Η στιγμή του αποχαιρετισμού

Η στιγμή του αποχαιρετισμού από ένα αγαπημένο πρόσωπο είναι πολλές φορές ιδιαίτερα δύσκολη. Όποια μορφή και αν έχει το «αντίο», η αίσθηση της απώλειας και του πόνου είναι αισθητή και πολλές φορές έντονη, ακόμη και εάν τα πρόσωπα που αποχωρίζονται γνωρίζουν πως θα συναντηθούν ξανά σε λίγο καιρό.

Ο Πήτερ Παν έλεγε «ποτέ μη λες αντίο, γιατί το αντίο σημαίνει πως φεύγεις και το ότι φεύγεις σημαίνει πως ξεχνάς».

Είναι, όμως έτσι; Πώς λέμε αντίο και τί μπορεί να μας βοηθήσει εκείνη τη στιγμή; Για να απαντήσουμε σε αυτό πρέπει να αναλογιστούμε πρώτα γιατί δεν μας αρέσουν οι αποχαιρετισμοί.

Γιατί δε μας αρέσουν τα «αντίο»;

Οι αποχαιρετισμοί είναι άβολες στιγμές, καθώς μας κάνουν να συνειδητοποιούμε την εξάρτηση που έχουμε από κάποιο πρόσωπο (ή αντικείμενο, ακόμη και από μια κατάσταση). Τη στιγμή που καταλαβαίνουμε πως ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσουμε κάποιον ή κάτι αισθανόμαστε αδύναμοι γιατί αποκαλύπτουμε μια αδυναμία μας σε αυτό που αποχαιρετούμε. Πέρα από αυτό, με τον αποχαιρετισμό κάποιου ατόμου ή κάποιου πράγματος, συνειδητοποιούμε ότι έρχεται ένα τέλος σε μια κατάσταση στη ζωή μας. Σχέσεις χάνονται, δεσμοί λύνονται, η ίδια μας η ταυτότητα αλλάζει· μοιάζει να χάνουμε μια από τις ιδιότητές μας. Συνειδητοποιούμε μια οριστική αλλαγή που μας θυμίζει… το θάνατο.

Πόσο έτοιμοι είμαστε για την αλλαγή;

Κάθε τέλος σηματοδοτεί την αρχή κάποιου νέου πράγματος. Πολλές φορές, όμως, δεν είμαστε έτοιμοι για την αλλαγή. Μας αρέσει η ρουτίνα και δε θέλουμε να αλλάξουμε, δε θέλουμε να χάσουμε το σύντροφο ή τους φίλους μας, δε θέλουμε να μετακομίσουμε. Όταν έρχεται η ώρα του αποχαιρετισμού, καλύτερα είναι να ευχαριστούμε τη ζωή για ό,τι καλό μας έδωσε και να εστιάσουμε στη νέα εμπειρία. Όσο έτοιμοι ή ανέτοιμοι και αν είμαστε για την αλλαγή, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε πως τίποτε στη ζωή δεν κρατά για πάντα. Ο αποχαιρετισμός είναι μια καλή ευκαιρία να θυμηθούμε καλές ή κακές στιγμές που ζήσαμε και να πάμε ένα βήμα παρακάτω. Η αλλαγή θα έρθει πολύ ομαλότερα αν αντιμετωπίσουμε το τέλος ως την αρχή μιας νέας περιπέτειας.

Πώς να λέμε «αντίο»;

Ο αποχαιρετισμός έχει το τελετουργικό του και με κάποια βήματα μπορούμε να βοηθήσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.

• «Πακετάρετε»: Δείτε το τέλος ως ταξίδι που θα κάνετε και φτιάξτε μια βαλίτσα με αναμνήσεις. Αναπολήστε τα περασμένα και δείτε καλές και κακές στιγμές.
• Μην κακολογείτε ό,τι αποχαιρετάτε. Ακόμη και αν αποχαιρετάτε κάτι που σας έβλαψε ιδιαίτερα, όπως μια κακή συνήθεια, σκεφτείτε τη χαρά που σας προσέφερε για κάποιες στιγμές. Οι αρνητικές σκέψεις μας βοηθούν να ξεπεράσουμε κάτι βραχυπρόθεσμα, αλλά μας βλάπτουν μακροπρόθεσμα.
• Εξομολογηθείτε. Μιλήστε για τα συναισθήματά σας ή καταγράψτε τα. Θα ανακαλύψετε έτσι πώς νιώθετε για αυτό που αφήνετε πίσω σας. Θα δείτε τι σας προσέφερε και τι ανάγκες σας δημιούργησε και έτσι θα μάθετε τι είναι πιθανόν να αναζητήσετε και στο μέλλον από μια σχέση ή μια εμπειρία.
• Δώστε χρόνο στον εαυτό σας να προσαρμοστεί στη νέα κατάσταση. Μη νομίζετε πως θα συνηθίσετε να ζείτε μόνος/-η επειδή αποχαιρετήσατε το/τη συγκάτοικό σας την περασμένη εβδομάδα. Θα χρειαστεί χρόνο για να βιώσετε τη νέα κατάσταση. Ακόμη και αυτή η προσαρμογή εμπεριέχει το στοιχείο του αποχαιρετισμού για την παρελθούσα εμπειρία.

Ο αποχαιρετισμός ίσως είναι επώδυνος, αλλά μας δίνει και τη χαρά μιας νέας αρχής. Εάν προσπαθήσουμε να ισορροπήσουμε ανάμεσα στα δύο αυτά πράγματα, θα απλοποιήσουμε τα πράγματα προς όφελός μας.

 flowmagazine

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ