Έχουμε συνηθίσει τα πάντα να τυπώνονται, να διορθώνονται, να ελέγχονται. Αλλά το αυθεντικό γραπτό στο χέρι, αντικατοπτρίζει τον ίδιο τον άνθρωπο που το γράφει.
Λυπάμαι που τα παιδιά δεν μαθαίνουν πια καλλιγραφία. Λυπάμαι που ένα ωραίο στυλό, ως δώρο, είναι πια ντεμοντέ. Λυπάμαι που το χειρόγραφο και τη φαντασία έχουν αντικαταστήσει τα πλήκτρα και η έτοιμη εικόνα.
Βιαζόμαστε, βασιζόμαστε στην εικόνα ψάχνοντας το τέλειο και το σωστό. Μας διορθώνουν και φοβόμαστε να εκφράσουμε την αλήθεια της ψυχής μας. Περιμένουν αποτελέσματα για αυτό και έχουμε σταματήσει να ακούμε τη θέληση της καρδιάς, να αφουγκραζόμαστε τους ήχους της. Κάνουμε το καθήκον μας αλλά παραμένει μέσα μας ένα αδιόρατο κενό, που δεν γεμίζει ότι και αν κατακτήσουμε, ότι και αν αποκτήσουμε ή καταφέρουμε.
Η γραφή έχει την ικανότητα να σε κάνει να ελαττώσεις ταχύτητα. Είναι αναγκαίο για να εξασκηθείς στην υπομονή. Αλλά γιατί η υπομονή να έχει τόση σημασία; Γιατί σε αναγκάζει να εστιάζεις την προσοχή σου. Είναι δύσκολο να το κάνεις σε ένα κόσμο που κινείται βάση των κατώτερων ενστίκτων της κοινωνίας του μάτριξ.
Ατελείωτες άσκοπες συζητήσεις για τον καιρό, την πολιτική, τα δάνεια και τις διακοπές. Άπειρες θεωρίες για το νόημα της ζωής που συνεχίζει να μας διαφεύγει όσες και αν εφευρίσκουμε. Συγκεκριμένος, προγραμματισμένος χρόνος για το κάθε τι, σε μια προσπάθεια παγίδευσης του (χρόνου) που ουσιαστικά δεν μας ανήκει.
Αλλά η ψυχή, επίμονα ζητάει να εκφραστεί. Η εσωτερική φλόγα του πάθους της ζωής καίει μέσα στις καρδιές, όσο και αν αυτές επιλέγουν να κωφεύουν. Γιατί η ψυχή δεν γνωρίζει «σωστό» και λάθος», δεν βαθμολογεί ανάλογα με το πόσο καλά ακολούθησες τους κανόνες αλλά με το πόσο πιστά εκφράστηκες με πάθος.
Το πάθος καταστρέφει, αλλά και δημιουργεί. Καμία δημιουργία δεν είναι δυνατή χωρίς καταστροφή. Καμία επιτυχία δεν κατακτιέται χωρίς αποτυχία. Γιατί η αποτυχία είναι απλά η άλλη όψη της επιτυχίας. Η ισορροπία βρίσκεται στα ενδιάμεσα κενά.
Τα γράμματα δημιουργούν λέξεις μόνο αν ενδιάμεσα τους υπάρχουν τα λευκά κενά. Οι προτάσεις δημιουργούν νοήματα μόνο αν αυτές χωρίζονται με τα κενά των παραγράφων. Όμως πριν από τις λέξεις υπάρχουν οι σκέψεις και πριν από τις σκέψεις υπάρχει η θεϊκή σπίθα που τις έβαλε εκεί. Γιατί οι επιθυμίες που γεννιούνται μέσα σου είναι ιερές. Τίποτα δεν δημιουργήθηκε ποτέ χωρίς την αντίστοιχη επιθυμία. Όλα έχουν κάποιο νόημα, όλα. Ακόμα και τα μικρότερα πράγματα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη.
Τα πάντα μπορείς να τα κάνεις διδαχή, φτάνει να επιτρέψεις την εστίαση της προσοχής σου. Ακόμα και το γράψιμο.
Η ζωή είναι τέχνη και μπορεί κανείς να τη διδαχθεί αν μάθει να προσέχει τα κενά. Έστω και αν τα φοβάσαι, έστω και αν σου φαίνονται μεγάλα και άσκοπα. Τίποτα δεν είναι άσκοπο. Τα κενά ανάμεσα στις νότες δημιουργούν τη μελωδία, όπως τα κενά ανάμεσα στα γράμματα δημιουργούν λέξεις. Τα κενά ανάμεσα στη σκέψη επιτρέπουν τη σιωπή και η σιωπή είναι απαραίτητη για να ακούσεις τους κτύπους της καρδιάς σου αλλά και τη φωνή της διαίσθησης σου.
Χρειάζεσαι θάρρος και δύναμη να εμπιστευτείς τα κενά. Το έμαθες αυτό στο παιδί σου που γράφει τις λέξεις χωρίς κενά, με παράδειγμα ζωής; Ή μένεις εστιασμένος στην εικόνα του (αν κάνει «σωστά» τα γράμματα, αν γράφει «σωστά τις λέξεις) όπως παραμένεις εστιασμένος στα τεχνικά της δικής σου ζωής, πιστεύοντας ότι αυτά είσαι εσύ;
Θα βρει το «λάθος» μόνο του, το παιδί σου, αν του επιτρέψεις να υπάρξει στα κενά των σκέψεων του. Γιατί στα κενά υπάρχει απουσία χρόνου, υπάρχει μόνο το εδώ και τώρα και η εστιασμένη προσοχή σε αυτό που Είναι. Αλλά, έχουμε ονομάσει τα κενά, «διάσπαση προσοχής», «ονειροπόληση», και πολλά άλλα ονόματα που τα κάνουν να μοιάζουν απειλητικά.
Παύουμε να ζούμε σε ισορροπία με τον Εαυτό μας όταν σταματάμε να ακούμε την πρόθεση της καρδιάς μας. Η πρόθεση εκφράζεται πάντα στο κενό, στη σιωπή, στην απουσία σκέψης. Τα γράμματα είναι απλά η δράση της εστίασης της πρόθεσης.
Το στυλό που γράφει αυτές τις γραμμές δεν έχει συνείδηση. Είναι απλά ένα όργανο. Καθοδηγείται από αυτόν που γράφει. Το ίδιο και στη ζωή: παίζουμε ρόλους, αλλά ξεχνάμε ότι η Πρόθεση μας οδηγεί. Και τότε αρχίζουμε να επαναλαμβανόμαστε, να προσέχουμε το σωστό και το λάθος, το καθήκον και τα πρέπει. Όταν απουσιάζει από αυτά η πρόθεση, επαναλαμβανόμαστε, παραιτούμαστε, ή γεμίζουμε την καρδιά μας με πίκρα.
Το πάθος εκφράζεται όταν η πρόθεση, το καθήκον και η τεχνική συμφωνούν. Διαφορετικά υπάρχει διάσπαση, διαίρεση, διαβολή. Αλλού πάει η ψυχή, αλλού η προσωπικότητα. Και η ψυχή εξακολουθεί να αναζητά τη σύζευξη, την αρμονία, την ομορφιά και τη δημιουργία.
Δεν είναι εύκολο να εστιαστείς στα κενά όταν φοβάσαι να μη ξέρεις, όταν δεν ελέγχεις. Αλλά αυτό ακριβώς πρέπει να κάνεις. Χρειάζεται πίστη, αφοσίωση και εξάσκηση. Η διαίσθηση λειτουργεί στην ηρεμία, στα λευκά κενά.
Έρχεται σε εκείνον που τολμά να σπάει τις συνήθειες, να ζει διαφορετικά, να υπάρχει στο εδώ και τώρα. Είναι η τέχνη του να ζεις σαν παιδί, με τη λογική του ενήλικα. Λίγοι το επιχειρούν και ακόμα λιγότεροι το καταφέρνουν.
Αυτός που έχει εξασκηθεί στην υπομονή και στην επιμονή με πειθαρχεία και αφοσίωση, διαπιστώνει κάποια στιγμή ότι δεν χρειάζεται να προσπαθεί τόσο πολύ, να προσέχει το κάθε γράμμα, την κάθε λέξη που γράφει στο βιβλίο της ζωής του. Το χέρι ακολουθεί το ρυθμό της καρδιάς καθώς αυτή γιορτάζει την Ενότητα. Οι τεχνικές, η πρόθεση και το πάθος γίνονται ένα και τα γράμματα γίνονται λέξεις, οι λέξεις γίνονται προτάσεις και οι προτάσεις αποκτούν νόημα.
Οι κινήσεις είναι η ίδια η ζωή που ακολουθεί το ρυθμό της έλλειψης και της παροχής με τα απαραίτητα ενδιάμεσα κενά. Δεν υπάρχει «λάθος» στη δημιουργία. Υπάρχει Λόγος που όμως ο περιορισμένος νους αδυνατεί να κατανοήσει.
Τα παιδιά το ξέρουν αυτό. Δες πώς παίζουν, έστω και αν δεν έχουν ακόμα μάθει καμία γλώσσα. Μετατρέπεται η πρόθεση σε ενέργεια, το συναίσθημα σε ενότητα και η δράση σε χαρά του παιχνιδιού.
Τα γράμματα, οι λέξεις, το χαρτί και το στυλό που τα γράφει γίνονται όλα ένα. Τότε δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι αυτό που γράφεις. Γιατί η σκέψη, ο λόγος και η πράξη ενώνονται σε μια μοναδικότητα, με ομορφιά και αρμονία.
Κανείς δεν μπορεί να βρίσκεται σε διαρκή κίνηση, σε διαρκή δράση. Η φύση ξυπνά γιατί προηγείται η νύχτα. Την καταιγίδα πάντα ακολουθεί η ηρεμία. Μη απασχολείς συνέχεια τη σκέψη και μην εστιάζεσαι διαρκώς στο «σωστό» και το «λάθος». Επέτρεψε στη σιωπή να υπάρχει χωρίς να την ορίζεις. Είναι η πηγή της δράσης. Είναι δράση.
Δεν χρειάζεται να φοβάσαι το κενό, απλά ανακάλυψε το!
Λυπάμαι που τα παιδιά δεν μαθαίνουν πια καλλιγραφία. Λυπάμαι που ένα ωραίο στυλό, ως δώρο, είναι πια ντεμοντέ. Λυπάμαι που το χειρόγραφο και τη φαντασία έχουν αντικαταστήσει τα πλήκτρα και η έτοιμη εικόνα.
Βιαζόμαστε, βασιζόμαστε στην εικόνα ψάχνοντας το τέλειο και το σωστό. Μας διορθώνουν και φοβόμαστε να εκφράσουμε την αλήθεια της ψυχής μας. Περιμένουν αποτελέσματα για αυτό και έχουμε σταματήσει να ακούμε τη θέληση της καρδιάς, να αφουγκραζόμαστε τους ήχους της. Κάνουμε το καθήκον μας αλλά παραμένει μέσα μας ένα αδιόρατο κενό, που δεν γεμίζει ότι και αν κατακτήσουμε, ότι και αν αποκτήσουμε ή καταφέρουμε.
Η γραφή έχει την ικανότητα να σε κάνει να ελαττώσεις ταχύτητα. Είναι αναγκαίο για να εξασκηθείς στην υπομονή. Αλλά γιατί η υπομονή να έχει τόση σημασία; Γιατί σε αναγκάζει να εστιάζεις την προσοχή σου. Είναι δύσκολο να το κάνεις σε ένα κόσμο που κινείται βάση των κατώτερων ενστίκτων της κοινωνίας του μάτριξ.
Ατελείωτες άσκοπες συζητήσεις για τον καιρό, την πολιτική, τα δάνεια και τις διακοπές. Άπειρες θεωρίες για το νόημα της ζωής που συνεχίζει να μας διαφεύγει όσες και αν εφευρίσκουμε. Συγκεκριμένος, προγραμματισμένος χρόνος για το κάθε τι, σε μια προσπάθεια παγίδευσης του (χρόνου) που ουσιαστικά δεν μας ανήκει.
Αλλά η ψυχή, επίμονα ζητάει να εκφραστεί. Η εσωτερική φλόγα του πάθους της ζωής καίει μέσα στις καρδιές, όσο και αν αυτές επιλέγουν να κωφεύουν. Γιατί η ψυχή δεν γνωρίζει «σωστό» και λάθος», δεν βαθμολογεί ανάλογα με το πόσο καλά ακολούθησες τους κανόνες αλλά με το πόσο πιστά εκφράστηκες με πάθος.
Το πάθος καταστρέφει, αλλά και δημιουργεί. Καμία δημιουργία δεν είναι δυνατή χωρίς καταστροφή. Καμία επιτυχία δεν κατακτιέται χωρίς αποτυχία. Γιατί η αποτυχία είναι απλά η άλλη όψη της επιτυχίας. Η ισορροπία βρίσκεται στα ενδιάμεσα κενά.
Τα γράμματα δημιουργούν λέξεις μόνο αν ενδιάμεσα τους υπάρχουν τα λευκά κενά. Οι προτάσεις δημιουργούν νοήματα μόνο αν αυτές χωρίζονται με τα κενά των παραγράφων. Όμως πριν από τις λέξεις υπάρχουν οι σκέψεις και πριν από τις σκέψεις υπάρχει η θεϊκή σπίθα που τις έβαλε εκεί. Γιατί οι επιθυμίες που γεννιούνται μέσα σου είναι ιερές. Τίποτα δεν δημιουργήθηκε ποτέ χωρίς την αντίστοιχη επιθυμία. Όλα έχουν κάποιο νόημα, όλα. Ακόμα και τα μικρότερα πράγματα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη.
Τα πάντα μπορείς να τα κάνεις διδαχή, φτάνει να επιτρέψεις την εστίαση της προσοχής σου. Ακόμα και το γράψιμο.
Η ζωή είναι τέχνη και μπορεί κανείς να τη διδαχθεί αν μάθει να προσέχει τα κενά. Έστω και αν τα φοβάσαι, έστω και αν σου φαίνονται μεγάλα και άσκοπα. Τίποτα δεν είναι άσκοπο. Τα κενά ανάμεσα στις νότες δημιουργούν τη μελωδία, όπως τα κενά ανάμεσα στα γράμματα δημιουργούν λέξεις. Τα κενά ανάμεσα στη σκέψη επιτρέπουν τη σιωπή και η σιωπή είναι απαραίτητη για να ακούσεις τους κτύπους της καρδιάς σου αλλά και τη φωνή της διαίσθησης σου.
Χρειάζεσαι θάρρος και δύναμη να εμπιστευτείς τα κενά. Το έμαθες αυτό στο παιδί σου που γράφει τις λέξεις χωρίς κενά, με παράδειγμα ζωής; Ή μένεις εστιασμένος στην εικόνα του (αν κάνει «σωστά» τα γράμματα, αν γράφει «σωστά τις λέξεις) όπως παραμένεις εστιασμένος στα τεχνικά της δικής σου ζωής, πιστεύοντας ότι αυτά είσαι εσύ;
Θα βρει το «λάθος» μόνο του, το παιδί σου, αν του επιτρέψεις να υπάρξει στα κενά των σκέψεων του. Γιατί στα κενά υπάρχει απουσία χρόνου, υπάρχει μόνο το εδώ και τώρα και η εστιασμένη προσοχή σε αυτό που Είναι. Αλλά, έχουμε ονομάσει τα κενά, «διάσπαση προσοχής», «ονειροπόληση», και πολλά άλλα ονόματα που τα κάνουν να μοιάζουν απειλητικά.
Παύουμε να ζούμε σε ισορροπία με τον Εαυτό μας όταν σταματάμε να ακούμε την πρόθεση της καρδιάς μας. Η πρόθεση εκφράζεται πάντα στο κενό, στη σιωπή, στην απουσία σκέψης. Τα γράμματα είναι απλά η δράση της εστίασης της πρόθεσης.
Το στυλό που γράφει αυτές τις γραμμές δεν έχει συνείδηση. Είναι απλά ένα όργανο. Καθοδηγείται από αυτόν που γράφει. Το ίδιο και στη ζωή: παίζουμε ρόλους, αλλά ξεχνάμε ότι η Πρόθεση μας οδηγεί. Και τότε αρχίζουμε να επαναλαμβανόμαστε, να προσέχουμε το σωστό και το λάθος, το καθήκον και τα πρέπει. Όταν απουσιάζει από αυτά η πρόθεση, επαναλαμβανόμαστε, παραιτούμαστε, ή γεμίζουμε την καρδιά μας με πίκρα.
Το πάθος εκφράζεται όταν η πρόθεση, το καθήκον και η τεχνική συμφωνούν. Διαφορετικά υπάρχει διάσπαση, διαίρεση, διαβολή. Αλλού πάει η ψυχή, αλλού η προσωπικότητα. Και η ψυχή εξακολουθεί να αναζητά τη σύζευξη, την αρμονία, την ομορφιά και τη δημιουργία.
Δεν είναι εύκολο να εστιαστείς στα κενά όταν φοβάσαι να μη ξέρεις, όταν δεν ελέγχεις. Αλλά αυτό ακριβώς πρέπει να κάνεις. Χρειάζεται πίστη, αφοσίωση και εξάσκηση. Η διαίσθηση λειτουργεί στην ηρεμία, στα λευκά κενά.
Έρχεται σε εκείνον που τολμά να σπάει τις συνήθειες, να ζει διαφορετικά, να υπάρχει στο εδώ και τώρα. Είναι η τέχνη του να ζεις σαν παιδί, με τη λογική του ενήλικα. Λίγοι το επιχειρούν και ακόμα λιγότεροι το καταφέρνουν.
Αυτός που έχει εξασκηθεί στην υπομονή και στην επιμονή με πειθαρχεία και αφοσίωση, διαπιστώνει κάποια στιγμή ότι δεν χρειάζεται να προσπαθεί τόσο πολύ, να προσέχει το κάθε γράμμα, την κάθε λέξη που γράφει στο βιβλίο της ζωής του. Το χέρι ακολουθεί το ρυθμό της καρδιάς καθώς αυτή γιορτάζει την Ενότητα. Οι τεχνικές, η πρόθεση και το πάθος γίνονται ένα και τα γράμματα γίνονται λέξεις, οι λέξεις γίνονται προτάσεις και οι προτάσεις αποκτούν νόημα.
Οι κινήσεις είναι η ίδια η ζωή που ακολουθεί το ρυθμό της έλλειψης και της παροχής με τα απαραίτητα ενδιάμεσα κενά. Δεν υπάρχει «λάθος» στη δημιουργία. Υπάρχει Λόγος που όμως ο περιορισμένος νους αδυνατεί να κατανοήσει.
Τα παιδιά το ξέρουν αυτό. Δες πώς παίζουν, έστω και αν δεν έχουν ακόμα μάθει καμία γλώσσα. Μετατρέπεται η πρόθεση σε ενέργεια, το συναίσθημα σε ενότητα και η δράση σε χαρά του παιχνιδιού.
Τα γράμματα, οι λέξεις, το χαρτί και το στυλό που τα γράφει γίνονται όλα ένα. Τότε δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι αυτό που γράφεις. Γιατί η σκέψη, ο λόγος και η πράξη ενώνονται σε μια μοναδικότητα, με ομορφιά και αρμονία.
Κανείς δεν μπορεί να βρίσκεται σε διαρκή κίνηση, σε διαρκή δράση. Η φύση ξυπνά γιατί προηγείται η νύχτα. Την καταιγίδα πάντα ακολουθεί η ηρεμία. Μη απασχολείς συνέχεια τη σκέψη και μην εστιάζεσαι διαρκώς στο «σωστό» και το «λάθος». Επέτρεψε στη σιωπή να υπάρχει χωρίς να την ορίζεις. Είναι η πηγή της δράσης. Είναι δράση.
Δεν χρειάζεται να φοβάσαι το κενό, απλά ανακάλυψε το!
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.