Η δημιουργία του κόσμου είναι αποτέλεσμα ερωτικού αγκαλιάσματος, η γέννηση των θεών οφείλεται στον έρωτα, η γέννηση των ηρώων οφείλεται στο ερωτικό σμίξιμο ανώτερων δυνάμεων (θεών) με κατώτερες δυνάμεις (ανθρώπους). Αν γράφαμε τους έρωτες των θεών του Ολύμπου με θνητές ή θνητούς θα έπρεπε να γράψουμε ένα ολόκληρο βιβλίο. Ενδεικτικά θα γράψουμε σε συντομία τους έρωτες του νεφελοσυνάχτη Δία με τις θνητές:
Υπήρχαν εποχές που άναψε ο πόθος του Δία και για θνητές γυναίκες. Η Αφροδίτη τον έκανε να επιθυμήσει θεές του γαλάζιου ουρανού, νύμφες των γάργαρων νερών των πηγών και ποταμών αλλά και της βαθύκοιλης θάλασσας, νύμφες των δασόσπαρτων βουνών και τσαχπίνες θεές βαθύσκιωτων δασών. Μα αυτές οι θνητές είχαν άλλη γλύκα. Έβραζε το αίμα τους και η αγκάλη τους είχε το άρωμα της γης. Έτσι έγινε πατέρας χαριτωμένων θεών που δίδαξαν με πολλούς τρόπους στους θνητούς να καλλιεργούν τη γη και των αμπελιών την τέχνη. Να βγάζουν το γλυκό ψωμί και το μυρωδάτο κρασί. Να ζεύουν τα ζώα στ’ αλέτρι και τον τροχό, να φτιάχνουν εργαλεία και να προάγουν τον πολιτισμό. Απ’ αυτόν γεννήθηκαν και οι τρανοδύναμοι ήρωες, που απάλλαξαν την ανθρωπότητα από τέρατα και φοβερά θηρία.
Πρώτα ζευγαρώθηκε με την Κρήτη, στο νησί όπου τον ανέθρεψε η Αμάλθεια, και γεννήθηκε ο Κάρας, αυτός που έγινε γενάρχης στους Κάρες. Στο ίδιο νησί ενώθηκε με την Ίδα κι έγινε πατέρας του Κρήτα. Από την ίδια γυναίκα απόχτησε τους Κουρήτες και τους Δακτύλους. Μετά, στην Κρήτη, μεταμορφωμένος σε ταύρο, έφερε την Ευρώπη απ’ όπου απόχτησε τον θαλασσοκράτορα Μίνωα, τον Ραδάμανθυ και τον Σαρπηδόνα. Οι δύο πρώτοι έγιναν και κριτές των ψυχών των θνητών στον Κάτω Κόσμο. Φαίνεται πως αυτό το νησί του προκαλούσε τον πόθο, γιατί εκεί έσμιξε και με την Κάρμη, από την οποία απόχτησε τη Βριτόμαρτη, τη γλυκιά παρθενοκόρη που την έλεγαν και Δίκτυννα.
Στην περιοχή του Άργους πρώτα ερωτεύτηκε τη Νιόβη, που γέννησε τον Άργο και τον Πελασγό, τον γενάρχη των πρώτων κατοίκων της Πελοποννήσου, των Πελασγών. Στη συνέχεια πλάνεψε την Ιώ, που μεταμορφώθηκε σε δαμάλα, απ’ όπου απόχτησε τον Έπαφο. Οι απόγονοι αυτού έγιναν οι ιδρυτές ξακουστών βασιλείων στην Αφρική, την Ασία και την Αργολίδα. Βρήκε την ευκαιρία, αφού μεταμορφώθηκε σε χρυσή βροχή, και ενώθηκε με την Δανάη, τη βασιλοκόρη που ο πατέρας της κρατούσε κλεισμένη στο υπόγειο του παλατιού. Αυτή του γέννησε τον ονομαστό ήρωα Περσέα. Λίγο πιο πέρα, στη Νεμέα, ενώθηκε με τη Σελήνη κι έγινε ο πατέρας της νύμφης Νεμέας. Στην Αρκαδία, από την Καλλιστώ γεννήθηκε ο Αρκάδας, ο γενάρχης των Αρκάδων. Στη Λακωνία ζευγαρώθηκε με την Ταϋγέτη, την κόρη του Άτλαντα, που έφερε στον κόσμο τον Λακεδαίμονα, τον γενάρχη των Λακεδαιμονίων. Αργότερα στην Σπάρτη μεταμορφώθηκε σε κύκνο κι ενώθηκε με την Λύδα, τη γυναίκα του Τυνδάρεω, που γέννησε τους Διόσκουρους και την ωραία Ελένη.
Κάποια άλλη φορά έκλεψε την Αίγινα, την οποία μετέφερε στο νησί που πήρε το όνομά της, και γεννήθηκε ο Αιακός, ο τρίτος κριτής του Κάτω Κόσμου. Αυτός έγινε ο παππούς των μεγαλύτερων ηρώων στον Τρωικό πόλεμο, του Αχιλλέα και του Αίαντα του Τελαμώνιου. Ο κεραυνόχαρος Δίας ενώθηκε με την Ιοδάμα και γεννήθηκε η Θήβα. Στην Καδμεία έσμιξε ερωτικά με την Σεμέλη, την κόρη του Κάδμου, και γεννήθηκε ο θεός Διόνυσος. Αργότερα στο ίδιο μέρος από την Αντιόπη απόχτησε τον Αμφίονα και τον Ζήθο, που περιτείχισαν την Θήβα. Όμως, ο μεγαλύτερος ήρωας στη Θήβα γεννήθηκε από το σμίξιμο του Δία και της Αλκμήνης. Εκεί γεννήθηκε ο γιγαντοδύναμος Ηρακλής, ο μεγάλος ευεργέτης της ανθρωπότητας.
Στη Θεσσαλία, μετά τον κατακλυσμό, λέγαν πως ο Έλληνας ήταν σπορά του βασιλιά των θεών. Επίσης έσμιξε με την κόρη του Δευκαλίωνα την Πανδώρα και γεννήθηκε ο Γραικός. Από την αδελφή της τη Θυία απόχτησε τον Μάγνητα και τον Μακεδόνα. Όταν ενώθηκε με την Ευρυόδεια γεννήθηκε ο Αρκείσιος, ο παππούς του Οδυσσέα.
Ο Ησίοδος μας δίνει σε λίγους στίχους στη “Θεογονία” του μερικούς από τους έρωτες των θεών με θνητές γυναίκες:
« Του Κάδμου η κόρη, η Σεμέλη, στο Δία γέννησε γιο λαμπρό,
σαν έσμιξε ερωτικά μαζί του, τον πολύτερπνο Διόνυσο,
έναν αθάνατο η θνητή. Μα τώρα και οι δυο είναι θεοί.
Η Αλκμήνη γέννησε το δυνατό Ηρακλή,
σαν έσμιξε με το Δία ερωτικά που τα σύννεφα μαζεύει.
Κι ο Ήφαιστος, ο περίφημος κουτσός, την Αγλαΐα,
την πιο μικρή από τις Χάριτες, ομόκλινή του τη θαλερή την έκανε.
Και ο χρυσόμαλλος Διόνυσος την Αριάδνη την ξανθή,
του Μίνωα την κόρη, θαλερή την πήρε ομόκλινή του.
Κι αυτή αθάνατη κι αγέραστη την έκανε ο γιος του Κρόνου.
Και της Αλκμήνης με τους ωραίους αστραγάλους ο ρωμαλέος γιος,
ο κραταιός ο Ηρακλής, αφού εκτέλεσε άθλους πολυστέναχτους,
σεβάσμια πήρε ομόκλινη στο χιονισμένο Όλυμπο την Ήβη,
της χρυσοπέδιλης της Ήρας κόρη και του μεγάλου Δία.
Ο ευτυχισμένος, που έργο μεγάλο στους αθάνατους μέσα επιτέλεσε,
τώρα ανάμεσα στους αθανάτους κατοικεί άβλαπτος και αγέραστος για πάντα.
Στον Ήλιο τον ακάματο του Ωκεανού η κόρη η ξακουστή,
η Περσηίς, του γέννησε την Κίρκη και το βασιλιά Αιήτη.
Ο Αιήτης, ο γιος του Ήλιου, του φωτοδότη των ινητών,
την κόρη του Ωκεανού, του τέλειου ποταμού,
την Ιδυία με τα ωραία μάγουλα, παντρεύτηκε με των θεών τη βούληση.
Κι αυτή τη Μήδεια του γέννησε με τους ωραίους αστραγάλους,
αφού νικήθηκε απ’ τον έρωτα χάρη στην Αφροδίτη τη χρυσή. » ( Ησίοδος, “Θεογονία”, 940- 965 )
Και θεές έσμιξαν ερωτικά με άνδρες θνητούς. Και των ανδρών η γοητεία τράβηξε το ενδιαφέρον στις θεϊκές υπάρξεις, που ένιωσαν να σκιρτούν τα θεϊκά στήθη τους από πόθο για αρσενικά που κάποτε θα πήγαιναν στον Άδη. Γι’ αυτούς γράφει στη συνέχεια ο Ησίοδος:
« Τώρα γλυκόλαλες Ολυμπιάδες Μούσες, του Δία κόρες
που την αιγίδα του βαστά, των θεαινών το γένος τραγουδήστε,
αυτών που πλάι σε άντρες πλαγιάσανε θνητούς αθάνατες
και γέννησαν παιδιά που ‘μοιαζαν στους θεούς.
Η Δήμητρα τον Πλούτο γέννησε, η πιο ευγενής απ’ τις θεές,
σ’ αγάπη εράσμια σμίγοντας με τον ήρωα Ιασίωνα,
μέσα σε νιάμα τρίσκαφτο, στην πλούσια της Κρήτης χώρα.
Τον γέννησε αγαθό, αυτόν που σ’ όλη τη γη γυρνά και στην πλατιά
της θάλασσας τη ράχη. Όποιον πετύχει, σ’ όποιου τα χέρια πέσει,
αυτόν τον κάνει πλούσιο και πλούτο πολύ του δίνει.
Στον Κάδμο η Αρμονία, η θυγατέρα της χρυσής της Αφροδίτης,
γέννησε την Ινώ, τη Σεμέλη, την Αγαύη με τα ωραία μάγουλα,
την Αυτονόη, που ο βαθυχαίτης ο Αρισταίος την παντρεύτηκε,
γέννησε και τον Πολύδωρο στη Θήβα που ωραία τη στεφανώνουν κάστρα.
Η Καλλιρόη, του Ωκεανού η κόρη, με το Χρυσάορα το γενναιόψυχο
σαν έσμιξε, με της πολύχρυσης της Αφροδίτης την αγάπη,
γέννησε γιο που ήτανε απ’ όλους τους θνητούς ο κραταιότερος,
το Γηρυόνη, που ο δυνατός ο Ηρακλής τον σκότωσε,
για τα στριφτόποδα τα βόδια στην Ερύθεια που τα νερά τη ζώνουν.
Στον Τιθωνό η Ηώ του γέννησε το χαλκοντυμένο Μέμνονα,
των Αιθιόπων βασιλιά, μα και τον άνακτα Ημαθίωνα.
Στον Κέφαλο γέννησε γιο λαμπρό,
το δυνατό Φαέθοντα, άντρα που έμοιαζε με τους θεούς.
Αυτόν, σαν είχε ακόμα φρέσκο το απαλό λουλούδι της ξακουστής της νιότης
ένα παιδί με σκέψεις τρυφερές, η Αφροδίτη που αγαπάει τα χαμόγελα
τον σήκωσε αναρπάζοντάς τον και στα βάθη των πανίερων των ναών της
φύλακα τον έκανε, δαίμονα θείο.
Την κόρη του Αιήτη, του θεόθρεφου του βασιλιά,
ο γιος του Αίσονα με των αιώνιων θεών τη βούληση
την πήρε απ’ τον Αιήτη, αφού επιτέλεσε άθλους πολυστέναχτους,
που άφθονους τους διέταξε ο υπερόπτης μέγας βασιλιάς,
ο υβριστής Πελίας, ο ανόσιος κακούργος.
Αυτούς αφού ολοκλήρωσε στην Ιωλκό κατέφτασε, αφού πολλά υπέφερε,
πάνω σε πλοίο φέρνοντας την κόρη που ‘χε ζωηρά τα μάτια,
ο γιος του Αίσονα, και θαλερή την έκανε ομόκλινή του.
Κι εκείνη, δαμασμένη απ’ τον Ιάσονα, τον ηγεμόνα του λαού,
γέννησε γιο το Μήδειο που πάνω στα βουνά ο Χείρων τον ανέθρεψε,
ο γιος της Φιλύρας. Και του μεγάλου Δία το σχέδιο εκπληρωνόταν
Κι από τις κόρες του Νηρέα, του θαλάσσιου γέροντα,
η Ψαμάθη το Φώκο γέννησε, η ευγενέστερη απ’ τις θεές,
από τον έρωτα του Αιακού, με τη βοήθεια της χρυσής της Αφροδίτης.
Και η θεά η Θέτιδα με τ’ ασημένια πόδια, απ’ τον Πηλέα νικημένη
τον Αχιλλέα του γέννησε το λεοντόκαρδο που των ανδρών τις φάλαγγες τις σπάει.
Και η Κυθέρεια Αφροδίτη με τα ωραία στεφάνια γέννησε τον Αινεία,
σαν έσμιξε με τον ήρωα Αγχίση σ’ αγάπη εράσμια
πάνω στις κορφές της Ίδης της πολύπτυχης, της ανεμοδαρμένης.
Και η Κίρκη, η κόρη του Ήλιου, του γιου του Υπερίονα,
από τον έρωτα του καρτερόψυχου Οδυσσέα
τον Άγριο και το Λατίνο γέννησε, τον άψογο και δυνατό.
Γέννησε και τον Τηλέγονο με τη βοήθεια της χρυσής της Αφροδίτης.
Κι εκείνοι πολύ μακριά, στο μυχό των ιερών νησιών,
σ’ όλους τους ξακουστούς τους Τυρρηνούς βασίλευαν.
Και η Καλυψώ, η ευγενέστερη απ’ τις θεές, στον Οδυσσέα το Ναυσίθοο
του γέννησε και το Ναυσίνοο, σαν έσμιξε μαζί του σ’ εράσμιο έρωτα.
Αυτές είναι οι αθάνατες που με θνητούς ανθρώπους πλάγιασαν
και γέννησαν παιδιά όμοια με τους θεούς. » ( Ησίοδος, “Θεογονία”, 966 -1020 )
vagiablog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.