Πόσο χρονών είμαι όταν ερωτεύομαι;

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΙΑΚΩΒΟΣ ΣΙΑΝΟΥΔΗΣBsc, ψυχοθεραπευτής|

Με τα χρόνια οι άνθρωποι κατασκεύασαν έναν ευφάνταστο τρόπο να εκτιμούν το πόσο χρόνο μετρούν σ’ αυτή τη γη. Ο τρόπος αυτός είναι η ηλικία. Και αφού αποτελεί φυσική ροπή μας να απλοποιούμε τα πράγματα, καταλήξαμε να μετρούμε και το συναίσθημα στην ίδια κλίμακα… Αυτό που εννοώ είναι πως, με κάποιο τρόπο, συνυφάναμε ότι μαζί με τα χρόνια, μαζί με την φυσική μας ωρίμανση, έρχεται και η συναισθηματική.

Όμως, o έρωτας, ως το πλέον ανακλητικό στοιχείο της ζωής, μας έλκει, μας γυρίζει πίσω στην πραγματική ηλικία που βρισκόμαστε και μας καθίζει εκεί, να τον απολαύσουμε. Πρακτικά, αυτό σημαίνει πως όταν γνωρίσουμε το ταίρι μας, η προσωπικότητά μας ενισχύεται από τα αιτήματα της παιδικής μας ηλικίας που έμειναν ανυλοποίητα. Η προσωπικότητα μας, αυτή, αναπτύσσεται σε στάδια. Τα σημαντικότερα εκ των οποίων – εάν δεν τα διαβούμε ικανά – καταλήγουν να μας ποδηγετούν τη ζωή.

Το πρώτο μάθημα που διδασκόμαστε για την επιθυμία – μία επιθυμία ανάλογη με αυτή στον έρωτα – είναι πως ότι λαχταρούμε το καταβροχθίζουμε. Και αυτό το μάθημα μας δίνεται στον πρώτο χρόνο της ζωής μας, όταν διανύουμε το στοματικό στάδιο ανάπτυξης. Εκείνο που όλη η λίμπιντό μας είναι στοιχειοθετημένη γύρω από την περιοχή του στόματος και σχετιζόμαστε με την μητέρα μας μέσα από τον μαστό της. Αποτελεί ύψιστο μάθημα της εποχής εκείνης, να βιώσουμε έναν ήρεμο αποχωρισμό από αυτόν αλλιώς θα παραμείνουμε καθηλωμένοι σε αυτό ακριβώς το σημείο, στην ενήλικη ζωή μας. Βλέπετε, μέσα από τη γαλούχηση, το βρέφος παίρνει κάτι πολύ πιο σημαντικό. Αντιλαμβάνεται την φροντίδα. Και αυτήν, ακριβώς, την φροντίδα θα απαιτεί από τον σύντροφό του αργότερα. Κι αν αρχικά θα παρουσιάζεται φροντιστικός και τρυφερός, θα απαιτήσει από τον άλλο να γίνει μία ιδανική μητέρα που θα επιμελείται κάθε ανάγκη του, όσο παράλογη κι αν είναι…

Το επόμενο μάθημα που παίρνουμε ως παιδιά είναι αυτό της προσφοράς. Της δημιουργίας, του δοσίματος, αλλά και της αντίρρησης. Όταν η λίμπιντό μας έχει επικαθίσει στην περιοχή του πρωκτού και μέσω της λειτουργίας των σφικτήρων μας διδασκόμαστε – εκτός από την αποβολή των περιττωμάτων μας – την παραγωγή ή απελευθέρωση των συναισθημάτων μας. Κι όπως το παιδί, που θα βρεθεί σε σύγχυση, δεν θα επιτρέψει στις ανάγκες του να απελευθερωθούν, έτσι και ο μετέπειτα ενήλικας δεν θα φανερώνει εύκολα συναίσθημα στον σύντροφό του και θα προσπαθεί να ελέγξει τον ίδιο και τη σχέση…

Στα επόμενα χρόνια, μαθαίνουμε πως οι ίδιοι έχουμε τη δυνατότητα να αντλήσουμε ηδονή μέσω των γεννητικών μας οργάνων. Είναι η περίοδος που, ως παιδιά, απασχολούμαστε με την γενετήσια περιοχή και την περιεργαζόμαστε. Η συνειδητοποίηση που έρχεται εδώ, έχει να κάνει με την μεταβολή από τον εαυτό μας και την αναζήτηση αυτής της ικανοποίησης από άλλους. Από τους μετέπειτα ερωτικούς μας συντρόφους που, εάν δεν διαβούμε ορθά το στάδιο αυτό, θα καταλήξουμε να χάνουμε το ερωτικό μας ενδιαφέρον μετά από λίγο καιρό. Θα καταλήξουμε να είμαστε ανίκανοι να νιώσουμε ερωτική έλξη για εκείνους με το πέρασμα λίγων, κι όλας, μηνών…

Στην ίδια ηλικία, διαβαίνουμε και το περιβόητο οιδιπόδειο στάδιο. Στο οποίο ταυτιζόμαστε με τον γονέα του ίδιου φύλου μέσα από μία φρούδα προσπάθεια να κατακτήσουμε τον γονέα του άλλου φύλου. Και εδώ είναι μία πολύ ιδιαίτερη καμπή για εμάς… Βλέπετε, εάν η ταύτιση δεν γίνει αμιγώς σωστά – και μεταξύ άλλων συνεπειών – δεν θα είμαστε ικανοί να νιώσουμε σεξουαλική έλξη για εκείνον που θα ερωτευτούμε!  Δεν θα μπορούμε να συνενώσουμε, σε ένα, το ερωτικό αντικείμενο με το αντικείμενο για το οποίο θα θρέψουμε τρυφερά συναισθήματα καθώς, επάνω του, θα αχνοφαίνεται ο γονιός που δεν κατακτήσαμε, και αυτό θα κάνει απαγορευτικές τις φαντασιώσεις μας… Το αγόρι, λοιπόν, δεν θα καταφέρει να δει το ταίρι του ως την σεξουαλική γυναίκα που χρειάζεται και το κορίτσι δεν θα καταφέρει να δει το αγόρι της ως ερωτικό αντικείμενο.

Ο έρωτας, λοιπόν, ίσως είναι καλύτερος χρονογράφος από ό,τι ο όρος της ηλικίας. Σίγουρα είναι, πάντως, καλύτερος βιογράφος. Μας επιτρέπει να δούμε μέσα από τον άλλον, αλλά και μέσα από τον ίδιο μας τον εαυτό. Ίσως γιατί η ηλικία, που γεννάται από τον “ήλιο” και το “κίω”, που σημαίνει πορεύομαι, να αφορά μόνο την πορεία που διαγράφει κάποιος μόνος, όπως η γη περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο. Ο έρωτας, όμως, έχει γονέα το “εράω”, που σημαίνει αποβάλλω, κενώ, και με τον ίδιο τρόπο επιχειρεί να σε γυρίσει πίσω για να αποβάλλεις ό,τι σε βαραίνει, κάνοντάς σε κέντρο του σύμπαντός σου, και καταθέτοντας αυτό σου το έλλειμμα στον άλλο…

psychorropia

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ