Είναι αλήθεια πως ελάχιστοι μουσικοί έχουν τόσο έντονη και πολύπλευρη κοινωνική δράση όσο η Μπαέζ που δεν κουράστηκε να αγωνίζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για την ειρήνη και τις δημοκρατικές ελευθερίες στη Λατινική Αμερική, στη Μέση Ανατολή, στην Ασία και στα Βαλκάνια.
Γεννήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 1941 στη Νέα Υόρκη και πέρασε τα παιδικά της χρόνια μετακινούμενη μαζί με την οικογένειά της σε διάφορα μέρη, λόγω της δουλειάς του πατέρα της που ήταν καθηγητής. Το 1956 αγόρασε την πρώτη της κιθάρα και ήρθε σε επαφή με τις απόψεις του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
Όταν λίγο αργότερα η οικογένεια μετακόμισε στο Μπέλμοντ της Μασαχουσέτης, η Τζόαν άρχισε να τραγουδάει σε διάφορα καφέ, για ένα δολάριο τη βραδιά. Σύντομα άρχισε να γίνεται γνωστή για τη σπουδαία φωνή της και επειδή προτιμούσε να τραγουδάει δικά της τραγούδια, πέραν των παραδοσιακών τραγουδιών διαμαρτυρίας. Το 1960 εμφανίστηκε στο περίφημο φολκ φεστιβάλ του Νιούπορτ για πρώτη φορά και λίγο αργότερα μετακόμισε στη Νέα Υόρκη. Είχε δημιουργηθεί μια νέα φολκ σκηνή στη Νέα Υόρκη, όταν μετακόμισε εκεί ο σπουδαίος Γούντι Γκάθρι και τον ακολούθησε όλη η νέα γενιά των μουσικών του είδους για τους οποίους ήταν «γκουρού».
Σύντομα όλοι μιλούσαν με ενθουσιασμό για τη νέα αυτή τραγουδίστρια της φολκ που κέρδιζε τους πάντες. Το 1962 έγινε εξώφυλλο στο «Time», γνωρίστηκε με τον Μπομπ Ντίλαν με τον οποίο συνεργάστηκε, ενώ ταυτόχρονα γίνεται ενεργό μέλος ενός ολόφρεσκου τότε κινήματος που ονομάστηκε «protest movement» («κίνημα διαμαρτυρίας») και είχε στόχο να συμπαρασταθεί στους φτωχούς, στους αδύνατους, στους έγχρωμους, στους αδικημένους.
Οι φοιτητικές εξεγέρσεις, ο πόλεμος του Βιετνάμ και ο ανανεωτικός αέρας που φέρνει το ροκ της εποχής μετατρέπουν την Τζόαν Μπαέζ σε αιχμή του δόρατος αυτού του κινήματος διαμαρτυρίας. Ως τα μέσα της δεκαετίας του '70 η ζωή της θα κυλήσει ανάμεσα σε δίσκους, συναυλίες, συλλήψεις και αντιπαραθέσεις με την κυβέρνηση, βραβεύσεις για τη μουσική και τη δράση της. Σταδιακά θα γίνει διεθνές σύμβολο του αγώνα για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Το 1971 θα δώσει συναυλία εναντίον της χούντας στο Greek Theatre του Μπέρκλεϊ με τη συμμετοχή της Μελίνας Μερκούρη, του Ζυλ Ντασσέν και άλλων Ελλήνων και θα αρχίσει τα ταξίδια στη Σοβιετική Ενωση, στο Ισραήλ, στην Αργεντινή, στη Χιλή, στο Λίβανο, στην Τυνησία, στην Ιρλανδία, στην Τσεχοσλοβακία, στην Καμπότζη, στην Παλαιστίνη. Η φωνή της, τα τραγούδια της και η παρέμβασή της πήγαν παντού όπου υπήρξε πρόβλημα, χωρίς ποτέ να πάψει να προσπαθεί για τα προβλήματα των συμπατριωτών της.
Δημιούργησε ή ηγήθηκε δεκάδων ιδρυμάτων για τα δικαιώματα των μεταναστών, των μαύρων, των ομοφυλόφιλων, μπήκε στη φυλακή (όπως και ο άνδρας της Ντέιβιντ Χάρις), είχε προβλήματα με τη CIA και τη δικαιοσύνη και εξαργύρωσε τη φήμη της και την επιτυχία της, όσο κανείς άλλος, υπέρ του συνανθρώπου της.
Η μεγάλη κυρία της φολκ εξακολουθεί να παίζει κιθάρα και να τραγουδάει προστατευμένη από το παρελθόν.
Το ένδοξο παρελθόν της. Υπήρξε ιέρεια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σταρ του Γούντστοκ, πολέμιος του Βιετνάμ, των ρατσιστικών διακρίσεων, της αστυνομικής αυθαιρεσίας. Υπήρξε σύντροφος του Ντίλαν. Υπήρξε πολλά που κρατάνε ακόμη. Είχε μια κρυστάλλινη φωνή και κάνει τα πάντα προκειμένου να την διατηρεί σε καλή κατάσταση. Βεβαίως, οι καιροί έχουν αλλάξει. Οι σταρ σήμερα αλλιώς προσεγγίζουν το κοινό. Η Τζόαν Μπαέζ παραμένει ρομαντική. Όσο και αν τα media προωθούν μόνο την εικόνα σε βάρος της ουσίας των πραγμάτων...
Η Μπαέζ εν τούτοις ποτέ δεν ξέχασε ότι είναι και γυναίκα, έτσι όταν γνώρισε τον νεαρό Ντένις που είχε έναν πύργο στη Νορμανδία δεν δίστασε, παρά τη διαφορά ηλικίας, να μείνει μαζί του για περισσότερα από δέκα χρόνια. Όταν μιλούσε για εκείνη την περίοδο της ζωής της χαρακτήριζε τον εαυτό της «βασίλισσα των τσιγγάνων στη χώρα του παραμυθιού». Το '91 ο Ντένις παντρεύτηκε άλλη και όλα πήραν τον πειθαρχημένο δρόμο τους.
Στα τέλη της δεκαετίας του '80 πέρασε την κρίση του μεσήλικου και την κρίση της καριέρας. Έκοψε τα μαλλιά της, απέκτησε μάνατζερ, άρχισε να τραγουδάει καινούργια τραγούδια, βρήκε νέους συνεργάτες και έτσι μπήκε ξανά η καριέρα της στο σωστό αυλάκι.
Σήμερα, εξακολουθεί να έχει μεγάλη δραστηριότητα, εξακολουθεί να έχει την ίδια σοπράνο φωνή και την ίδια «αυτοκρατορική» συμπεριφορά στη σκηνή. Η φήμη της είναι μεγάλη
Το σημαντικότερο:
Η Τζόαν Μπαέζ δεν φαίνεται διατεθειμένη ν' αλλάξει σκοπό και στάση ζωής , αφού πιστεύει πως «Υπάρχει ακόμη θέση για οράματα...»
Γράφτηκε από την Ζέττα Ζάχου
http://www.skaipatras.gr
ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.