Ισαάκ Νεύτων και η Αποκάλυψη του Ιωάννου

Επαμεινώνδα Ε. Πανά
 σ. Καθηγητή Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών

Οι περισσότεροι γνωρίζουν τον Ισαάκ Νεύτωνα ως τον πατέρα της φυσικής, αφού στο έργο του (Philosophiae Naturalis Principia Mathematica = Μαθηματικές Αρχές της Φυσικής Φιλοσοφίας), που εκδόθηκε το 1687, αυτός διατύπωσε τους νόμους της κίνησης και περιέγραψε τον περίφημο νόμο της βαρύτητας.

Για να αντιληφθούμε τη διάσταση της ευφυΐας του Νεύτωνος αρκεί να προστρέξουμε στην «Χαμένη διάλεξη του Feynman». Ο Feynman, το 1964, έδωσε μια διάλεξη στους πρωτοετείς φοιτητές του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καλιφόρνιας με θέμα την κίνηση των πλανητών γύρω από τον Ήλιο. Στόχος της διάλεξής του ήταν να εξηγήσει στους φοιτητές του, γιατί οι πλανήτες ακολουθούν ελλειπτικές τροχιές.

Ο Feynman επέλεξε να χρησιμοποιήσει τη μεθοδολογία του Νεύτωνος, ο οποίος είχε στηριχθεί στη γεωμετρία των κωνικών τομών.

Κατά τη διάρκεια της διάλεξής του ο Feynman επισήμανε ότι:

«Προτιμώ να σας παρουσιάσω μια απόδειξη για την ελλειπτικότητα των τροχιών με ένα τρόπο παράξενο, μοναδικό και διαφορετικό απ’ ό,τι έχετε συνηθίσει. Πρόκειται να κάνω αυτό που αποκαλώ στοιχειώδη απόδειξη.  Όμως “στοιχειώδης” δεν σημαίνει και ευκολονόητη. “Στοιχειώδης” σημαίνει ότι προαπαιτούνται ελάχιστες γνώσεις για να την κατανοήσετε, όμως χρειάζεται άπειρη ποσότητα ευφυΐας.»

Και συνεχίζει ο Feynman:

«η απόδειξη που μόλις είδατε αποτελεί ακριβές αντίγραφο εκείνης του Νεύτωνα στα Principia Mathematica και η εφευρετικότητα και απόλαυση που ίσως δοκιμάσατε, αλλά ίσως και όχι, από αυτήν είναι η ίδια που υπήρχε ανέκαθεν. Τώρα, η υπόλοιπη απόδειξη  δεν προέρχεται από το Νεύτωνα, γιατί εγώ δεν μπορούσα να την παρακολουθήσω πολύ άνετα, επειδή εμπλέκει στο επιχείρημά του τόσο πολλές ιδιότητες των κωνικών τομών. Έτσι σκάρωσα κάποια άλλη.» (Goodstein, 1997, σ. 179)

Η ευφυΐα και η καινοτομία του Νεύτωνος «δυσκόλεψαν» τoν Feynman που όμως βραβεύτηκε με το βραβείο Νόμπελ στη φυσική το 1965.

Άξιο αναφοράς είναι ότι από τις 10.000.000 λέξεις συνολικά του επιστημονικού έργου του Νεύτωνος, μόνο οι 5.000.000 λέξεις συνδέονται με τις έρευνές του στο χώρο των θετικώνεπιστημών. Και οι υπόλοιπες; Τα 4.000.000 περίπου λέξεις σχετίζονται με τις θεολογικές του έρευνες και περίπου 1.000.000 λέξεις με την αλχημεία.

Οι λέξεις μπορούν να δείχνουν μια διάσταση των ενδιαφερόντων του Νεύτωνος. Ένας άλλος δείκτης της προσωπικότητάς του είναι και ο χρόνος που ο Νεύτων ανάλωσε στις θεολογικές του έρευνες. Ο Νεύτων αφιέρωσε τον περισσότερο χρόνο του στην «Αποκάλυψη του Ιωάννη». Ο Νεύτων πάσχιζε στην αναζήτηση και την έρευνα των μυστικών κωδίκων που διαφυλάσσονταν στη Βίβλο και στην Αποκάλυψη.

Γι’ αυτό το λόγο θεωρούμε ότι αξίζει να αναφερθούμε σε ορισμένα στοιχεία από την έρευνα του Νεύτωνος στο χώρο της «Αποκάλυψις του Ιωάννου».

Σημειώνουμε το γεγονός ότι, ο Νεύτων δεν δημοσιοποίησε τις θεολογικές έρευνές του καθώς και τις αλχημικές. Όσον αφορά στην περίοδο των θεολογικών ερευνών του Νεύτωνος, πρέπει να αναφερθεί ότι, τότε στην Αγγλία, οποιεσδήποτε παρεκκλίσεις ή νέες ιδέες και ερμηνείες για τις θρησκευτικές πεποιθήσεις, αντιμετωπίζονταν με αυστηρές τιμωρίες, ενίοτε και με εκτελέσεις. Αυτός είναι και ο λόγος που ο Νεύτων δεν αποκάλυπτε δημοσίως τα αποτελέσματα των ερευνών του.

Το 1727 ο Νεύτων απεβίωσε και 145 χρόνια μετά ο κόμης του Portsmouth παρέδωσε ολόκληρη τη βιβλιοθήκη με τα χειρόγραφά του στο Πανεπιστήμιο του Cambridge για την καθαρογράφηση του έργου του. Η οικογένεια Portsmouth δώρισε επίσης στο Πανεπιστήμιο τα επιστημονικά χειρόγραφα μετά την καθαρογράφησή τους, το 1888, και τα υπόλοιπα τα κράτησε. Το 1936 τα έργα αυτά δημοπρατήθηκαν από τον Οίκο Sotheby’s.

Δύο ήταν οι αγοραστές των χειρόγραφων σημειώσεων του Νεύτωνος: ο A. S. Yahudaκαι ο John Meynard Keynes. Τότε, ο Keynes είχε δηλώσει ότι:

«Ο Νεύτων δεν ήταν ο πρώτος μεγάλος του αιώνα της Λογικής. Ήταν ο τελευταίος των μάγων, ένα μεγάλο μυαλό ο οποίος κοίταξε τον ορατό και πνευματικό κόσμο με το ίδιο βλέμμα που τον κοίταξαν οι θεμελιωτές του πολιτισμού μας 10.000 χρόνια πριν!»

Και συνεχίζει ο Keynes: «Γιατί τον αποκαλώ μάγο; Διότι αντιμετώπισε ολόκληρο το σύμπαν και ό,τι αυτό περιλαμβάνει υπό τη μορφή ενός γρίφου, ενός μυστικού, το οποίο μπορεί να φανερωθεί με την απλή εφαρμογή καθαρής σκέψης επάνω σε αδιάσειστα στοιχεία και δεδομένα τα οποία ο Θεός μας έχει ρίξει εδώ και εκεί για να ενεργοποιήσει ένα κυνήγι φιλοσοφικού θησαυρού στις Εσωτερικές Αδελφότητες.»

Ο Keynes σε ένα κεφάλαιο στο βιβλίο του “Essays and Sketches in Biography” (1956) που αφορά στο Νεύτωνα, αναφέρει ότι αυτός είχε ενδιαφερθεί και είχε μελετήσει τη Βίβλο.

Μετά το θάνατό του Keynes τα κείμενα του Νεύτωνος κληροδοτήθηκαν στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, ενώ ο A. S. Yahuda τα κληροδότησε στην Εθνική και Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη της Ιερουσαλήμ.

Ο Νεύτων θεωρούσε ότι η έρευνα των πρωτότυπων κειμένων της Βίβλου οδηγούν στην αληθινή θρησκεία. Για τον Νεύτωνα ο κόσμος της επιστήμης δεν είναι όλη η ζωή. Ο ίδιος έδωσε το παράδειγμα, δαπανώντας το μεγαλύτερο χρόνο της ζωής του μελετώντας κυρίως θεολογία και αλχημεία και όχι καθαρή επιστήμη.

Από την ανάλυση της σύνθεσης της βιβλιοθήκης του Νεύτωνος, μπορούμε να εντοπίσουμε τα ενδιαφέροντά του. Σύμφωνα με τον John Harrison (The Library of Isaac Newton, Cambridge University Press, 1978 σελ. 28-57) – η σύνθεση των βιβλίων του Νεύτωνος παρουσιάζεται στον ακόλουθο Πίνακα 1:

Τα στοιχεία του Πίνακα 1 δείχνουν και το εύρος των ενδιαφερόντων του Νεύτωνος. Όμως ο Harrison επισημαίνει ότι η ποσοστιαία σύνθεση της βιβλιοθήκης του Νεύτωνος δεν μπορεί να απεικονίσει την απευθείας συσχέτιση με το εύρος των ενδιαφερόντων του σε ένα συγκεκριμένο ζήτημα. Παρά ταύτα, η ποσοστιαία σύνθεση της βιβλιοθήκης του, το μεγαλύτερο ποσοστό της οποίας επικεντρώνεται στη θεολογία και στις μελέτες της Βίβλου, δείχνουν σε κάποιο βαθμό αυτό το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του Νεύτωνος για τα θεολογικά ζητήματα.

Από τα στοιχεία του Πίνακα 1 φαίνεται ότι τα υψηλότερα ποσοστά καλύπτουν τα θεολογικά (27,2%) βιβλία και ακολουθούν τα βιβλία που σχετίζονται με την αλχημεία (9,6%). Δηλαδή, περίπου τέσσερα στα δέκα βιβλία του Νεύτωνα είχαν θεολογικό και αλχημικό περιεχόμενο.

Άραγε, είναι συμπτωματικό το γεγονός αυτό;

Ο R. S. Westfall θεωρεί ότι ένας από τους κύριους στόχους των αλχημικών ερευνών του Νεύτωνος αποτελούσε η «εξίσωση» του αλχημικού συμβολισμού με την προσπάθεια της αποκωδικοποίησης των προφητειών. Δηλαδή, όπως ο ίδιος μεταβίβαζε το νόημα των συμβολισμών των αλχημικών κειμένων σε κάποιες χημικές διαδικασίες, έτσι επίσης ο Νεύτων θεωρούσε ότι θα μπορούσε να μετατρέψει σε ολοφάνερο λόγο τις αρχές του Θεού που ήταν κρυμμένες πίσω από τις λέξεις των Προφητών της Βίβλου.

Ο Νεύτων αμφισβητούσε ορισμένα τμήματα της Βίβλου και γι’ αυτό προσπαθούσε να συγκρίνει τις διάφορες πηγές μεταξύ τους. Ο ίδιος έδινε μεγαλύτερη αξιοπιστία στα κείμενα των προφητειών, γιατί πίστευε ότι οι προφητείες ήταν γραμμένες σε αλληγορική γλώσσα που δύσκολα θα μπορούσαν κάποιοι να επέμβουν για να τροποποιήσουν τα κείμενα των προφητειών.

Έτσι, αφενός ο Νεύτων πίστευε ότι η αλληγορική γλώσσα των προφητειών είναι η πραγματική γλώσσα ή η «προφητική διάλεκτος» και αφετέρου επικεντρώθηκε στη σωστή ερμηνεία των προφητικών εικόνων.

Η «Αποκάλυψις του Ιωάννου» μπορεί να ερμηνευθεί αλληγορικά και όχι λογοτεχνικά. Το κείμενο της «Αποκάλυψης» έχει εκφραστεί σε μια συμβολική γλώσσα που μοιάζει με ένα πέπλο για την κάλυψη του μηνύματος. Ασφαλώς, η μεγάλη δυσκολία ενός αλληγορικού κειμένου εντοπίζεται στην ερμηνεία των αλληγορικών συμβολισμών.

Σημειώνουμε ότι ο Νεύτων μελετούσε τα θεολογικά βιβλία στα Ελληνικά και τα Λατινικά, δηλαδή από τα πρωτότυπα κείμενα. Γι’ αυτό και μέχρι σήμερα δύσκολα θα βρούμε επιστήμονες που να έχουν διερευνήσει τόσο διεξοδικά τα κείμενα της Βίβλου και της Αποκάλυψης.

Για τον Νεύτωνα η Βίβλος δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η κωδικοποιημένη επικοινωνία ανάμεσα στο Θεό και τον άνθρωπο.

Ο Νεύτων χρησιμοποίησε τη μαθηματική του ικανότητα για τον εντοπισμό διαφόρων ημερομηνιών. Άλλωστε, ένας από τους σκοπούς του ήταν η πρόβλεψη ή η εκτίμηση της ημερομηνίας της συντέλειας του κόσμου.

Ο Νεύτων είχε περισσότερη εμπιστοσύνη στα κείμενα των προφητών και θεωρούσε ότι οι προφητείες έδειχναν την ανέλιξη των μελλούμενων γεγονότων. Και πίστευε ότι η «Αποκάλυψις του Ιωάννου» απεικονίζει μια συνεχή ιστορική πορεία που καλύπτει την περίοδο από την εποχή του Ιησού Χριστού μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία.

Όμως, σύμφωνα με το Νεύτωνα υπήρχε μια προϋπόθεση: για να αντιληφθεί κάποιος την «Αποκάλυψη του Ιωάννου» θα πρέπει πρώτα να έχει μελετήσει το βιβλίο του Δανιήλ.

Ας ακολουθήσουμε τη λογική του προσδιορισμού της ημερομηνίας της Αποκάλυψης. Ο Νεύτων εδώ δεν χρησιμοποιεί τον απειροστικό λογισμό, αλλά απλή αριθμητική την οποία όμως έχει στηρίξει στα κείμενα του Δανιήλ. Ο ίδιος ο Νεύτων μετά την εντρύφηση του στα κείμενα των προφητών που εμπιστευόταν θεωρούσε για τις προφητικές περιόδους: 1260, 1290, 1335 και 2300 – βλέπε Πίνακα 2 – οι οποίες στα κείμενα του Δανιήλ εκφράζονται ως ημέρες, ότι στην πραγματικότητα αντιστοιχούν σε έτη.

Η πρόταση στον Δανιήλ «…ότι εις καιρόν καιρών και ήμισυ καιρού» εμφανίζεται και στην Αποκάλυψη 12:14 «… όπως τρέφεται εκεί καιρόν και καιρούς και ήμισυ καιρού…».

Πώς ερμήνευσε αυτές τις προτάσεις ο Νεύτων;

Θεωρούσε ότι ο Δανιήλ αναφερόταν στις 360 ημέρες του έτους. Οπότε:

Ο καιρός = 1 έτος = 360 ημέρες

Καιροί = 2 έτη = 720 ημέρες

Ήμισυ καιρός = 180 ημέρες

Σύνολο: 1260 ημέρες

Όμως, ο Νεύτων θεωρούσε ότι οι ημέρες αυτές αντιστοιχούσαν σε έτη, οπότε κατέληξε στην προσέγγισή του που απεικονίζεται στον Πίνακα 2:

Ο Νεύτων επιλέγει την ημερομηνία 1290 έτη ως τα απαιτούμενα χρόνια επιστροφής των Εβραίων ωστόσο, δεν υπάρχει το έτος έναρξης των 2300 χρόνων.

Ο Νεύτων επέλεξε ως έτος έναρξης το έτος 609 μ.Χ., όταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έδωσε εξουσία στην Εκκλησία.

Έτσι, έχουμε σύμφωνα με το Νεύτωνα:

609 + 1290 = 1899

Έχοντας την ίδια αρχική τιμή, 609, ο Νεύτων προχωρά και στον προσδιορισμό άλλης μιας ημερομηνίας:

609 + 1335 = 1944

Ας σχολιάσουμε αυτές τις δύο προβλέψεις του Νεύτωνος.

Ποιο σημαντικό γεγονός έγινε το 1899; Εμφανίζεται η ανάπτυξη του σιωνιστικού κινήματος και πραγματοποιείται η πρώτη Σιωνιστική Σύνοδος.

Συμπέρασμα: επαληθεύεται ο Νεύτων.

Η δεύτερη εκτίμηση του Νεύτωνος (1944) συμπίπτει με το τέλος του ΒουΠαγκοσμίου Πολέμου, ενώ το 1948 ιδρύεται το κράτος του Ισραήλ. Δηλαδή;

Δηλαδή εδώ γίνεται δεύτερη επαλήθευση της εκτίμησης του Νεύτωνος.

Ο Νεύτων προσπάθησε να προσδιορίσει και την ημερομηνία της συντέλειας του κόσμου. Αυτός ήταν και ο βασικός του στόχος.

Για το σκοπό αυτό αναθεωρεί την αρχική χρονολογία 609 μ.Χ. και καταλήγει, όχι αυθαίρετα, στο έτος 800 μ.Χ., όταν ο Πάπας ενθρονίζει τον Καρλομάγνο ως Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Αυτό σημαίνει κατά Νεύτωνα ότι:

800 + 1260 = 2060

είναι το έτος της συντέλειας.

Σύμφωνα με τον Νεύτωνα:

Ο καιρός, οι καιροί και το ήμισυ του καιρού ΔΕΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ πριν από το 2060 αλλά ούτε και μετά.

Για τον Νεύτωνα αυτές οι τρεις ήταν οι πιο σημαντικές ημερομηνίες στις οποίες και αναφερθήκαμε.

Ο ίδιος εμπιστευόταν κυρίως τα βιβλία του Δανιήλ και της Αποκάλυψης, τα οποία θεωρούσε ότι ήταν γεμάτα από μυστικούς κώδικες τους οποίους κάποιος θα μπορούσε να τους ερμηνεύσει. Ο ίδιος εκτιμούσε ότι το 2060 θα είναι το έτος του Αρμαγεδδώνος. Επισημαίνεται, ότι η λέξη Αρμαγεδδών εμφανίζεται μόνο μία φορά στην Αγία Γραφή, στην Αποκάλυψη του Ιωάννου 16:16, όπου χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι οι «βασιλείς της οικουμένης όλης, συναγάγειν αυτούς εις τον πόλεμον της ημέρας εκείνης…” (16:14).

Ο Νεύτων ήταν πεπεισμένος ότι ο Ιησούς Χριστός θα επιτρέψει για την εγκαθίδρυση του Βασιλείου της Ειρήνης. Αλλά πριν από αυτό το γεγονός σύμφωνα με τις προβλέψεις του, οι Εβραίοι θα επιστρέψουν στο Ισραήλ, ο Ναός του Σολομώντος θα επανακτιστεί και λίγο πριν από τη νέα έλευση του Ιησού Χριστού, η μεγάλη μάχη του Αρμαγεδδώνος θα λάβει χώρα, όταν μια σειρά από έθνη εισβάλουν στο Ισραήλ.

Ο Νεύτων πίστευε για την Αποκάλυψη του Ιωάννου ότι «δεν υπάρχει άλλο βιβλίο της Αγίας Γραφής που τόσο πολύ συμβουλεύει τους ανθρώπους». Μάλιστα, θεωρούσε ότι το τελευταίο κεφάλαιο 22:17, 22:18 και 22:19 αποτελούν μέρος της θεϊκής πρόνοιας για την προστασία της ακεραιότητας του προφητικού βιβλίου της Αποκάλυψης.

Ας κλείσουμε με τα ίδια του τα λόγια:

«… Πρέπει να πιστεύουμε ότι είναι ο Παντοκράτωρ (γραμμένο στα Ελληνικά) Κύριος των πάντων…»

panas1821

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ