“Το αληθινό μας”

Θέλω να βάλω ότι πιο αληθινό απομένει ακόμα μέσα μου σε μια μικρή κομψή βαλίτσα και ύστερα να το ταξιδέψω πουθενά.

Ή μήπως να προτιμήσω το παντού;

Τι αλήθεια από τα δύο να διαλέξω, τη δράση ή την αφάνεια;

θα προτιμούσα να ζω στην τελευταία, αλλά είναι άμεση ανάγκη να πάρω το αληθινό μου, να του χαρίσω τα ταξίδια, στιγμές κ αγκαλιές, τέτοια του αξίζουν.

Γιατί μαζί του διδάχτηκα τον τρόπο να ζω χωρίς άλλη πλευρά.

Κάπως σαν διάφανος αισθάνομαι περισσότερη ασφάλεια, σύντομη είναι έτσι κ αλλιώς η ζωή, είναι κρίμα τέτοια ξοδέματα.

Θα πάρω το αληθινό μου, θα το ταξιδέψω σε διαφορετικές γεωγραφικές συντεταγμένες να το μοιραστώ με φίλες κ φίλους δεκαετιών

Πρώτ’ απ’όλα με όσες κ όσους με δένουν με τρόπο συγγενικό, ή αγχιστείας αυτό είναι τουλάχιστον δεδομένο.

Αυτοί θα πάρουν το δικό μου αληθινό, θα το ανακαλύψουν μέσα από λέξεις, μυρωδιές, εικόνες, αισθήματα.

Κι ίσως τότε ξυπνήσει ολότελα μέσα τους το δικό τους αληθινό, πού ίσως μοιάζει απρόβλεπτα με το δικό μου.

Η αλήθεια για τον καθένα κ την κάθε μία μπορεί να φαντάζει διαφορετική.

Το άφθαρτο πετράδι του αληθινού, που προφυλλάσουμε για χρόνια στις καρδιές μας, είναι ό,τι πιο επαρκές.

Να μας ενώσει ξανά βλέμμα το βλέμμα, λέξη τη λέξη, αγκαλιά την αγκαλιά, άνθρωπο τον άνθρωπο.

Έτσι μονάχα, περπατώντας κ ζώντας ο ένας πλάι στον άλλον, θα φέρουμε γρηγορότερα την επόμενη εποχή.

Τελευταία ημερομηνία για μια τέτοια συνάντηση είναι η χθεσινή, αλλά οι θεοί κ το σύμπαν θα δείξουν έλεος, μας περιμένουν, τι θα’καναν χωρίς εμάς.

Και μη θαρρείς πως θα κουραστείς ν’ανασυνθέσεις το πιο λαμπρό σου αμάλγαμα, μέτρα τις σκέψεις σου, όσο κάνει ένα τσιγάρο να καεί. Δε θα χρειαστεί παραπάνω...

Έλα όμως μην καθυστερείς μ’ενοχλητικά παράσιτα από παραπανίσια λογική, είναι αυτά που σε καθηλώνουν στην αδράνεια.

Ο καινούργιος όμορφος κόσμος χρειάζεται κ τη δική σου πινελιά...

“Κωδικός Ελευθερία”

του Γιάννη Φιλιππίδη

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΣΩΡΗ

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ