Μήπως είσαι σαν το «φτερό στον άνεμο» και δεν το ξέρεις ?

Η γλωσσοφαγιά επηρεάζει τη ζωή μας και μας κάνει να είμαστε σαν το φτερό στον άνεμο. Το χειρότερο είναι ότι δεν το καταλαβαίνουμε, δεν ξέρουμε πώς να προστατευτούμε.

Γλωσσοφαγιά, μια λέξη που κάποιοι τη δέχονται και κάποιοι όχι. Ίσως τη θεωρούμε δεισιδαιμονία και να μη της δίνουμε σημασία. Είναι το σημείο που λέμε εγώ δεν τα πιστεύω αυτά και αφού δεν τα πιστεύω δεν με επηρεάζουν. Έλα όμως που δεν είναι έτσι πάντα.

Ναι γίνεται να μην σε επηρεάζουν όμως θέλει τρόπο.

Αλλά ας τα δούμε τα πράγματα σφαιρικά και μέσα από το πώς είναι.

Κάθε σκέψη είναι μία μορφή δόνησης. Αυτό γνωρίζουμε. Τόσα χρόνια έχει γίνει μία μορφή «μόδας» που μας λέει να σκεφτόμαστε θετικά.

Άρα αφού η σκέψη είναι δόνηση και έχουμε μάθει ότι η αρνητική σκέψη επηρεάζει, γιατί να μη μας επηρεάζει η σκέψη που έχει ο διπλανός μας για μας ? 

Εσείς κι εγώ τώρα είμαστε ο καθένας σπίτι του και δεν έχουμε ιδέα ποιος σκέφτεται και τι για μας. Τί βέλη-σκέψεις εκτοξεύονται προς εμάς ? Με τι δύναμη-συναισθήματα ? Πόσο αυτά τα βέλη μπορούν να επηρεάσουν και να μπλοκάρουν τη ζωή μας ? Παίζει άραγε ρόλο τι θέση έχει ο άλλος στη ζωή μας ή όχι ?

Δυστυχώς λοιπόν όλα αυτά μπορούν να επηρεάσουν τη ζωή μας απόλυτα αν δεν υπάρχει υποδομή. Είναι αυτό που λέμε «εσύ κοιμάσαι και η τύχη σου δουλεύει». Το θέμα είναι πως δουλεύει αυτή η «τύχη», πόσο τύχη μπορεί να είναι και πόσο ατυχία ? Μέχρι ποιο σημείο μπορούν να μας επηρεάσουν οι σκέψεις και τα συναισθήματα που έχουν οι άλλοι για μας. Μπορεί κάποιος τώρα να σκεφτεί και να πει «εγώ δεν ασχολούμαι με κανένα, άρα αποκλείεται να ασχολείται κάποιος με μένα» ή να πει «εγώ δεν δίνω δικαιώματα για να με σχολιάζουν, άρα έχω μικρές πιθανότητες». Δυστυχώς δεν είναι έτσι. Το σύνολο των ανθρώπων γενικά και ειδικά «τρέφεται» μέσα από την ενασχόληση τους με τους άλλους. Οπότε το ενδεχόμενο εσύ να παρευρίσκεσαι σε μία συζήτηση εν’ αγνοία σου είναι πολύ πιθανό. Να βρίσκεσαι μέσα στις σκέψεις του άλλου επίσης. Πόσοι μπορεί να ανησυχούν για σένα ? Πόσοι μπορεί να φοβούνται για σένα? Πόσοι μπορεί να συζητάνε ότι για σένα είτε μέσα από ενδιαφέρον ουσιαστικό είτε μέσα από κουτσομπολιό ? Το σίγουρο είναι ότι αυτά δεν μπορούμε να τα μάθουμε. Το σίγουρο είναι πως δεν έχουμε ιδέα πόσα βέλη εκτοξεύονται προς εμάς και με πόση δύναμη- συναίσθημα.

Το συναίσθημα που θα νιώθει κάποιος για μας είναι αυτό που θα κάνει το βέλος- σκέψη να βρει ποιο γρήγορα τον στόχο του. 

Ούτε κι εγώ μπορούσα ποτέ να φανταστώ το μέγεθος του μπλοκαρίσματος που μπορεί να σου κάνει όλο το εξωτερικό περιβάλλον, από τη στιγμή που εσύ σκέφτεσαι θετικά και έχεις θετική προσέγγιση στη ζωή. Πίστευα και ήμουν σίγουρη πως αφού λειτουργώ μέσα από την αγάπη,  την ευγνωμοσύνη, την κατανόηση και την αποδοχή πως η όποια σκέψη- ανησυχία- γλωσσοφαγιά- κακία δεν θα καταφέρει να με πιάσει. Ότι θα χτυπάει πάνω στον «τοίχο- ασπίδα» αγάπη και ή θα πέφτει κάτω ή θα επιστρέφει στον αποστολέα της. Ένα γεγονός όμως που έγινε στη ζωή μου ήρθε για να μου δείξει ότι δεν είναι έτσι. Έφυγε ένας άνθρωπος από τη ζωή και από την άλλη μέρα άλλαξαν κάποια πράγματα στη ζωή μου προς το καλύτερο. Όταν έγινε αυτό προσπάθησα να καταλάβω τον λόγο. Γιατί ήταν καλύτερα ενώ θα έπρεπε να είναι χειρότερα, λόγο της απώλειας? Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν που έφυγε από τη ζωή σκεφτόταν για μένα, ανησυχούσε για μένα, φοβόταν για μένα. Οπότε κάθε μορφή ανησυχίας και φόβου κατάφερνε να εισβάλει μέσα στο αιθερικό μου πεδίο. Έτσι οι δικές του σκέψεις κατάφερναν να κάνουν το δικό μου αιθερικό πεδίο κατά μία έννοια «τοξικό» και η ανησυχία περνούσε μέσα στην καθημερινότητά μου. Άρα εκτός από τη «μάχη» που έδινα με τον εαυτό μου, έδινα μάχη και για τις σκέψεις- συναισθήματα του άλλου. Εκεί αναρωτήθηκα και είπα «άραγε πόσες σκέψεις- συναισθήματα άλλων ανθρώπων προς εμένα μάχομαι»? Νόμιζα ότι μάχομαι τα δικά μου αλλά τελικά έδινα μάχη για όλους και για όλα. 

Τότε το επόμενο κομμάτι ήταν να αναζητήσω τρόπους προστασίας για να μην με επηρεάζουν καθόλου οι όποιες σκέψεις γινόντουσαν για μένα από τον περίγυρό μου. Σκέψεις τις οποίες τις αγνοούσα και φυσικά δεν γινόταν να γνωρίζω ποιος- πότε με κουτσομπολεύει, ποιος- πότε φοβάται για μένα κλπ. Ούτε μπορούσα να παρακαλέσω να πεθάνουν και άλλοι για να δω το μέγεθος της ελευθερίας που θα νιώσω. Οι άλλοι άνθρωποι γύρω μου έχουν κάθε δικαίωμα να λειτουργούν όπως θέλουν, όμως κι εγώ όφειλα να βρω τρόπο προστασίας.

Τότε εμφανίστηκε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και μου έδωσε τον τρόπο ισορροπίας. Δημιούργησα μία λίστα με όλους μου τους ανθρώπους κοντινούς και μη και άρχισα για τον καθένα με τη βοήθεια του Αρχάγγελου Μιχαήλ να ζητώ ασπίδα προστασίας από και προς το άτομο. Παράλληλα ζήτησα να τους συγχωρέσει ο Θεός για ότι μπορεί να είχαν πει ή νιώσει για μένα. Αυτή η λίστα με πήρε πολύ καιρό και ακόμη τη δουλεύω. Βέβαια τώρα πια το αιθερικό μου πεδίο έχει γίνει απροσπέλαστο οπότε τώρα ξέρω ότι δεν βιώνω σκέψεις και συναισθήματα άλλων ανθρώπων παρά μόνο τα δικά μου. 

Τώρα ξέρω πως ο μόνος υπεύθυνος για τον δρόμο μου είμαι εγώ μόνο, ενώ μέχρι πριν ήμουν εγώ αλλά και όλος μου ο περίγυρος. Αυτό το σύνολο ήταν και είναι βαρύ και ασήκωτο. Γιατί ψάχνεις να βρεις γιατί σου συμβαίνουν αρνητικά και δεν ξέρεις είναι δικά σου ή είναι σκέψεις – συναισθήματα των άλλων προς εσένα. 

Δωροθέα

zefira21

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ