Πως να δίνεις πειστικές συμβουλές χωρίς να γίνεσαι αγενής (1o μέρος – αιτίες και σκεπτικό)

Η συμβουλή (που ονομάζεται επίσης προτροπή) είναι μια μορφή σχετικών προσωπικών ή θεσμικών απόψεων, συστημάτων πεποίθησης, αξιών, συστάσεων ή καθοδήγησεων σχετικά με ορισμένες καταστάσεις που μεταδίδονται σε κάποιο πλαίσιο σε άλλο άτομο, ομάδα ή κόμμα που προσφέρεται συχνά ως οδηγός δράσης ή συμπεριφοράς.

Με απλά λόγια, ένα μήνυμα συμβουλών είναι μια σύσταση σε κάποιον σχετικά με το τι μπορεί να σκεφτεί , να πει, ή να κάνει κάτι άλλο για να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα, να πάρει μια απόφαση ή να διαχειριστεί μια κατάσταση.

Στο πρώτο μέρος θα δούμε

1) Γιατί οι περισσότερες συμβουλές δεν “πιάνουν τόπο”, γιατί οι διαφωνίες δεν έχουν νόημα και σχεδόν ποτέ κανέναν νικητή, καθώς και
2) τα κρυφά κίνητρα πίσω από γιατί κάποιος επιθυμεί να συμβουλέψει άλλους.

---

1) Γιατί οι μερικές φορές οι καλοπροαίρετες συμβουλές μας δε “λειτουργούν” σε διάφορα άτομα;

Θυμάμαι μία φορά περίμενα στη στάση του λεωφορείου και δίπλα μου καθόταν ένας τύπος  ο οποίος παραπονιόταν για τον καιρό “ω θεε μου πάλι βρέχει, μισώ το χειμώνα!”
και μετά μεταπήδησε στο θέμα του διαζυγίου του και στα οικονομικά του προβλήματα.

Οι περισσότεροι από εμάς δε θα μπορούσαν να αντισταθούν στον πειρασμό να πεταχτούν και να προσπαθήσουν να διορθώσουν τον τύπο, λεγοντάς του ότι είναι απλά αρνητικός και ότι πρέπει να διαβάσει “Τη δύναμη του Τώρα” του Έκχαρτ Τόλε ή κατι τέτοιο.

Όμως αυτό που έκανα ήταν ακριβώς το αντίθετο.

Αντί να του κάνω μία διάλεξη προσωπικής ανάπτυξης, απλά κάθισα και τον άκουσα.

Δεν του ανακοίνωσα κανένα σημάδι διαφωνίας για τη γνώμη του γιατί άμα το έκανα, θα γινόταν σίγουρα τσακωμός.

Πράγματι, η φυσική μας αντίδραση σε μία κατάσταση διαφωνίας είναι να είμαστε αμυντικοί, οπότε άμα προσπαθούσα να διορθώσω αυτόν τον αρνητικό τύπο, θα άρχιζε να μου φωνάζει
και μετά θα άρχισα να φωνάζω κι εγώ και αν δύο άνθρωποι φωνάζουν απλά μεταξύ τους, τότε δεν υπάρχει επικοινωνία απλά θόρυβος και δονήσεις.

Ο μοναδικός τρόπος να ξεπεράσεις μία διαφωνία και να βγεις κερδισμένος είναι με το να την αποφύγεις εξ’αρχής.

1. 1. 1. 1. 1. 1. Σύμφωνα με τον Robert Greene, συγγραφέα του “Δύναμη: Οι 48 Νόμοι Της” :
                  Όταν βρίσκεσαι έξω στην κοινωνία θα πρέπει να αφήσεις πίσω όλες τις προσωπικές σου ιδέες και αξίες και να βάλεις τη μάσκα που είναι κατάλληλη για την ομάδα στην οποία βρίσκεσαι εκείνη τη στιγμή.
                  Μοιράσου την ιδιαιτερότητά σου μόνο με τους ανεκτικούς σου φίλους και εκείνους που σίγουρα θα εκτιμήσουν τη μοναδικότητά σου.
               2. Συμπληρωματικά, ο Dale Carnegie, συγγραφέας του “Πώς να κερδίζεις φίλους και να επηρεάζεις τους ανθρώπους”, αναφέρει πως:
                  Ο βασικός λόγος για τον οποίο οι διαφωνίες δεν “λειτουργούν” πότε, είναι επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι υοθετούν τις προσωπικές τους ιδέες και αξίες, χωρίς να σκέφτονται καν για αυτές.
                  Δηλαδή υπάρχει ένα συναισθηματικό δέσιμο για αυτές τις ιδέες και τις αξίες. Αυτό σημαίνει ότι
                   δεν έχουν πραγματικά διάθεση για δουλέψουν ξανά τη συνήθεια του σκεπτικού τους, και αν πρόκειται να τους προκαλέσεις απευθείας με τα επιχειρήματά σου ή έμμεσα με τη συμπεριφορά σου, θα γίνουν εχθρικοί απέναντί σου.

            ---

         2) Γιατί θέλεις όμως τόσο πολύ να βοηθήσεις τους άλλους;
         Yπάρχουν τρεις πιθανές αιτίες για αυτή την “υπερ-καλοσύνη”:

1. Η πρώτη αιτία είναι ο εγωισμός. Από όπου και αν το δεις, η καλοσύνη σου είναι το μέσο για την επίτευξη της ικανοποίησης του εγωισμού σου.Ένα εργαλείο που χρησιμοποιείς τακτικά για να πάρεις τη δόση σου, δηλαδή τη δόση της έγκρισής σου από τους ανθρώπους.  
    
   Πιθανώς το έχεις “τερματίσει” σε τέτοιο σημείο όπου η αίσθηση της αυτοεκτίμησής σου πλέον βασίζεται στο πόσες καλές πράξεις έκανες σε καθημερινή βάση, και έτσι αν προσπαθήσεις να ζήσεις μία φυσιολογική μέρα (δηλαδή με το να μην είσαι καλοσυνάτος με όλους) ξαφνικά η αυτοεκτίμησή σου πέφτει.  
    
   Κάνεις όλο και περισσότερες εύνοιες, κουνάς το κεφάλι σου σε όλους, ώστε να αισθάνεσαι καλά με τον εαυτό σου.


2. Η δεύτερη αιτία είναι ανοιχτές πληγές και παιδικά τραύματα. 
   Έχε στο νου σου ότι η  νευροπλαστικότητα αποτελεί σημαντικό κομμάτι της ανθρώπινης εξέλιξης.
   Έχουμε εξελιχθεί έτσι ώστε να προσαρμοζόμαστε.  
    
   Το δίκτυο νευρώνων μέσα μας μπορεί να αλλάξει ανάλογα το περιβάλλον μας, το τι μαθαίνουμε, το τι τρώμε, τις κοινωνικές μας συναναστροφές και πολλά ακόμα. Αυτό σημαίνει πως ανάλογα με το πόσο χρησιμοποιούμε τις εγκεφαλικές μας συνδέσεις, μπορούμε να τις κάνουμε ισχυρότερες ή πιο αδύναμες.  
    
   Οι νευρώνες μπορούν να δημιουργήσουν σχέσεις, να διακόψουν σχέσεις μεταξύ τους, να πεθάνουν ή και να καλλιεργηθούν, όλα όμως εξαρτώνται από το τι βιώνει ο εγκέφαλός μας και το πώς χρησιμοποιείται. Γενικά δεν είναι εύκολο να δεις δικά σου βασικά ζητήματα.  
    
   Οι παλαιότερες σου πεποιθήσεις, συμπεριφορές και προσαρμογές σας δεν ενισχύθηκαν απλώς με δεκαετίες συνήθειας, αλλά χτίστηκαν βαθιά στην αρχιτεκτονική του εγκεφάλου σου, η οποία είναι απασχολημένη με το να οικοδομεί νέες νευρωνικές συνδέσεις με ένα εκπληκτικό ρυθμό στην πρώιμη ζωή.Έτσι προσπαθώντας να δεις τον εαυτό σου, με αντικειμενικότητα, είναι σαν να προσπαθείς να αγγίξεις τον δεξί σου αγκώνα, με το δεξί σου χέρι, αλλά εάν αποσυνδέσεις τον εαυτό σου, για λίγο, θα παρατηρήσεις ότι τα πράγματα που κάνεις και σκέφτεσαι δεν βγαίνουν από το πουθενά.  
   Μπορείς να εργαστείς προς τα πίσω.
   Μήπως προσπαθείς συνεχώς να φροντίζεις και να βοηθάς τους άλλους, γιατί ποτέ δεν κατάφερες να βοηθήσεις τη μητέρα σου από την κατάθλιψη ή τον εθισμό της;


3. Η τρίτη αιτία είναι ο φόβος. Η εμμονή σου στο να ικανοποιείς τους ανθρώπους είναισυνυφασμένη με προκαταλήψεις που έχεις για το πώς θα έπρεπε να είναι ο κόσμος.
   Υποθέτεις ότι η ζωή θα είναι συχνά με το μέρος σου αν ενεργείς όμορφα.

Νομίζεις ότι η καλοσύνη θα σε κάνει αποφύγεις κάθε επερχόμενη πιθανή κακή συνθήκή.

Ικανοποιείς τους ανθρώπους γιατί φοβάσαι κρυφά μήπως να επικριθείς.
Ζεις με πρότυπα άλλων, έτσι ώστε να σε δουν ως σύμμαχο και συμπεριφέρομενος όμορφα απέναντί τους, μέρα με τη μέρα, πραγματικά περιμένεις από τους άλλους να σου κάνουν το ίδιο.
Μια καρκινική υπόθεση, όπως όταν συμβαίνουν κακά πράγματα και πέφτεις σε κατάθλιψη.
Πιάνεσαι επομένως εντελώς εξ απροόπτου με τις απρόβλεπτες παγίδες.
Η μακεϊβαλική όμως, αλήθεια, είναι ότι ο κόσμος δεν λειτουργεί έτσι όπως νομίζεις.

Μπορεί να είσαι ο πιο καλοσυνάτος άνθρωπος στον πλανήτη, αλλά παρ’όλα αυτά και μισητός και αποδοκιμαζόμενος από άλλους.

Μπορεί να κάνεις χιλιάδες καλές πράξεις την ημέρα, αλλά να σου συμβαίνουν κακά πράγματα.
Υπάρχουν περιπτώσεις όπου πρέπει να είσαι κακός, να δείξεις θυμό για να προστατεύσεις τα όρια σου και τις αξίες σου.

Αν η ικανοποίηση των άλλων είναι μια προτεραιότητα για ‘σένα, τότε θα ζεις σκλαβωμένος με τις άπειρες επιθυμίες και τις ανάγκες τους.

Είναι ξεκάθαρο ότι οι άνθρωποι που θέλουν συνεχώς να ικανοποιούν τους άλλους, βλέπουν τη ζωή πίσω από ένα ουτοπικό φακό.
Οι προκαταλήψεις των καλοσυνάτων ανθρώπων για το πώς πρέπει να είναι η ζωή είναι άσχετη από το πως είναι η ζωή στην πραγματικότητα.
Για να σπάσεις αυτό το παράλογο μοτίβο, σιγά-σιγά εγκλιματίσου με την πεποίθηση ότι η ζωή είναι άδικη.
Η φύση έχει τους δικούς της κανόνες και βασίζεται μονάχα στην τυχαιότητα, το χάος και μερικές φορές και τη σκληρότητα.
Η φύση λειτουργεί με αυτούς τους κανόνες αυτούς για αιώνες.
Δεν μπορείς απλά να εμφανιστείς και πεις:
“Ξέρεις κάτι φύση; Θα είμαι καλός με όλους και θα τους βοηθάω όλους και εσύ θα κάνεις τη ζωή μου καταπληκτική.”
Ναι, καλή τύχη με τις προκαταλήψεις σου, φίλε.*
Πρέπει να τοποθετήσεις τον εαυτό σου στη μέση του φάσματος.
Χρησιμοποίησε την καλοσύνη ή την κακοσύνη ανάλογα με την περίπτωση που την απαιτεί.
Έτσι κι αλλιώς, η καλοσύνη είναι απλά μία λέξη.
Δεν θέλεις να αναγνωρίσεις τον εαυτό σου με μία λέξη, ο χαρακτήρας σου είναι πολύ πιο πλούσιος από αυτό.

*Η πρόθεση μου προφανώς δεν είναι να σε προσβάλλω, αγαπητέ αναγνώστη, αλλά να σε προσγιώσω στην πραγματικότητα.

Για συνέχεια στο 2ο μέρος, πάτησε εδώ.

uglytruth

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ