Ο δρόμος του Μάγου 17ο Μάθημα

Αυτοί που ψάχνουν ποτέ δεν χάνονται, γιατί το πνεύμα πάντα τους καλεί.Αυτοί που ψάχνουν βρίσκουν κάθε τόσο σημάδια στο δρόμο τους, αφημένα εκεί από τον κόσμο του πνεύματος. Οι απλοί άνθρωποι ονομάζουν τα σημάδια αυτά συμπτώσεις.

Το πνεύμα θέλει να σας συναντήσει.

Για να δεχτείτε την πρόσκλησή του, πρέπει να είστε ανυπεράσπιστοι.

Αρχίστε την αναζήτηση από την καρδιά σας.

Στη σπηλιά της καρδιάς στεγάζεται η αλήθεια.

Ο Μέρλιν είχε την παράξενη συνήθεια να δείχνει ότι απολαμβάνει τις αναποδιάς που τύχαιναν στο μαθητή του. 'Όταν ο Αρθούρος γυρνούσε στη σπηλιά γρατζουνισμένος και μελανιασμένος, επειδή είχε πέσει από κάποιο δέντρο, ο μάγος μουρμούριζε μέσα απ' τα δόντια του, "Ωραία". Μια φορά που ξέσπασε καταιγίδα, ένας κεραυνός είχε χτυπήσει μια γέρικη μουριά κι αυτή παραλίγο να πέσει πάνω στο αγόρι. "Μπράβο", ψιθύρισε ο Μέρλιν.

Όσο σιγανά κι αν προφέρονταν αυτά τα σχόλια, δεν έπαυαν να πληγώνουν τον Αρθούρο. Ορκίστηκε, λοιπόν, στον εαυτό του να κρύβει από 'δω και στο εξής τα μικροατυχήματά του. Όμως, την επόμενη μέρα κι ενώ έκοβε ξύλα για τη φωτιά, του γλίστρησε απ' το χέρι το τσεκούρι. Η λάμα καρφώθηκε στο παπούτσι του, περνώντας ξυστά απ' τα δάχτυλα των ποδιών του. Ακούγοντας την κραυγή τρόμου που έβγαλε ο Αρθούρος, ο Μέρλιν έσπευσε κοντά του κι έριξε μια επαινετική ματιά στο παπούτσι.

"Μπράβο, μπράβο", μουρμούρισε. Ο Αρθούρος δεν άντεξε άλλο.

"Μα, πώς μπορείς να χαίρεσαι όταν εγώ παθαίνω κάτι;" φώναξε θυμωμένος.

"Να χαίρομαι; Τι θες να πεις;" Ο Μέρλιν τον κοίταξε με έκπληξη

"Νομίζεις ότι δεν το έχω προσέξει, αλλά κάθε φορά που μου συμβαίνει κάτι κακό, εσύ το ευχαριστιέσαι."

Ο Μέρλιν έσμιξε τα φρύδια του. "Δεν θα έπρεπε να κρυφακούς κουβέντες που δεν προορίζονται για τα αυτιά σου, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για συζητήσεις ανάμεσα σ' εμένα και τον εαυτό μου." Αυτή η απάντηση έκανε τον μαθητή του να νιώσει ακόμα πιο άσχημα. Ήταν έτοιμος να το βάλει στα πόδια, για να ξεφύγει από τον σκληρόκαρδο δάσκαλό του, αλλά ο Μέρλιν τύλιξε το χέρι γύρω απ' τους ώμους του.

"Δυστυχώς, δεν με καταλαβαίνεις." Η φωνή του έγινε πιο απαλή. "Δεν χαίρομαι για τα παθήματα σου, αλλά επειδή γλιτώνεις χωρίς να πάθεις τίποτα. Ξέρεις ότι αυτά τα ατυχήματα θα μπορούσαν να έχουν πολύ πιο σοβαρές συνέπειες;"

"Θες να πεις ότι με σώζεις από τον κίνδυνο;" ρώτησε απορημένος ο Αρθούρος. Ο Μέρλιν κούνησε αρνητικά το κεφάλι.

"Εσύ σώζεις τον εαυτό σου ή τουλάχιστον μαθαίνεις να το κάνεις. Δεν υπάρχουν ατυχήματα, όσο κι αν εσείς οι θνητοί πιστεύετε το αντίθετο. Υπάρχουν μόνο αίτια και αποτελέσματα κι όταν το αίτιο             το αποτέλεσμα έρχεται τότε που το έχετε πια ξεχάσει. Αλλά να είσαι βέβαιος πως ό,τι κι αν σου συμβαίνει, καλό ή κακό, δεν είναι παρά η συνέπεια μιας πράξης του παρελθόντος." Επειδή ήταν μικρός ακόμα κι εμπιστευόταν το δάσκαλό του, ο Αρθούρος δεν έφερε αντιρρήσεις σ' αυτή τη νέα άποψη. Έμεινε για λίγο σκεφτικός.

"Δηλαδή, αυτές οι ατυχίες είναι σαν την ηχώ. Αν φώναζα χθες και ο αντίλαλος της φωνής μου γυρνούσε πίσω σήμερα, εγώ θα το είχα, στο μεταξύ, ξεχάσει."

"Ακριβώς."

"Τότε πώς μαθαίνω να προλαβαίνω αυτά τα καθυστερημένα αποτελέσματα, αφού τα έχω ήδη ξεχάσει;" ρώτησε το αγόρι.

"Με το να βρίσκεσαι σε μεγαλύτερη επαγρύπνηση. Οι πράξεις μας αντηχούν από διάφορες κατευθυνθείς. Είναι τόσα τα αίτια και τα αποτελέσματα που τίθενται σε κίνηση γύρω μας, που θα πρέπει να έχουμε διαρκώς ανοιχτά τα μάτια μας. Τίποτε δεν είναι τυχαίο στο σύμπαν. Οι περασμένες σου ενέργειες δεν επιστρέφουν για να σε τιμωρήσουν, αλλά για να τραβήξουν την προσοχή σου. Είναι σαν σημάδια."

"Τι είδους σημάδια;"

Ο Μέρλιν χαμογέλασε. "Αν σου έλεγα, θα σου χάλαγα την έκπληξη. Φτάνει μόνο να ξέρεις ότι δεν είσαι αυτός που νομίζεις πως είσαι. Ζεις σε πολλά επίπεδα πραγματικότητας. Ένα απ' αυτά θα το ονομάσουμε νεύμα. Φαντάσου ότι δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου ως πνεύμα, αλλά ότι το πνεύμα σου σε γνωρίζει. Τι πιο απλό, από το να θέλει να σε καλέσει κοντά του; Τα ουρανοκατέβατα σημάδια είναι μηνύματα του πνεύματος κι εσύ πρέπει να 'σαι έτοιμος να τα λάβεις."

"Μα, το μόνο που έκανα ήταν να κόψω το παπούτσι μου μ' ένα τσεκούρι και να γλιτώσω παρά τρίχα από ένα δέντρο που έπεφτε", διαμαρτυρήθηκε ο Αρθούρος. "Ήταν καθαρή σύμπτωση το ότι στεκόμουν κάτω από εκείνο το δέντρο, για να προφυλαχτώ απ' την καταιγίδα."

"Έτσι νομίζεις κι έτσι νομίζουν κι όλοι οι θνητοί. Αν κοιτάξεις καλύτερα, όμως, θα δεις ότι πίσω από κάθε σύμπτωση κρύβεται ένα σημάδι. Αυτό που πρέπει να κάνεις εσύ είναι να το αποκρυπτογραφήσεις. Πάντως, θα σου πω ένα πράγμα. Αν εκείνη η μουριά είχε πέσει πάνω σου ή αν είχες πληγωθεί σήμερα με το τσεκούρι, δεν θα θρηνούσα. Αντί γι' αυτό θα σκεφτόμουν ότι δυσκολεύεσαι να προσέξεις τις προειδοποιήσεις του πνεύματος. Εφόσον εσύ τα καταφέρνεις όλο και καλύτερα στο να αποφεύγεις τις συμφορές, μπορώ να πω με ικανοποίηση ότι μαθαίνεις να ακούς."

ΚΑΤΑΝΟΩΝΤΑΣ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ

Από όλους τους κόσμους στους οποίους κατοικεί ο μάγος, αυτός της ύλης κι αυτός του πνεύματος είναι που απέχουν περισσότερο ο ένας απ' τον άλλο. Πρόκειται, άλλωστε, για τους δύο πόλους της ύπαρξης μας. Είναι φυσικό να ταλαντευόμαστε από τον ένα πόλο στον άλλο - από την πίστη στον σκεπτικισμό - ώσπου να ενωθούν τα δύο αντίθετα. Στην παρούσα στιγμή, έχουμε απομακρυνθεί από τον υλικό πόλο, αν κι αυτός εξακολουθεί να εξουσιάζει το σκεπτικό όλων μας. Όταν μιλάμε για το αίτιο και το αποτέλεσμα, εννοούμε την αλληλεπίδραση των υλικών πραγμάτων - ο ήλιος έλκει τη γη γύρω απ' τον άξονά του, η τριβή του σπίρτου δημιουργεί μια φλόγα, το αστροπελέκι χτυπάει ένα δέντρο κι αυτό πέφτει. Το γεγονός ότι οι άνθρωποι ενοικούν σε αυτή την περιοχή του αιτίου και του αποτελέσματος δεν έχει σημασία: οι νόμοι της φύσης λειτουργούν χωρίς να ενδιαφέρονται για μας.

"Ένας μάγος δεν δέχεται αυτή την υλιστική προσέγγιση. Για τον Μέρλιν, η κάθε ενέργεια μέσα στη φύση, ακόμα και η πιο ασήμαντη, είχε ένα ανθρώπινο νόημα. Το πίστευε αυτό, γιατί είχε το βλέμμα στραμμένο στον αντίθετο πόλο, στον κόσμο του πνεύματος, ώστε να βρει το ορμητήριο των αιτίων και των αποτελεσμάτων. "Εσείς οι θνητοί θα έπρεπε να είστε πολύ πιο ματαιόδοξοι", είπε εκείνη τη μέρα στον Αρθούρο.

"Πιο ματαιόδοξοι;" έκανε έκπληκτος ο μικρός. "Εσύ έλεγες πάντα ότι ο άνθρωπος είναι το πιο ματαιόδοξο ον που γεννήθηκε ποτέ."

"Εξακολουθώ να το πιστεύω, αλλά αν ήσασταν ακόμα πιο ματαιόδοξοι, ίσως να καταλαβαίνατε πόσο ξεχωριστοί είστε. Το σύμπαν έχει οργανωθεί γύρω από το πεπρωμένο σας και ικανοποιεί το κάθε σας καπρίτσιο, αλλά εσείς συνεχίζετε να λέτε με παράπονο ότι ο Θεός και η φύση αδιαφορούν εντελώς για σας." .

"Αν δεν αδιαφορεί ο Θεός, τότε γιατί δεν μας δείχνει τις προθέσεις Του;"

"Α, αυτό θα πρέπει να ψάξεις για να το βρεις. Μπορεί ολόκληρος ετούτος ο κόσμος να μην εξυπηρετεί παρά ένα θεϊκό κρυφτούλι."

"Τότε θα ήταν πολύ βάναυσο το παιχνίδι που διάλεξε", είπε ο Αρθούρος, κουνώντας το κεφάλι. "Δεν θα μπορούσα να αντιμετωπίσω με τρυφερότητα έναν πατέρα που θα επέμενε να μου κρύβει το πρόσωπό του. Τι σόι πατρική αγάπη θα ήταν αυτή;"

"Μην είσαι τόσο βέβαιος ότι η απόφαση ήταν δική Του", τον προειδοποίησε ο Μέρλιν. "Εάν πιστεύεις ότι ο Θεός έχει αναχωρήσει, ίσως να Τον έδιωξες εσύ."

Αυτό που θίγει εδώ ο Μέρλιν είναι ένα ζήτημα προοπτικής. Αν δει κανείς μόνο την υλική πλευρά του κόσμου, τότε τα πάντα συμβαίνουν χωρίς καμιά έγνοια για την ανθρώπινη ύπαρξη. Από την άλλη, αν συνειδητοποιήσετε ότι το πνεύμα είναι η πρωταρχική δύναμη μέσα στο σύμπαν, τότε θα αντιληφθείτε ότι η αδιαφορία ίσως να είναι μια μάσκα η να περιέχει ένα κρυμμένο μήνυμα. Οι μάγοι βλέπουν πέρα από τη μάσκα, ανακαλύπτοντας κάποιο μήνυμα σταλμένο από το πνεύμα, σε κάθε συμβάν, αλλά για μας τα μηνύματα παραμένουν κρυπτογραφημένα, όσο εξακολουθεί να σκιάζεται η αντίληψη μας.

Γι' αυτό ονόμαζε ο Μέρλιν τα μηνύματα σημάδια. Τα σημάδια υποδηλώνουν ένα μυστήριο. Σε αυτή την περίπτωση, το μυστήριο είναι το πώς ο κόσμος κατορθώνει να είναι και υλικός και πνευματικός μαζί, πώς η ίδια πράξη μπορεί να φαίνεται είτε ως έργο ενός εντελώς αδιάφορου Θεού είτε ως σημάδι της στοργικής Του παρουσίας.

"Δεν σου μιλώ για παράδοξα, μόνο και μόνο επειδή μου αρέσουν ", είπε ο Μέρλιν. Το παν είναι η προοπτική. Βλέποντας κάποιον να τρέχει προς το μέρος σου με ανοιχτά χέρια, μπορεί να σκεφτείς ότι σου επιτίθεται, αν αισθανθείς ότι είναι εχθρός σου, ή ότι θέλει να σ' αγκαλιάσει, αν είναι φίλος. Ένα παιδάκι μπορεί να κλοτσάει και να ουρλιάζει, όταν η μητέρα του τού πλένει το πρόσωπο, αλλά από την οπτική γωνία της μητέρας, το καθάρισμα του παιδιού της είναι μια πράξη αγάπης.

"Με τον ίδιο τρόπο, τα γεγονότα που συνήθως θεωρούμε ατυχή ή που εκλαμβάνουμε ως θεία δίκη είναι, στην πραγματικότητα, προϊόντα συμπόνιας, γιατί ο Θεός επιλέγει πάντα τον καλύτερο τρόπο για να διορθώνει τις ανισορροπίες στη φύση. Εσύ είσαι ο δημιουργός των ανισορροπιών, που Εκείνος πρέπει να διορθώσει, ώστε να σε προφυλάξει από μεγαλύτερα κακά."

Οι ταξιδιώτες της αναζήτησης προσπαθούν να εξιχνιάσουν τη φαινομενικά παράδοξη αντίθεση ανάμεσα στην αδιαφορία του Θεού και την αγάπη Του. Αντικρίζουν κατάματα τις συμφορές που άλλοι αποφεύγουν, επειδή απ' τον πόνο, την αποτυχία ή την καταστροφή μπορούν να αντλήσουν τη βαθύτερη αλήθεια. Για τη λύση αυτού του αινίγματος αξίζει να αφιερώσει κανείς όλη του τη ζωή. "Μην με παρεξηγείς όταν λέω ότι το πνεύμα αφήνει γύρω σου σημάδια", είπε ο Μέρλιν. "Δεν εννοώ ότι τα σημάδια είναι φανερά ή ότι το μυστήριο έχει μια εύκολη λύση."

ΒΙΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ

Αν το πνεύμα σκορπίζει γύρω σας διάφορα σημάδια, πώς θα μπορέσετε να τα διακρίνετε; Πρώτα απ' όλα, πρέπει να είστε πρόθυμοι να τα δείτε. Ξεπηδούν με διάφορες μορφές: με το να συναντάτε κάποιον, τον οποίο σκεφτόσασταν μόλις πριν λίγο, με το ν' ακούτε μια λέξη πάνω που την είχατε στο μυαλό σας, με το να ανακαλύπτετε μια κρυφή ωφέλεια πίσω από μια αποτυχία, με το να διαπιστώνετε ότι οι συμπτώσεις που συμβαίνουν στη ζωή σας παραείναι πολλές για να είναι απλές συμπτώσεις. Συχνά το πνεύμα αρχίζει να επικοινωνεί με τέτοιους τρόπους - θα μπορούσαν να ονομαστούν πρώτες επαφές. Στην ίδια κατηγορία εμπίπτουν τα ατυχήματα απ' τα οποία βγαίνετε σώοι και αβλαβείς ή οι προαισθήσεις που υλοποιούνται. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, το φυσιολογικό μοτίβο του αιτίου και του αποτελέσματος επιμηκύνεται ή διαρρηγνύεται. Αν προσπαθήσετε να εφαρμόσετε τη λογική που λέει ότι το Α προκαλεί το Β κι αυτό το Γ, η εξήγηση αυτή δεν θα σας ικανοποιήσει, γιατί τέτοιες συμπτώσεις είναι πολύ ακραίες και προσωπικές. Το αληθινό ερώτημα δεν είναι "Γιατί συνέβη αυτό;" αλλά "Γιατί συνέβη αυτό σ' εμένα;"

Φυσικά, το ίδιο ερώτημα μπορεί να πυροδοτηθεί από την αυτολύπηση - Γιατί συνέβη αυτό σ' εμένα; Πρέπει να μάθουμε να το υποβάλλουμε με διαφορετικό τρόπο, από περιέργεια κι όχι από μεμψιμοιρία. Το εγώ θεωρεί ότι ένα περίεργο ή δυσάρεστο συμβάν δεν μπορεί παρά να είναι κακό. Ωστόσο, κάθε τι που μας συμβαίνει έχει τη χρησιμότητά του. Το συμπονετικό πνεύμα αναγκάζεται κάποιες φορές να μας δώσει ένα σκληρό μάθημα, ώστε να αποφευχθεί κάτι πραγματικά καταστροφικό. Κι όταν τυχαίνει αυτό το πραγματικά καταστροφικό; Τέτοιου είδους γεγονότα είναι, σύμφωνα με το μάγο, το καλύτερο δυνατό που μπορούσε να κάνει το πνεύμα, βάσει του περίπλοκου πλέγματος αιτίου και αποτελέσματος στο οποίο βρίσκεται παγιδευμένος ο κάθε άνθρωπος.

Ωστόσο, συχνά δεν υπάρχει προφανές πνευματικό περιεχόμενο στα σημάδια της καθημερινής ζωής. Αυτά δεν αποτελούν παρά το πρώτο γνέψιμο, ένα κάλεσμα αφύπνισης. Όλοι μας παρατηρούμε ασυνήθιστα γεγονότα, αλλά εφόσον δεν τα εκλαμβάνουμε ως σημάδια, δεν αναρωτιόμαστε τι μπορεί να σημαίνουν. Απλώς τα αφήνουμε να συμβαίνουν και να προσπερνούν, έχοντας παραμείνει ανερμήνευτα.

Είναι σημαντικό να υπάρξει ένα υπόβαθρο επίγνωσης, ώστε να συνειδητοποιήσετε ότι μια άλλη πλευρά του εαυτού σας - το πνεύμα - λάμπει πίσω από τη μεταμφίεση του υλικού κόσμου. Αν είστε πρόθυμοι να δεχτείτε ότι το πνεύμα σάς καλεί, τότε τα σημάδια θα αρχίσουν να αλλάζουν. Αντί να είναι άπλες συμπτώσεις που γρήγορα ξεθωριάζουν στη μνήμη σας, τα σημάδια ίσως αρχίσουν να παίρνουν πιο μεταφυσική χροιά. Σε αυτή την κατηγορία εμπίπτουν προσευχές που εισακούονται, εμπειρίες παρ' ολίγον θανάτου, το να βλέπετε την αύρα των άλλων ή να αισθάνεστε την παρουσία αγγέλων. Η κοινωνία μας δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για τέτοια περιστατικά, κάνει, όμως, το λάθος να τα ονομάζει "φαινόμενα". Ένα φαινόμενο είναι εξ ορισμού απρόσωπο. Κάθε μάγος θα μας έλεγε ότι τέτοιου είδους σημάδια είναι, αντίθετα, απόλυτα προσωπικά: σκοπός τους είναι να καθοδηγήσουν κάποιον.

Δεν μπορείτε, παρ' όλ' αυτά, να αποκωδικοποιήσετε το κρυφό μήνυμα, αν δεν θελήσετε πρώτα να σας αποκαλυφθεί. "Μην περιμένεις να γράψει το πνεύμα βιβλίο και να σου το δώσει να το δια-βάσεις", είπε ο Μέρλιν στον Αρθούρο. "Το πνεύμα είναι δημιουργικό, όπως ακριβώς και η ζωή. Το κάθε σημάδι που προορίζεται για σένα είναι κομμένο και ραμμένο στις διαστάσεις της δικής σου επίγνωσης. Να είσαι ευγνώμων που το πνεύμα σου εξακολουθεί να σου κρύβεται και να παραμένει αθέατο. Να χαίρεσαι που θα είσαι πάντοτε ένας ταξιδιώτης της αναζήτησης, γιατί αν το πνεύμα σού αποκάλυπτε μεμιάς όλα τα μυστικά του, εσύ θα έμενες με ευχάριστες αναμνήσεις αλλά και μ' ένα πληκτικό, ανούσιο μέλλον."

Επειδή το πνεύμα βρίσκεται σε κίνηση, δημιουργώντας διαρκώς τη ζωή σας από την αόρατη πηγή όλης της ζωής, θα πρέπει να επαγρυπνείτε κάθε λεπτό, ώστε να κατανοείτε τις ενδείξεις του. Μερικές φορές, τα σημάδια που στέλνει μοιάζουν με αστραπή σε ανέφελο ουρανό, άλλες φορές περνούν σιωπηρά από μπροστά σας σαν γάτα που έχει πάρει στο κατόπι τη λεία της, άλλες πάλι σας χαμογελούν, φέρνοντας ένα ρίγος ευδαιμονίας στη ραχοκοκαλιά σας. Η ομορφιά της εισόδου στον κόσμο του μάγου είναι ότι ολόκληρος ο κόσμος ανθίζει. Τίποτε δεν είναι πια νεκρό ή αδρανές, επειδή και το πιο μικρό πράγμα μπορεί να αποτελέσει ένα σημάδι στο μεγάλο ταξίδι της αναζήτησης του εαυτού σας. "Σεβάσου το μυστήριο της ζωής σου. Είναι ότι πιο ιερό", συμβούλεψε ο Μέρλιν το μαθητή του. "Να το κυνηγάς, όμως, ανελέητα, προσπαθώντας ανά πάσα στιγμή να σκίσεις το πέπλο που το καλύπτει. Αυτό είναι που κάνει τη ζωή υπέροχη - ότι έχει όλο και περισσότερα να σου προσφέρει με το κάθε σημάδι που σου αποκαλύπτει."

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ