Εάλω η Πόλις…

29 Μαΐου… η Πόλις Εάλω
Το Βυζάντιο, για εμένα, δεν ήταν ποτέ Ελληνικό… ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος όμως ήταν Έλλην μέχρι το κόκκαλο.
Και ο Μαρμαρωμένος Παλαιός των Ελλήνων Λόγος περιμένει…

περιμένει την Φλόγα που θα δώσει ζωή στο Χθες των Ελλήνων για να γίνει εφαλτήριο σε Αύριο της Ανθρωπότητας … την Φλόγα που θα λιώσει τον Πάγο αιώνων υποτέλειας του Ελληνικού Πνεύματος σε απάνθρωπους δυνάστες λαών και ανθρώπων. Η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται σε έναν βούρκο… παραμένει όμως ένα διαμάντι για την Ανθρωπότητα.
Και ένα διαμάντι όσο καιρό και να παραμείνει σε ένα βούρκο, όταν ξεπλυθεί από επάνω του η βρωμιά, θα λάμπει το ίδιο αγέρωχα ξανά.
Η Ακρόπολη παραμένει άθικτη σαν Ιδέα… όσοι Έλγιν και αν ασελγήσουν επάνω στο κορμί Της, κομματιάζοντάς Την σαν Υπατία.

Αποστολή της Ελλάδος είναι να λάμπει…

να είναι Φάρος για την Ανθρωπότητα που βολοδέρνει ανάμεσα σε επικίνδυνα υπόγεια ρεύματα και υφάλους.
Θέλουμε δε θέλουμε η Ελλάς θα λάμψει ξανά για να οδηγήσει την Ανθρωπότητα στα νέα της μονοπάτια.
Το ερώτημα είναι αν η δική μας γενιά θα προλάβει να λάμψει μαζί Της.
Από Ε-μάς εξαρτάται…

“Ανεξιχνίαστε Θεέ, δίψασα σε όλη τη ζωή μου προσπαθώντας να βρω την παρουσία σου. Αλλά την ώρα του θανάτου μου σε παρακαλώ, άφησέ με να γυρίσω μια μέρα στην Πόλη.

Δώσε μου πάλι κάποτε τα δεσμά του Χώρου και του Χρόνου, τα θαυμαστά και τρομακτικά δεσμά Σου.
Κάνε μου αυτή τη χάρη… ξέρεις γιατί την ζητώ”.

Ο σουλτάνος σήκωσε το πηγούνι του που έτρεμε και με ορθό το κεφάλι φώναξε:
“Κοίταξε την πόλη σου βασιλιά”.
Και απάντησα:
“Βλέπω την ομορφιά της Πόλης μου. Σε αυτό το μέρος το αστρικό μου σώμα θα γυρίσει μια μέρα, θα γυρίσει τα ερείπια των επάλξεων.
Σαν ταξιδιώτης του Διαστήματος θα κόψω μια μέρα ένα μαύρο λουλούδι από το τείχος, κάτω από την Ακρόπολη της Πόλης μου, σε ανάμνηση κάποιας που αγάπησα.
Αλλά εσύ Μωάμεθ δεν θα γυρίσεις ποτέ…”
Mika Waltari, “Johannes Angelos” (Ο Μαύρος Άγγελος)

Νικόλαος Παναγοδημητρόπουλος

Αναδημοσίευση από nikolaswar

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ