Περί διαλογισμού – ο παρατηρητής

γράφει ο Γεώργιος Νικηταΐδης

 

Ο Διαλογισμός είναι περιπέτεια, η μεγαλύτερη περιπέτεια που μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους.

Διαλογισμός είναι το να υπάρχεις απλώς, χωρίς να κάνεις τίποτα-ούτε πράξη, ούτε σκέψη, ούτε συναίσθημα.

Από πού έρχεται αυτή η απόλαυση, όταν εσύ δεν κάνεις τίποτα; Έρχεται από το πουθενά ή έρχεται από παντού. Είναι χωρίς αιτία, επειδή η ύπαρξη είναι φτιαγμένη από το υλικό που ονομάζεται Χαρά!!!

ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ,

όταν όλη η δραστηριότητα έχει πάψει κι εσύ απλώς υπάρχεις, αυτό είναι διαλογισμός.

Ο διαλογισμός δεν είναι κάτι που μπορείς να το κάνεις. Πρέπει απλώς να τον καταλάβεις.

Όποτε μπορείς να βρεις χρόνο για να υπάρχεις, απλώς παράτα κάθε είδους δράση.

Ακόμα και αν μία και μοναδική στιγμή δεν κάνεις τίποτα και βρίσκεσαι απλώς στο κέντρο σου, εντελώς χαλαρός, αυτό είναι  διαλογισμός.

Και από την στιγμή που αποκτήσεις την ικανότητα να βρίσκεσαι σε διαλογισμό, μπορείς να παραμένεις σε αυτήν την κατάσταση όσο θέλεις.

Από την στιγμή που έχεις συνειδητοποιήσει τον τρόπο με τον οποίο μπορεί η ύπαρξη σου να παραμένει ατάραχη, τότε σιγά-σιγά θα μπορέσεις να δρας, έχοντας επίγνωση του ότι η ύπαρξη σου παραμένει ατάραχη.

Πρώτα μαθαίνεις πώς να υπάρχεις απλώς κι ύστερα μαθαίνεις να κάνεις μικρές δραστηριότητες. Να κάνεις διάφορες δραστηριότητες κρατώντας όμως τον εαυτό σου κεντραρισμένο. Τότε μπορείς να κάνεις περισσότερο σύνθετα πράγματα.

Ο διαλογισμός, λοιπόν δεν είναι εναντίον της δραστηριότητας. Δεν σημαίνει ότι πρέπει να δραπετεύσεις από την ζωή.

Απλώς σε διδάσκει έναν καινούργιο τρόπο ζωής: Γίνεσαι το κέντρο του κυκλώνα.

Η ζωή συνεχίζεται με περισσότερη ένταση, με περισσότερη χαρά, με περισσότερη χαρά, με περισσότερη καθαρότητα, με περισσότερη δημιουργικότητα κι όμως εσύ είσαι αποτραβηγμένος. Είσαι ο παρατηρητής πάνω στους λόφους και απλώς βλέπεις όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω σου.

Δεν είσαι ο δράστης, είσαι ο παρατηρητής.

Αυτό είναι το μυστικό του διαλογισμού, ότι γίνεσαι παρατηρητής.

Η δραστηριότητα συνεχίζεται στο δικό της επίπεδο, χωρίς κανένα πρόβλημα, απλώς εσύ δεν χάνεις το κέντρο σου.

Το πνεύμα του διαλογισμού, είναι να μάθεις πώς να παρατηρείς.

Αυτό που παρατηρείς δεν έχει καμιά σημασία.

Παρατηρείς ένα δέντρο. Εσύ βλέπεις το δέντρο. Εσύ είσαι εδώ, αλλά υπάρχει και κάτι περισσότερο: υπάρχει μέσα σου ένας παρατηρητής, ο οποίος σε βλέπει να βλέπεις το δέντρο.

Το να παρατηρείς είναι διαλογισμός.

Η ποιότητα της παρατήρησης, η ποιότητα του να είσαι συνειδητός και ξύπνιος, αυτό είναι διαλογισμός.

Διαλογισμός σημαίνει συνειδητότητα.

Οτιδήποτε κάνεις με συνειδητότητα είναι διαλογισμός.

Όλο το ζήτημα είναι να μην κινείσαι προς τον ύπνο.

Τότε οτιδήποτε κάνεις είναι διαλογισμός.

Το πρώτο βήμα στην συνειδητότητα είναι το να είσαι παρατηρητής του σώματος σου.

Τότε αρχίζεις να αποκτάς επίγνωση των σκέψεων σου.

Σιγά σιγά η ακατάσχετη κίνηση του νου ελέγχεται και οι σκέψεις αρχίζουν να μπαίνουν σε ένα συγκεκριμένο δρόμο, δεν είναι πια χάος.

Και τότε σε κατακλύζει μια βαθιά Γαλήνη!

Βιβλιογραφία:

Διαλογισμός: Ταξίδι στο εδώ και Τώρα – Osho

Πνευματικές ομιλίες – Μαχαράτζ  Τσαράν Σίνγκ

enorasis

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ