10. Η Ψυχή στα Μέσα Επίπεδα Εξέλιξης

Μόλις οι ψυχές μας ολοκληρώσουν το Επίπεδο ΙΙ και περάσουν στα μεσαία επίπεδα εξέλιξης, η δραστηριότητα μέσα στην κύρια ομάδα τους μειώνεται αισθητά. Αυτό δεν σημαίνει ότι επιστρέφουμε στο είδος της απομόνωσης που συναντήσαμε στη νεογέννητη ψυχή. Οι ψυχές, που διανύουν τα μεσαία επίπεδα εξέλιξης, σχετίζονται λιγότερο με τις κύριες ομάδες, επειδή έχουν αποκτήσει την ωριμότητα και την εμπειρία να ενεργούν πιο ανεξάρτητα. Οι ψυχές αυτές ελαττώνουν, επίσης, τον αριθμό των ενσαρκώσεών τους.

Μεταξύ των Επιπέδων ΙΙΙ και IV είμαστε, επιτέλους, έτοιμοι να αναλάβουμε πιο σοβαρές ευθύνες. Η σχέση που έχουμε με τους οδηγούς μας αλλάζει τώρα και από σχέση δασκάλου-μαθητή γίνεται σχέση συνεργατών, που δουλεύουν μαζί. Δεδομένου ότι οι παλιοί μας οδηγοί έχουν αναλάβει καινούργιες ομάδες μαθητών, είναι τώρα η σειρά μας να αναπτύξουμε διδασκαλικές ικανότητες, οι οποίες τελικά θα μας δώσουν τα απαραίτητα εφόδια για να αναλάβουμε την ευθύνη του οδηγού κάποιας άλλης ψυχής. ΄Εχω πει πως όταν η ψυχή βρίσκεται στα μεταβατικά στάδια, μεταξύ των Επιπέδων ΙΙ και IV , μου είναι ιδιαίτερα δύσκολο να προσδιορίσω με ακρίβεια το εξελικτικό στάδιο στο οποίο βρίσκεται.

Για παράδειγμα, μερικές ψυχές στο Επίπεδο IV είχαν ήδη από το Επίπεδο III αρχίσει να προσανατολίζονται στην εκπαίδευση αρχάριων ομάδων, ενώ άλλες ψυχές, που βρίσκονται σαφώς στο Επίπεδο IV, διαπιστώνουν ότι είναι ακόμα ανεπαρκείς για να αναλάβουν δράση ως αποτελεσματικοί οδηγοί. Παρά το υψηλό τους επίπεδο ήθους και συμπεριφοράς, οι οντότητες, που έχουν φτάσει στα μεσαία επίπεδα ωριμότητας, είναι άνθρωποι μετριόφρονες για τα επιτεύγματά τους. Φυσικά, η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, εγώ όμως παρατηρώ μεγαλύτερη συγκρότηση στους ανθρώπους, που βρίσκονται στο επίπεδο αυτό και πάνω. Διακρίνω περισσότερο εμπιστοσύνη παρά καχυποψία για τα κίνητρα των άλλων, τόσο στο συνειδητό όσο και στο υποσυνείδητο επίπεδο. Οι άνθρωποι αυτοί επιδεικνύουν αισιοδοξία, πίστη και εμπιστοσύνη στο μέλλον της ανθρωπότητας, γεγονός που ενθαρρύνει όσους βρίσκονται γύρω τους.

΄Οταν απευθύνω ερωτήσεις σε μία πιο ώριμη ψυχή εστιάζομαι κυρίως στα εσωτερικά ζητήματα του σκοπού και της δημιουργίας. Ομολογώ ότι επωφελούμαι από την ανώτερη γνώση των ψυχών αυτών, ένα είδος γνώσης που οι άλλες στερούνται. Υπήρξαν πελάτες που μου είπαν ότι τους πίεσα μάλλον έντονα για να ανασύρουν τις πνευματικές τους μνήμες, και ξέρω ότι έχουν δίκιο. Οι πιο εξελιγμένες ψυχές αυτού του κόσμου δείχνουν αξιοσημείωτη κατανόηση σ΄ ένα συμπαντικό σχέδιο ζωής. Επιθυμώ να μάθω όσα περισσότερα γίνεται από τις ψυχές αυτές.

Η επόμενη περίπτωσή μου εμπίπτει στο μέσο ανώτερο στάδιο του Επιπέδου εξέλιξης ΙΙΙ και ακτινοβολεί μία κίτρινη ενέργεια, απαλλαγμένη πλήρως από κοκκινωπές αποχρώσεις. Ο πελάτης αυτός ήταν ένας συνηθισμένος, μικροκαμωμένος άντρας, γύρω στα 50. Η συμπεριφορά του απέναντί μου, όταν συναντηθήκαμε, ήταν ήρεμη, ευγενική και μετρημένη. Θεώρησα τη σοβαρότητά του λίγο επιτηδευμένη.
΄Ενιωσα ότι η ιδιαίτερη αυτή αποστασιοποίησή του ήταν, κατά κάποιο τρόπο μελετημένη, σχεδόν σαν να ήθελε να καλύψει πίσω απ' αυτήν δυνατά συναισθήματα. Το πιο έντονο χαρακτηριστικό του ήταν τα σκούρα θλιμμένα μάτια του, που έγιναν ακόμα πιο βαθιά όταν άρχισε να μου μιλάει για τον εαυτό του, μ' έναν άμεσο και πειστικό τρόπο.

Αυτός ο άνθρωπος μου είπε ότι εργαζόταν σ' έναν φιλανθρωπικό οργανισμό, ο οποίος διένειμε τρόφιμα σε άστεγους κι ότι κάποτε ήταν δημοσιογράφος. Είχε ταξιδέψει από πολύ μακριά για να έρθει να συζητήσει μαζί μου αυτό που τον απασχολούσε, συγκεκριμένα ότι η όρεξή του για δουλειά είχε μειωθεί. Μου είπε ότι ένιωθε κουρασμένος κι ότι ήθελε να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του μόνος, κάπου ήσυχα. Η πρώτη μας συνεδρία αφιερώθηκε σε μία ανασκόπηση των σημαντικότερων στιγμών πολλών προηγούμενων ζωών του έτσι ώστε να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε καλύτερα ποια θα ήταν η ορθότερη κατεύθυνση, για το υπόλοιπο της παρούσας ζωής του.

Ξεκίνησα με μία γρήγορη αναδρομή μιας σειράς αρχικών ζωών του, αρχίζοντας από την πρώτη του ζωή, όταν ήταν άνθρωπος Κρο Μανιόν της Λίθινης Εποχής, πριν από 30.000 χρόνια περίπου. Καθώς προχωρούσαμε στο χρόνο, παρατήρησα ότι υπήρχε μία σταθερή επιμονή του στα πρότυπα συμπεριφοράς του «μοναχικού λύκου», αντίθετη στην οποιαδήποτε φυσιολογική ένταξή του στη φυλή όπου ανήκε.

Από το 3.000 π.Χ. μέχρι το 500 π.Χ. περίπου, ο πελάτης μου έζησε μία σειρά από ζωές στη Μέση Ανατολή, την εποχή κατά την οποία διαμορφώνονταν οι πρώτες πόλεις-κράτη στον Σουμεριακό, Αιγυπτιακό και Βαβυλωνιακό πολιτισμό. Παρ' όλα αυτά, ακόμα και στις ζωές που υπήρξε γυναίκα, η ψυχή αυτή απέφευγε τους οικογενειακούς δεσμούς, αλλά και την τεκνοποιϊα. Ως άντρας έδειχνε προτίμηση στη νομαδική ζωή. ΄Ωσπου να φτάσουμε σε μία ζωή του στην Ευρώπη, κατά τον Μεσαίωνα, είχα ήδη εξοικειωθεί μ' αυτήν την επαναστατική ψυχή, που αντιστεκόταν στις τυραννικές κοινωνίες. Κατά τη διάρκεια των ζωών του, ο άνθρωπος αυτός εργάστηκε εμψυχώνοντας τους ανθρώπους να αποβάλλουν το φόβο, ενώ παράλληλα κρατούσε ουδέτερη στάση απέναντι στις αντιμαχόμενες φατρίες. Υπέφερε πολλά δεινά και πολλές δυσκολίες, αλλά παρ' όλα αυτά, συνέχισε να περιπλανιέται με μία εμμονή στην ελευθερία κινήσεών του.

Μερικές ζωές του δεν ήταν ιδιαίτερα παραγωγικές, κατά τη διάρκεια του 12ου αιώνα όμως, τον βρήκα στην Κεντρική Αμερική στο σώμα ενός Αζτέκου, να οργανώνει μία ομάδα Ινδιάνων εναντίον της καταπιεστικής δράσης κάποιου ανώτερου ιερέα. Σκοτώθηκε σ' αυτό το σκηνικό, σαν πραγματικός απόκληρος, ενώ καλλιεργούσε σχέσεις μη βίας μεταξύ των φυλών, που ήταν παραδοσιακοί εχθροί.

Τον 14ο αιώνα, η ψυχή αυτή ήταν ένας Ευρωπαίος χρονογράφος, που ταξίδεψε στον Δρόμο του Μεταξιού για να γνωρίσει τους λαούς της Ασίας. ΄Εχοντας πάντα μια ευκολία στις ξένες γλώσσες, όπως έχει και σήμερα, ο πελάτης μου πέθανε γέρος στην Ασία, όπου ζούσε ευτυχισμένα σ' ένα αγροτικό χωριό. Στην Ιαπωνία, στις αρχές του 17ου αιώνα, ήταν μέλος της φατρίας του Αιμορραγούντος Γερανού. Οι άνθρωποι αυτοί ήταν αξιοσέβαστοι, ανεξάρτητοι απόστολοι Σαμουράι. Στο τέλος αυτής της ζωής, ο πελάτης μου είχε τεθεί σε απομόνωση από τους Σογκούν Τοκουγκάβα, που διοικούσαν, γιατί είχε δώσει συμβουλές στους πιο αδύναμους αντιπάλους τους σχετικά με στρατηγικές μάχης. Συχνά αποξενωμένος, πάντα ένας εξερευνητής και αναζητητής της αλήθειας, διαμέσου πολλών χωρών, η ψυχή αυτή δεν έπαψε ποτέ να αναζητά ένα λογικό νόημα της ζωής, ενώ παράλληλα βοηθούσε όσους συναντούσε στο δρόμο της.

Εξεπλάγην όταν εμφανίστηκε ως σύζυγος ενός Αμερικανού συνοριακού αγρότη, τον 19ο αιώνα. Ο αγρότης πέθανε αμέσως μετά το γάμο τους. ΄Εμαθα ότι ο άνθρωπος αυτός είχε επίτηδες ενσαρκωθεί για να ζήσει σαν χήρα γυναίκα με παιδιά, καθηλωμένη σ' ένα κομμάτι γης, ως μία άσκηση απώλειας της ελευθερίας κινήσεων. ΄Οταν τελείωσε αυτό το τμήμα της συνεδρίας μας, ήξερα πια ότι δουλεύω με μία πιο εξελιγμένη, παλαιότερη ψυχή, παρά το γεγονός ότι πολλές ζωές του δεν τις εξετάσαμε. Δεδομένου ότι η ψυχή αυτή πλησιάζει το Επίπεδο IV, δεν θα με εξέπλησσε αν η πρώτη της εμφάνιση στη Γη χρονολογείτο 70.000 χρόνια πριν, αν και διαπιστωμένα είχε ζήσει τον μισό χρόνο πάνω στη Γη. Παρ' όλα αυτά, όπως ήδη ανέφερα, δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την εξέλιξη των ψυχών να ζήσουν εκατοντάδες φυσικές ζωές. Κάποτε είχα ένα πελάτη, ο οποίος μπήκε στο Επίπεδο ΙΙΙ μόνο μετά από 4.000 γήινα χρόνια, επίδοση που θεωρείται εξαιρετική.

Μίλησα στον πελάτη μου για την τρέχουσα ζωή του και τις εκπαιδευτικές μεθόδους, που του ήταν οικείες και προσφιλείς στις προηγούμενες ζωές. Μου εξήγησε ότι δεν παντρεύτηκε ποτέ και ότι η μη ένταξή του στο κοινωνικό σύστημα λειτουργούσε θετικά γι' αυτόν. Του πρότεινα μερικές εναλλακτικές λύσεις για να τις σκεφτεί. Το πρώτο πράγμα που αισθάνθηκα ήταν ότι η αδυναμία του να δημιουργήσει στενούς δεσμούς με τους ανθρώπους, σε τόσο πολλές ζωές, εμπόδιζε την πρόοδό του. ΄Οταν τελείωσε η συνεδρία, εξέφρασε την έντονη επιθυμία του να εξερευνήσουμε περαιτέρω τις νοητικές του εντυπώσεις αναφορικά με τον πνευματικό κόσμο, σε μία άλλη συνεδρία. ΄Οταν ήρθε στα γραφεία μου την επόμενη μέρα, τον εισήγαγα στην υπερσυνείδητη κατάσταση και επιστρέψαμε στη δουλειά μας.

Περίπτωση 22
Δρ. Ν: Με ποιο όνομα σε προσφωνούν στον πνευματικό κόσμο; Α: Με φωνάζουν Νένθουμ. Δρ. Ν: Νένθουμ, υπάρχουν πνεύματα γύρω σου αυτήν την στιγμή ή είσαι μόνος;
Α: (παύση). Είμαι με δύο από τους πολύ παλιούς συντρόφους μου. Δρ. Ν: Ποια είναι τα ονόματά τους; Α: Ραούλ και Σέντζι.
Δρ. Ν: Αποτελείτε και οι τρεις σας μέρος μιας ευρύτερης πνευματικής ομάδας ψυχών, που δουλεύουν μαζί; Α: Αποτελούσαμε ... αλλά τώρα οι τρεις μας δουλεύουμε ... πιο πολύ μόνοι μας. Δρ. Ν: Τι κάνετε οι τρεις σας αυτήν την στιγμή; Α: Συζητάμε ποιοι είναι πιο πρόσφοροι τρόποι για να αλληλοβοηθηθούμε κατά τη διάρκεια των ενσαρκώσεών μας. Δρ. Ν: Πες μου, τι κάνετε ο ένας για τον άλλον; Α: Εγώ βοηθάω την Σέντζι να συγχωρέσει τον εαυτό της για τα λάθη της και να εκτιμήσει την αξία της. Πρέπει να πάψει αν είναι διαρκώς ένα μητρικό πρότυπο πάνω στη γη. Δρ. Ν: Εκείνη πώς σε βοηθάει; Α: Να ... αισθανθώ την έλλειψη ικανότητάς μου να ανήκω κάπου. Δρ. Ν: Δώσε μου ένα παράδειγμα, πώς η Σέντζι σε βοηθάει έμπρακτα πάνω σ' αυτό το θέμα. Α: Λοιπόν, ήταν η γυναίκα μου στην Ιαπωνία, όταν τελείωσα με την πολεμική μου φάση. (κάτι ενοχλεί τον Νένθουμ και μετά από μία παύση, προσθέτει τα ακόλουθα). Στον Ραούλ αρέσει να είναι ζευγάρι με την Σέντζι κι εγώ μένω συνήθως μόνος. Δρ. Ν: ΄Οσο για τον Ραούλ, πώς βοηθείστε αμοιβαία; Α: Εγώ τον βοηθώ στο θέμα της υπομονής κι εκείνος με βοηθάει όταν εκδηλώνεται η τάση μου να αποφεύγω την κοινοτική ζωή. Δρ. Ν: Είστε πάντα δύο άντρες και μία γυναίκα στις ενσαρκώσεις σας στη Γη; Α: ΄Οχι, μπορούμε να αλλάξουμε - και το κάνουμε - αλλά αυτό μας εξυπηρετεί.
Δρ. Ν: Γιατί οι τρεις σας δουλεύετε ανεξάρτητα από την υπόλοιπη πνευματική σας ομάδα; Α: (παύση). Ω, τους βλέπουμε εδώ ... μερικοί δεν έχουν προχωρήσει μαζί μας ... και κάποιοι άλλοι είναι πιο μπροστά από μας στα καθήκοντά τους. Δρ. Ν: ΄Εχετε κάποιον οδηγό ή δάσκαλο;
Α: (με τρυφερό τόνο). Είναι η ΄Ιντις. Δρ. Ν: Μου φαίνεται ότι την εκτιμάς πολύ. ΄Εχεις καλή επικοινωνία με την ΄Ιντις; Α: Ναι, έχω - όχι ότι δεν έχουμε και τις διαφωνίες μας! Δρ. Ν: Ποιο είναι το κυριότερο πεδίο διαφωνίας ανάμεσά σας; Α: Δεν επανενσαρκώνεται αρκετά και της λέω ότι θα έπρεπε να εκτίθεται πιο άμεσα στις τρέχουσες συνθήκες της Γης. Δρ. Ν: Είσαι τόσο πολύ εναρμονισμένος νοητικά με την ΄Ιντις, ώστε να γνωρίζεις τα πάντα για τη μέχρι τώρα εκπαίδευσή της ως οδηγού; Α: (κουνάει το κεφάλι, καθώς σκέφτεται). Δεν είναι ότι δεν μπορούμε να κάνουμε ερωτήσεις ... αλλά μπορούμε να ρωτήσουμε μόνο αυτά που γνωρίζουμε. Η ΄Ιντις μου αποκαλύπτει αυτά που πιστεύει ότι σχετίζονται με την εμπειρία μου. Δρ. Ν: Μπορούν οι οδηγοί να κρύβουν τις σκέψεις τους έτσι ώστε να μην μπορείτε να τις διαβάσετε; Α: Ναι, οι παλιότεροι είναι μετρ σ' αυτό - γνωρίζουν πώς να φιλτράρουν τα πράγματα που δεν χρειάζεται να ξέρουμε, επειδή αυτή η συγκεκριμένη γνώση θα μας μπέρδευε. Δρ. Ν: Εσύ θα μάθεις να φιλτράρεις εικόνες; Α: ΄Εχω ήδη μάθει ... λιγάκι. Δρ. Ν: ΄Αρα, αυτός πρέπει να είναι ο λόγος που, όπως πολλοί άνθρωποι μού είπαν, οι οδηγοί τους δεν τους έδιναν σαφείς απαντήσεις σε όλες τους τις ερωτήσεις. Α: Ναι, και η πρόθεση της ερώτησης είναι σημαντική ... πότε έγινε και γιατί. ΄Ισως δεν θα τους βοηθούσε, να τους δοθούν συγκεκριμένες πληροφορίες, που θα μπορούσαν να τους αναστατώσουν.
Δρ. Ν: Εκτός από τις εκπαιδευτικές της τεχνικές, συμπαθείς την ΄Ιντις ως πρόσωπο; Α: Ναι ... απλά εύχομαι να συμφωνούσε να έρθει μαζί μου ... μια φορά. Δρ. Ν: Ω, θα ήθελες πραγματικά να έχεις μία ενσάρκωση στη Γη μαζί της; Α: (χαμογελάει πονηρά). Της έχω πει ότι θα μπορούσαμε να σχετιστούμε καλύτερα εδώ, αν συμφωνήσει να έρθει στη Γη καμιά φορά και να γίνουμε ζευγάρι. Δρ. Ν: Και τι απαντάει η ΄Ιντις σ' αυτή σου την πρόταση; Α: Γελάει και λέει ότι θα το σκεφτεί - αν μπορούσα να της αποδείξω ότι θα ήταν παραγωγικό.
Στο σημείο αυτό, ρωτάω τον Νένθουμ πόσο καιρό συνδέεται μαζί του η ΄Ιντις και μαθαίνω ότι οι τρεις αυτές οντότητες της ανατέθηκαν όταν πέρασαν στο Επίπεδο ΙΙΙ. Ο Νένθουμ, ο Ραούλ και η Σέντζι βρίσκονται, επίσης, υπό την κηδεμονία ενός πολυαγαπημένου γηραιότερου διδασκάλου-οδηγού, ο οποίος ήταν μαζί τους από τις απαρχές της ύπαρξής τους. Δεν θα ήταν σωστό να υποθέσουμε ότι τα πιο εξελιγμένα πνεύματα ζουν μία μοναχική πνευματική ζωή. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος μου είπε ότι ήταν σε επαφή με πολλές ψυχές. Ο Ραούλ και η Σέντζι ήταν, απλά, οι πιο στενοί φίλοι του. Τα επίπεδα ΙΙΙ και ΙV είναι σημαντικά στάδια για την εξέλιξη των ψυχών, επειδή τώρα τους ανατίθενται αυξημένες υπευθυνότητες έναντι των νεότερων ψυχών. Ωστόσο, η ιδιότητα του οδηγού δεν μας δίνεται αμέσως. ΄Οπως συμβαίνει και με πολλές άλλες όψεις της πνευματικής ζωής εξεταζόμαστε προσεκτικά. Τα μεσαία στάδια είναι δοκιμαστικές περίοδοι για τους μέλλοντες δασκάλους. Ενώ η αύρα μας είναι ακόμα κίτρινη, οι δάσκαλοί μας μάς αναθέτουν τη φροντίδα μιας ψυχής, και, στη συνέχεια, αξιολογούν την απόδοσή μας τόσο εντός όσο και εκτός των ενσαρκώσεων.
Μόνο αν αυτή η προκαταρκτική μας μαθητεία στεφθεί από επιτυχία, μας επιτρέπεται να λειτουργήσουμε ως οδηγοί, κι αυτό ισχύει και για τους οδηγούς με κατώτερη επάρκεια. Δεν είναι όλοι κατάλληλοι να διδάξουν, αυτό όμως δεν μας εμποδίζει να φτάσουμε στο μπλε στάδιο της εξελιγμένης ψυχής. Οι οδηγοί άλλωστε κι ο καθένας, έχουν διαφορετικές ικανότητες και ταλέντα, όπως και αποτυχίες. Μέχρι να φτάσουμε στο Επίπεδο V, οι πνευματικές μας κλίσεις έχουν γίνει γνωστές στον πνευματικό κόσμο. Μας ανατίθενται, τότε, εργασιακά καθήκοντα, αντίστοιχα των ικανοτήτων μας, στα οποία θα αναφερθώ αργότερα σ' αυτό το κεφάλαιο. Οι διαφορετικοί δρόμοι προσέγγισης της γνώσης θα μας οδηγήσουν όλους τελικά στο ίδιο τέρμα, στην απόκτηση δηλαδή της πνευματικής ολοκλήρωσης. Ο πλούτος της διαφορετικότητας είναι μέρος ενός μεγάλου σχεδίου για την εξέλιξη της κάθε ψυχής, κι εγώ ενδιαφέρθηκα στο σημείο αυτό να δω πώς προοδεύει στο Επίπεδο ΙΙΙ η Περίπτωση 22.
Δρ. Ν: Νένθουμ, μπορείς να μου πεις αν η ΄Ιντις σε προετοιμάζει να γίνεις οδηγός, υπό την προϋπόθεση, φυσικά, ότι σε ενδιαφέρει αυτή η δραστηριότητα; Α: (απαντά γρήγορα). Ενδιαφέρομαι, όντως. Δρ. Ν: Ω, επομένως γίνεσαι και ο ίδιος οδηγός. Α: (ταπεινά). Μην υπερβάλλεις. Στην πραγματικότητα, δεν είμαι παρά ένας φροντιστής ... βοηθώ την ΄Ιντις και παίρνω κατευθύνσεις. Δρ. Ν: Προσπαθείς να μιμηθείς το εκπαιδευτικό της ύφος; Α: ΄Οχι, είμαστε διαφορετικοί. Ως μαθητευόμενος - φροντιστής - δεν θα μπορούσα, έτσι κι αλλιώς, να κάνω αυτά που κάνει εκείνη. Δρ. Ν: Πότε κατάλαβες ότι ήσουν έτοιμος να γίνεις φροντιστής και ν' αρχίσεις να βοηθάς πνευματικά τους άλλους; Α: Είναι μία ... επίγνωση που νιώθεις μετά από έναν πολύ μεγάλο αριθμό ζωών ... ότι βρίσκεσαι σε μεγαλύτερη ισορροπία με τον εαυτό σου απ' ό,τι ήσουν πριν και ότι είσαι ικανός να βοηθήσεις τους ανθρώπους τόσο ως πνεύμα όσο και ενσαρκωμένος. Δρ. Ν: Λειτουργείς μέσα ή έξω από τον πνευματικό κόσμο αυτήν την στιγμή ως φροντιστής; Α: (δυσκολεύεται να διατυπώσει μία απάντηση). Είμαι έξω ... σε δύο ζωές. Δρ. Ν: Είσαι σε δύο παράλληλες ζωές, τώρα; Α: Ναι, είμαι. Δρ. Ν: Πού ζεις, σ' αυτήν την άλλη ζωή; Α: Στον Καναδά. Δρ. Ν: Η γεωγραφική τοποθεσία παίζει ρόλο στην αποστολή σου στον Καναδά; Α: Ναι, διάλεξα μία φτωχή οικογένεια σε μια αγροτική κοινότητα για να είμαι πιο απαραίτητος. Βρίσκομαι σε μία μικρή ορεινή πόλη. Δρ. Ν: Δώσε μου λεπτομέρειες αυτής της ζωής σου στον Καναδά και τις ευθύνες σου.
Α: (αργά). Φροντίζω ... τον αδελφό μου τον Μπίλυ. Το πρόσωπο και τα χέρια του κάηκαν φριχτά, όταν ξαφνικά πήρε φωτιά ο φούρνος της κουζίνας, ενώ ο Μπίλυ ήταν τεσσάρων ετών. Εγώ ήμουν στα δέκα, όταν συνέβη αυτό. Δρ. Ν: ΄Εχεις την ίδια ηλικία στη ζωή σου στον Καναδά με αυτήν που έχεις τώρα, που ζεις στην Αμερική; Α: Περίπου την ίδια.
Δρ. Ν: Και ποια είναι η βασική σου αποστολή στη ζωή του Καναδά; Α: Να φροντίζω τον Μπίλυ. Να τον βοηθήσω να δει τον κόσμο πέρα και παρά τον πόνο του. Είναι σχεδόν τυφλός και η παραμόρφωση του προσώπου του προκαλεί την απόρριψή του από την κοινότητα. Προσπαθώ να τον κάνω δεκτικό με τη ζωή και να γνωρίσει ποιος πραγματικά είναι. Του διαβάζω και τον πηγαίνω περίπατο στο δάσος, κρατώντας τον απ' το μπράτσο. Δεν αγγίζω τα χέρια του γιατί είναι σχεδόν κατεστραμμένα. Δρ. Ν: Και οι γονείς σου στον Καναδά; Α: (χωρίς να υπερηφανευτεί). Εγώ είμαι ο γονιός. Ο πατέρας μου έφυγε μετά τη φωτιά και δεν ξαναγύρισε. ΄Ηταν ένας αδύναμος άνθρωπος, ο οποίος δεν φερόταν καλά στην οικογένεια ακόμα και πριν τη φωτιά. Η ψυχή της μητέρας μου δεν είναι πολύ ... ικανή μέσα στο σώμα της. Χρειάζονται κάποιον με μυαλό. Δρ. Ν: Κάποιον σωματικά δυνατό;
Α: (γελώντας). ΄Οχι, είμαι γυναίκα στον Καναδά. Είμαι η αδελφή του Μπίλυ. Η μητέρα μου κι ο αδελφός μου χρειάζονται κάποιον νοητικά ισχυρό για να κρατήσει την οικογένεια ενωμένη και να τους χαράξει μια πορεία, που θα την ακολουθήσουν. Δρ. Ν: Πώς τα βγάζεις πέρα οικονομικά; Α: Δουλεύω σ' ένα φούρνο και δεν θα παντρευτώ ποτέ, επειδή δεν μπορώ να τους αφήσω. Δρ. Ν: Ποιο είναι το κυριότερο μάθημα του αδελφού σου;
Α: Να αποκτήσει ταπεινότητα χωρίς να τσακιστεί από μία ζωή, η οποία του προσφέρει ελάχιστη ικανοποίηση. Δρ. Ν: Γιατί δεν πήρες εσύ το ρόλο του αδελφού σου που κάηκε; Δεν θα ήταν ακόμα πιο δύσκολη η πρόκληση αυτού του σεναρίου; Α: (σκυθρωπιάζοντας). Χμμ - το έχω ήδη περάσει αυτό! Σημείωση : Ο άνθρωπος αυτός υπήρξε σωματικά ανάπηρος σε πολλές προηγούμενες ζωές. Δρ. Ν: Ναι, υποθέτω ότι το έχεις περάσει. Αναρωτιέμαι αν η ψυχή του Μπίλυ συμμετείχε ποτέ σε κάποια πράξη σωματικού σου τραυματισμού, σε κάποια από τις προηγούμενες ζωές σου. Α: ΄Οντως, αυτό έγινε σε μία από τις ζωές μου. Τότε ήμουν εγώ εκείνος που υπέφερε και κάποιος άλλος φροντιστής έμενε μαζί μου και τότε ήμουν εγώ ο ευγνώμων αποδέκτης αυτής της φροντίδας. Τώρα είναι η σειρά του Μπίλυ και είμαι εδώ γι' αυτόν. Δρ. Ν: ΄Ηξερες και πριν έρθεις σ' αυτήν τη ζωή στον Καναδά, ότι ο αδελφός σου θα καταντούσε ανήμπορος; Α: Σίγουρα, η ΄Ιντις κι εγώ συζητήσαμε την όλη κατάσταση. Εκείνη μου είπε ότι η ψυχή του Μπίλυ θα χρειαζόταν ένα φροντιστή και έχοντας ήδη μία αρνητική επαφή μ' αυτήν την ψυχή προηγουμένως, σε άλλη ζωή, δέχθηκα ευχαρίστως τη δουλειά.
Δρ. Ν: Εκτός από το καρμικό μάθημα για την ψυχή του Μπίλυ, θα υπάρχουν ασφαλώς και κάποια μαθήματα και για σένα, με την έννοια ότι έχεις το ρόλο μιας γυναίκας, που είναι δεμένη με μια κατάσταση. Δεν μπορείς να σηκωθείς, να φύγεις και ν' αρχίσεις να περιπλανιέσαι, όπως κάνεις συχνά στις ζωές σου. Α: Αυτό είναι σωστό. Ο βαθμός της δυσκολίας σε μια ζωή υπολογίζεται από τη δυσκολία της κατάστασης για σένα, όχι για τους άλλους. Για μένα, τώρα που είμαι ο φροντιστής του Μπίλυ, είναι δυσκολότερα από τότε που δεχόμουν τις φροντίδες μιας άλλης ψυχής. Δρ. Ν: Πες μου ποιος είναι ο πιο δύσκολος παράγοντας αυτής της αποστολής σου ως φροντιστή;
Α: Να συγκρατείς ένα παιδί ... μέσα στην ανημπόρια του ... μέχρι την ενηλικίωση ... να διδάσκεις σ' ένα παιδί πώς ν' αντιμετωπίζει το μαρτύριό του με θάρρος. Δρ. Ν: Η ζωή του Μπίλυ αποτελεί ένα ακραίο παράδειγμα, φαίνεται όμως ότι όλα τα παιδιά της Γης υποφέρουν από πολύ σωματικό και συναισθηματικό πόνο.
Α: Αν δεν αντιμετωπίσεις και αν δεν ξεπεράσεις τον πόνο, δεν μπορείς να συνδεθείς ποτέ πραγματικά με αυτό που είσαι ούτε και να χτίσεις πάνω σ' αυτό. Πρέπει να σου πω ότι όσο περισσότερο πόνο και αντιξοότητες αντιμετωπίσεις σαν παιδί τόσο περισσότερες δυνατότητες έχεις να διευρύνεις το δυναμικό σου. Δρ. Ν: Και πώς πάνε τα πράγματα για σένα, ως φροντιστή, στον Καναδά; Α: Υπάρχει ένα πιο δύσκολο πακέτο επιλογών, που πρέπει να γίνουν στην Καναδική οικογένεια, απ' ό,τι στη ζωή μου στην Αμερική. ΄Εχω, όμως, εμπιστοσύνη στον εαυτό μου ... ως προς την ικανότητά μου να εφαρμόσω πρακτικά τη γνώση μου. Δρ. Ν: Η ΄Ιντις ενθάρρυνε ή αποθάρρυνε την επιθυμία σου να επιταχύνεις την εξέλιξή σου, ζώντας παράλληλες ζωές; Α: Είναι πάντα ανοιχτή σ' αυτό ... δεν το έχω κάνει πολύ στο παρελθόν. Δρ. Ν: Γιατί όχι;
Α: Οι συνδυασμοί ζωής μπορεί να αποδειχθούν κουραστικοί και διασπαστικοί. Η προσπάθεια μπορεί να αποβεί αντι-παραγωγική με μειωμένες απολαβές και από τις δύο ζωές. Δρ. Ν: Ωραία, βλέπω ότι σήμερα, και στις δύο σου ζωές, βοηθάς ανθρώπους, έχεις όμως ζήσει ποτέ αντίθετες ζωές, όπου να έχεις χαμηλή επίδοση στη μία και υψηλότερη στην άλλη; Α: Ναι, αν και συνέβη πριν από πολύ καιρό στη Γη. Αυτό είναι ένα από τα πλεονεκτήματα των συνδυασμών ζωής. Η μία ζωή μπορεί να αντισταθμίσει την άλλη. Παρ' όλα αυτά, η επιλογή συνδυασμών ζωής μπορεί να αποδειχθεί δύσκολος δρόμος.
Δρ. Ν: Γιατί, τότε, οι οδηγοί επιτρέπουν τις παράλληλες ζωές; Α: (με στραβοκοιτάζει). Οι ψυχές δεν βρίσκονται σ' ένα άκαμπτο γραφειοκρατικό περιβάλλον. Μας επιτρέπεται να κάνουμε λάθη στην κρίση μας και να μαθαίνουμε απ' αυτά. Δρ. Ν: ΄Εχω την εντύπωση ότι πιστεύεις πως είναι καλύτερα η μέση ψυχή να ζει μία ζωή κάθε φορά. Α: Θα έλεγα πως ναι στις περισσότερες περιστάσεις, υπάρχουν όμως και άλλα κίνητρα, που μας ωθούν να επιταχύνουμε τις ενσαρκώσεις. Δρ. Ν: ΄Οπως ... ;
Α: (δείχνει να το απολαμβάνει). Η ανταμοιβή σου, όταν συσσωρεύεις ζωές, είναι ότι σου παρέχεται περισσότερος χρόνος για να σκεφτείς εκτός ενσαρκωμένης κατάστασης. Δρ. Ν: Εννοείς ότι η περίοδος ανάπαυσης μεταξύ των ζωών μπορεί να διαρκέσει περισσότερο για κάποιον που έζησε ταυτόχρονες ζωές; Α: (χαμογελάει). Σίγουρα, παίρνει περισσότερο χρόνο να σκεφτείς πάνω σε δύο ζωές απ' ό,τι σε μία. Δρ. Ν: Νένθουμ, έχω μια-δυο ακόμα ερωτήσεις σχετικά με τον μηχανισμό της διάσπασης της ψυχής. Με ποιο τρόπο διαιρείς την ενέργεια της ψυχής σου σε διάφορα τμήματα;
Α: Είμαστε ... σαν σωματίδια ... μονάδων ενεργειακών φορτίων. Δρ. Ν: Ποια ήταν η πρωταρχική μονάδα; Α: Ο δημιουργός. Δρ. Ν: Το κάθε τμήμα της ψυχής σου παραμένει άθικτο και πλήρες στο εσωτερικό του; Α: Ναι, παραμένει. Δρ. Ν: ΄Οταν ενσαρκωνόμαστε, φεύγουν από τον πνευματικό κόσμο όλα τα τμήματα της ενέργειας της ψυχής μας; Α: ΄Ενα κομμάτι μας δεν φεύγει ποτέ, αφού ποτέ δεν διαχωριζόμαστε πλήρως από τον δημιουργό. Δρ. Ν: Τι κάνει το τμήμα, που παραμένει στον πνευματικό κόσμο, ενώ είμαστε στη Γη σε ένα ή περισσότερα σώματα; Α: Είναι ... μάλλον εν υπνώσει ... περιμένοντας να επανενωθεί με το υπόλοιπο της ενέργειάς μας.

Οι περισσότεροι από τους συναδέλφους μου, που κάνουν αναδρομές, έχουν ακούσει, από ανθρώπους που έχουν ζήσει στη Γη σε δύο διαφορετικά μέρη ταυτόχρονα, ότι χρονικά διαστήματα ζωών αλληλοκαλύπτονται. Συχνά, υπάρχουν τρεις ή και περισσότερες παράλληλες ζωές. Οι ψυχές, σχεδόν σε όλα τα επίπεδα εξέλιξης, έχουν τη δυνατότητα να ζήσουν πολλαπλές φυσικές ζωές, αυτό όμως εγώ δεν το συναντώ στις δικές μου περιπτώσεις.
	Πολλοί άνθρωποι θεωρούν την άποψη πως οι ψυχές έχουν την ικανότητα να διαιρούνται στον πνευματικό κόσμο, και, στη συνέχεια, να προσδένονται σε δύο ή περισσότερα ανθρώπινα σώματα ως τελείως αντίθετη με όσα ήδη πιστεύουν για την ύπαρξη ενός και μοναδικού, εξατομικευμένου πνεύματος. Ομολογώ ότι κι εγώ ο ίδιος ένιωσα αμήχανα την πρώτη φορά που ένας πελάτης μου μού μίλησε για τις παράλληλες ζωές του. Μπορώ να καταλάβω γιατί ορισμένοι άνθρωποι βρίσκουν περίπλοκη τη σκέψη της δυαδικότητας της ψυχής, ιδιαίτερα μάλιστα όταν βρεθούν μπροστά σε μία ακόμα πιο προχωρημένη πιθανότητα: μία ψυχή μπορεί να ζήσει και μέσα στον ίδιο σχετικό χρόνο, σε διαφορετικές διαστάσεις.
Αυτό που πρέπει να σκεφτούμε είναι ότι αν οι ψυχές μας είναι όλες μέρος μιας μεγάλης ενεργειακής δύναμης κάποιας υπερ-ψυχής, η οποία διαιρεί ή επεκτείνει τον εαυτό της ώστε να δημιουργήσει τις ψυχές μας, γιατί τότε τα παράγωγα αυτής της νοήμονος ενέργειας της ψυχής δεν μπορούν να έχουν αυτήν την δυνατότητα του διαχωρισμού και της επανασύνδεσής τους; Η συλλογή πληροφοριών σχετικά με την πνευματική δραστηριότητα των ψυχών, που βρίσκονται σε υψηλότερα επίπεδα εξέλιξης, μπορεί, μερικές φορές, να μου δημιουργήσει σύγχυση. Αυτό συμβαίνει γιατί η σύνθετη φύση της μνήμης και της γνώσης, σ' αυτά τα επίπεδα, μπορεί να δημιουργήσει δυσκολίες στον καθένα΄ πώς να ξεχωρίσω τι γνωρίζουν αυτοί οι άνθρωποι και δεν θέλουν να μου πουν από αυτά που πραγματικά δεν γνωρίζουν; Η Περίπτωση 22 ήταν καλή όχι μόνο επειδή είχε τη γνώση αλλά και γιατί, ταυτόχρονα ήταν ανοιχτή στις ερωτήσεις μου. Αυτή η συγκεκριμένη περίπτωση είναι επίσης συμβατή με άλλες περιγραφές, που έχω στο αρχείο μου, και αναφέρονται στην ποικιλία εκπαίδευσης της ψυχής στον πνευματικό κόσμο.

Δρ. Ν: Νένθουμ, θέλω να αναφερθούμε τώρα στις δραστηριότητές σου στον πνευματικό κόσμο, όταν δεν είσαι τόσο απασχολημένος με τις ενσαρκώσεις σου στη Γη είτε με την αλληλεπίδρασή σου μέσα στις ομάδες ψυχών ή με την εκπαίδευσή σου για να γίνεις οδηγός. Μπορεί να μου πεις αν υπάρχουν και άλλες πνευματικές περιοχές με τις οποίες ασχολείσαι;
Α: (μεγάλη παύση). Ναι, υπάρχουν και άλλες περιοχές ... έχω ακούσει γι' αυτές ... Δρ. Ν: Πόσες; Α: (προσεκτικά). Μπορώ να σκεφτώ τέσσερις. Δρ. Ν: Πώς θα ονόμαζες αυτές τις περιοχές δράσης; Α: Ο Κόσμος Χωρίς Εγώ, ο Κόσμος της Παντογνωσίας, ο Κόσμος της Δημιουργίας και της Μη-δημιουργίας και ο Κόσμος του Τροποποιημένου Χρόνου. Δρ. Ν: Αυτοί οι κόσμοι υπάρχουν στο φυσικό μας σύμπαν; Α: Ο ένας υπάρχει, οι υπόλοιποι είναι αδιάστατες σφαίρες.
Δρ. Ν: Ωραία, ας αρχίσουμε από τις αδιάστατες σφαίρες. Αυτές οι τρεις περιοχές στον πνευματικό κόσμο είναι προς χρήση των ψυχών; Α: Ναι. Δρ. Ν: Γιατί ονομάζεις κόσμους όλες αυτές τις πνευματικές περιοχές; Α: Τους βλέπω σαν ... τόπους διαμονής για την πνευματική ζωή. Δρ. Ν: ΄Αρα οι τρεις απ' αυτούς είναι νοητικοί κόσμοι. Α: Ναι, έτσι είναι. Δρ. Ν: Τι είναι ο Κόσμος Χωρίς Εγώ; Α: Είναι ο τόπος όπου μαθαίνεις να υπάρχεις. Δρ. Ν: Έχω ακούσει να διατυπώνεται αυτός με διάφορους τρόπους. Είναι ο τόπος για τις αρχάριες ψυχές; Α: Ναι, οι ψυχές, που έχουν μόλις δημιουργηθεί, βρίσκονται εκεί για να μάθουν ποιες είναι. Είναι ο τόπος προέλευσης. Δρ. Ν: Οι ταυτότητες του «εγώ» δίνονται στις αρχάριες ψυχές όπως τύχει ή αυτές έχουν δυνατότητα επιλογής;
Α: Η νέα ψυχή δεν είναι σε θέση να κάνει επιλογή. Αποκτάς τον χαρακτήρα σου βάσει του ... συνδυασμού της ενέργειάς σου ... όπως έχει συντεθεί για σένα. Δρ. Ν: Υπάρχει, κατά κάποιο τρόπο, μία πνευματική επετηρίδα χαρακτηριστικών, τα οποία δίνονται στις ψυχές - τόσα για τον ένα τύπο, τόσα για τον άλλο; Α: (μεγάλη παύση). Πιστεύω ότι έχουν ληφθεί υπ' όψιν πολλοί παράγοντες για τον καταμερισμό που μας κάνει να είμαστε αυτοί που είμαστε. Εκείνο που όντως ξέρω είναι ότι αφού δοθεί ένα «εγώ» αυτό γίνεται συμβόλαιο ανάμεσα σ' αυτόν που το έλαβε και στους δότες του.
Δρ. Ν: Τι σημαίνει αυτό; Α: ΄Οτι πρέπει να κάνω το καλύτερο που μπορώ μ' αυτό που είμαι. Δρ. Ν: Δηλαδή, σκοπός αυτού του κόσμου είναι η διανομή ταυτοτήτων στις ψυχές από όντα υψηλής εξέλιξης; Α: Ναι, η νέα ψυχή είναι ακόμα καθαρή ενέργεια, χωρίς αληθινό Εαυτό. Ο Κόσμος Χωρίς Εγώ σε εφοδιάζει με μία υπογραφή. Δρ. Ν: Τότε, γιατί τον αποκαλείς Κόσμο Χωρίς Εγώ; Α: Γιατί με τη δημιουργία τους εδώ οι νέες ψυχές γεννιούνται χωρίς εγώ. Η ιδέα του Εαυτού δεν έχει περάσει στη συνειδητότητα της νέας ψυχής. Εδώ είναι που η ύπαρξη της ψυχής αποκτά το νόημά της. Δρ. Ν: Κι αυτή η δημιουργία ψυχών με προσωπικό χαρακτήρα συνεχίζεται ακόμα; Α: Απ' όσο ξέρω, ναι.
Δρ. Ν: Θέλω να μου απαντήσεις προσεκτικά στην επόμενη ερώτηση: όταν απέκτησες τη δική σου συγκεκριμένη ταυτότητα ως ψυχή, αυτό σήμαινε αυτόματα και ότι ήσουν προορισμένος να κάνεις ενσαρκώσεις στη Γη, σε ανθρώπινη μορφή; Α: ΄Οχι, αναγκαστικά. Οι πλανήτες δεν διαρκούν αιώνια. Δρ. Ν: Η απορία μου ήταν αν κάποιοι τύποι ψυχών έχουν ειδική κλίση προς συγκεκριμένες μορφές φυσικής ζωής στο σύμπαν. Α: (παύση). Δεν θα διαφωνήσω μ' αυτό. Δρ. Ν: Στις απαρχές σου, Νένθουμ, σου είχε δοθεί η ευκαιρία να επιλέξεις άλλα πλανητικά σώματα για να σε φιλοξενήσουν, εκτός από τα ανθρώπινα; Α: Α ... σαν νέα ψυχή ... οι οδηγοί σε βοηθούν σ' αυτές τις επιλογές. Εγώ ένιωσα έλξη για τα ανθρώπινα όντα.
Δρ. Ν: Σου δόθηκαν, όμως, άλλες επιλογές; Α: (μεγάλη παύση). Ναι ... αλλά δεν μου είναι πολύ καθαρό αυτήν την στιγμή. Σε βάζουν, συνήθως, ν' αρχίσεις από έναν-δύο εύκολους κόσμους, όπου δεν έχεις και πολλά να κάνεις. Μετά, μου προσφέρθηκε υπηρεσία σ' αυτόν τον αυστηρό πλανήτη. Δρ. Ν: Η Γη θεωρείται αυστηρή; Α: Ναι. Σε μερικούς κόσμους πρέπει να ξεπεράσεις σωματικές ενοχλήσεις - ακόμα και πόνο. ΄Αλλοι κλίνουν περισσότερο προς τις ψυχικές δοκιμασίες. Η Γη περιλαμβάνει και τα δύο. Παίρνουμε πόντους, όταν κάνουμε καλή δουλειά στους σκληρούς κόσμους. (χαμογελώντας). Αυτοί που δεν ταξιδεύουν πολύ, μας αποκαλούν «περιπετειώδεις».
Δρ. Ν: Τι είναι αυτό που σε τραβάει στη Γη; Α: Ο στενός δεσμός που έχουν μεταξύ τους οι άνθρωποι ενώ παλεύουν ο ένας εναντίον του άλλου ... ανταγωνίζονται και συνεργάζονται ταυτόχρονα. Δρ. Ν: Δεν είναι αντιφατικό αυτό; Α: (γελάει). Αυτό είναι που με τραβάει - να μεσολαβώ στις φιλονικίες μιας φυλής που δεν είναι αλάθητη και έχει τόσο μεγάλη περηφάνεια και ανάγκη για αυτοσεβασμό. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι μάλλον μοναδικός, ξέρεις. Δρ. Ν: Πώς;
Α: Οι άνθρωποι είναι εγωκεντρικοί αλλά τρωτοί. Ο χαρακτήρας τους μπορεί να γίνει κακός, όμως έχουν και μεγάλη έφεση στην καλοσύνη. Υπάρχει αδύναμη και θαρραλέα συμπεριφορά στη Γη. Υπάρχει μία διαρκής παλινδρόμηση στον πόλεμο των ανθρώπινων αξιών. Αυτή η ποικιλία ταιριάζει στην ψυχή μου. Δρ. Ν: Πες μου μερικά άλλα στοιχεία για τους ανθρώπους, τα οποία μπορεί να προσελκύσουν τις ψυχές, που στέλνονται στη Γη; Α: Μμμ ... όσοι από μας αναπτυσσόμαστε στη Γη έχουμε ... ιερή αποστολή να βοηθήσουμε τους ανθρώπους ώστε να γνωρίσουν το άπειρο πέρα από τη ζωή τους και να εκφράσουν την αληθινή καλοκαγαθία μέσω του πάθους τους. Να έχεις πάθος να πολεμήσεις για τη ζωή - αυτό είναι που αξίζει πραγματικά στην ανθρωπότητα.
Δρ. Ν: Οι άνθρωποι είναι, όμως, και πολύ ικανοί για κακές πράξεις. Α: Αυτό είναι μέρος του πάθους΄ σε εξελίσσει. Ταυτόχρονα, όμως, όταν οι άνθρωποι περνούν μέσα από δοκιμασίες, μπορεί να βγάλουν τον καλύτερο εαυτό τους και είναι ... ιδιαίτερα ευγενείς. Δρ. Ν: Μήπως είναι η ψυχή που ενθαρρύνει τα θετικά χαρακτηριστικά, τα οποία ανέφερες; Α: Προσπαθούμε να ενισχύσουμε τα ήδη υπάρχοντα. Δρ. Ν: Πηγαίνει ποτέ καμία ψυχή στον Κόσμο Χωρίς Εγώ, αφού έχει ήδη αποκτήσει ταυτότητα; Α: (νιώθει άβολα). Ναι ... αλλά δεν θέλω να υπεισέλθω σ' αυτό ... Δρ. Ν: Εντάξει, τότε δεν θα το κάνουμε, αλλά μου έχουν πει ότι μερικές ψυχές επιστρέφουν εκεί αν η συμπεριφορά τους, κατά τη διάρκεια των φυσικών αποστολών τους, είναι διαρκώς αντικανονική. ΄Εχω την εντύπωση ότι οι ψυχές αυτές θεωρούνται ελαττωματικές και επιστρέφουν στο εργοστάσιο για ένα είδος μετωπιαίας, πνευματικής λοβοτομής.
Α: (κουνάει το κεφάλι, ενοχλημένος). Με προσβάλλει αυτή η περιγραφή. Πώς σου κατέβηκε μια τέτοια ιδέα; Οι ψυχές, που παρουσίασαν σοβαρά εμπόδια στην ανάπτυξή τους, επιδιορθώνονται από την ανάπλαση της θετικής ενέργειας. Δρ. Ν: Αυτή η διαδικασία ισχύει μόνο για τις ψυχές που έρχονται στη Γη; Α: ΄Οχι, οι νεαρές ψυχές, απ' όπου και αν προέρχονται, μπορεί να φτάσουν στο σημείο να χρειαστούν ανάπλαση. Δρ. Ν: Επιτρέπεται σ' αυτά τα πνεύματα, που έχουν αναπλασθεί, να επιστρέψουν στις ομάδες τους και, τελικά, να επανενσαρκωθούν σε κάποιο φυσικό κόσμο; Α: (αναστενάζει βαθιά). Ναι. Δρ. Ν: Θα μπορούσες να συγκρίνεις τον Κόσμο Χωρίς Εγώ με τον Κόσμο της Παντογνωσίας; Α: Είναι αντίθετοι. Ο κόσμος αυτός δεν είναι για τις νεαρές ψυχές.
Δρ. Ν: ΄Εχεις πάει στον Κόσμο της Παντογνωσίας; Α: ΄Οχι, δεν είμαι έτοιμος. Το μόνο που ξέρω γι' αυτόν είναι ότι είναι ένας τόπος όπου όλοι αγωνιζόμαστε να βρεθούμε εκεί. Δρ. Ν: Τι ξέρεις γι' αυτήν την πνευματική περιοχή; Α: (μεγάλη παύση). Είναι ένας τόπος περισυλλογής ... ο ύστατος νοητικός κόσμος προγραμματισμού και σχεδιασμού. Δεν μπορώ να σου πω πολλά γι' αυτή τη σφαίρα εκτός από το ότι είναι ο τελικός προορισμός όλων των σκέψεων. Εδώ συντονίζονται οι αισθήσεις όλων των έμβιων όντων. Δρ. Ν: Τότε, στην ύψιστη μορφή του, ο Κόσμος της Παντογνωσίας είναι ένας αφηρημένος κόσμος;
Α: Ναι, έχει σχέση με τη συγχώνευση της μορφής με το περιεχόμενο, της λογικής με τα ιδανικά. Είναι μία διάσταση όπου η πραγματοποίηση όλων των ελπίδων και των ονείρων μας μπορεί να γίνει εφικτή. Δρ. Ν: Καλά, αφού δεν μπορείς να πας εκεί, πώς ξέρεις γι' αυτόν τον κόσμο; Α: Μας δίνονται ... μικρές αναλαμπές ... ως το κίνητρο, που θα μας ενθαρρύνει να κάνουμε την τελική εκείνη προσπάθεια, η οποία απαιτείται για να τελειώσουμε τη δουλειά μας και να ενωθούμε με τους διδασκάλους.
Ο τόπος αυτός της γνώσης είναι το θεμέλιο του πνευματικού κόσμου και έχει αναφερθεί με διάφορα ονόματα από τους πελάτες μου. ΄Εχω συγκεντρώσει ελάχιστες, αποσπασματικές αναφορές για αυτό το συμπαντικό απόλυτο, επειδή ακόμα και οι πιο εξελιγμένοι πελάτες μου δεν έχουν την άμεση εμπειρία του. ΄Ολες οι ψυχές αγωνιούν να φτάσουν και να απορροφηθούν απ' αυτόν τον πυρήνα, ιδιαίτερα περισσότερο όσο τον προσεγγίζουν και γοητεύονται απ' αυτά τα λίγα, που μπορούν να δουν. Φοβάμαι ότι ο Κόσμος της Παντογνωσίας μπορεί να κατανοηθεί πλήρως πάνω από το Επίπεδο V, μόνο από μία ψυχή, που δεν ενσαρκώνεται πια. Δρ. Ν: Αν ο Κόσμος Χωρίς Εγώ και ο Κόσμος της Παντογνωσίας βρίσκονται στα δύο αντίθετα άκρα της εμπειρίας της ψυχής, πού θα τοποθετούσες τον Κόσμο του Τροποποιημένου Χρόνου; Α: Αυτή η σφαίρα είναι στη διάθεση όλων των ψυχών, γιατί αντιπροσωπεύει τον δικό τους φυσικό κόσμο. Στη δική μου περίπτωση, είναι η Γη. Δρ. Ν: Α, αυτή θα πρέπει να είναι η φυσική διάσταση, που μου είπες προηγουμένως!
Α: ΄Οχι, η σφαίρα της Γης είναι απλώς εξομοιωμένη προς χρήση μου. Δρ. Ν: Δηλαδή, όλες οι ψυχές στον πνευματικό κόσμο δεν μελετούν τον ίδιο εξομοιωμένο κόσμο; Α: ΄Οχι, ο καθένας μας μελετά τον δικό του γεωγραφικό πλανήτη, όπου και ενσαρκώνεται. Είναι πραγματικοί φυσικοί κόσμοι ... προσωρινά. Δρ. Ν: Και δεν ζείτε, δηλαδή, φυσικές ζωές σ' αυτόν τον εξομοιωμένο κόσμο, ο οποίος μοιάζει με τη Γη - αλλά απλά τον χρησιμοποιείτε; Α: Ναι, σωστά - για εκπαιδευτικούς σκοπούς.
Δρ. Ν: Γιατί αποκαλείς αυτήν την Τρίτη σφαίρα «Κόσμο του Τροποποιημένου Χρόνου;» Α: Γιατί μπορούμε να αλλάξουμε τις χρονικές ακολουθίες, ώστε να μελετήσουμε συγκεκριμένα γεγονότα. Δρ. Ν: Ποιος είναι ο βασικός σου σκοπός που το κάνεις αυτό; Α: Για να βελτιώσω τις αποφάσεις μου τις σχετικές με τη ζωή. Αυτή η μελέτη οξύνει την ικανότητά μου να διακρίνω τα πράγματα και με προετοιμάζει για τον Κόσμο της Παντογνωσίας.
Σημείωση : Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν συχνά τον όρο «κόσμος» για να περιγράψουν μη φυσικές, διαστημικές περιοχές εργασίας. Οι περιοχές αυτές μπορεί να είναι πολύ μικρές ή απίστευτα μεγάλες σε σχέση με την ψυχή, μπορεί επίσης να βρίσκονται σε διαφορετικές διαστάσεις. Πιστεύω ότι υπάρχουν ξεχωριστές πραγματικότητες για τις διάφορες εκπαιδευτικές εμπειρίες, έξω από τους περιορισμούς του χρόνου. Θα εξερευνήσουμε περισσότερο τη συνύπαρξη παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος χρόνου στα πνευματικά περιβάλλοντα, όπως υποδηλώθηκε από την περίπτωση αυτή, στα δύο επόμενα κεφάλαια, με τις Περιπτώσεις 23 και 25. Δρ. Ν: Δεν μου είπες για τον Κόσμο της Δημιουργίας και της Μη Δημιουργίας. Αυτός θα πρέπει να είναι ο τρισδιάστατος φυσικός κόσμος, τον οποίο μου ανέφερες νωρίτερα.
Α: Ναι, και μας αρέσει επίσης να τον χρησιμοποιούμε. Δρ. Ν: Αυτός ο κόσμος είναι στη χρηστική διάθεση όλων των ψυχών; Α: ΄Οχι, δεν είναι. Εγώ μόλις άρχισα να πηγαίνω εκεί. Θεωρούμαι καινούργιος. Δρ. Ν: Ωραία, πριν σε ρωτήσω γι' αυτό, πες μου αν αυτός ο φυσικός κόσμος είναι ίδιος με τη Γη. Α: ΄Οχι, είναι λίγο διαφορετικός. Είναι μεγαλύτερος και κάπως ψυχρότερος. ΄Εχει λιγότερο νερό - λιγότερους ωκεανούς, αλλά της μοιάζει.
Δρ. Ν: Αυτός ο πλανήτης είναι πιο μακριά από τον ήλιο του απ' ό,τι η Γη από τον ήλιο μας; Α: Ναι. Δρ. Ν: Αν ονόμαζα αυτόν το φυσικό κόσμο Γη ΙΙ, αφού φαίνεται ότι γεωγραφικά είναι παρόμοιος με τη Γη που γνωρίζουμε, αυτός θα ήταν κοντά στη Γη Ι, στον ουρανό; Α: ΄Οχι. Δρ. Ν: Πού βρίσκεται η Γη ΙΙ σε σχέση με τη Γη Ι; Α: (παύση). Δεν μπορώ να σου πω. Δρ. Ν: Η Γη ΙΙ βρίσκεται στον Γαλαξία μας; Α: (μεγάλη παύση). ΄Οχι, νομίζω ότι είναι πιο μακριά.
Δρ. Ν: Θα μπορούσα να δω τον Γαλαξία, όπου βρίσκεται η Γη ΙΙ, μ' ένα τηλεσκόπιο απ' την αυλή του σπιτιού μου; Α: Νομίζω ... πως ναι. Δρ. Ν: Θα έλεγες ότι ο Γαλαξίας που περιέχει αυτόν το φυσικό κόσμο έχει σχήμα σπειροειδές, όπως ο δικός μας, ή ελλειπτικό; Πώς θα φαινόταν από πολύ μακριά μ' ένα τηλεσκόπιο; Α: ... σαν μια μεγάλη εκτεταμένη ... αλυσίδα ... (με προβληματισμένη έκφραση), δεν μπορώ να σου πω περισσότερα.
Σημείωση : Ως ερασιτέχνης παρατηρητής των άστρων, χρησιμοποιώ ένα μεγάλο τηλεσκόπιο σχεδιασμένο για μακρινά ουράνια σώματα, γι' αυτό και παρακολουθώ με ιδιαίτερη προσοχή όταν μία συνεδρία στραφεί σε πεδία της αστρονομίας. Οι απαντήσεις που παίρνω σε σχετικές ερωτήσεις είναι συνήθως πολύ κατώτερες των προσδοκιών μου. Δεν είμαι ποτέ σίγουρος αν αυτό οφείλεται σε φραγή από μέρους των οδηγών ή στην έλλειψη φυσικού πλαισίου αναφοράς για τις ψυχές, μεταξύ της Γης και του υπόλοιπου του σύμπαντός μας. Δρ. Ν: (εκτοξεύω μία παραπειστική ερώτηση). Υποθέτω ότι πηγαίνεις στη Γη ΙΙ για να επανενσαρκωθείς σε κάποιο ον; Α: (δυνατά). ΄Οχι! Αυτό είναι που δεν θέλουμε να κάνουμε εδώ. Δρ. Ν: Πότε πηγαίνεις στη Γη ΙΙ; Α: Μεταξύ των ζωών μου σ' αυτήν τη Γη. Δρ. Ν: Γιατί πηγαίνεις στη Γη ΙΙ;
Α: Πηγαίνουμε εκεί για να δημιουργήσουμε και να απολαύσουμε απλά τη ζωή σαν ελεύθερα πνεύματα. Δρ. Ν: Και δεν ενοχλείτε τους κατοίκους της Γης ΙΙ; Α: (με ενθουσιασμό). Δεν υπάρχουν άνθρωποι ... είναι τόσο ειρηνικά ... τριγυρνάμε στα δάση, τις ερήμους, και πάνω από τους ωκεανούς, χωρίς ευθύνες. Δρ. Ν: Ποια είναι η ανώτερη μορφή ζωής στη Γη ΙΙ; Α: (υπεκφεύγοντας). Ω ... μικρά ζώα ... χωρίς ιδιαίτερη νοημοσύνη.
Δρ. Ν: Τα ζώα έχουν ψυχή; Α: Ναι, όλα τα έμβια όντα έχουν - έχουν όμως πολύ απλά ψήγματα νοητικής ενέργειας. Δρ. Ν: Η ψυχή σου και οι ψυχές των φίλων σου έχουν εξελιχθεί χρησιμοποιώντας τις χαμηλότερες μορφές φυσικής ζωής στη Γη, μετά τη δημιουργία σου; Α: Δεν το ξέρουμε σίγουρα αυτό, όμως κανείς εδώ δεν το πιστεύει. Δρ. Ν: Γιατί όχι; Α: Γιατί η νοήμων ενέργεια είναι διευθετημένη βάσει ... μιας ιεραρχίας ζωής. Φυτά, έντομα, ερπετά - το καθένα βρίσκεται σε μία οικογένεια ψυχών.
Δρ. Ν: Και όλες οι κατηγορίες των έμβιων όντων είναι χωρισμένες η μία από την άλλη; Α: ΄Οχι. Η ενέργεια του δημιουργού ενώνει τις ενεργειακές μονάδες όλων των έμβιων όντων που υπάρχουν. Δρ. Ν: Εσύ ασχολείσαι μ' αυτό το είδος της δημιουργίας; Α: (ξαφνιασμένος). Ω, όχι! Δρ. Ν: Ωραία, ποιος επιλέγεται να επισκεφθεί τη Γη ΙΙ; Α: Εδώ έρχονται όσοι από μας έχουν σχέση με τη Γη. Είναι ένα θέρετρο, συγκρινόμενο με τη Γη. Δρ. Ν: Γιατί;
Α: Δεν υπάρχουν διαμάχες, διαπληκτισμοί ή αγώνες για επικράτηση. Υπάρχει μία αγνή ατμόσφαιρα και όλη η ζωή είναι ... ήσυχη. Αυτός ο τόπος μάς δίνει ένα κίνητρο για να επιστρέψουμε στη Γη και να την κάνουμε κι αυτήν πιο ειρηνική. Δρ. Ν: Εντάξει, πράγματι βλέπω πως αυτός ο Κήπος της Εδέμ σας δίνει τη δυνατότητα να αναπαυθείτε, απαλλαγμένοι από έγνοιες, αλλά είπες, επίσης, ότι έρχεστε εδώ για να δημιουργήσετε. Α: Ναι, το κάνουμε. Δρ. Ν: Τότε, δεν είναι τυχαίο που οι ψυχές από τη Γη έρχονται σ' έναν κόσμο, ο οποίος έχει τόσο μεγάλη γεωγραφική ομοιότητα μ' αυτή; Α: Σωστά. Δρ. Ν: ΄Αλλες ψυχές, που δεν ενσαρκώνονται στη Γη, πηγαίνουν κι αυτές σε φυσικούς κόσμους παρόμοιους με τους πλανήτες όπου ενσαρκώνονται;
Α: Ναι ... νεότερους κόσμους, με πιο απλούς οργανισμούς ... για να μάθουν να δημιουργούν χωρίς καθόλου νοήμονα ζωή γύρω τους. Δρ. Ν: Συνέχισε. Α: Εδώ μπορούμε να πειραματιστούμε με τη δημιουργία και να τη δούμε να αναπτύσσεται. Είναι σαν να βρίσκεσαι σ' ένα εργαστήριο, όπου μπορείς να φτιάξεις φυσικά πράγματα με την ενέργειά σου. Δρ. Ν: Αυτά τα φυσικά πράγματα μοιάζουν με αυτά που μπορεί κανείς να δει στη Γη Ι; Α: Ναι, μόνο στη Γη. Γι' αυτό, άλλωστε, είμαι εδώ. Δρ. Ν: ΄Αρχισε να μου περιγράφεις τι συμβαίνει από τη στιγμή της άφιξής σου στη Γη ΙΙ και εξήγησέ μου τι είναι αυτό που κατ' αρχήν κάνει η ψυχή σου εκεί.
Σημείωση : Επειδή διαπιστώνω ότι ο άνθρωπος αυτός αντιστέκεται στις ερωτήσεις μου, αφιερώνω λίγα λεπτά για να τον βοηθήσω να ξαναπροσαρμοστεί και, τελικά, του λέω: «Με το τρία θα νιώσεις πιο χαλαρός και θα μου πεις αυτά που, εσύ και η ΄Ιντις, θεωρείτε ότι μπορώ να μάθω. «΄Ενα, δύο, τρία!». Επαναλαμβάνω την ερώτησή μου. Α: Κοιτάζω να δω τι πρέπει να κάνω στο έδαφος, εκεί μπροστά μου. Μετά, πλάθω το αντικείμενο μέσα στο νου μου και προσπαθώ να δημιουργήσω το ίδιο πράγμα, με μικρές δόσεις ενέργειας. Οι δάσκαλοι μάς βοηθούν ... ελεγχόμενα. Εγώ υποτίθεται ότι πρέπει να δω τα λάθη μου και να κάνω διορθώσεις. Δρ. Ν: Ποιοι είναι οι δάσκαλοι; Α: Η ΄Ιντις και ο Μουλκάφγκιλ (ο ανώτερος οδηγός του) ... υπάρχουν και άλλοι εκπαιδευτές γύρω μας ... δεν τους γνωρίζω πολύ καλά. Δρ. Ν: Προσπάθησε να είσαι όσο το δυνατόν πιο σαφής. Τι ακριβώς κάνεις;
Α: ... Σχηματίζουμε πράγματα ... Δρ. Ν: Ζωντανά πράγματα; Α: Δεν είμαι ακόμα έτοιμος γι' αυτό. Πειραματίζομαι με τα βασικά στοιχεία - ξέρεις, υδρογόνο και οξυγόνο - για να δημιουργήσω πλανητική ουσία ... βράχους, αέρα, νερό ... όλα σε πολύ μικρό μέγεθος. Δρ. Ν: Δημιουργείς, δηλαδή, τα βασικά στοιχεία του σύμπαντός μας; Α: Απλά, χρησιμοποιώ τα διαθέσιμα υλικά. Δρ. Ν: Με ποιο τρόπο;
Α: Παίρνω τα βασικά στοιχεία και τα φορτίζω με δονήσεις από την ενέργειά μου ... κι αυτά μπορούν να μετατραπούν. Δρ. Ν: Να μετατραπούν σε τι; Α: (απλά). Είμαι καλός στους βράχους ...
Δρ. Ν: Πώς σχηματίζεις βράχους με την ενέργειά σου; Α: Ω ... μαθαίνοντας να θερμαίνω και να ψυχραίνω ... σκόνη ... ώστε να γίνει σκληρή. Δρ. Ν: Εσύ φτιάχνεις τα ορυκτά της σκόνης; Α: Εκείνοι μας τα φτιάχνουν ... οι δάσκαλοι μας δίνουν τα υλικά ... υδρατμούς για την παρασκευή νερού ... κ.ο.κ. ... Δρ. Ν: Θέλω να το καταλάβω καλά αυτό. Η εργασία σου συνίσταται στο να μαθαίνεις να δημιουργείς χρησιμοποιώντας τη θερμότητα, την πίεση και την ψύχρανση από τη δική σου ενεργειακή ροή; Α: Αυτό είναι σχεδόν σωστό - αφού τροποποιώ την εκπομπή των ενεργειακών μας κυμάτων.
Δρ. Ν: ΄Αρα, δεν παράγεις, στην πραγματικότητα, την ουσία του βράχου και του νερού με κάποιο χημικό τρόπο. Α: ΄Οχι, όπως σου είπα, δουλειά μου είναι να μετατρέπω τα πράγματα ... αναμιγνύοντας ό,τι μου δίνεται. Παίζω με τις συχνότητες και τις δόσεις της ενέργειάς μου - ακούγεται μπερδεμένο, αλλά δεν είναι τόσο περίπλοκο ... Δρ. Ν: Δεν είναι περίπλοκο! Εγώ νόμιζα ότι αυτά τα πράγματα τα έκανε η φύση.
Α: (γελάει). Και ποιος νομίζεις ότι είναι η φύση; Δρ. Ν: Τότε, ποιος δημιουργεί τα βασικά στοιχεία των πειραμάτων σου - τις πρωταρχικές ουσίες της φυσικής ύλης; Α: Ο δημιουργός ... και όσοι δημιουργούν σε μεγαλύτερη κλίμακα από μένα. Δρ. Ν: ΄Αρα, κατά μία έννοια, δημιουργείς ανόργανα αντικείμενα, όπως για παράδειγμα βράχους.
Α: Χμμ ... περισσότερο προσπαθούμε να αντιγράψουμε ό,τι βλέπουμε μπροστά μας ... ό,τι γνωρίζουμε (σαν συμπληρωματική σκέψη). Μπαίνω μέσα στα φυτά ... αλλά δεν μπορώ να τα φτιάξω ακόμα. Δρ. Ν: Και αρχίζεις να πειραματίζεσαι σε μικρή κλίμακα, μέχρι να βελτιωθείς; Α: Ακριβώς. Αντιγράφουμε πράγματα και τα συγκρίνουμε με το πρωτότυπο έτσι ώστε να μπορέσουμε να φτιάξουμε μεγαλύτερα μοντέλα.
Δρ. Ν: ΄Ολο αυτό μου θυμίζει τα παιδιά, που παίζουν με τα παιχνίδια τους μέσα σ' ένα σκάμμα με άμμο. Α: (γελάει). Είμαστε παιδιά. Το να κατευθύνεις ένα ενεργειακό ρεύμα είναι σαν να πλάθεις πηλό. Δρ. Ν: Τα υπόλοιπα μέλη αυτής της εκπαιδευτικής δημιουργικής ομάδας προέρχονται από τη δική σου ομάδα ψυχών; Α: Μερικοί ναι. Οι περισσότεροι έρχονται απ' όλα τα μέρη (του πνευματικού κόσμου), έχουν όμως όλοι τους ενσαρκωθεί στη Γη.
Δρ. Ν: ΄Ολοι κάνουν τα ίδια πράγματα με σένα; Α: Εντάξει, μερικοί από μας είναι φυσικά καλύτεροι σε ορισμένα πράγματα, αλλά βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Οι δάσκαλοι έρχονται και μας δίνουν συμβουλές και οδηγίες για το πώς να βελτιωθούμε ... αλλά ... (σταματάει). Δρ. Ν: Αλλά τι; Α: (συνεσταλμένα). Αν φανώ άχαρος και κάνω κακή δουλειά, αποσυνθέτω μερικές δημιουργίες χωρίς να τις δείξω στην ΄Ιντις. Δρ. Ν: Δώσε μου ένα παράδειγμα.
Α: Τα φυτά ... δεν εφαρμόζω την ενέργειά μου όσο πρέπει απαλά ώστε να παράξω τις κατάλληλες χημικές μετατροπές. Δρ. Ν: Δεν είσαι καλός στο σχηματισμό της φυτικής ζωής; Α: ΄Οχι, κι έτσι καταστρέφω τα εξαμβλώματά μου. Δρ. Ν: Αυτό είναι που εννοούσες, όταν έλεγες μη-δημιουργία; Μπορείς να καταστρέψεις την ενέργεια;
Α: Η ενέργεια δεν μπορεί να καταστραφεί. Την επανασυνθέτουμε και αρχίζουμε πάλι χρησιμοποιώντας διαφορετικούς συνδυασμούς. Δρ. Ν: Δεν καταλαβαίνω γιατί ο δημιουργός χρειάζεται τη βοήθειά σας στη δημιουργία. Α: Προς όφελός μας. Συμμετέχουμε σ' αυτές τις ασκήσεις έτσι ώστε, όταν η δουλειά μας κριθεί ότι έχει την απαιτούμενη ποιότητα, να ευελπιστούμε ότι θα μπορέσουμε να συνεισφέρουμε αληθινά στη ζωή. Δρ. Ν: Νένθουμ, μου έμεινε η εντύπωση ότι αν εργαζόμαστε όλοι ανεβαίνοντας την κλίμακα της εξέλιξης ως ψυχές, ο πνευματικός κόσμος είναι μία τεράστια οργανωσιακή πυραμίδα με μία υπέρτατη αρχή στην κορυφή της. Α: (αναστενάζει). ΄Οχι, κάνεις λάθος. Δεν είναι πυραμίδα. Είμαστε όλοι νήματα στο ίδιο μεγάλο κομμάτι ύφασμα. Είμαστε όλοι πλεγμένοι σ' αυτό. Δρ. Ν: Μου είναι δύσκολο να φανταστώ ένα ύφασμα όταν υπάρχουν τόσο πολλά επίπεδα ικανοτήτων για τις ψυχές. Α: Φαντάσου ότι είναι ένα αεικίνητο περισσότερο και όχι σκαλοπάτια ψηλά και χαμηλά, όπου βρίσκονται οι ψυχές. Δρ. Ν: Πάντοτε σκέφτομαι ότι οι ψυχές κινούνται ανελικτικά στην ύπαρξή τους. Α: Το ξέρω ότι έτσι σκέφτεσαι, αλλά θεώρησε ότι κινούμαστε εγκάρσια ... Δρ. Ν: Θα ήθελα να το εικονοποιήσω στο μυαλό μου.
Α: Είναι σαν να είμαστε όλοι τμήματα ενός συμπαντικού τρένου, που κινείται σε μία οριζόντια τροχιά ύπαρξης. Οι περισσότερες από τις ψυχές στη Γη βρίσκονται σ' ένα βαγόνι, που κινείται κατά μήκος αυτής της τροχιάς. Δρ. Ν: ΄Ολες οι άλλες ψυχές βρίσκονται σε διαφορετικά βαγόνια; Α: Ναι, αλλά είναι όλες στην ίδια τροχιά. Δρ. Ν: Πού είναι οι οδηγοί, όπως η ΄Ιντις;
Α: Μετακινούνται εμπρός-πίσω ανάμεσα στα συνδεδεμένα βαγόνια, αλλά κάθονται πιο κοντά στη μηχανή. Δρ. Ν: Πού είναι η μηχανή; Α: Ο δημιουργός; Μπροστά, φυσικά. Δρ. Ν: Μπορείς να δεις τη μηχανή απ' το βαγόνι σου; Α: (γελάει μαζί μου). ΄Οχι, αλλά μπορώ να μυρίσω τον καπνό. Μπορώ να νιώσω τη μηχανή να μουγκρίζει και μπορώ να ακούσω τον κινητήρα. Δρ. Ν: Θα ήταν ωραία να ήμασταν όλοι κοντά στη μηχανή. Α: Στο τέλος, θα είμαστε.

΄Εχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως, όταν οι ψυχές αρχίζουν να χρησιμοποιούν την ενέργειά τους προκειμένου να εκπαιδευτούν στη δημιουργία ζωής, δεν πηγαίνουν απαραίτητα σε φυσικούς κόσμους. Είναι φανερό ότι οι ψυχές αρχίζουν αυτές τις ασκήσεις μέσα στις ομάδες, εκεί που τους φαίνεται πιο εύκολο να συγκεντρώνουν και να ενώνουν την ενέργειά τους μαζί με τον εκπαιδευτή τους.

Κάποιος πελάτης μού εξήγησε τη διαδικασία αυτή ως εξής: «΄Οταν άρχισα για πρώτη φορά, η ομάδα μου σχημάτισε έναν κύκλο γύρω από τον Σένβα (ο οδηγός τους). ΄Επρεπε να κάνουμε πολύ μεγάλη και εντατική συλλογική εξάσκηση για να εναρμονίσουμε τις σκέψεις μας και να εστιάσουμε με ακρίβεια την ικανότητά μας, να συγκεντρωνόμαστε όλοι μαζί σε ένα πράγμα με την ίδια ένταση. Μια φορά, δουλεύαμε πάνω στο φύλλο ενός δέντρου, αφού πρώτα μας το έδειξε ο Σένβα και είδαμε πώς θάπρεπε να είναι. Ενώ, όμως, κατευθύναμε τις ακτίνες της ενέργειάς μας στην υφή του, το χρώμα και το σχήμα του, για πολλή ώρα τα μπερδεύαμε διαρκώς. Δεν ήμασταν ενωμένοι και γι' αυτό ένα μικρό τμήμα του φύλλου δεν είχε τους κατάλληλους νευρώνες και τον σωστό χρωματισμό. Εγώ είμαι πολύ σοβαρός και τελειομανής στις εργασίες μου, αλλά ο Νέμι (ο χωρατατζής της ομάδας) άλλαζε επίτηδες την ενέργειά του και την έστελνε με λανθασμένο τρόπο για να μπλοκάρει το πείραμα. Αυτό το έκανε για να γελάσουμε, αλλά και γιατί είχε κουραστεί από το μάθημα. Τελικά, καταφέραμε να τον πείσουμε να συμπεριφερθεί σωστά και ολοκληρώσαμε την αποστολή μας».

Απ' όσο μπορώ να προσδιορίσω, οι ψυχές αναμένεται να εργαστούν ατομικά με τις δυνάμεις της δημιουργίας από την στιγμή που έχουν πατήσει σταθερά το Επίπεδο ΙΙΙ. Η έκθεση των ψυχών στη φωτοσύνθεση των φυτών πραγματοποιείται πριν ακόμα αυτές μάθουν να εργάζονται στην οργανική κλίμακα της ζωής.

Μου έχουν πει ότι τα αρχικά στάδια της εκπαίδευσης πάνω στη δημιουργία περιλαμβάνουν μαθήματα των ψυχών, ως προς τις σχέσεις μεταξύ των ουσιών, έτσι ώστε να αναπτύξουν την ικανότητα να ενώνουν την ενέργειά τους με τις διαφορετικές αξίες των στοιχείων. Η δημιουργία από την ανόργανη στην οργανική ζωή, από το απλούστερο στο πιο σύνθετο, είναι μία μακρά και αργή διαδικασία. Οι μαθητές ενθαρρύνονται να δημιουργούν μικροσκοπικά πλανητικά μικρο-περιβάλλοντα για μία δεδομένη ομάδα οργανισμών, ώστε αυτή να μπορεί να προσαρμοστεί σε συγκεκριμένες περιβαλλοντικές συνθήκες. Η εξάσκηση φέρνει και τη βελτίωση, αλλά μόνο όταν πλησιάσουν το Επίπεδο IV οι πελάτες μου αρχίζουν πραγματικά να αισθάνονται ότι θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στην ανάπτυξη έμβιων όντων. Θα μάθουμε περισσότερα γι' αυτό από την Περίπτωση 23.

Ορισμένες ψυχές φαίνεται ότι έχουν το φυσικό χάρισμα να δουλεύουν με την ενέργεια στις ομάδες δημιουργίας. Οι περιπτώσεις αυτές μου δείχνουν ότι η ικανότητα μιας ψυχής σε αποστολές δημιουργίας δεν σημαίνει ότι αυτή βρίσκεται απαραίτητα στο ίδιο επίπεδο εξέλιξης και σε όλες τις άλλες περιοχές της πνευματικής διδακτέας ύλης. Μία ψυχή μπορεί να είναι καλή τεχνικά για να δαμάζει τις δυνάμεις της δημιουργίας, να στερείται, όμως, των λεπτεπίλεπτων τεχνικών, που απαιτούνται για έναν καλό οδηγό. ΄Ισως γι' αυτό μου έχει δοθεί η εντύπωση ότι μόνο η υψηλής εξέλιξης ψυχή επιτρέπεται να ειδικευθεί.

Στο προηγούμενο κεφάλαιο εξήγησα μερικά οφέλη, που προκύπτουν από τις στιγμές μοναχικότητας των ψυχών κι αυτή η τελευταία περίπτωση μας έδωσε άλλο ένα παράδειγμα γι' αυτό. Η πνευματική εμπειρία δεν είναι εύκολο να μεταφραστεί στην ανθρώπινη γλώσσα. Η Περίπτωση 22 μας μιλά για τον Κόσμο του Τροποποιημένου Χρόνου, ως μέσον μεταβατικής πλανητικής μελέτης. Για κάποιον που βρίσκεται σε ύπνωση, αυτός είναι ο άχρονος νοητικός κόσμος, ο οποίος είναι η αληθινή πραγματικότητα, ενώ όλα τα άλλα αποτελούν παραίσθηση, που δημιουργείται για διάφορους σκοπούς. ΄Αλλοι πελάτες μου, που βρίσκονται στο ίδιο περίπου επίπεδο, αποκαλούν αυτήν τη σφαίρα «χώρο της μεταμόρφωσης» ή απλά «χώρους αναψυχής». Εδώ μαθαίνω ότι οι ψυχές μπορούν να αναμιγνύουν την ενέργειά τους με έμψυχα και άψυχα αντικείμενα, τα οποία έχουν δημιουργηθεί για εκπαιδευτικούς και ψυχαγωγικούς σκοπούς. Κάποιος πελάτης μού είπε: «Σκέφτομαι τι θέλω και αυτό γίνεται. Ξέρω ότι λαμβάνω βοήθεια γι' αυτό. Μπορούμε να γίνουμε οτιδήποτε μας είναι οικείο από τις προηγούμενες εμπειρίες μας.»

Για παράδειγμα, οι ψυχές μπορούν να γίνουν πέτρες για να βιώσουν την αίσθηση της πυκνότητας, δέντρα για τη γαλήνη, νερό για τη ροϊκότητα, πεταλούδες για την ελευθερία και την ομορφιά και φάλαινες για τη δύναμη και το τεράστιο μέγεθος. Οι άνθρωποι αρνούνται ότι οι πράξεις αυτές αντιπροσωπεύουν προηγούμενες γήινες ενσαρκώσεις τους. ΄Εμαθα, επίσης, ότι οι ψυχές μπορούν να γίνουν άμορφες, χωρίς ουσία ή υφή και να απορροφηθούν τελείως μέσα σ' ένα ορισμένο αίσθημα, όπως η συμπόνια, έτσι ώστε να οξύνουν την ευαισθησία τους.

Μερικοί πελάτες μού λένε ότι υπήρξαν μυστικά πνεύματα της φύσης, συμπεριλαμβανομένων και μορφών τις οποίες εγώ συνδέω με το φολκλόρ, όπως είναι τα ξωτικά και οι γοργόνες. Η προσωπική επαφή με περίεργα μυθολογικά τέρατα αναφέρεται επίσης. Οι περιγραφές αυτές είναι τόσο ζωντανές, που μου είναι δύσκολο να τις χαρακτηρίσω απλά μεταφορικές. Είναι, άραγε, τα παλιά λαϊκά παραμύθια και οι μύθοι πολλών λαών απλή προκατάληψη ή εκδηλώσεις της κοινής εμπειρίας των ψυχών; ΄Εχω την αίσθηση ότι πολλοί από τους θρύλους μας είναι οι συμπαθητικές εμπειρίες των ψυχών που τις μετέφεραν στη Γη από άλλα μέρη, πριν από πολύ καιρό.

ΠΗΓΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ