Η ζωή είναι μικρή, οι στιγμές είναι μεγάλες

Εξαντλημένη σωματικά και συναισθηματικά και με τόσες ώρες ταξίδι, ανυπομονούσα να φτάσω να βάλω τις πιτζάμες μου, να πάρω αγκαλιά το λαπτοπ μου και να έρθω εδώ.Έχει γίνει αγαπημένη συνήθεια πια να έρχομαι εδώ. Με ξεκουράζει και νιώθω πως τακτοποιώ όλα τα πράγματα στο μυαλό μου.

Ωστόσο...

 Ανάμεικτα συναισθήματα πάλι.Δε ξέρω πως τα καταφέρνω κάθε φορά και κάνω τα πράγματα τόσο περίπλοκα. Ίσως τελικά δεν την αντέχω την ηρεμία την τάξη και την ασφάλεια για πολύ καιρό.Η αλήθεια είναι πως πέρασα πολύ όμορφα μαζί σου και πραγματικά δεν κατάλαβα πως τα κατάφερες και με έκανες πάλι να μην έχω κανένα φραγμό και να αφεθώ χωρίς να σκέφτομαι απόλυτως τίποτα..Δεν το συνήθιζα μαζί σου. Πάντα έβαζα τοίχους με σένα γιατί σε φοβόμουν ή γιατί ένιωθα πως η επιλογή  μου αυτή πάντα θα κρατάει μια κρύα γωνιά με τις συνέπειες.
Μα τώρα μαθαίνω να απολαμβάνω τα πράγματα και να αφήνομαι.
Και αυτο μου το έμαθες εσύ..Δεν ξέρω γιατι άλλαξαν τώρα όλα αυτά και όχι νωρίτερα. Γιατί μετά απο όλα τα χάλια που έγιναν αντι να φύγουμε ήρθαμε πιο κοντά; Δεν ξέρω τι δένει τελικά πιο σφιχτά τις σχέσεις και πως τις κάνει να αντέχουν στο χρόνο. 
Όμως αν με ρωτάς αν για κάτι είμαι σίγουρη είναι πως ,  σ' αυτή τη ζωή για να είσαι ευτυχισμένος.δύο πράγματα χρειάζεται να "βρεις" .Τον εαυτό σου και τον άνθρωπό σου. Δεν μπορώ να σου εγγυηθώ για το δεύτερο μα το να τα βρεις με την πάρτη σου είναι αυστηρώς δική σου υπόθεση και πρέπει να μπαίνει πρώτο σε σειρά προτεραιότητας. Η αποδοχή του εαυτού μας είναι ένα απο τα μεγαλύτερα προσωπικά επιτεύγματά.
Και αυτό νομίζω πως συμβαίνει σε μας. Μας αποδεχτήκαμε μας αγαπήσαμε και τέλος ρίξαμε τις μάσκες, γκρεμίσαμε τους τοίχους και χωρίς ενδοιασμούς βγάλαμε τις αλήθειες μας στο φως.
Ειναι όλα πιο όμορφα τώρα. Το νιώθεις;

mikroveggaliko

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ