Σκέφτομαι άρα υπάρχω; η σκέφτομαι λοιπόν και λέω; Επιλογή!

Σκέφτομαι λοιπόν και λέω, γιατί μιλώ στον εαυτό μου; το κάνω για να αναδείξω το εγώ μου μέσα από τον γραπτό μου λόγο; η με οδηγεί αυτό που νιώθω; 
αλλά τι είναι μέσα μου αυτός ο άλλος μου εαυτός;

μην είναι η τρέλα μου; και με περάσουν όλοι για ακόμη έναν τρελό που παραμιλά μόνος του; άλλωστε ποιος λογικός γράφει δημόσια τις σκέψεις του; κανείς χωρίς συμφέρον, άρα; αφού δεν έχω κάτι να κερδίσω τι είναι αυτή η δύναμη που με ωθεί στο να γίνομαι διαφορετικός από τους "άλλους"; διότι οι "άλλοι" διστάζουν να αναδείξουν τις δικές τους σκέψεις, μην και τους πάρουν στο παρανάλωμα του δουλέματος αυτοί οι "άλλοι" και προστεθεί ακόμη ένας τρελός στην ατζέντα του κουτσομπολιού, και πλέον χάσουν την θέση που κατείχαν στην εκτίμηση της μάζας των "άλλων" που είναι και πολλοί σχεδόν ολόκληρος ο πληθυσμός του πλανήτη, που το μόνο που ξέρουν να κάνουν πολύ καλά είναι να ακολουθούν τους "άλλους" για να κρύβουν τις φωνές μέσα τους που δεν τους αφήνουν να ησυχάσουν. 

Αλλά τι είναι αυτές οι φωνές; μην είναι ο κανείς; μην είναι ο ανώτερος εαυτός; αλλά και ποιος να είναι αυτός; έχω αποδείξεις ότι υπάρχει; ευτυχώς όμως που όλοι σχεδόν ακούν συνεχώς να τους μιλά ο εαυτός τους, και έχω σίγουρες αποδείξεις ότι ξέρουν γιατί πράγμα μιλώ. Αλλά και πάλι πως να τους αποδείξω ότι είναι ο ιδεατός αληθινός νους της ψυχής; αφού δεν ξέρουν καν αν υπάρχει όντως η ψυχή, γιατί αν το ήξεραν πολύ απλά όλοι θα ζούσαμε ελεύθεροι δίχως άγχος για το μέλλον μας εδώ σε αυτή την ζωή. Άρα; πως; τι; με ποιον τρόπο να αποδείξω την ύπαρξη της ψυχής; 

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι υπάρχει η ψυχή, και ότι αυτή η θέληση, αυτός ο αγαθός μονόλογος που με ωθεί να κάνω μαζί της μου δημιουργεί μια ηρεμία, μου γεννά σκέψεις αγαθές, και με βοηθά να ονειρεύομαι, ότι μπορώ να κάνω τα πάντα μέσα στο όνειρο μου, και σιγά σιγά με τον καιρό αυτό το όνειρο γίνεται βίωμα και είναι πλέον ο οδηγός στην ζωή μου, ναι αυτή η φωνή που δεν μου μίλησε ποτέ και με ξεκουφαίνει συνεχώς με ένα ναι η ένα όχι, προχώρα η σταμάτα, και ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι φτάνω στο σημείο να με οδηγεί αυτή παρά η λογική.

Σκέφτομαι λοιπόν και λέω:

Αν ακολουθούσα την λογική τι άνθρωπος θα ήμουν; σε σύγκριση με τώρα; αλλά και πάλι σκέφτομαι και λέω: ότι η λογική μου προσφέρει  υλικά αγαθά, αρκεί να την ακούω γιατί σκέφτεται για το συμφέρον μου! και ας νιώθω άσχημα γι'αυτό που θα κάνω!

Καταλάβατε λοιπόν την διαφορά; η μεν ψυχή σε οδηγεί σε έναν δρόμο αγαθό, όπου σου προσφέρει την γαλήνη στον εσωτερικό σου κόσμο, αλλά σου δίνει όσα υλικά αγαθά χρειάζεσαι για να μην παραστρατήσεις..ξέρει αυτή, δεν κάνει ποτέ λάθος!

Από την άλλη η λογική μπορεί να σου δώσει πολλά λεφτά, αλλά να σου κάνει τον εσωτερικό σου κόσμο άνω κάτω! άσε που μπορεί να σε στείλει κάποια στιγμή στον αγύριστο σε κάποιο παγκάκι να κάνεις παρέα με τους άστεγους!

Τι κάνουμε γι'αυτό στην ζωή μας; επιλογή!

morfeas sky

oneirosky

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ