ωφελούσε πράγματι τους άλλους γύρω του.
Δρ. Ν: Τι συνέβη στον Μαρκ;
| |
Α: Μετά από λίγο ακόμα ... δασκάλεμα ... ο Μαρκ κατάλαβε ότι είχε εκτιμήσει λάθος τις ικανότητές του και τελικά επέστρεψε στη Γη.
Δρ. Ν: Δασκάλεμα! Αυτό μοιάζει με καταναγκασμό.
Α: (ενοχλημένη από την παρατήρησή μου). Δεν είναι καθόλου έτσι! Ο Μαρκ ήταν απλώς αποθαρρυμένος και χρειαζόταν θάρρος για να μπορέσει να συνεχίσει την προσπάθεια.
Σημείωση : Η Περίπτωση 10, στο Κεφάλαιο Τέσσερα για τις εκτοπισμένες ψυχές μάς είπε πώς «αναπλάθονται» οι ψυχές, που έχουν απορροφήσει μεγάλες ποσότητες αρνητικής ενέργειας από τη Γη. Η Περίπτωση 22 ανέφερε, επίσης, την ανάγκη για αποκατάσταση ορισμένων κατεστραμμένων ψυχών. Αυτές είναι πιο ακραίες παραλλαγές της στοιχειώδους ανασυγκρότησης, που χρησιμοποιήθηκε, προφανώς, για την κουρασμένη ψυχή του Μαρκ.
|  |
Δρ. Ν: Αν οι οδηγοί δεν σας αναγκάζουν, θα μπορούσε μια ψυχή να αρνηθεί ολοκληρωτικά να επαναγεννηθεί;
Α: (παύση). Ναι ... υποθέτω ότι θα μπορούσες να μείνεις εδώ και να μην ξαναγεννηθείς, αν το απεχθανόσουν τόσο πολύ. Οι οδηγοί, όμως, είπαν στον Μαρκ ότι χωρίς ζωή μέσα σ' ένα σώμα οι σπουδές του θα διαρκούσαν πολύ περισσότερο. Αν χάσεις την άμεση εμπειρία, χάνεις πάρα πολλά.
Δρ. Ν: Τι γίνεται με το αντίθετο, όταν δηλαδή μία ψυχή επιμένει να επιστρέψει στη Γη αμέσως, ας πούμε μετά από έναν πρόωρο θάνατο;
Α: Το έχω δει και αυτό. Είναι μία παρορμητική αντίδραση και ξεθυμαίνει μετά από λίγο. Οι εκπαιδευτές σε κάνουν να δεις ότι η θέληση να επιστρέψεις βιαστικά σε κάποιο μέρος, σαν ένα νεογέννητο μωρό, δεν θα άλλαζε τις συνθήκες του θανάτου σου. Θα ήταν διαφορετικά αν μπορούσες να ξαναγεννηθείς κατευθείαν ως ενήλικας, στην ίδια μάλιστα κατάσταση. Στο τέλος, όλοι συνειδητοποιούν ότι πρέπει να ξεκουραστούν και να σκεφτούν.
|  |
Δρ. Ν: Ωραία, πες μου τις τελευταίες σου σκέψεις σχετικά με την προοπτική να ξαναζήσεις.
Α: Είμαι ενθουσιασμένη μ' αυτήν την προοπτική. Δεν θα είχα καμία ικανοποίηση χωρίς τις φυσικές μου ζωές.
Δρ. Ν: ΄Οταν είσαι έτοιμη για μία νέα ενσάρκωση, τι κάνεις;
Α: Πηγαίνω σ' ένα ειδικό μέρος.
| |
 |
Από τη στιγμή που μία ψυχή έχει αποφασίσει να επανενσαρκωθεί, το επόμενο στάδιο στη διαδικασία της επιστροφής είναι να οδηγηθεί στο χώρο της επιλογής ζωής. Οι ψυχές εξετάζουν πού και πότε θέλουν να πάνε στη Γη πριν αποφασίσουν το ποιοι θα είναι στην καινούργια τους ζωή. Λόγω αυτής της πνευματικής πρακτικής, έχω χωρίσει την επιλογή ζωής και την τελική επιλογή του σώματος σε δύο κεφάλαια για την ευκολότερη κατανόηση.
|
Η επιλογή του χρόνου και του χώρου και το ποιοι θέλουμε να είμαστε δεν αποτελούν δύο ξεχωριστές αποφάσεις. Αρχίζουμε, όμως, έχοντας την ευκαιρία να δούμε πώς μπορεί να ταιριάζουμε σε συγκεκριμένα περιβάλλοντα, σε στιγμές του μελλοντικού χρόνου. Στη συνέχεια, το ενδιαφέρον μας κατευθύνεται σε ανθρώπους που ζουν σ' αυτά τα μέρη. Η προσοχή μου είχε λίγο διασπαστεί μ' αυτή τη διαδικασία, ώσπου κατάλαβα ότι η ψυχή επηρεάζεται βαθιά από τις πολιτισμικές συνθήκες και τα γεγονότα, καθώς επίσης και από όσους μετέχουν στα γεγονότα αυτά, κατά τη διάρκεια μιας χρονικής περιόδου.
΄Εφτασα στο σημείο να πιστεύω ότι ο πνευματικός κόσμος, ως ολότητα, δεν είναι λειτουργικά ενιαίος. Οι ψυχές, που ταξιδεύουν, βλέπουν ότι όλες οι πνευματικές περιοχές έχουν τις ίδιες αιθερικές ιδιότητες, αλλά με διαφορετικές εφαρμογές. Για παράδειγμα, ο χώρος προσανατολισμού για τις ψυχές που εισέρχονται θα μπορούσε να συγκριθεί με εκείνον της επιλογής ζωής για όσες φεύγουν. Και οι δύο αφορούν για τις ψυχές αξιολογήσεις ζωής, οι οποίες περιλαμβάνουν σκηνές από τη Γη, αλλά οι ομοιότητες τελειώνουν εδώ. Οι χώροι του προσανατολισμού λέγεται ότι είναι μικροί, ζεστοί χώροι για συζητήσεις, σχεδιασμένοι έτσι ώστε να κάνουν μία ψυχή, που μόλις φτάνει, να νιώσει άνετα. Η νοητική μας στάση, όμως, σ' αυτό το χώρο μπορεί να είναι, κατά κάποιον τρόπο, αμυντική. Αυτό συμβαίνει επειδή έχουμε την αίσθηση ότι θα μπορούσαμε να τα είχαμε πάει καλύτερα στη ζωή. ΄Ενας οδηγός βρίσκεται σε άμεση και συνεχή αλληλεπίδραση μαζί μας.
Από την άλλη πλευρά, όταν μπαίνουμε στο χώρο της επιλογής ζωής, είμαστε γεμάτοι ελπίδες, υποσχέσεις και υψηλές προσδοκίες. Εδώ οι ψυχές είναι εικονικά μόνες τους, καθώς οι οδηγοί τους βρίσκονται εκτός ορατού πεδίου, σε όλη τη διάρκεια της εκτίμησης των νέων προοπτικών ζωής. Αυτό το συναρπαστικό, αναζωογονητικό μέρος περιγράφεται ως πολύ μεγαλύτερο από άλλες πνευματικές περιοχές μελέτης. Η Περίπτωση 22 θεώρησε αυτόν το χώρο από μόνο του έναν ολόκληρο κόσμο, όπου η άυλη ενέργεια τροποποιεί το χρόνο ώστε να καταστεί δυνατή η πλανητική μελέτη.
| |
Ενώ μερικές πνευματικές τοποθεσίες είναι δύσκολο να περιγραφούν από τους πελάτες μου, στους περισσότερους αρέσει πάρα πολύ να μιλούν για το χώρο της επιλογής ζωής και οι περιγραφές τους είναι αξιοσημείωτα παρόμοιες. Μου έχουν πει ότι μοιάζει με κινηματογράφο, ο οποίος δίνει τη δυνατότητα στις ψυχές να δουν τους εαυτούς τους στο μέλλον, να παίζουν διάφορους ρόλους, σε διαφορετικά περιβάλλοντα. Πριν φύγουν από κει, οι ψυχές θα έχουν επιλέξει ένα σενάριο για τους εαυτούς τους. Φανταστείτε ότι σας δίνουν τη δυνατότητα να κάνετε μία τελική, γενική δοκιμή, πριν δώσετε την πραγματική παράσταση μιας καινούργιας ζωής. Επέλεξα να μας μιλήσει γι' αυτό έναν άντρα, ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά τον τρόπο που η ψυχή του βοηθείται να πάρει τις σωστές αποφάσεις.
|  |
Περίπτωση 25
| |
Δρ. Ν: Αφού έχεις πάρει την απόφαση ότι θέλεις να επιστρέψεις στη Γη, τι συμβαίνει στη συνέχεια;
Α: Λοιπόν, όταν ο εκπαιδευτής μου κι εγώ συμφωνούμε ότι είναι σωστός ο χρόνος για να επιτελέσω κάποια πράγματα, στέλνω σκέψεις ...
Δρ. Ν: Συνέχισε.
Α: Οι συντονιστές λαμβάνουν τα μηνύματά μου.
Δρ. Ν: Ποιοι είναι αυτοί; Δεν χειρίζεται ο εκπαιδευτής-οδηγός σου όλες τις διευθετήσεις σχετικά με την ενσάρκωσή σου;
Α: ΄Οχι ακριβώς. Εκείνος μιλάει στους συντονιστές, οι οποίοι μας βοηθούν στην πραγματικότητα να δούμε πιθανότητες ζωών στον Στίβο.
| |
Δρ. Ν: Τι είναι ο Στίβος;
Α: Είναι το μέρος όπου πηγαίνω. Το αποκαλούμε Στίβο του Πεπρωμένου.
Δρ. Ν: Υπάρχει μόνο ένα τέτοιο μέρος στον πνευματικό κόσμο;
Α: (παύση). Ε, νομίζω ότι πρέπει να υπάρχουν πολλά, αλλά εγώ δεν τα βλέπω.
Δρ. Ν: Εντάξει, ας πάμε μαζί στον Στίβο, μόλις μετρήσω τρία. ΄Οταν τελειώσω το μέτρημα θα είσαι σε θέση να θυμηθείς όλες τις λεπτομέρειες αυτής της εμπειρίας. Είσαι έτοιμος να φύγουμε;
Α: Ναι.
|  |
Δρ. Ν: ΄Ενα, δύο, τρία! Η ψυχή σου κινείται τώρα προς το χώρο της επιλογής ζωής. Εξήγησέ μου, τι βλέπεις;
Α: (μεγάλη παύση). ... Πλέω προς τον Στίβο ... είναι κυκλικός ... μία γιγάντια φούσκα ...
Δρ. Ν: Συνέχισε. Τι άλλο μπορείς να μου πεις;
Α: Υπάρχει μία ... συμπυκνωμένη ενεργειακή δύναμη ... το φως είναι τόσο έντονο. Με απορροφά στο εσωτερικό της ... μέσα από ένα χωνί ... είναι λίγο πιο σκοτεινά.
Δρ. Ν: Φοβάσαι;
Α: Χμμ ... όχι, στο κάτω κάτω έχω ξανάρθει εδώ. Θα είναι ενδιαφέρον. Είμαι ενθουσιασμένος με αυτό που μου επιφυλάσσεται.
Δρ. Ν: Εντάξει, καθώς μετεωρίζεσαι μέσα στον Στίβο, ποιες είναι οι πρώτες σου εντυπώσεις;
Α: (χαμηλώνει τη φωνή). Είμαι ... λίγο ανήσυχος ... αλλά η ενέργεια με χαλαρώνει. ΄Εχω επίγνωση του ενδιαφέροντος για μένα ... με νοιάζονται ... δεν νιώθω μόνος ... η παρουσία του εκπαιδευτή μου, είναι κι αυτός μαζί μου.
Δρ. Ν: Συνέχισε να μου αναφέρεις τα πάντα. Τι βλέπεις μετά;
| |
Α: Ο Στίβος είναι περικυκλωμένος με σειρές από οθόνες - τις κοιτάζω τώρα.
Δρ. Ν: Οθόνες πάνω σε τοίχους;
Α: Μοιάζουν να είναι οι ίδιες τοίχοι, τίποτα όμως δεν είναι πραγματικά συμπαγές ... είναι όλα ... ελαστικά ... οι οθόνες καμπυλώνουν γύρω μου ... κινούνται.
Δρ. Ν: Πες μου κι άλλα για τις οθόνες.
|  |
Α: Είναι κενές ... και δεν εκπέμπουν τίποτα ακόμα ... ακτινοβολούν σαν φύλλα γυαλιού ... καθρέφτες.
Δρ. Ν: Τι συμβαίνει μετά;
Α: (με νευρικότητα). Νιώθω τη σιωπή για ένα λεπτό - πάντα είναι έτσι - και μετά είναι σαν κάποιος να πάτησε ελαφρά ένα κουμπί στον προβολέα ενός πανοραμικού κινηματογράφου. Οι οθόνες ζωντανεύουν με εικόνες και υπάρχει χρώμα ... κίνηση ... γεμάτες φως και ήχο.
Δρ. Ν: Συνέχισε. Πού βρίσκεται η ψυχή σου σε σχέση με τις οθόνες;
Α: Μετεωρίζομαι στο κέντρο, κοιτάζοντας το πανόραμα της ζωής παντού γύρω μου ... τόπους ... ανθρώπους ... (ζωηρά) την ξέρω αυτή την πόλη!
Δρ. Ν: Τι βλέπεις;
| |
Α: Τη Νέα Υόρκη ...
Δρ. Ν: Ζήτησες να δεις την πόλη της Νέας Υόρκης;
Α: Συζητήσαμε για την επιστροφή μου εκεί ... (απορροφημένος) Πω, πω! - έχει αλλάξει - περισσότερα κτίρια ... και τα αυτοκίνητα ... έχει τόση φασαρία όση ποτέ άλλοτε.
Δρ. Ν: Θα επιστρέψω στη Νέα Υόρκη σε λίγα λεπτά. Τώρα θα ήθελα να μου πεις τι περιμένουν να κάνεις εσύ στον Στίβο.
Α: Πρόκειται να χειριστώ νοητικά την κονσόλα με τα όργανα ελέγχου.
Δρ. Ν: Τι είναι αυτό;
|  |
Α: Μία συσκευή σάρωσης μπροστά από τις οθόνες. Τη βλέπω σαν μία μάζα από φώτα και κουμπιά. Είναι σαν να βρίσκομαι στο πιλοτήριο ενός αεροπλάνου.
Δρ. Ν: Και βλέπεις αυτά τα μηχανικά αντικείμενα σ' έναν πνευματικό χώρο;
Α: Ξέρω ότι ακούγεται τρελό, αλλά έτσι εμφανίζεται σ' εμένα, για να μπορέσω να σου εξηγήσω τι κάνω.
|  |
Δρ. Ν: Καλά, καλά, μην ανησυχείς γι' αυτό. Πες μου απλώς τι πρέπει να κάνεις με την κονσόλα.
Α: Θα βοηθήσω τους συντονιστές να αλλάξουν τις εικόνες πάνω στις οθόνες, λειτουργώντας τον σαρωτή με το μυαλό μου.
Δρ. Ν: Α, πρόκειται να χειριστείς τη μηχανή προβολής σαν να δούλευες σε κινηματογράφο;
Α: (γελάει). ΄Οχι τον προβολέα, τον σαρωτή. Τέλος πάντων, δεν είναι κανονικό σινεμά. Παρακολουθώ την ίδια τη ζωή να ξετυλίγεται στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Η σκέψη μου συνδέεται με τον σαρωτή για να ελέγξω την κίνηση των σκηνών που βλέπω.
Δρ. Ν: Θα έλεγες ότι η συσκευή αυτή μοιάζει με κομπιούτερ;
Α: Κατά κάποιον τρόπο, λειτουργεί πάνω σ' ένα σύστημα με ράγες, το οποίο ... μετατρέπει ...
Δρ. Ν: Τι μετατρέπει;
| |
Α: Οι εντολές μου ... μεταφέρονται στην κονσόλα έτσι ώστε να μπορώ να παρακολουθώ την κίνηση.
Δρ. Ν: Πάρε θέση στην κονσόλα και γίνε ο χειριστής, συνεχίζοντας να μου εξηγείς τα πάντα.
Α: (παύση). ΄Εχω αναλάβει τον έλεγχο. Βλέπω ... γραμμές, που συγκλίνουν σε πολλά σημεία σε μια σειρά από σκηνές ... ταξιδεύω τώρα δια μέσου του χρόνου πάνω στις γραμμές, και παρακολουθώ τις εικόνες να αλλάζουν πάνω στις οθόνες.
|  |
Δρ. Ν: Και οι σκηνές γύρω σου αλλάζουν συνεχώς;
Α: Ναι, όταν θέλω να σταματήσω τη σκηνή, τότε τα σημεία φωτίζονται πάνω στις γραμμές.
Σημείωση : Οι ταξιδιωτικές γραμμές είναι ένας όρος που έχουμε ξανακούσει σε άλλες πνευματικές περιοχές, όταν περιγράφεται η μετάβαση της ψυχής. (π.χ. στην Περίπτωση 14).
Δρ. Ν: Γιατί το κάνεις αυτό;
Α: Ανιχνεύω με το σκάνερ. Οι στάσεις είναι σημαντικά σταυροδρόμια στους δρόμους της ζωής, που αφορούν σημαντικές αποφάσεις ... πιθανότητες ... γεγονότα, που καθιστούν απαραίτητη την εξέταση εναλλακτικών επιλογών μέσα στο χρόνο.
| |
Δρ. Ν: ΄Αρα, οι γραμμές σηματοδοτούν τα περάσματα μέσα από μία σειρά γεγονότων στο χρόνο και το χώρο;
Α: Ναι, στον Στίβο ελέγχεται η κατεύθυνση της διαδρομής και μου μεταδίδεται.
Δρ. Ν: Εσύ δημιουργείς τις γραμμές της ζωής καθώς κινείσαι;
Α: Α, όχι! Απλά ελέγχω την κίνησή τους μέσα στον χρόνο πάνω στις γραμμές.
|  |
Δρ. Ν: Τι άλλο μπορείς να μου πεις για τις γραμμές;
Α: Οι γραμμές της ενέργειας είναι ... δρόμοι με σημεία από χρωματιστό φως σαν σημεία-δείκτες, που μπορώ να κινώ μπρος, πίσω ή να τα σταματώ.
Δρ. Ν: Σαν να έτρεχες δηλαδή μία βιντεοκασέτα με κουμπιά εκκίνησης, σταματήματος και γρήγορου γυρίσματος μπρος-πίσω;
Α: (γελάει). Αυτή είναι η ιδέα.
Δρ. Ν: Εντάξει, κινείσαι κατά μήκος των γραμμών ανιχνεύοντας σκηνές και αποφασίζεις να σταματήσεις. Πες μου τι κάνεις μετά;
Α: Κάνω στοπ-καρέ της σκηνής στις οθόνες ώστε να μπορώ να μπω μέσα της.
Δρ. Ν: Τι πράγμα; Εννοείς ότι γίνεσαι εσύ ο ίδιος μέρος της σκηνής;
Α: Ναι, τώρα έχω απ' ευθείας πρόσβαση στη δράση.
Δρ. Ν: Με ποιο τρόπο; Γίνεσαι άνθρωπος στη σκηνή ή η ψυχή σου πετάει πάνω απ' τους ανθρώπους καθώς αυτοί κινούνται;
Α: Και τα δύο. Βιώνω πώς είναι η ζωή με οποιονδήποτε στη σκηνή ή απλά τους παρακολουθώ από οποιοδήποτε σημείο.
| |
Δρ. Ν: Πώς γίνεται να αφήνεις την κονσόλα ελέγχου και να μπαίνεις μέσα σε μία σκηνή στη Γη, ενώ ακόμα καθορίζεις τη δράση μέσα στον Στίβο;
Α: Ξέρω ότι μάλλον δεν θα το καταλάβεις αυτό, αλλά ένα μέρος μου παραμένει στα κουμπιά ώστε να μπορώ να ξεκινήσω τη σκηνή ξανά και να τη σταματήσω τη στιγμή που θα θελήσω.
|  |
Δρ. Ν: ΄Ισως και να καταλαβαίνω. Μπορείς να διαχωρίσεις την ενέργειά σου;
Α: Ναι, και μπορώ να στείλω πίσω στον εαυτό μου σκέψεις. Φυσικά, βοηθούν και οι συντονιστές, όταν μπαινοβγαίνω στις οθόνες.
Δρ. Ν: ΄Αρα ουσιαστικά μπορείς να κινείς το χρόνο μπρος-πίσω και να τον σταματάς ενώ κινείσαι.
Α: Ναι ... μέσα στον Στίβο.
Δρ. Ν: ΄Εξω απ' τον Στίβο, ο χρόνος συνυπάρχει για σένα στον πνευματικό κόσμο ή είναι εξελικτικός;
Α: Εδώ συνυπάρχει, αλλά μπορούμε να τον δούμε ταυτόχρονα να εξελίσσεται και στη Γη.
| |
Δρ. Ν: Μου φαίνεται, πως όταν οι ψυχές βρίσκονται στον Στίβο του Πεπρωμένου χρησιμοποιούν το χρόνο σχεδόν σαν εργαλείο.
Α: Ως πνεύματα χρησιμοποιούμε πράγματι το χρόνο ... υποκειμενικά. Τα πράγματα και τα γεγονότα κινούνται γύρω ... και γίνονται αντικείμενα στο χρόνο ... αλλά για μας ο χρόνος παραμένει ενιαίος.
Δρ. Ν: Το παράδοξο με το ταξίδι στο χρόνο είναι ότι αυτό που πρόκειται να συμβεί έχει ήδη συμβεί, έτσι ώστε να μπορείς να συναντήσεις την ψυχή σου μέσα σε κάποιο ανθρώπινο ον, καθώς μπαινοβγαίνεις στις σκηνές της μελλοντικής ζωής.
Α: (χαμογελάει αινιγματικά). ΄Οταν κάνουμε την επαφή, η ψυχή που κατοικεί σ' αυτό το σώμα βρίσκεται για μια στιγμή σε αναμονή. Αυτό είναι σχετικά σύντομο. Δεν διαταράσσουμε τους κύκλους ζωής όταν ταξιδεύουμε στο χρόνο.
|  |
Δρ. Ν: Αν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον δεν είναι πράγματι ξεχωριστά ενώ εσύ κινείσαι, γιατί σταματάς τις σκηνές για να εξετάσεις τις εναλλακτικές, αφού μπορείς ήδη να δεις στο μέλλον;
Α: Φοβάμαι πως δεν καταλαβαίνεις τον πραγματικό σκοπό της χρήσης του χρόνου από τους συντονιστές του Στίβου. Η ζωή είναι ακόμα υπό αίρεση. Ο εξελικτικός χρόνος έχει δημιουργηθεί για να μας δοκιμάσει. Δεν μας δείχνουν όλες τις πιθανές εκδοχές του τέλους μιας σκηνής. Μας αποκρύπτουν ορισμένα τμήματα των ζωών μας.
Δρ. Ν: ΄Αρα, ο χρόνος χρησιμοποιείται ως καταλύτης για να μάθεις κοιτάζοντας ζωές, όταν δεν μπορείς να δεις όλα όσα πρόκειται να συμβούν;
Α: Ναι, για να ελεγχθεί η ικανότητά μας να βρίσκουμε λύσεις. Υπολογίζουμε με ακρίβεια τις ικανότητές μας σε σχέση με τη δυσκολία των γεγονότων. Ο Στίβος μάς θέτει διάφορες ασκήσεις για να διαλέξουμε. Στη Γη θα προσπαθήσουμε να τις λύσουμε.
Δρ. Ν: Μπορείς να δεις στον Στίβο τη ζωή σε άλλους πλανήτες εκτός από τη Γη;
Α: Εγώ δεν μπορώ, γιατί έχω προγραμματιστεί να κινηθώ στο χρόνο πάνω στη Γη.
| |
Δρ. Ν: Η δυνατότητα να κάνεις άλματα στο χρόνο μέσα απ' τις οθόνες ακούγεται συναρπαστική!
Α: (χαμογελάει πλατιά). Α, είναι διεγερτικό - αυτό είναι σίγουρο - αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τρέλες, διότι υπάρχουν σοβαρές αποφάσεις, τις οποίες πρέπει να πάρουμε για την επόμενη ζωή. Θα πρέπει να δεχθώ τις επιπτώσεις για το οποιοδήποτε λάθος κάνω στις επιλογές μου ... αν δεν καταφέρω να χειριστώ σωστά μια ζωή.
|  |
Δρ. Ν: Δεν μου είναι ακόμα ξεκάθαρο, πώς θα μπορούσες να κάνεις πολλά σοβαρά λάθη στις επιλογές σου, αφού έχεις συγκεκριμένη εμπειρία ενός μέρους της ζωής, την οποία σχεδιάζεις να ζήσεις.
Α: Οι επιλογές μου για τα περιβάλλοντα της ζωής δεν είναι απεριόριστες. ΄Οπως είπα, είναι πιθανό να μη μπορέσω να δω μία ολόκληρη σκηνή σε μία χρονική στιγμή. Εξ αιτίας αυτού, που δεν σου δείχνουν, υπάρχει ρίσκο σε όλες τις επιλογές σωμάτων.
Δρ. Ν: Αν το πεπρωμένο κάποιου ως προς το μέλλον δεν είναι πλήρως προαποφασισμένο, όπως λες, γιατί αποκαλούμε αυτό το μέρος Στίβο του Πεπρωμένου;
Α: Α, υπάρχει και παραϋπάρχει πεπρωμένο. Οι κύκλοι της ζωής είναι στη θέση τους. Απλά, είναι ασαφείς, επειδή υπάρχουν πάρα πολλές εναλλακτικές δυνατότητες.
| |
 |
΄Οταν μεταφέρω τους ανθρώπους στη διαστημική περιοχή της επιλογής ζωής, βλέπουν έναν κύκλο με τον παρελθόντα, τον ενεστώτα και τον μέλλοντα χρόνο - όπως είναι ο Στίβος στην προκειμένη περίπτωση. Νιώθοντας ότι εγκαταλείπουν τον πνευματικό χρόνο του Τώρα, μέσα στον κύκλο, οι ψυχές προφανώς περιστρέφονται μπρος-πίσω πάνω σε συνηχητικά κύματα κατά τη διάρκεια των διερευνητικών τους γύρων. ΄Ολες οι όψεις του χρόνου, τους παρουσιάζονται ως επισυμβαίνουσες πραγματικότητες, που έρχονται και φεύγουν σαν παλιρροϊκά κύματα. Επειδή οι παράλληλες πραγματικότητες τίθενται η μία πάνω στην άλλη, θα μπορούσαν να ιδωθούν ως πιθανότητες για φυσικές ζωές, ιδιαίτερα από τις πιο έμπειρες ψυχές.
|
Με προβλημάτιζε το γιατί οι πελάτες μου δεν έβλεπαν πλήρως το μέλλον κάτω από αυτές τις συνθήκες, σ' ένα πνευματικό περιβάλλον παντογνωσίας. Στην προσπάθειά μου να απαντήσω σ' αυτό, κατέληξα τελικά στο συμπέρασμα ότι ο πνευματικός κόσμος έχει σχεδιαστεί με τρόπο που να προστατεύει τα συμφέροντα της κάθε ψυχής. Γενικά, οι άνθρωποι με τους οποίους δουλεύω είναι ακόμα νεαρές ψυχές, που ενσαρκώνονται. Αυτοί ίσως δεν μπορούν να δουν καθαρά σημαντικά γεγονότα του πολύ μακρινού μέλλοντος, διότι όσο περισσότερο οι ψυχές αυτές απομακρύνονται από τις εκδοχές του παρόντος τόσο αυξάνονται και οι εναλλακτικές δυνατότητες για μία πραγματικότητα, πράγμα που θολώνει την εικόνα τους. Παρ' όλο που τα ίδια ισχύουν και για το μακρινό παρελθόν, υπάρχει μία εξαίρεση. Οι προηγούμενες ζωές μιας ψυχής είναι πιο εύκολα αναγνωρίσιμες. Αυτό συμβαίνει γιατί μία μοναδική πραγματικότητα, με μια οριστική πορεία, έχει εκ των προτέρων εδραιωθεί για να εκπαιδεύσει αυτήν την ψυχή, και άρα είναι σταθερά εγγεγραμμένη στη μνήμη της.
| |
Στο Κεφάλαιο Πέντε, η Περίπτωση 13 έδειξε πώς μας επιβάλλεται η λήθη, όταν μπαίνουμε σε μία φυσική ζωή, έτσι ώστε οι εμπειρίες των προηγούμενων ζωών να μην μπορούν να εμποδίσουν την ανακάλυψη του εαυτού μας στο παρόν. Η ίδια συνθήκη ισχύει και για τις ψυχές, που εξετάζουν μελλοντικές ζωές. Χωρίς να ξέρουν γιατί, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η ζωή τους έχει ένα σχέδιο. Φυσικά, έχουν δίκιο. Παρ' όλο που η λήθη μάς προφυλάσσει από την πλήρη και συνειδητή γνώση αυτού του σχεδίου, το ασυνείδητο κατέχει το κλειδί για τις πνευματικές μνήμες ενός γενικού σχεδιαγράμματος της κάθε ζωής. Το όχημα της επιλογής ζωής παρέχει στις ψυχές ένα είδος μηχανής του χρόνου, όπου βλέπουν διαφορετικές πορείες προς έναν κεντρικό δρόμο. Αν και τα μονοπάτια αυτά δεν μας αποκαλύπτονται πλήρως όταν είμαστε ψυχές, κουβαλάμε ένα μέρος αυτού του οδικού χάρτη στη Γη.
|  |
΄Ενας άνθρωπος μου είπε κάποτε: «΄Οποτε είμαι μπερδεμένος και δεν ξέρω τι να κάνω στη ζωή μου, κάθομαι ήσυχα και σκέφτομαι πού βρισκόμουν και αυτό το συγκρίνω με εκείνο στο οποίο ενδεχομένως θέλω να πάω στο μέλλον. Η απάντηση για το επόμενο βήμα αναδύεται απλά μέσα από τον εαυτό μου».
Το να δεχόμαστε εκείνο που μας τυχαίνει στο δρόμο της ζωής ως «σταλμένο απ' τον Θεό», δεν σημαίνει πως η ύπαρξή μας θα έπρεπε να κλειδωθεί μέσα σε μία πνευματική αιτιοκρατία, λόγω της οποίας θα πρέπει να υποταχθούμε σε μια αδιάλλακτη μοίρα. Αν ήταν όλα προαποφασισμένα, δεν θα υπήρχε κανένας σκοπός ή δικαιοσύνη στον αγώνα μας. ΄Οταν χτυπάει την πόρτα μας η αντιξοότητα, δεν καθόμαστε αναπαυτικά επιδεικνύοντας μοιρολατρική συμπεριφορά, χωρίς να παλέψουμε ώστε να βελτιώσουμε την κατάσταση κάνοντας ορατές αλλαγές. Κατά τη διάρκεια των ζωών μας, θα βιώσουμε όλοι ευκαιρίες για αλλαγή, που εμπεριέχουν ρίσκο. Αυτές οι ευκαιρίες μπορεί να έρθουν σε στιγμές, που μας ξεβολεύουν. Μπορεί να μην αντιδράσουμε σ' αυτές, αλλά η πρόκληση υπάρχει εκεί για μας. Σκοπός τής επανενσάρκωσης είναι η άσκηση της ελεύθερης βούλησης. Χωρίς αυτή τη δυνατότητα, θα ήμασταν πραγματικά ανίκανα όντα. | |
 |
Καρμικό πεπρωμένο, λοιπόν, δεν σημαίνει ότι έχουμε εγκλωβιστεί από κάποια γεγονότα, πάνω στα οποία δεν έχουμε κανέναν έλεγχο. Σημαίνει όμως και ότι έχουμε καρμικά μαθήματα και ευθύνες. Ο νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος για τις πράξεις μας πάντα υπάρχει, κι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον ο άνθρωπος που είδαμε δεν ήθελε να κάνει λάθος σε μια επιλογή ζωής που δεν του ταιριάζει. Αλλά ό,τι και αν μας συμβαίνει στη ζωή, είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι η ευτυχία μας ή ο πόνος μας δεν αντικατοπτρίζουν ούτε την ευλογία αλλά ούτε και την προδοσία του Θεού-Υπερψυχής, των οδηγών μας ή των συντονιστών της επιλογής ζωής. Είμαστε κύριοι του πεπρωμένου μας.
Τελειώνοντας τη συζήτηση με τον άνθρωπο της Περίπτωσης 25, μπορεί να κάνει εντύπωση στον αναγνώστη ότι οι μουσικοί του στόχοι μάλλον εξυπηρετούν προσωπικά τον ίδιο. |
Οπωσδήποτε η επιθυμία του να είναι ένα μουσικό ταλέντο που να το θαυμάζουν εμπεριέχει την προσδοκία μιας προσωπικής ανταμοιβής, η οποία θα ήταν λιγότερο εμφανής σε μία πιο εξελιγμένη ψυχή. Εν τούτοις, θα δούμε και ότι η ψυχή αυτή θέλει να δώσει πολλά από τον εαυτό της.
Δρ. Ν: Θα ήθελα τώρα να σταθούμε περισσότερο στις σκηνές που βλέπεις από την πόλη της Νέας Υόρκης. Πριν από την άφιξή σου στον Στίβο, σου έγινε κάποια προετοιμασία σχετική με επιλογές βασισμένες στη γεωγραφία;
Α: Ω, σ' ένα βαθμό. Ο εκπαιδευτής μου κι εγώ συζητήσαμε το γεγονός ότι είχα πεθάνει νέος στη Νέα Υόρκη, στην προηγούμενη ζωή μου. ΄Ηθελα να επιστρέψω σ' αυτή τη δυναμική πόλη και να σπουδάσω μουσική.
Δρ. Ν: Μίλησες επίσης στον εκπαιδευτή σου για άλλες ψυχές - τους φίλους σου, που ενδεχομένως ήθελαν να ενσαρκωθούν μαζί σου;
Α: Σίγουρα, είναι κι αυτό μέρος της διαδικασίας. Μερικοί από μας αρχίζουν να στοιχηματίζουν σε μία νέα ζωή αποφασίζοντας ποιο είναι το πιο κατάλληλο περιβάλλον για όλους τους ενδιαφερόμενους. Γνωστοποίησα ότι ήθελα να ξεκινήσω πάλι στο μέρος που είχα σκοτωθεί. Ο εκπαιδευτής και οι φίλοι μου συνέβαλαν με τις προτάσεις τους.
Σημείωση : Ο συγκεκριμένος άνθρωπος, στην προηγούμενη ζωή του ήρθε στην Αμερική ως Ρώσος μετανάστης. Σκοτώθηκε σε ατύχημα κατά την κατασκευή του σιδηροδρόμου της Νέας Υόρκης το 1898, σε ηλικία 22 χρόνων. Η επαναγέννησή του στην ίδια πόλη έγινε το 1937.
| |
Δρ. Ν: Τι προτάσεις;
Α: Συζητήσαμε την επιθυμία μου να γίνω πιανίστας της κλασσικής μουσικής. ΄Επαιζα ακορντεόν για να βγάζω κανένα χαρτζιλίκι παραπάνω - ξέρεις, σε πανηγύρια, γάμους - τέτοια.
Δρ. Ν: Κι αυτή η εμπειρία αποτελεί το κίνητρο για το ενδιαφέρον σου στο πιάνο;
|  |
Α: Ναι. ΄Οταν μοίραζα πάγο στους δρόμους της Νέας Υόρκης, περνούσα από το κτίριο των συναυλιών. Στόχος μου ήταν μια μέρα να σπουδάσω μουσική και να γίνω διάσημος στη μεγάλη πόλη. Δεν είχα προλάβει ν' αρχίσω και πέθανα.
Δρ. Ν: Είδες το θάνατό σου, ως νεαρού άντρα στη Νέα Υόρκη, κατά τη διάρκεια της τελευταίας σου επίσκεψης στον Στίβο;
Α: (θλιμμένα). Ναι ... και το δέχτηκα ... ως προϋπόθεση για τη συγκεκριμένη ζωή. ΄Ηταν μια καλή ζωή - μόνο που ήταν σύντομη. Τώρα θέλω να επιστρέψω με μια καλύτερη αρχή και να γίνω διάσημος μουσικός.
Δρ. Ν: Θα μπορούσες να ζητήσεις να πας οπουδήποτε στη Γη;
Α: Χμμ ... είναι ένα ανοιχτό ενδεχόμενο. Οι προτιμήσεις μας εξισορροπούνται ανάλογα με το τι είναι διαθέσιμο.
Δρ. Ν: Εννοείς ποια σώματα είναι διαθέσιμα;
Α: Ναι, σε συγκεκριμένα μέρη.
Δρ. Ν: Είπες ότι ήθελες μια καλύτερη αρχή στη μουσική΄ υποθέτω ότι αυτός είναι άλλος ένας λόγος για να θέλεις να επιστρέψεις στη Νέα Υόρκη.
Α: Η πόλη αυτή θα μου δώσει την καλύτερη ευκαιρία να εκπληρώσω την επιθυμία μου να σπουδάσω πιάνο. ΄Ηθελα μία μεγάλη, κοσμοπολίτικη πόλη με μουσικές σχολές.
Δρ. Ν: Και γιατί όχι μια πόλη όπως το Παρίσι, για παράδειγμα;
Α: Δεν μου προσφέρθηκε σώμα στο Παρίσι.
Δρ. Ν: Θέλω να ξεκαθαρίσω τις δυνατότητες επιλογής σου. ΄Οταν αρχίζεις να βλέπεις σκηνές ζωής στον Στίβο, τι βλέπεις πρώτα, ανθρώπους ή τοποθεσίες;
Α: Αρχίζουμε με τις τοποθεσίες.
| |
Δρ. Ν: Εντάξει, άρα αυτήν τη στιγμή βλέπεις τους δρόμους της Νέας Υόρκης;
Α: Ακριβώς, και είναι υπέροχο γιατί δεν αρκούμαι στο να κοιτάζω. Μετεωρίζομαι μυρίζοντας τα φαγητά στα εστιατόρια ... ακούω τις κόρνες των αυτοκινήτων ... ακολουθώ τους περαστικούς, που περπατούν μπροστά απ' τα μαγαζιά της Πέμπτης Λεωφόρου ... αντλώ και πάλι την αίσθηση αυτού του μέρους.
|  |
Δρ. Ν: Σ' αυτό το σημείο, έχεις διεισδύσει στο νου των ανθρώπων, που περπατούν στους δρόμους;
Α: ΄Οχι, όχι ακόμα.
Δρ. Ν: Στη συνέχεια, τι κάνεις;
Α: Πηγαίνω σε άλλες πόλεις.
Δρ. Ν: Ω, κι εγώ μόλις έβγαλα το συμπέρασμα ότι οι επιλογές σώματος που είχες έπρεπε να γίνουν στην πόλη της Νέας Υόρκης και μόνο.
Α: Δεν σου είπα κάτι τέτοιο. Θα μπορούσα κάλλιστα να πάω και στο Λος Άντζελες, το Μπουένος Άιρες ή το ΄Οσλο.
Δρ. Ν: Θα μετρήσω ώς το πέντε κι όταν φτάσω στο πέντε θα κάνεις στον εξομοιωτή πραγματικότητας σάρωση σ' αυτές τις πόλεις, ενώ θα συνεχίζουμε να μιλάμε ... ένα ... δύο ... τρία ... τέσσερα ... πέντε! Πες μου, τι κάνεις;
| |
Α: Πηγαίνω σε αίθουσες συναυλιών και μουσικές ακαδημίες και παρακολουθώ πώς παίζουν οι σπουδαστές.
Δρ. Ν: Παρατηρείς απλά το γενικό περιβάλλον, καθώς πλέεις γύρω από αυτούς τους σπουδαστές;
Α: Κάνω περισσότερα. Μπαίνω μέσα στα κεφάλια ορισμένων από αυτούς για να δω πώς ... μεταφράζουν τη μουσική.
Δρ. Ν: Χρειάζεται να βρίσκεσαι σ' ένα ειδικό μέρος, όπως ο Στίβος, για να εξετάσεις τις νοητικές διεργασίες των ανθρώπων;
Α: Ναι, για τα γεγονότα του παρελθόντος και του μέλλοντος. Το να έρθω σε επαφή στον παρόντα χρόνο με κάποιον στη Γη θα μπορούσε να γίνει απ' οπουδήποτε (στον πνευματικό κόσμο).
Δρ. Ν: Θα μπορούσες να μου περιγράψεις τον τρόπο με τον οποίον η ψυχή σου έρχεται σ' επαφή με κάποιον;
|  |
Α: (παύση). Σαν ... ένα ανάλαφρο βούρτσισμα.
Σημείωση : Οι ψυχές έχουν την ικανότητα να στέλνουν και να δέχονται μηνύματα αμοιβαία, μεταξύ του πνευματικού και του προσωρινού κόσμου, όπως πολλοί από μας έχουμε προσωπικά βιώσει. Αυτές όμως οι προσωρινές επαφές είναι γρήγορες και παύουν γρήγορα. Η σύζευξη μιας ψυχής μ' ένα άψυχο μωρό για μία ολόκληρη ζωή είναι κάτι πιο δύσκολο και θα περιγραφεί αργότερα στην Περίπτωση 29.
Δρ. Ν: Ενόσω εσύ εξετάζεις αυτές τις προοπτικές ζωής, ποιο έτος είναι στη Γη;
|  |
Α: (διστάζει). Είναι ... 1956 τώρα και οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που είναι προοπτικές για μένα βρίσκονται στην εφηβεία. Θα τους εξετάσω πριν και μετά απ' αυτή τη χρονιά ... όσο μου το επιτρέπει ο Στίβος.
Δρ. Ν: ΄Αρα, ο Στίβος σού δίνει την ευκαιρία να είσαι διάφοροι άνθρωποι, οι οποίοι, στον σχετικό χρόνο της Γης, δεν έχουν ακόμα γεννηθεί;
Α: Ου-ου, για να δω αν θα ταίριαζα καλά μαζί τους - να ελέγξω το ταλέντο τους και τους γονείς - τέτοιου είδους πράγματα. (με αποφασιστικότητα). Θέλω τη Νέα Υόρκη.
Δρ. Ν: Πιστεύεις ότι κοίταξες και τις άλλες πόλεις όσο θα έπρεπε προσεκτικά;
Α: (ανυπόμονα). Ναι, το έκανα αυτό, αλλά δεν τις θέλω.
Δρ. Ν: Στάσου ένα λεπτό. Τι θα συνέβαινε αν σου άρεσε ένας σπουδαστής Ωδείου στο ΄Οσλο, αν και ήθελες να ζεις στη Νέα Υόρκη;
Α: (γελάει). Συγκεκριμένα, τώρα που το ανέφερες, υπάρχει ένα πολλά υποσχόμενο κορίτσι στο Λος ΄Αντζελες, αλλά επιμένω στη Νέα Υόρκη.
Δρ. Ν: Εντάξει, κινήσου μπροστά. Καθώς τελειώνει ο χρόνος σου στον Στίβο, δώσε μου τις λεπτομέρειες της πιθανής επιλογής ζωής σου.
Α: Πηγαίνω στη Νέα Υόρκη για να γίνω μουσικός. Προσπαθώ ακόμα να αποφασίσω ανάμεσα σε δύο ανθρώπους, αλλά νομίζω ότι θα επιλέξω (σταματάει για να γελάσει) ένα κοντόχοντρο παιδί με πολύ ταλέντο. Το σώμα του δεν θα έχει το σφρίγος που είχε το προηγούμενο σώμα μου, αλλά θα έχω το προνόμιο να έχω γονείς με αρκετά χρήματα, οι οποίοι θα με ενθαρρύνουν να σπουδάζω, να σπουδάζω, να σπουδάζω.
Δρ. Ν: Τα χρήματα είναι σημαντικά για σένα;
Α: Το ξέρω ότι ακούγομαι ... άπληστος ... εγωιστής ... αλλά δεν υπήρχαν χρήματα στην προηγούμενη ζωή μου. Αν θέλω να εκφράσω την ομορφιά της μουσικής και να προσφέρω ευχαρίστηση στον εαυτό μου και σε άλλους, χρειάζομαι σωστή εκπαίδευση και γονείς που να με στηρίζουν, γιατί αλλιώς θα παρεκτραπώ ... τον γνωρίζω τον εαυτό μου.
Δρ. Ν: Αν δεν σου άρεσε καμιά από τις προοπτικές που σου προσφέρθηκαν στον Στίβο, θα μπορούσες να ζητήσεις να δεις κι άλλα μέρη ή ανθρώπους;
Α: Δεν είναι απαραίτητο, τουλάχιστον για μένα. Μου προσφέρθηκαν αρκετά.
| |
Δρ. Ν: Ας το θέσω πιο ωμά. Αν είσαι υποχρεωμένος να επιλέξεις μία ζωή μόνο μέσα από τις επιλογές που σου παρουσιάζουν στον Στίβο, πώς ξέρεις ότι οι συντονιστές δεν σε έχουν παγιδεύσει; Είναι πιθανό να σε προγραμματίζουν προς συγκεκριμένες επιλογές;
Α: (παύση). Δεν το νομίζω αυτό, αν λάβω υπ' όψιν μου όλες τις φορές που έχω έρθει στον Στίβο. Δεν φεύγουμε αν δεν έχουμε αποφασίσει το είδος της ζωής που θέλουμε να ζήσουμε και πάντοτε είχα ενδιαφέρουσες προτάσεις βασισμένες στις δικές μου ιδέες.
Δρ. Ν: Εντάξει΄ όταν έχεις ολοκληρώσει εντελώς την επισκόπηση των ζωών στον Στίβο, τι συμβαίνει μετά;
Α: Οι ελεγκτές ... έρχονται μέσα στο νου μου για να δουν αν είμαι ικανοποιημένος με αυτά που μου έδειξαν.
|  |
Δρ. Ν: Πρόκειται πάντα για τις ίδιες οντότητες;
Α: ΄Ετσι νομίζω ... απ' όσο μπορώ να θυμηθώ.
Δρ. Ν: Σε πιέζουν να πάρεις μια απόφαση πριν φύγεις από τον Στίβο;
Α: Καθόλου. Πλέω προς τα έξω και επιστρέφω για να συζητήσω με τους συντρόφους μου πριν αποφασίσω.
| |
Σκηνικοί χώροι, όπως ο Στίβος, δεν περιορίζονται βέβαια στη θέαση του πλανήτη μας. ΄Εχω δείξει πως μερικές ψυχές, που έρχονται στη Γη, το απολαμβάνουν να ενσαρκώνονται και σε άλλους κόσμους. Στο Κεφάλαιο Δέκα εξήγησα με ποιο τρόπο επιτρέπει στις ψυχές ο χώρος του μετασχηματισμού μέσα στον πνευματικό κόσμο να πειραματίζονται με όλα τα είδη των σχημάτων και των μορφών για την αναψυχή τους και τη σύντομη αναζωογόνησή τους. Παρ' όλα αυτά, για τον σκοπό της ενσάρκωσης μέσα στο σύμπαν μας και σε άλλες διαστάσεις, οι άνθρωποι μού λένε ότι υπάρχουν διαθέσιμα χωροχρονικά τούνελ ή αγωγοί κοντά στα κέντρα των ομάδων τους. (Αργότερα, η Περίπτωση 29 θα περιγράψει πώς νιώθει κανείς όταν περνάει μέσα από ένα τέτοιο τούνελ κατά την επαναγέννηση).
|
 |
Οι άνθρωποι λένε ότι οι πύλες αυτές συμβολίζονται από μία σειρά τεράστιες αψίδες, που χρησιμεύουν για πέρασμα και μοιάζουν πολύ μ' έναν μεγάλο σιδηροδρομικό σταθμό. Μία γυναίκα το έθεσε ως εξής: «Βλέπουμε αυτά τα ανοίγματα ως πιο φωτεινά ή πιο σκούρα κενά στο διάστημα. Για μένα, σαν πιο φωτεινά τούνελ σημαίνουν κοινότητες όντων, που αλληλεπιδρούν περισσότερο μεταξύ τους.
|
Τα πιο σκούρα πεδία οδηγούν σε νοητικές αποικίες χαμηλών συχνοτήτων όπου θα είμαι πολύ περισσότερο μόνη μου». ΄Οταν της ζήτησα να μου δώσει ένα παράδειγμα για τη δεύτερη περίπτωση, μου είπε: «Στον κόσμο της Αρνθ είμαστε σαν μπάλες από μαλλί της γριάς και η κίνησή μας γίνεται πάνω σε κύματα αερίου όπου τίποτα δεν είναι στερεό. Η περιδίνιση του ενός γύρω από τον άλλον είναι πολύ οργασμική». Κάποιος άλλος περιγράφοντάς μου την είσοδό του σε ένα πιο φωτεινό άνοιγμα, μου είπε: «Μερικές φορές, ανάμεσα στις ανθρώπινες ενσαρκώσεις μου, πηγαίνω με ομάδες ψυχών στον πύρινο κόσμο της Ζέστα. Σ' αυτή την ηφαιστειακή ατμόσφαιρα μπορούμε να βιώσουμε τη φυσική και συναισθηματική τόνωση σαν νοήμονα μόρια της φλόγας που γινόμαστε. Τώρα καταλαβαίνω γιατί μου αρέσει τόσο πολύ να βρίσκομαι στη Γη σε θερμοκρασίες άνω των 39 βαθμών Κελσίου.
| |
Ο φυσικός τόπος διαμονής της ψυχής είναι σημαντικός. Η Περίπτωση 25 μας είπε ότι η επιλογή του όσον αφορά τον τόπο είχε περιοριστεί σε τέσσερις πόλεις. Ο αριθμός των σκηνών, που βλέπουν οι ψυχές πριν από μία καινούργια ζωή, είναι βέβαια διαφορετικός σε κάθε επίσκεψη. Οι προσφορές για την κάθε ζωή ατομικά είναι επιλεγμένες, πράγμα το οποίο μου δείχνει ότι άλλες πνευματικές οντότητες έχουν εργαστεί συστηματικά για μας, στήνοντας σκηνές σε συγκεκριμένους τόπους πριν φτάσουμε στον Στίβο. Ο αριθμός των πνευμάτων, που έχουν εξειδικευτεί στο να βοηθούν τις ψυχές στο χώρο της επιλογής ζωής, φαίνεται πως δεν είναι μεγάλος. Αυτά εμφανίζονται στους πελάτες μου περισσότερο σαν απροσδιόριστες, φευγαλέες παρουσίες, αν και οι περισσότεροι πιστεύουν ότι συμμετέχουν σ' αυτή τη διαδικασία μέλη του δικού τους Συμβουλίου των Πρεσβυτέρων και οι προσωπικοί τους οδηγοί.
|  |
Στις απαρχές της ανθρώπινης ιστορίας, όταν ο κόσμος είχε πολύ λίγο πληθυσμό, οι πελάτες μου θυμούνται ζωές τους πάντα σε αραιοκατοικημένους ανθρώπινους οικισμούς. Με τον καιρό και με την ανάπτυξη των χωριών και στη συνέχεια των μεγαλύτερων κέντρων των αρχαίων πολιτισμών, μου αναφέρουν ότι επιστρέφουν στις ίδιες περιοχές. Οι επιλογές ζωής ήταν, από γεωγραφική άποψη, διεσπαρμένες εξ αιτίας και πάλι των μεγάλων μεταναστευτικών κυμάτων των ανθρώπων, οι οποίοι αποικούσαν νέες εκτάσεις, ιδιαίτερα κατά τα τελευταία τετρακόσια χρόνια. Στον παρόντα αιώνα μας, με τον υπερπληθυσμό, όλο και περισσότερες ψυχές επιλέγουν να ζήσουν σε μέρη όπου έχουν υπάρξει και παλαιότερα.
| |
 |
Η τάση αυτή σημαίνει, άραγε, πως οι ψυχές θέλουν να επιστρέψουν στις ίδιες χώρες για φυλετικούς λόγους; Οι ψυχές δεν έχουν καμία τάση να επιλέγουν τις νέες ζωές τους στη βάση φυλετικών ή εθνικιστικών κριτηρίων. Αυτά είναι προϊόντα του ανθρώπινου διαχωρισμού και διδάσκονται στην παιδική ηλικία. Στην επιλογή της ψυχής για μια νέα ζωή, εκτός από την ευπρόσδεκτη οικειότητα που νιώθει για έναν πολιτισμό, η οποία είναι διαφορετική από την ρατσιστική προκατάληψη, πρέπει επίσης να παίζει ρόλο και η οικειότητα που αισθάνονται πολλά πνεύματα για τις ερήμους, τα βουνά ή τη θάλασσα. Επίσης, οι ψυχές μπορεί να έχουν προτίμηση στην αγροτική ή την αστική ζωή.
|
΄Ελκονται, άραγε, οι ψυχές στις ίδιες γεωγραφικές περιοχές, επειδή θέλουν μια καινούργια ζωή με την ίδια οικογένεια που είχαν στην προηγούμενη ζωή τους; Αποτελεί παράδοση για κάποιους πολιτισμούς, όπως είναι για παράδειγμα οι αυτόχθονες της Αμερικής, να επιλέγουν οι ψυχές να παραμείνουν στην ίδια οικογενειακή γραμμή αίματος. ΄Ενας άντρας, που πεθαίνει, αναμένεται ότι θα επιστρέψει ως το ίδιο το αγέννητο εγγόνι του. Στην εργασία μου, σπάνια βλέπω ψυχές να επαναλαμβάνουν τις ίδιες γενετικές επιλογές, που έκαναν σε προηγούμενες ζωές γιατί αυτό θα εμπόδιζε την ανάπτυξή τους και θα περιόριζε τις ευκαιρίες τους.
| |
Σπάνια, τυχαίνει να ακούσω ότι μια ψυχή επιστρέφει στο σώμα ενός συγγενούς από προηγούμενη ζωή, κάτω από ασυνήθιστες καρμικές περιστάσεις. Για παράδειγμα, αν δύο αδέλφια είχαν στενή σχέση μεταξύ τους και ο ένας πέθανε ξαφνικά σε νεαρή ηλικία, η ψυχή του θανόντος αδελφού μπορεί να θελήσει να επιστρέψει ως το παιδί του αδελφού που επέζησε ώστε να αποκαταστήσει τον δεσμό ζωής που διερράγη για να ολοκληρώσει κάποιο σημαντικό έργο.
Αυτό που είναι ακόμα πιο συνηθισμένο, σύμφωνα με την εμπειρία μου, είναι οι ψυχές των μικρών παιδιών, που πεθαίνουν λίγο μετά τη γέννησή τους και στη συνέχεια επιστρέφουν στους ίδιους γονείς σαν ψυχή του επόμενου μωρού τους. ΄Ολα αυτά σχεδιάζονται εκ των προτέρων από τις ψυχές, οι οποίες έχουν συμμετάσχει σε τραγικά οικογενειακά γεγονότα.
|  |
Σχετίζονται μ' ένα λαβύρινθο καρμικών ζητημάτων. Σχετικά πρόσφατα, αντιμετώπισα την περίπτωση ενός ανθρώπου, ο οποίος στην τελευταία ζωή του είχε πεθάνει λίγο μετά τη γέννησή του από μία εκ γενετής ανωμαλία. Τον ρώτησα: «Ποιος ήταν ο σκοπός τού τερματισμού τής ζωής σου, ενώ ήσουν μόλις λίγων ημερών;» Απάντησε: «Το μάθημα ήταν για τους γονείς μου όχι για μένα και γι' αυτό επέλεξα να επιστρέψω σ' αυτούς για να αναπληρώσω ένα κενό». ΄Οταν οι ψυχές επιστρέφουν για μία σύντομη ζωή με σκοπό να βοηθήσουν κάποιον άλλο, αντί να εργαστούν πάνω στα δικά τους ζητήματα και πιέζει και ο χρόνος, αυτό μερικοί το ονομάζουν «ζωή αναπλήρωσης». Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι γονείς είχαν ασκήσει βία προκαλώντας τελικά το θάνατο ενός άλλου παιδιού, όταν ήταν μαζί σε μία προηγούμενη ζωή. Αν και ήταν ένα αγαπημένο νέο ζευγάρι στην προηγούμενη ζωή του πελάτη μου, οι γονείς αυτοί είχαν προφανώς την ανάγκη να βιώσουν τον πόνο από το χαμό ενός παιδιού, που ήθελαν απεγνωσμένα. Η βίωση της οδύνης απ' αυτήν την τρομερή απώλεια πρόσφερε στις ψυχές αυτών των γονέων μια βαθύτερη επίγνωση των επιπτώσεων, που έχει η απότομη διάρρηξη ενός δεσμού αίματος. Θα παρουσιάσω ένα παράδειγμα πάνω σ' αυτό το θέμα στην Περίπτωση 27.
| |
 |
Συνήθως τα πνεύματα στις μελλοντικές ζωές τους δεν βλέπουν το θάνατό τους. Αν οι ψυχές επιλέξουν μία ζωή στην οποία ο θάνατος θα είναι πρόωρος, τότε συνήθως τον βλέπουν στο χώρο επιλογής της ζωής. Διαπίστωσα ότι οι ψυχές στην ουσία γίνονταιεθελόντριες προκαταβολικά για σώματα, τα οποία θα έχουν αιφνίδιες θανατηφόρες ασθένειες, πρόκειται να δολοφονηθούν από κάποιον ή να πεθάνουν ξαφνικά μαζί με πολλούς άλλους εξ αιτίας ενός καταστροφικού συμβάντος. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ψυχές που εμπλέκονται σ' αυτές τις τραγωδίες, έχουν βρεθεί στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή, μ' ένα Θεό που του αρέσουν τα καπρίτσια και κάνει πως δεν βλέπει.
|
Η κάθε ψυχή έχει ένα κίνητρο για να επιλέξει να συμμετάσχει σε ορισμένα γεγονότα. ΄Ενας πελάτης μού είπε ότι η προηγούμενη ζωή του, ως Αμερικανός Ινδιάνος, είχε σχεδιαστεί εκ των προτέρων να τερματιστεί στην ηλικία των επτά ετών. Είπε: «Αναζητούσα ένα μάθημα ταπεινότητας, με γρήγορο ξέσπασμα κι αυτή η ζωή μου σαν ένα πεινασμένο αγόρι που το κακομεταχειρίζονται ήταν αρκετή».
΄Ενα άλλο πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα εθελόντριας ψυχής σε μία φοβερή αποστολή ήταν αυτό μιας πελάτισσάς μου, η οποία στην προηγούμενη ζωή της επέλεξε να ενωθεί (μαζί με άλλους τρεις από την ομάδα ψυχών της) με τα σώματα των Εβραίων γυναικών, που εκτοπίστηκαν από το Μόναχο, το 1941, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου. Είχαν όλοι τους την αποστολή να βρίσκονται στον ίδιο θάλαμο (και αυτό, επίσης, προαποφασισμένο), όπου η γυναίκα πέθανε το 1943, σε ηλικία 18 ετών, παρηγορώντας τα παιδιά και προσπαθώντας να τα βοηθήσει να επιζήσουν. Η αποστολή της εκπληρώθηκε με θάρρος.
Παρ' όλο που τα γεγονότα, η φυλή και η γεωγραφική τοποθεσία φαίνεται συχνά ότι προηγούνται στη διαδικασία επιλογής ζωής, ωστόσο δεν είναι τα πιο σημαντικά κριτήρια επιλογής για την επόμενη ζωή της ψυχής. Εκτός απ' όλους τους άλλους παράγοντες, η ενσάρκωση της ψυχής συνοψίζεται στη σημαντικότερη επιλογή όλων, που είναι το συγκεκριμένο σώμα και τι μπορεί να μάθει χρησιμοποιώντας τον εγκέφαλο ενός συγκεκριμένου ανθρώπινου όντος. Το επόμενο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στην ανάλυση των αιτίων βάσει των οποίων οι ψυχές επιλέγουν τα σώματά τους για διάφορους βιολογικούς και ψυχολογικούς λόγους.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
| |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.