Πτυχίο μετά τα 30. Αξίζει τον κόπο;

«Αιώνιος» φοιτητής λοιπόν. Πέρασες τα τριάντα κι ακόμη «χρωστάς» μαθήματα. Δε θες να παραδεχθείς ότι παράτησες τη σχολή, δε θες να το αποδεχθείς ίσως. Σημασία έχει ότι για να φτάσεις να περάσεις τα τριάντα και να μην έχεις πάρει πτυχίο, δεν ήταν αυτή η σχολή και η πρώτη σου προτίμηση στην ιεραρχία για την ενήλικη ζωή σου.

Ίσως έμπλεξες σε κάποιο πρώιμο ρομάντζο και η οικογένεια ήταν αναγκαιότητα που πέρασε στην πρώτη θέση. Ίσως να τα βρήκες μπαστούνια στη ζωή και η δουλειά να έπρεπε να καθιερωθεί σε μόνιμη βάση από νωρίς, σε βαθμό που να μην μπορούν να συνδυαστούν  δουλειά και σπουδές μαζί. Είτε ο χρόνος ξαφνικά έγινε λίγος, είτε σταμάτησε να σ’ ενδιαφέρει το αντικείμενο σπουδών στο οποίο βρέθηκες φοιτητής και μία νέα ζωή δεν άφησε το πτυχίο να έρθει τελικά στα χέρια σου.

Διάφορα άλλα απρόοπτα της ζωής μπορεί να ανάγκασαν κάποιον να παρατήσει τις σπουδές του. Οικογενειακά ζητήματα (ασθένειες και κάποια απώλεια), οικονομικοί λόγοι (αδυναμία να ανταπεξέλθει κάποιος οικονομικά σε σπουδές σε άλλη πόλη), ανάγκη για ένα προσωρινό διάλειμμα.

Για κάποιους κάποια στιγμή έρχεται η ώρα, λίγο ή πολύ μετά τα τριάντα, που η σκέψη και το ενδεχόμενο του πτυχίου σου έρχεται πάλι στο μυαλό. Αξίζει τον κόπο; Η απάντηση έρχεται απευθείας με μία ερώτηση. Για ποιο λόγο; Για ποιο λόγο σκέφτεται κάποιος το πτυχίο μετά τα τριάντα του; Μόνο απαντώντας σε αυτή την ερώτηση θα απαντηθεί και η αρχική.

Εάν κάποτε υπήρξαν συνθήκες δύσκολες που συνετέλεσαν στο να διακοπεί μία, μέχρι τότε, υγιή φοιτητική ζωή, αυτονόητο είναι η ακαδημαϊκή καριέρα να αποτελεί πλέον ένα απωθημένο σε αυτόν ο οποίος τη διέκοψε. Για έναν τέτοιο λόγο, όταν οι σπουδές κάποτε αποτέλεσαν μεράκι και αγάπη για το έδρανο, αξίζει κανείς να το παλέψει σε οποιαδήποτε ηλικία. Όχι μόνο μετά τα τριάντα, αλλά μετά και από οποιαδήποτε –άντα και –ήντα. Ανάλογα με το πότε θα βρει το χρόνο και τα κουράγια να μπει εκ νέου σε αυτή τη διαδικασία. Η μόρφωση δε γνωρίζει χρονικά όρια και περιθώρια.

Ο δεύτερος βασικός λόγος  για τον οποίο αξίζει να σκεφτεί κάποιος το πτυχίο που δεν πήρε ποτέ μετά τα τριάντα του είναι ο εξής. Το απωθημένο. Με την υγιή του πτυχή πάντα. Το απωθημένο είτε για το αντικείμενο το σπουδών, είτε για το να μπορέσει να ολοκληρώσει αυτό που κάποτε άρχισε. Έναν ιδιαίτερο κύκλο ζωής. Η αίσθηση του να τελειώσεις κάτι που κάποτε άρχισες και γενικότερα η εκπλήρωση ενός τέτοιου απωθημένου αποτελεί ένα από τα ισχυρότερα κίνητρα.

Αυτοί αποτελούν τους δύο βασικούς λόγους για τους οποίους αξίζει τον κόπο να μπει ένας προχωρημένος (σε ηλικία) ενήλικας σε μια τόσο δύσκολη και δαπανηρή σε κόπο και χρήμα διαδικασία. Και είναι ιδιαίτερα δαπανηρή γιατί ο χρόνος αφομοίωσης της γνώσης είναι όντως διπλός για ένα κουρασμένο (από χιλιάδες υποχρεώσεις) μυαλό. Επίσης και το κόστος σε χρήμα είναι υπέρογκο εφόσον η ύλη έχει αλλάξει, χρειάζονται νέα βιβλία και η δωρεάν παιδεία που κάποτε σου υποσχέθηκαν δεν υπάρχει πια.

Υπάρχει ένας ακόμη λόγος για τον οποίο οι γνώμες διίστανται. Η αλλαγή επαγγελματικού προσανατολισμού και η έναρξη νέας καριέρας. Ίσως παλιά αυτό είχε κάποιο νόημα. Στην Ελλάδα του σήμερα, το σωτήριον έτος 2016, την εποχή που οποιοδήποτε κλάδο κι αν έχεις διαλέξει, παίζεις οριακά με την απόλυση, τη χρεοκοπία ή απλά την ανεργία, πόσο εφικτό είναι να σκεφτείς τόσο «ρομαντικά» για το επαγγελματικό σου μέλλον ώστε να δαπανήσεις τόσο κόστος;

Θέλει ιδιαίτερη σκέψη οποιαδήποτε απόφαση. Είτε θες να εκπληρώσεις ένα νεανικό όνειρο, είτε κάποιο απωθημένο, αρκεί λίγος ρεαλισμός ώστε να συνειδητοποιήσεις πως οποιοδήποτε πτυχίο αποκτήσεις σήμερα σε αυτή τη χώρα, σε όποια ηλικία κι αν βρίσκεσαι, έχεις ελάχιστες πιθανότητες ακόμη και στο να βρεθείς επιδοτούμενος στον ΟΑΕΔ κι όχι ένας απλός άνεργος. Ένα είναι το σίγουρο. Έχεις μπόλικο χρόνο να το σκεφτείς.

Και όσο για κείνους που αντιτίθενται στην ύπαρξη τους, οι «αιώνιοι» φοιτητές δε στοιχίζουν τίποτα στο ελληνικό δημόσιο. Δεν έχουν περιορισμό χρόνου, επομένως, όσον αφορά το να σκεφτούν και να αποφασίσουν  το πότε είναι η σωστή ώρα είτε για να εκπληρώσουν κάποιο όνειρο, είτε για να το κλειδώσουν οριστικά στο συρτάρι. Αυτό στο οποίο επιβάλλεται να επικεντρώσουν την πολεμική τους είναι κάποιοι άλλοι «αιώνιοι». Πραγματικά ανεπρόκοποι που κοστίζουν σε μας δισεκατομμύρια. Οι «αιώνιοι» πολιτικοί.

mindthetrap

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ