Τα όπλα σημαίνουν ανεπάρκεια δύναμης, όχι δύναμη

Tα όπλα ήταν ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα και σύμβολα της αρχαιότητας. Εκτός από την πολεμική τους αξία, χρησίμευαν και σαν πολύ έντονοι συμβολισμοί που ουσιαστικά καθόριζαν τον ήρωα που τα κρατούσε αλλά και τον εχθρό του - άνθρωπο, τέρας ή άλλο πραγματικό ή φανταστικό πλάσμα.

Αν το δούμε μέσα απ’ την ψυχανάλυση, ο εχθρός στη μυθολογία δεν ήταν άλλο παρά δυνάμεις (συγκινήσεις) που ο ήρωας κρατούσε μέσα του. Κάτι τέτοιο υπονοούσε ο Καβάφης στο γνωστό ποίημα: «τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου, αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.»

Είναι πολύ όμορφη η στιγμή στην παλιά τριλογία του George Lucas όπου ο κεντρικός ήρωας, ένα νεαρό αγόρι αγνό και ικανό, αν και είχε γνωρίσει πολλά από τα μυστικά του κόσμου, επρόκειτο να αντιμετωπίσει το άγνωστο σε κάποιο μυστηριώδες σκοτεινό σπήλαιο. Ζώστηκε στη μέση του το όπλο του αν και είχε την επιλογή να μην το πάρει μαζί του. «Χρειάζεται όπλο, είναι ακόμα αδύναμος...» Ο δάσκαλός του τού είπε πως δεν θα το χρειαζόταν, όμως ο νεαρός δεν τον εμπιστεύτηκε – είχε μέσα του φόβο, και ο φόβος, όχι η πραγματικότητα, τον παρέσυρε να το κρατά. Τελικά μέσα στη σπηλιά το χρησιμοποίησε και σκότωσε τον μεγάλο εχθρό της Αντίστασης, μόνο και μόνο για να ανακαλύψει πως το πρόσωπο του σκοτωμένου εχθρού ήτανε αυτός ο ίδιος…


Το σφυρί του Θωρ, ο «ολιφάντης» του Ρονάλδο, η ράβδος του Μωυσή, η τρίαινα του Ποσειδώνα ήταν όπλα με αυτόνομη μαγική δύναμη. Κάθε όπλο μπορεί να σχετιζόταν με κάποιο στοιχείο ή χαρακτηριστικό γνώρισμα κάποιου: η σφεντόνα «έδενε» με τον αέρα, η λόγχη με τη γη, η τρίαινα με τα βάθη, το σκήπτρο ή το μαστίγιο με τον βασιλιά, το στιλέτο κι η λόγχη με τον ιππότη, ο κεραυνός και το δίχτυ με τους θεούς...

Σε έναν κόσμο όπου ο άνθρωπος θα έχει βρει τον εαυτό του και το νόημα της ζωής και του κόσμου, τα όπλα δεν θα χρειάζονται πια. Γιατί τα όπλα σημαίνουν ανεπάρκεια δύναμης, όχι δύναμη. Ο φτασμένος άνθρωπος θα έχει επαρκή εσωτερική δύναμη για να μη χρειάζεται “δεκανίκι”. Ο άνθρωπος τότε θα μπορεί να είναι ειλικρινής, καθαρός, ανοιχτός. Ο φόβος δεν θα υπάρχει και θα έχει αντικατασταθεί από βαθύτερα νοήματα της ουσίας της ζωής. Ίσως όχι όπλα όπως τα αρχαία σπαθιά, οι σπουδαίες ασπίδες και τα εντυπωσιακά όπλα των μυθολογικών ηρώων, αλλά όπλα όπως οι σύγχρονοι πύραυλοι, τα έξυπνα όπλα, βαρέα όπλα, πυρηνικά, στρατηγικές του πολέμου κλπ. θα εκλείψουν. Σαν προσθήκες στον αδύναμο εγωισμό του ανθρώπου και της μάζας, θα εξαλειφθούν όταν εξελιχθούμε αρκετά και γεμίσουμε τα εσωτερικά μας κενά με άλλες πιο πνευματικές και ουσιώδεις ύλες. Η τέχνη του πολέμου θα πάψει να υφίσταται.

Ας έχουμε όπλα μας στον σύγχρονο κόσμο τις αξίες, την πειθαρχία, τη σφαιρική πρακτική ή θεωρητική γνώση, την αγάπη και ότι άλλο "καλό και χρήσιμο" κραδαίνει η καρδιά καθεμιάς και καθενός μας, που να σκοτώνει τους δράκους μέσα μας.

"Πραγματικός ήρωας είναι εκείνος ο οποίος κατορθώνει και νικά τα πάθη του." Εγώ θα έλεγα, και αυτός που τα μετουσιώνει σε σοφία, δύναμη, και αγάπη για τον άνθρωπο και τη φύση.

Αποστόλης

The Mythologists

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ