Η λατρεία του υπέρτατου Φρέντι

«Θα πίστευα μόνο σ’ έναν θεό που ξέρει να χορεύει.»
Τάδε έφη Ζαρατούστρα, Φρ. Νίτσε.

“I won’t be a rock star. I will be a legend.”
Freddie Mercury

~~~~~~~~~~~

Αυτό το κείμενο θα ξεκινήσει μ’ ένα βίντεο. Δείτε το, έστω για ένα λεπτό.

Πριν αρχίσει η συναυλία των Green Day στο Λονδίνο (1/7/2017), οι διοργανωτές παίζουν το Bohemian Rapsody.

65.000 άνθρωποι τραγουδούν με μια φωνή έναν ύμνο. Γράφω ύμνο, όχι μόνο γιατί λατρεύω προσωπικά αυτό το τραγούδι, αλλά γιατί υπάρχει κάτι ακραιφνώς λατρευτικό σ’ αυτή την κατάσταση.

Και σίγουρα εκείνοι που μετείχαν στη μέθεξη θα το ένιωσαν πολύ πιο έντονα από εμάς -που το βλέπουμε στο youtube.

~~

Οι Queen έκαναν συναυλίες, όσο ζούσε ο Φρέντι, με ακόμα περισσότερο κόσμο -και σίγουρα με περισσότερη ένταση.

Όμως -σημειολογικά- αυτό το βίντεο είναι θρησκευτικό. Οι δύο πύργοι με τα ηχεία, μέσα στο πλήθος, δεξιά κι αριστερά, μοιάζουν με γιγάντιους σταυρούς. Ο λαμπρός ουρανός με τα σύννεφα, ο ήλιος που φωτίζει τα ιερατικά πιατίνια, όλα είναι τόσο η-Δεύτερη-Παρουσία-έρχεται.

Και το πιο σημαντικό σημείο: Η άδεια σκηνή.

Ο άνθρωπος Φρέντι Μέρκιουρι δεν υπάρχει (ούτε κι εκείνος που γεννήθηκε με το όνομα Φαρούκ Μπουλσάρα).

Ο Φαρούκ πέθανε από μουσική, για να ξεπηδήσει ως φοίνικας απ’ τις στάχτες του ο Φρέντι. Κι εκείνος πέθανε -ολοκληρωτικά- από AIDS.

Πέθανε ολοκληρωτικά; Αυτή είναι η ερώτηση (που θα άρεσε πολύ στο Ρίτσαρντ Ντόκινς -δες παλιότερο κείμενο https://sanejoker.info/2012/12/memes.html)

Όπως οι πιστοί στη Μέκκα, στην Ιερουσαλήμ, στο Βατικανό, έτσι κι οι θεατές στη συναυλία υμνούν έναν θεό απόντα. Αυτό δηλώνει η άδεια σκηνή.

The Queen is dead, long live the Queen.

Οι βασίλισσες κι οι πρωθυπουργοί πεθαίνουν, οι Στάλιν κι οι Κένεντι πεθαίνουν, οι Γκάντι κι οι Γκεβάρα πεθαίνουν, οι Μέρκιουρι κι οι Μονρόε πεθαίνουν, ακόμα κι οι θεοί πεθαίνουν. Τι μένει; Οι πιστοί.

~~

Ο Φρέντι Μέρκιουρι είχε πει ότι δεν θα γίνει ροκ σταρ. Ότι θα γίνει θρύλος. 

Κατάφερε περισσότερα: Έγινε θεός!

Σκεφτείτε πόσο δύσκολο μπορεί να είναι αυτό για έναν άνθρωπο που γεννιέται πολίτης δεύτερης κατηγορίας (ήταν Ινδός υπήκοος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας), σε λάθος τόπο (πόσοι γνωρίζουν πού βρίσκεται η Ζανζιβάρη;), σε σχετικά φτωχή οικογένεια (ο πατέρας του ήταν δημόσιος υπάλληλος), με λάθος θρήσκευμα (ήταν Ζωροαστριστής, μια θρησκεία παλιότερη απ’ τον χριστιανισμό, αλλά δεν ήταν χριστιανός), με τέσσερα παραπάνω δόντια στην πάνω γνάθο -και ομοφυλόφιλος (όταν η ομοφυλοφιλία ήταν ακόμα ποινικό αδίκημα).

Τι πιθανότητες θα έδιναν σ’ αυτόν τον άνθρωπο οι μάνατζερ ζωής, στον Φαρούκ Μπουλσάρα, να γίνει ίνδαλμα;

~~

Είναι δύσκολο, μπορεί και αδύνατο, να κατανοήσουμε πώς λειτουργεί ο χαοτικός μας κόσμος. Τι έκανε τον Μπουλσάρα να γίνει Μέρκιουρι;

Ήταν η σπουδαία του φωνή; Η τύχη να συναντηθεί με τους υπόλοιπους των Queen; Ήταν η συνθετική του δεινότητα (περισσότερα απ’ τα μισά γνωστά τραγούδια των Queen είναι δικά του).

Ήταν η σκηνική του παρουσία; (Οι κινήσεις, η στάση του σώματος, ο τρόπος που έσφιγγε τις γροθιές του ήταν αντάξιες ενός μεγάλου ρήτορα, ηθοποιού, προφήτη, Ζαρατούστρα -ο ιδρυτής του Ζωροαστρισμού).

Μήπως ότι βλέποντας τον, ακούγοντας τον, αυτό που νιώθεις περισσότερο είναι ψυχική ανάταση; Η μουσική, η φωνή, η παρουσία του Φρέντι σε εξυψώνει.

(Πρόσφατα κάποιοι επιστήμονες προσπάθησαν να βρουν το πιο διεγερτικό τραγούδι, αυτό που θα έκανε τα υποκείμενα να νιώσουν καλύτερα, πιο χαρούμενοι, πιο ευτυχισμένοι. Μαντέψτε ποιο κέρδισε: Το Don’t stop me now, των Queen -μουσική και στίχους ο Φρέντι).

Ήταν η ομοφυλοφιλία; (που καθόλου δεν την έκρυβε, αλλά κι όταν τον ρωτούσαν γι’ αυτό, στις σπάνιες συνεντεύξεις που έδωσε απαντούσε: «Είμαι αυτός που είμαι».)

Ήταν η αγάπη του για τις γάτες; Ή μήπως η καταγωγή του, η θρησκεία του και τα τέσσερα επιπλέον δόντια;

Μήπως ήταν ότι πέθανε νωρίς, μόλις 45 χρονών, πριν προλάβει να παρακμάσει, να γράψει βαρετά τραγούδια, να προσπαθεί να χορέψει στη σκηνή ενώ θα ήταν γέρος σαν τη βασίλισσα Ελισάβετ;

~~

Τι κάνει έναν άνθρωπο αντικείμενο λατρείας;

Νομίζω ότι είναι αδύνατο να το καταλάβουμε. Είναι το εξωτερικό χάος, το κοινωνικό, σε συνδυασμό με το εσωτερικό χάος, το προσωπικό.

Ο Φρέντι Μέρκιουρι, σαν άλλος Ζαρατούστρα, έπαιξε με το χάος, χόρεψε με τους δαίμονες του, χλεύασε το κατεστημένο, έφτιαξε τον εαυτό του έτσι όπως ήθελε.

Αυτό που τον έκανε θεό είναι αυτή η μοναδικότητα των συμπτώσεων που λέγεται Φρέντι Μέρκιουρι, κάτι που δεν μπορεί να επαναληφθεί.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Καθώς προσπαθώ να τελειώσω αυτο το κείμενο (γράφω βράδυ, μετά τα μεσάνυχτα, στο μπαλκόνι), μια πραγματικά γιγάντια νυχτοπεταλούδα -σαν μικρή νυχτερίδα- πέφτει πάνω μου, γυρνάει γύρω απ’ την οθόνη, κάθεται στο πληκτρολόγιο. Οι νεκροί, λένε, επιστρέφουν σαν νυχτοπεταλούδες.

ΟΚ Freddie, σταματάω, σ’ αφήνω στην ησυχία σου και στις γάτες σου -υπάρχουν γάτες στον παράδεισο του ζωροαστρισμού;

sanejoker

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ