Ο τρίτος άθλος του Ηρακλή - Τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων

Η ερμηνεία του Μύθου

Τα Σύμβολα

Ο Ευρυσθέας έχοντας παρακολουθήσει τον Ηρακλή

– ν’ αποκτά νοητικό έλεγχο και έπειτα

– να καβαλικεύει τον ταύρο της επιθυμίας στο Ναό της Ψυχής,

του επιβάλλει τώρα το έργο να φέρει τα χρυσά μήλα από τον Κήπο των Εσπερίδων.

Το μήλο χρησιμοποιήθηκε πολύ στη

– μυθολογία και

– συμβολική.

Όπως γνωρίζουμε, στον Κήπο της Εδέμ ο όφις έδωσε το μήλο στην Εύα. Με την

– προσφορά του μήλου και

– αποδοχή του

ήλθε η γνώση του καλού και του κακού.

Είναι ένας συμβολικός τρόπος να μας πουν

– την ιστορία της εμφάνισης του νου και

– πώς άρχισε να λειτουργεί στο πρωτόγονο αυτό πλάσμα που δεν ήταν ούτε ζώο ούτε απόλυτα άνθρωπος.

Με την έλευση του νου ήλθε επίσης η γνώση της

– δυαδικότητας

– έλξης των ζευγών των αντιθέτων

– φύσης της ψυχής που είναι το καλό και

– φύσης της μορφής που είναι το κακό αν

– συγκρατεί και

– παρεμποδίζει

την ψυχή την από την πλήρη έκφραση.

Δεν είναι η μορφή κακό αυτό καθαυτό.

Πρέπει να σημειωθεί ότι στον Κήπο της Εδέμ δόθηκε ένα μόνο μήλο στο ανθρώπινο ον, το σύμβολο της

– χωριστικότητας

– μόνωσης.

Ο Ηρακλής έπρεπε να ψάξει τα χρυσά μήλα σ’ έναν άλλο Κήπο και στονΚήπο των Εσπερίδων τα μήλα ήταν το σύμβολο

– της πολλαπλότητας

– της σύνθεσης και

– των πολλών που τρέφονται από το μοναδικό Δένδρο της Ζωής.

Στον Ηρακλή ειπώθηκαν μόνο τρία πράγματα: ότι

– υπήρχε ένας Κήπος που είχε ένα Δένδρο όπου αναπτύσσονταν τα Χρυσά Μήλα

– το Δένδρο φρουρούσε ο Όφις με τα εκατό κεφάλια

– όταν θα το έβρισκε, θα συναντούσε εκεί τρεις ωραίες παρθένες.

Αλλά δεν του είπαν

– ούτε προς ποια κατεύθυνση ήταν ο Κήπος

– ούτε πώς θα τον έβρισκε.

Αυτή τη φορά δεν περιορίστηκε

– στις άγριες χώρες τις οποίες λυμαίνονταν οι ανθρωποφάγες φοράδες

– στο μικρό νησί της Κρήτης.

Έπρεπε να ψάξει όλο τον πλανήτη και πήγαινε από το Βορρά στο Νότο και από την Ανατολή στη Δύση, μέχρι να συναντήσει επιτέλους το Νηρέα που κατείχε όλη τη σοφία σ’ όλες τις μορφές του λόγου.

Σε μερικούς κλασσικούς ονομάζεται “ο αρχαίος της θάλασσας”.

Δεν ήταν μόνο σοφός, αλλά και πολύ άπιαστος

– παίρνοντας πολλές μορφές και

– αρνούμενος πάντα να δώσει στον Ηρακλή μια ευθεία απάντηση.

Τελικά έδωσε κάποια νύξη ως προς την κατεύθυνση στην οποία έπρεπε νααναζητήσει τα Μήλα, στέλνοντάς τον στο δρόμο του μόνο και κάπως αποθαρρυμένο,

με μόνο μια αόριστη ιδέα για το

– τι έπρεπε να κάνει και

– πού έπρεπε να πάει.

Το μόνο που γνώριζε ήταν ότι έπρεπε να στραφεί στο Νότο

– ένα σύμβολο επιστροφής στον Κόσμο

– τον αντίθετο πόλο του Πνεύματος.

Μόλις το έκανε συνάντησε τον όφι με το οποίο έπρεπε να παλέψει.

Είναι γνωστό από τη Μυθολογία, ότι ο γίγαντας Ανταίος, ήταν υιός του Ποσειδώνα, του θεού των Υδάτων και της Γαίας, της γης. Γι’ αυτό όταν έρχονταν σε επαφή με τη γη, τη μητέρα του γινόταν ανίκητος.

Στην αναζήτησή του για τα Χρυσά Μήλα στο φυσικό πεδίο,

ο Ηρακλής έπρεπε να νικήσει, όπως κάνουν όλοι οι μαθητές,

– τη θυμαπάτη και

– τη πλάνη.

Γιατί κατά την προώθηση της πνευματικής έφεσης ο μαθητής είναι πολύ επιρρεπής στο να καταληφθεί από

– τον αστρικό και

– τον κατώτερο ψυχισμό

στη μια ή την άλλη μορφή.

Καθώς ο Ηρακλής πάλευε με τον όφι, κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να τον νικήσει μέχρι που ανακάλυψε ότι ήταν ανίκητος μόνο όσο βρισκόταν σ’ επαφή με τη γη. Μόλις ο Ηρακλής σήκωσε τον όφι (Ανταίο) ψηλά στον αέρα, έγινε εντελώς

– αδύναμος και

– ανίκανος

να τον νικήσει.

Οι Δίδυμοι είναι ένα

– ζωδιακό σημείο του Αέρα

– μεταβλητό ή κοινό σημείο.

Η θυμική αυταπάτη αλλάζει συνεχώς, παίρνοντας πότε τη μια μορφή και πότε την άλλη.

Αφορά στην εμφάνιση και όχι στην πραγματικότητα και η γη αντιπροσωπεύει τις φαινομενικότητες .

Αφού νίκησε το φίδι που εμπόδιζε το δρόμο του, ο Ηρακλής προχώρησεστην έρευνά του.

Η επόμενη συνάντησή του ήταν και πάλι μια άλλη μορφή θυμικής αυταπάτης.

Ο Βούσιρις

– ήταν γιός του Ποσειδώνα, Θεού των Υδάτων, αλλά η μητέρα του ήταν μια απλή θνητή

– ήταν εύγλωττος και συναρπαστικός σ’ ό,τι έλεγε.

– ισχυριζόταν ότι ήταν

– μεγάλος δάσκαλος

– σπουδαίος,

κάνοντας τον Ηρακλή να πιστεύει ότι

– θα τον οδηγούσε στο φως και

– αυτός ήταν ο θεματοφύλακας της αλήθειας.

Ο Ηρακλής

– εξαπατήθηκε τελείως

– υποτάχθηκε σιγά-σιγά στη δύναμη και γοητεία του Βούσιρι

– υποχώρησε σιγά-σιγά η θέλησή του και ο νους του και

– δέχθηκε αυτόν σαν δάσκαλο και οδηγό.

Τελικά όταν ο Βούσιρις έθεσε τον Ηρακλή ολοκληρωτικά υπό τον έλεγχό του,

– τον έδεσε στο βωμό της θυσίας και

– τον ανάγκασε να ξεχάσει το Νηρέα.

Ο μύθος λέγει ότι τελικά ο Ηρακλής

– απελευθερώθηκε και ξανάρχισε την έρευνά του,

αφού έδεσε τον Βούσιρι στο βωμό που ο ίδιος ήταν δεμένος.

Βλέπουμε πάλι

– αποθάρρυνση

– καθυστέρηση

– αποτυχία και

– δόλο

να χαρακτηρίζουν αυτό το μέρος της δοκιμασίας.

Ψάχνοντας εδώ κι εκεί, βρήκε τον Προμηθέα δεμένο σ’ ένα βράχο με τουςγύπες να ξεσκίζουν το συκώτι του.

Η θέα του πόνου του Προμηθέα ήταν κάτι που ο Ηρακλής δεν μπορούσε ναυποφέρει και εγκατέλειψε την αναζήτησή του για να

– απελευθερώσει τον Προμηθέα και

– του δώσει τη δυνατότητα να διώξει τους γύπες.

Φτάνουμε τώρα

– στο κρίσιμο σημείο του άθλου

– σε αυτό που αποτελεί την πραγματική δοκιμασία.

Ο Ηρακλής

– βρίσκει τον Άτλαντα να  σηκώνει το φορτίο του κόσμου στους ώμους του και

– κλονίζεται κάτω από το βάρος του έργου που είχε αναλάβει

– συγκλονίζεται τόσο από το τεράστιο εγχείρημα του Άτλαντα και

– επηρεάζεται τόσο από τα δεινά του καθώς σηκώνει το βάρος του κόσμου,ώστε

– εγκαταλείπει την έρευνά του για τα Χρυσά Μήλα

– ξεχνά κάθε τι που είχε επιβάλει στον εαυτό του να κάνει και

– παίρνει με οίκτο το φορτίο από τους ώμους του Άτλαντα και

– το σηκώνει ο ίδιος.

Τότε, λέγεται, στο θαυμάσιο τέλος του μύθου ότι ο Άτλας,

– απαλλαγμένος από το φορτίο του

– πηγαίνει στον Κήπο των Εσπερίδων

– αποσπά τα Χρυσά Μήλα χωρίς εμπόδια από το φίδι με τα εκατό κεφάλια και με την πρόθυμη βοήθεια των τριών όμορφων παρθένων

– φέρνει τα Μήλα στον Ηρακλή που κι αυτός στέκει πλέον ελεύθερος παρά

– τα εμπόδια, τις δυσχέρειες και τις παρεκκλίσεις

λόγω της

• θυμικής αυταπάτης και
• πλάνης.

Οι αποτυχίες στη διαδρομή του χρόνου, τον έκαναν να φτάσει στηΣοφία και ο Ηρακλής δεν δέχεται τα Χρυσά Μήλα.

Σημειώστε ότι το αντίθετο ή καταληκτικό ζωδιακό σημείο τωνΔιδύμων είναι εκείνο του Τοξότη που

• σημαδεύει κατευθείαν και
• απρόσκοπτα πετυχαίνει τον στόχο και
• φτάνει στον τελικό σκοπό.

Ούτε

• παρεκκλίσεις
• αποτυχία!

Μόνο μια σταθερή πορεία.

το τρίτο ζωδιακό σημείο: Οι Δίδυμοι

ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΟΥ ΑΘΛΟΥ

Οι Δίδυμοι έχουν δύο αστέρες τους οποίους οι Έλληνες αποκαλούσαν Κάστορα καιΠολυδεύκη ή Διδύμους.

Αυτοί προσωποποιούν δύομεγάλες ομάδες αστέρων,

– τις επτά Πλειάδες και

– τους επτά αστέρες της Μεγάλης Άρκτου,

που είναι δύο αστερισμοί του Βορρά, γύρω από τους οποίους φαίνεται να περιφέρεται το Σύμπαν.

Κάθε αστερισμό τον αντιπροσωπεύει ένα άστρο.

Από τη σκοπιά του εσωτερισμού,

– το μεγάλο μυστήριο του ενσαρκωμένου στην ύλη Θεού και

– η σταύρωση του κοσμικού Χριστού στο Σταυρό της ύλης

συνδέεται με τη σχέση (που εικάζεται ότι υπάρχει από αρχαιότατων χρόνων)

μεταξύ των αστέρων των Πλειάδων και των αστέρων της Μεγάλης Άρκτου.

Οι δύο αυτές ομάδες αστέρων εκπροσωπούν το Θεό, το Μακρόκοσμο, ενώ οι Δίδυμοι Κάστορας και Πολυδεύκης θεωρούνται σύμβολα του ανθρώπου, του Μικρόκοσμου.

Ονομάζονται επίσης Απόλλων και Ηρακλής:

– Απόλλων σημαίνει ο Κυβερνήτης, ο Θεός Ήλιος και

– Ηρακλής “εκείνος που έρχεται για να μοχθήσει”.

Αντιπροσωπεύουν, συνεπώς, τις δύο όψεις της ανθρώπινης φύσης,

– την ψυχή και

– την προσωπικότητα,

τον πνευματικό άνθρωπο και το ανθρώπινο ον δια του οποίου λειτουργεί ηπνευματική αυτή οντότητα,

ο Χριστός ενσαρκωμένος στην ύλη, ο Θεός που εργάζεται μέσω της μορφής.

Ο Κάστορας θεωρείται θνητός και ο Πολυδεύκης αθάνατος.

Είναι ενδιαφέρον αστρονομικό γεγονός ότι ο αστέρας Κάστορας είναι μειωμένηςλαμπρότητας και δεν έχει το φως που είχε πριν πολλές εκατοντάδες χρόνια.

Ενώ ο Πολυδεύκης, ο αθάνατος αδελφός, αυξάνει σε λαμπρότητα και επισκιάζει τον αδελφό του, θυμίζοντας έτσι τα λόγια του Ιωάννη του Βαπτιστή όταν είδε τον Χριστό: “εκείνον δει αυξάνειν, εμέ δε ελαττούσθαι”. (Ιωάν.ΙΙΙ, 3ο.)

Έτσι έχουμε έναν αξιοσημείωτο αστερισμό που διατηρεί πάντα μπροστά στα μάτια των ανθρώπων

– τη σκέψη της αυξανόμενης δυναμικότητας της πνευματικής ζωής και

– της ελαττούμενης δύναμης του προσωπικού εαυτού.

Η ιστορία της ανάπτυξης του ανθρώπου σε ωριμότητα και

η ιστορία του βαθμιαία αυξανόμενου ελέγχου της ψυχής,

αναφέρονται στον αστερισμό των Διδύμων.

Στον αρχαίο Ζωδιακό της πόλης Τέντυρας το ζώδιο αυτό καλείται “ο τόπος Εκείνου ο Οποίος έρχεται” και η σκέψη ενός αναδυόμενου Πνευματικού Όντος διατηρείται μπροστά μας.

Εκπροσωπείται από δύο μορφές, τη μια αρσενική και την άλλη θηλυκή.

Η μια θετική, πνευματική όψη και η αρνητική, υλική όψη.

Το Κοπτικό και Εβραϊκό όνομα σημαίνει “ενωμένος” και αυτή είναι η κατάστασητου Ηρακλή του Ζηλωτή.

Είναι ψυχή και σώμα ενωμένα.

Αυτό είναι το πρόβλημα με το οποίο πρέπει να παλέψει στο σημείο των Διδύμων.

Ο αντικειμενικός σκοπός είναι η ενοποίηση

– του κατώτερου και ανώτερου εαυτού

– της θνητής και της αθάνατης όψης.

Αυτό ήταν το πρόβλημα που δημιούργησε την πολυδαίδαλη και παρατεταμένηέρευνα που ανέλαβε ο Ηρακλής,

γιατί πρόσεχε τη φωνή του Νηρέα, του ανώτερου εαυτού,

αλλά μερικές φορές βρισκόταν κάτω από την πλάνη και τη θυμική αυταπάτη του κατώτερου εαυτού.

Η δυαδικότητα αυτή, που ιδιαίτερα τονίζεται στους Διδύμους συναντάται σ’ ένα μεγάλο αριθμό μυθικών ιστοριών.

Συναντούμε, για παράδειγμα, τους ίδιους αδελφούς,

– τον Ρωμύλο και τον Ρώμο και

– τον Κάιν και τον Άβελ,

όπου ο ένας αδελφός πεθαίνει και ο άλλος ζει.

Συναντούμε το αστρολογικό σύμβολο των Διδύμων στις δύο στήλες του Τεκτονισμού και πολλοί πιστεύουν ότι η Τεκτονική παράδοση θα μπορούσε ν’ ανιχνευθεί, αν είχαμε τη δύναμη να το πιστέψουμε, σ’ αυτή την περίοδο πουπροηγείται της εποχής του Ταύρου, όταν ο Ήλιος ήταν στους Διδύμους και στο μεγάλο εκείνο κύκλο στον οποίο η Λεμούρεια φυλή, η πρώτη καθαρά ανθρώπινηφυλή, ήρθε σε Ύπαρξη, όπου

– η νοητική όψη άρχιζε να προβάλει και

– η δυαδικότητα στο ανθρώπινο γένος έγινε γεγονός της φύσης.

Η Λεμούρεια φυλή ήταν η τρίτη φυλή και ο άθλος αυτός που συμβολικά ανέλαβε ο Ηρακλής, είναι ο τρίτος άθλος.

Η έρευνα που ανέλαβε αφορούσε στην ψυχή και αυτή ήταν πάντα η ανεπίγνωστη αναζήτηση του ανθρώπινου όντος, μέχρι να έρθει ο καιρός που

– θα γνωρίσει τον εαυτό του ότι είναι ο Ηρακλής και

– θ’ αρχίσει να συγκεντρώνεται στην αναζήτηση των Χρυσών Μήλων

– της Μάθησης και

– της Σοφίας.

Έτσι έχουμε στην Τεκτονική παράδοση

– την αναζήτηση της απεικονιζόμενης ανθρώπινης οικογένειας

– την αναζήτηση του Φωτός

– την αναζήτηση της Ενότητας

– την αναζήτηση της Θεότητας.

Κι έτσι οι δύο στήλες, Βοάζ και Ιαχίν, είναι τα εμβλήματα αυτής της δυαδικότητας.

Στην Κίνα, ο Κάστορας κι ο Πολυδεύκης λέγονται “θεοί της θύρας”, δείχνοντας

– την τεράστια ισχύ που μπορεί να προσλάβει ο θεός της ύλης και επίσης

– τη δυναμικότητα της Θεότητας.

Οι Δίδυμοι είναι κατεξοχήν το ζωδιακό σημείο της διανόησης κι έχει ένα ιδιάζονζωτικό αποτέλεσμα στην Αρεία φυλή μας.

Στη φυλή αυτή

– η ικανότητα του νου και

– η διανόηση

έχουν αναπτυχθεί σταθερά.

Γι’ αυτό οι Δίδυμοι επηρεάζουν τρία τμήματα που αφορούν στις ανθρώπινες σχέσεις.

Πρώτο, διέπουν την όλη εκπαίδευση.

– Ασχολούνται

– με τη γνώση

– με τις επιστήμες και

– θέτουν τα θεμέλια της σοφίας.

Ένας εκπαιδευτής είπε ότι:

“Ο έσχατος σκοπός της παιδείας είναι η απόκτηση της γνώσης για να ληφθεί η ανώτερη αποκάλυψη.

Ο απαίδευτος μπορεί να τη δεχθεί, αλλά δε θα μπορέσει να την ερμηνεύσει”.

Στον άθλο αυτό ο Ηρακλής δέχεται μια εξέχουσα αποκάλυψη και στα πέντε στάδια της έρευνάς του η εκπαίδευσή του προωθείται σταθερά.

Ο εξωτερικός κυβερνήτης των Διδύμων και του πρώτου δεκανού είναι ο Ερμής, γιατί όπως μας λέει ο Alan Leo:

“Ο Ερμής

– στον εξωτερικό κόσμο σημαίνει

– σχολεία

– κολλέγια και

– κάθε τόπο όπου προάγεται η διδασκαλία και η μάθηση

– επιστημονικά και φιλολογικά ιδρύματα…

– στη συνείδηση υποδηλώνει

– σκέψη

– κατανόηση

– λογική

– νοημοσύνη

– διανόηση

– μάλλον τα αφηρημένα πράγματα παρά τα συγκεκριμένα

– τη γνώση για τη γνώση…

Η ανώτατη εφαρμογή της φαίνεται να είναι αυτό που αποκαλούμε “καθαρός λόγος”…

Στο φυσικό σώμα διέπει

– τον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα

– τη γλώσσα και τα όργανα της ομιλίας

– τα χέρια σαν όργανα νοημοσύνης.”

(Alan Leo, Πλήρες Λεξικό Αστρολογίας, σελ. 163.)

Κατά δεύτερο λόγο, οι Δίδυμοι αντιπροσωπεύουν τις μεταξύ των ανθρώπων

σχέσεις.

Διέπουν συνεπώς

– τη γλώσσα

– τη συνάφεια

– την επικοινωνία και

– το εμπόριο.

Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί

– ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Λονδίνο κυβερνώνται από τους Διδύμους

– ότι η Αγγλική γλώσσα είναι η κατεξοχήν παγκόσμια γλώσσα

– ότι οι μεγαλύτερες γραμμές των υπερπόντιων επικοινωνιών έχουν αφετηρία τη Νέα Υόρκη ή το Λονδίνο και

– ότι οι δύο αυτές πόλεις έγιναν

– παγκόσμιες αγορές και

– παγκόσμια κέντρα διανομής.

Ο Ερμής, ο Κυβερνών πλανήτης του Ζωδιακού αυτού σημείου, είναι

– ο Ερμηνευτής

– ο Αγγελιαφόρος των Θεών.

Είναι επίσης αξιοσημείωτο στο σημείο αυτό πώς ο Ηρακλής βρίσκεται υπό την επιρροή δύο δασκάλων:

– του Νηρέα, του ανώτερου δασκάλου και

του Βούσιρι, του κατώτερου ή ψυχικού δασκάλου

και έτσι τονίζεται πάλι

– η δυαδικότητα των Διδύμων και

– η νοητική τους ποιότητα.

Όταν το σημείο αυτό είναι εμφανές όπως είναι σήμερα, όντας ένα δυναμικό μεταβλητό σημείο, εγκαινιάζει πολλές αλλαγές.

– Νέες ιδέες κατακλύζουν τον κόσμο

– νέες παρορμήσεις κάνουν αισθητή την παρουσία τους

– νέες ανεξέλικτες γραμμές προσέγγισης στην πνευματική αλήθεια προβάλλουν

– πολλοί δάσκαλοι εμφανίζονται παντού για να καθοδηγήσουν τη φυλή σε μια νέα κατάσταση πνευματικής επίγνωσης.

Όντας σημείο του αέρα, βλέπουμε

– ότι η κατάκτηση του αέρα (διαστήματος) προχωρεί γοργά και

– ότι επίσης καταβάλλεται μια σταθερή προσπάθεια για

– την ενοποίηση και

– το συντονισμό

των πολλών και ποικίλων όψεων του ανθρώπινου μόχθου.

Η Αφροδίτη είναι ο εσωτερικός Κυβερνήτης των Διδύμων και διέπει το δεύτερο δεκανό, γιατί η Αφροδίτη ενοποιεί και με την επιρροή της δρα ο νόμος της έλξηςκαι συμβαίνει η συνένωση των πολικών αντιθέτων.

Όλες όμως αυτές οι αλλαγές και ενοποιήσεις

– εγκαινιάζουν φυσικά

– μια νέα κατάσταση επίγνωσης

– μια νέα κατάσταση ύπαρξης και

– εισάγουν μια νέα εποχή, σ’ ένα νέο κόσμο.

Προκύπτουν συνεπώς νέες δυσκολίες και βρίσκουμε τον Κρόνο να κυβερνά τον τελευταίο δεκανό, γιατί ο Κρόνος είναι ο πλανήτης της μαθητείας, ο πλανήτης που φέρνει δυσκολίες, προβλήματα και δοκιμασίες που προσφέρουν στο μαθητή μια άμεση ευκαιρία.

Ο Κρόνος ανοίγει την Πύλη στην ενσάρκωση, ο Κρόνος επίσης ανοίγει την Πύληστην ατραπό της μύησης.

Ερμής, ο ερμηνευτής και η διάνοια που φωτίζει,

Αφροδίτη, η αρχή της έλξης και της ενοποίησης και

Κρόνος, ο γεννήτορας των ευκαιριών,

αυτοί οι τρεις παίζουν το ρόλο τους στη ζωή του ζηλωτή καθώς

– ενοποιεί το ανώτερο με το κατώτερο

– περνά τα πέντε στάδια αυτής της δοκιμασίας και

– οραματίζεται το στόχο που πρέπει τελικά να επιτευχθεί.

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟΙ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΙ

Οι τρεις αστερισμοί που συνδέονται με αυτό το ζώδιο είναι

– ο Λαγός

– ο Μικρός Κύων και

– ο Μεγάλος Κύων και

στην αλληλοσχέτισή τους και τη σύνδεσή τους με τον Ηρακλή, το ζηλωτή, απεικονίζεται πάλι έντονα η όλη ιστορία του ανθρώπινου όντος.

Στο Μεγάλο Κύνα βρίσκουμε το Σείριο, το Άστρο του Κυνός, που σε πολλά αρχαία βιβλία αποκαλείται “ο Αρχηγός ολόκληρου του ουράνιου πλήθους”, γιατί είναι δέκα ή δώδεκα φορές λαμπρότερος από κάθε άλλο αστέρι πρώτου μεγέθους.

Ο Σείριος συνδεόταν πάντα με τον ισχυρό καύσωνα, απ’ όπου έχουμε και τη φράση “σκυλίσιες μέρες” στα μέσα του καλοκαιριού, όταν η ζέστη είναι μεγάλη.

Από τη σκοπιά του αποκρυφιστή ο Σείριος έχει βαθιά σημασία. “Ο Θεός ημών πυρ καταναλίσκον”,

ο Σείριος είναι το σύμβολο της παγκόσμιας ψυχήςκαθώς και της ατομικής ψυχής. Συνεπώς, θεωρούμενος εσωτερικά, είναι το άστρο της μύησης.

Στη γλώσσα του συμβολισμού μας λένε ότι έρχεται μια στιγμή

όπου ένας αστέρας αστραποβολεί μπροστά στο μυημένο, πράγμα που σημαίνειτην πραγματοποίηση της συνάντησής του με την παγκόσμια ψυχή και

διακρίνεται αιφνίδια μέσω της δικής του ψυχής, του δικού του αστέρα.

Ο Μεγάλος Κύων είναι ο αθάνατος Κυνηγός των Ουρανών, που κυνηγά συνεχώς το μικρό Κύνα, τον άνθρωπο στη φυσική του ενσάρκωση.

Αυτό το κυνηγητό αποθανατίστηκε από τον Francis Thomson στο ποίημά του

‘ο Κυνηγός των Ουρανών’

“Νύχτες και μέρες ξέφευγα απ’ Αυτόν

Καιρούς και χρόνια ξέφευγα απ’ Αυτόν

Από τους δαιδαλώδεις δρόμους ξέφευγα του ίδιου μου του νου

Και μέσα στων δακρύων την καταχνιά κρυβόμουν απ’ Αυτόν, γελώντας

ψηλά θωρούσα κι ήλπιζα

Βόλια πολλά ξαπόλυσα

Και μέσα μου Τιτάνεια σκοτάδια αβυσσαλέων φόβων,

Από τα ρωμαλέα εκείνα πόδια που μ’ ακολουθούσαν.”

Στο Ζωδιακό της Τεντύρας, αρχαίας πόλης της Άνω το αστέρι αυτό ονομάζεται Apes, η κεφαλή.

Μας λένε (στο παράρτημα της Βίβλου του Εταίρου, σελ. 1518 αγγλ. έκδ.) ότι το λαμπρότερο αστέρι του Μεγάλου Κυνός είναι ο Σείριος, ο Πρίγκιπας, που καλείται στα Περσικά ο Αρχηγός.

Υπάρχουν τρία άλλα αστέρια στον ίδιο αστερισμό: το ένα ονομάζεται “ο μαντατοφόρος”, το άλλο “ο φωτεινός” και το τρίτο “ο ένδοξος” και

όλα αυτά τονίζουν τη μεγαλοπρέπεια του Μεγάλου Κυνός και

εσωτερικά το θαύμα και τη δόξα του ανώτερου εαυτού.

Στο Μικρό Κύνα, τον “προκύωνα”, η ίδια γραφή μας λέει ότι το όνομα του λαμπρότερου αστέρα σημαίνει “Λυτρωτής”, ότι ο επόμενος σε λαμπρότητα είναι “αυτός που φέρει το φορτίο” ή “εκείνος που υποφέρει για τους άλλους”.

Στην έννοια των δύο αυτών ονομάτων έχουμε λοιπόν την εικόνα του Ηρακλή

– καθώς εργάζεται για τη σωτηρία του και

– καθώς φέρει το βαρύ φορτίο του Άτλαντα και

– μαθαίνει την σημασία της υπηρεσίας.

Ο Λαγός που συνδέεται με τους δύο αυτούς αστερισμούς, περιλαμβάνει ένα αστέρι με πολύ έντονο άλικο χρώμα που μοιάζει με σταγόνα αίματος.

Το κόκκινο συμβολίζει πάντα την επιθυμία για υλικά πράγματα.

Στο Ζωδιακό της Τεντύρας του δόθηκε το όνομα Βαστιβέκι που σημαίνει‘Πεπτωκώς, κατηραμένος’.

Ο Άρατος, που έγραψε περί το 250 π.Χ., λέγει για το Λαγό ότι είναι ο “αιώνια διωκόμενος” και έχει ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι τα Εβραϊκά ονόματα μερικών αστέρων που βρίσκονται σ’ αυτό τον αστερισμό σημαίνουν “ο εχθρός του Ερχόμενου”, που είναι η έννοια του ονόματος του λαμπρότατου αστέρα Arneb, ενώ τα τρία άλλα άστρα έχουν ονόματα που σημαίνουν “ο τρελός”, “ο δέσμιος”, “ο δόλιος”.

Όλες αυτές οι λέξεις χαρακτηρίζουν τον κατώτερο εαυτό που αιώνια διώκεται από τον ανώτερο Εαυτό, την ανθρώπινη Ψυχή, διωκόμενη από τον Κυνηγό των Ουρανών.

Καθώς παρατηρούμε τον έναστρο ουρανό τη νύκτα κι εντοπίζουμε το Σείριο, το Άστρο του Κυνός, έντονα εικονίζεται η ιστορία του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντός μας.

Έχουμε την ιστορία του παρελθόντος μας στο Λαγό, γρήγορο στα πόδια, δόλιο, τρελό, δεμένο στον τροχό της ζωής, ταυτισμένο με την υλική όψη και πάντοτε εχθρό του “Ερχόμενου Πρίγκιπα”.

Στο Μικρό Κύνα έχουμε την ιστορία του ζηλωτή, της τωρινής μας μοίρας. Ενοικών μέσα μας, είναι ο εσώτερος Κυβερνήτης, η κρυμμένη Θεότητα, ο Λυτρωτής.

Προχωρούμε κατακτώντας και προχωρούμε προς νέες κατακτήσεις, αλλά αυτό πρέπει να το κάνουμε σαν το φορτωμένο μαθητή που φέρει τα βάρη των άλλων που υπηρετεί.

Στο Μεγάλο Κύνα εικονίζεται το μέλλον μας και μια ένδοξη κορύφωση πέρα από την τωρινή μας κατανόηση.

Κι αν ακόμη όλες οι θρησκείες και όλες οι γραφές του κόσμου χαθούν κι αν ακόμη δεν έμενε τίποτε εκτός από τον έναστρο ουρανό, η ιστορία του Ζωδιακού και η σημασία των ονομάτων των διαφόρων αστέρων, που βρίσκονται στους διάφορους αστερισμούς, θα μας έκανε ικανούς

– ν’ ανιχνεύσουμε την ιστορία του ανθρώπου,

– να ανακαλύψουμε τη γνώση του τελικού σκοπού μας και

– να μάθουμε τον τρόπο της επίτευξής του.

erminiatoumithou + zodiakasimia

Ο πρώτος άθλος του Ηρακλή - Τα άλογα του Διομήδη

Ο δεύτερος άθλος του Ηρακλή - Η σύλληψη του Ταύρου της Κρήτης

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ