Πάσχα. Η γιορτή του θανάτου. Κι εγώ προσωπικώς είμαι με το θάνατο. Εκεί, όταν έρθει το τέλος του, δείχνει ο άλλος τη μαγκιά του. Ποια γέννηση; Γι’ αυτό τοποθετώ στα τσικό τα Χριστούγεννα, τη γιορτή της Γεννήσεως. Δεν παίρνεις πρέφα τι συμβαίνει και γιατί στη γέννησή σου, ενώ στο θάνατό σου φαίνεται όλη η κλάση σου.
ΗΛΙ, ΗΛΙ, λαμά σαβαχθανί. Θεέ, θεέ, γιατί με εγκαταλείπεις, είπε ο Ιησούς, το μεγαλύτερο πρόσωπο στη Γη, το μεγαλύτερο άτομο, το πλέον παρεξηγημένο και συκοφαντημένο. Ξεχνάω τους ευαγγελιστές και τους ερμηνευτές τους. Δεν τους χρειάζομαι, δεν έχουν να μου πουν τίποτα. Δεν θα έπινα παρέα με τους βαρεμένους χριστιανούς, ούτε με τους εχθρούς του χριστιανισμού. Είναι εκτός κόλπου και οι μεν και οι δε. Όλα μού τα είπε στο αυτί ο Χριστός, ο οποίος σίγουρα θα πήγαινε μαζί μου στο καζίνο να τραβήξει μπιλιές στη ρουλέτα και θα έπινε απέναντί μου. Και θα φιλοσοφούσαμε μία χαρά. Και δεν θα μ’ έστελνε στην Κόλαση εμένα τον ειδωλολάτρη και πανηδονιστή.
ΔΕΝ ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΕ ο Χριστός. Τι παγκόσμιο παραμύθι είναι τούτο που έστησαν; Και πώς είναι δυνατόν να αναστήθηκε ο Άνθρωπος, αφού δεν έχει πεθάνει. Ο Υιός του Θεού, σου λένε. Άλλο σότο αυτό. Ο ίδιος είναι ο Θεός, ποιος γιος. Πάτερ, ει δυνατόν εστί, παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο… Ώστε, έτσι, ε; Απευθύνθηκε, δηλαδή, στον Πατέρα Του και Τον ικέτευσε(;) μην Τον υποχρεώσει σ’ αυτό το τεράστιο ζόρι. Έτσι απλά και τόσο μυστηριακά τα λένε.
ΠΑΣΧΑ. Και κάθε χρόνο το ίδιο έργο. Έχει το πνεύμα του, τις μυρωδιές του το Πάσχα, άσχετο αν το βλέπουν σαν άγιο και προσφέρεται για μία ευκαιρία να προβληματισθούν τα κοπρόσκυλα του ανθρωπίνου γένους για το πώς παίζουν μπάλλα κι όχι απαραίτητα αν θα πάρουν το πρωτάθλημα της αιώνιας ζωής.
Πάσχα Ελλήνων. Βέβαια. Είναι ελληνικό το Πάσχα, όπως είναι των Δυτικών η άλλη μεγάλη γιορτή της χριστιανοσύνης, τα Χριστούγεννα. Δεν θα μπορούσε ο Έλληνας να τοποθετούσε Νο1 τα Χριστούγεννα, που είναι μέσα στο καταχείμωνο. Με το Πάσχα είναι, με τη Λαμπρή, το πιοτί, το σουβλί στο αρνί, για να κάνουμε ομοιοκαταληξία, και όλα αυτά διότι παίζουν στην ύπαιθρο, στην ελληνική ύπαιθρο.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ το Πάσχα θα πέσει το ξέσκισμα, το ξεφάντωμα διότι χωρίς αυτά δεν νοείται έξοδος από την Αθήνα. Αυτά τα «όλοι μαζύ χριστιανικά και ευλαβικά και κατανυχτικά να προσεγγίσουμε πνευματικά τον σταυρικό θάνατο και το νόημά του» είναι για τις αγίες γραφές και για τους Χριστόδουλους, Βαβύληδες, Γιοσάκηδες, Ειρηναίους, Παντελεήμονες. Τι δουλειά έχει μ’ όλους αυτούς ο γίγαντας ο Ιησούς Χριστός; Αυτοί, ναι, αυτοί έχουν δουλειά… Και μη λησμονούμε ότι οι λαοί που ασπάσθηκαν τον χριστιανισμό, οι λεγόμενοι χριστιανικοί πληθυσμοί, είναι αυτοί που εξετέλεσαν μακράν τις αγριότερες σφαγές ανθρώπων και πολιτισμών.
ΝΑ ΠΑΤΕ να ρωτήσετε τους ποιητές σας και τους ιστορικούς σας. Η γαμημένη λευκή φυλή είναι η πλέον κτηνώδης, αυτή που δοξάζει τον χριστιανισμό και πεισματικά αρνείται τον Χριστό. Δυστυχώς. Τι; Δεν θα προλάβετε να ξαναγράψετε την Ιστορία και έτσι να την ξαναδιαβάσετε.
ΘΑΝΑΤΟΣ. Για πάρτη σου πεθαίνεις. Για να φύγεις με τέτοιον τρόπο ώστε να θριαμβεύσει η προσωπική σου αξία, το προσωπικό σου σύστημα ηθικής. Ομιλούμε για τον Χριστό κι όχι για τον χριστιανισμό που έφτιαξε μαγαζιά. Αν δεν πεθάνεις, δεν έχει καμία αξία η ζωή σου. Ο Χριστός, αυτός ο ίδιος αποφάσισε τα πάντα. Όλοι οι άλλοι είναι τσόντες, είναι καρατερίστες, κάτι περισσότερο από κομπάρσοι στην παράσταση. Ο Πιλάτος, ο Βαραβάς, ο Ιούδας, η Μαγδαληνή, ο Πέτρος, ο Καϊάφας. Δεν υπάρχουν αυτοί. Δεν τους βλέπω. Κυκλοφορούν στην πίστα, βέβαια, σε κάθε πίστα, σε κάθε θρησκεία, όμως ο Θεός είναι Ένας. Ο Ιησούς.
ΠΟΙΑ ΘΥΣΙΑ; Ποια σταύρωση; Για πάρτη Του έκανε την επιλογή Του το παλληκάρι. Χωρίς προηγουμένως να βγει σε κάποιο τηλεοπτικό παράθυρο, σε προεκλογικό μπαλκόνι, σε εκκλησιαστικό άμβωνα. Τι είναι αυτά, ρε. Με το ζόρι να Τον κάνετε Λένιν και Τσε και Σάββα Ξηρό. Μιλάμε για τον Έναν κι όχι για κάποια τσουτσέκια. Και ο Ένας πορεύεται στο δρόμο Του, το δικό Του δρόμο, κι εσύ θα ‘σαι μάγκας όχι αν Τον ακολουθήσεις, αλλά αν περπατήσεις στο δικό σου δρόμο, όχι αλλωνών δρόμο.
Πάτερ, ει δυνατόν εστί, παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο… Ψέμα. Τον εκλιπαρούσαν να μην πλησιάσει την κούπα… Πάρτε δρόμο, ρε, τους είπε. Θα το πιω, ρε, δικό μου είναι.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.