Ο φαύλος κύκλος των μεγάλων προσδοκιών μας

Γράφει η Μαρίνα Κρητικού
Ψυχολόγος Υγείας/ Συστημική-Οικογενειακή Σύμβουλος

Προσδοκίες…
Μια λέξη με έντονη συναισθηματική φόρτιση που φέρνει ηλεκτρισμό στην ατμόσφαιρα. Από τη στιγμή της σύλληψης μας ακόμα, η ίδια μας η ύπαρξη εμποτίζεται από τις προσδοκίες που έχουν οι γονείς μας για εμάς.

“Α θα είναι αγόρι…θα έχει τα δικά σου χρώματα, θα είναι έξυπνος, γενναίος κλπ”. Οι γονείς μας πολλές φορές μας καθορίζουν με τις δικές τους προσδοκίες, οι οποίες συχνά έχουν έναν υψηλό πήχη, τον οποίο εμείς καλούμαστε να φτάσουμε ή ακόμα και να ξεπεράσουμε πολλές φορές. Στην προσπάθεια τους να μην επαναλάβουν τα λάθη των δικών τους γονιών και να εξασφαλίσουν σε εμάς τα παιδιά τους όλα όσα δεν κατάφεραν οι ίδιοι, καταφεύγουν στις προσδοκίες.

Όλο αυτό γίνεται κάποιες φορές συνειδητά με τους γονείς μας να λεκτικοποιούν όλες αυτές τις προσδοκίες “απαιτώντας” από εμάς να τα καταφέρουμε. Μας συγκρίνουν με τα αδέρφια μας, τα ξαδέρφια, τους φίλους σε κάθε επίπεδο της ζωής μας με έναν και μόνο στόχο, να γίνουμε καλύτεροι!

Τις περισσότερες φορές όμως, γίνεται ασυνείδητα μη-λεκτικά, κάνοντας για παράδειγμα έναν μορφασμό αποδοκιμασίας και απογοήτευσης και συνεπώς μεταφέροντας μας το μήνυμα ότι ποτέ δεν είμαστε “αρκετοί” γι’ αυτούς. Αυτό που εισπράττουμε από το μη-λεκτικό μήνυμα, είναι πολύ πιο ισχυρό από τα όσα οι γονείς μας προσπαθούν να μας μάθουν λεκτικά.

Είναι πολύ δύσκολο και άδικο για ένα παιδί να νιώθει ότι ανεξάρτητα από το πόσο πολύ θα προσπαθήσει, δεν θα αναγνωριστούν οι κόποι του και ποτέ δεν θα είναι αρκετό για τους γονείς του.

Πώς όμως μεταφράζεται αυτό στην ενήλικη ζωή μας;  Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω, είναι να “συντηρείται” και να διαιωνίζεται ο ίδιος φαύλος κύκλος. Οι προσδοκίες μας ακολουθούν και στην ενηλικίωση μας με τις ενοχές και τη σύγκριση με τους γύρω μας να μας κατακλύζουν καθηλώνοντας μας σε συμπεριφορές μη λειτουργικές για την καθημερινότητα μας.

Τι θα σπάσει τον φαύλο κύκλο;

Η συνειδητοποίηση ότι διαβάζοντας τις παραπάνω γραμμές αναγνωρίζουμε κάποια στοιχεία του εαυτού μας, θα αποτελέσει τον αρχή του μίτου της Αριάδνης, ώστε να μπορέσουμε να το δουλέψουμε! Το ταξίδι για την αυτογνωσία κάποιες φορές είναι πολύ επώδυνο, αλλά η διαδρομή θα μας βοηθήσει στο να σπάσουμε τους φαύλους κύκλους της ζωής μας που μας ταλαιπωρούν, να πιστέψουμε περισσότερο στον εαυτό μας και στην αξία μας και να προχωρήσουμε χωρίς να παλεύουμε άλλο με τους δαίμονες μας.

αναπνοές

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ