Ο Θεριστής στα χρόνια της επίπλαστης Ειρήνης

• 

Πολλοί το έχουν πει, ότι αν θες να κατανοήσεις το παρόν πρέπει να ρίξεις μια καλή ματιά στο παρελθόν

Ματιά καθαρή στην ανθρώπινη ιστορία και είναι εκπληκτικό πως αυτή επαναλαμβάνεται αδιάκοπα, λες και η είμαστε όλοι εγκλωβισμένοι σε μια λούπα αναζητώντας σημείο διαφυγής…

Σήμερα στην Ιαπωνία ήταν η μαύρη επέτειος των 70 χρόνων της πρώτης ατομικής βόμβας, όταν οι ΗΠΑ βομβάρδισαν τη Χιροσίμα, με αποτέλεσμα τον θάνατο συνολικά 140.000 ανθρώπων. Την Λαγκάρντ την κάλεσαν, άραγε; Γιατί έχει μια ιδιαίτερη μανία με τα εφτάρια…

Αλήθεια… γιατί έγινε ο Β’ Π.Π.; Πολλά έχουν να πουν ιστορικοί αναλυτές πολλών απόψεων και αντιλήψεων, για οικονομική κρίση, άνοδο του φασισμού, περίεργες συμμαχίες και αλλαγές στρατοπέδων στη συνέχεια, όπου στο τέλος στη μεγάλη σκακιέρα μοιράστηκε ο πλανήτης.

Αλήθεια… γιατί έγινε ο Α’ Π.Π.; Για την άρχουσα τάξη οι τελευταίες δεκαετίες πριν τον πόλεμο ήταν χρονιές λαμπρές, η οικονομία είχε βγει δυναμωμένη από τη Μεγάλη Ύφεση του 1870-1880, η επιστήμη και η τεχνολογία έκαναν άλματα και η κυριαρχία τους απλωνόταν σε ολόκληρο τον κόσμο.

Ο πόλεμος δεν είχε καμιά θέση μέσα σε αυτόν τον ονειρικό παράδεισο και το 1910 ο Nόρμαν Έιντζελ, στο βιβλίο του «Η Μεγάλη Χίμαιρα» προανήγγειλε μάλιστα το οριστικό τέλος των πολέμων. Οι ενδοευρωπαϊκές διεθνείς συναλλαγές, δεν δικαιολογούν για τις άρχουσες τάξεις κανέναν πόλεμο. Οι Άγγλοι βιομήχανοι δεν θα είχαν κανένα συμφέρον να βομβαρδίσουν τις θυγατρικές τους στη Γαλλία. Ούτε οι Γάλλοι τραπεζίτες να ανατινάξουν τα μεγάλα έργα που χρηματοδότησαν στη Γερμανία -και να χάσουν έτσι τους τόκους και τα κεφάλαιά τους. Και όμως… έγινε! 

Τα αίτια, λένε οι αναλυτές, πρέπει να αναζητηθούν στις οικονομικές συνθήκες της εποχής και στις επεκτατικές βλέψεις των διαφόρων κρατών, που είχαν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ανταγωνισμού μεταξύ τους.

Αλήθεια… γιατί έγινε ο Πελοποννησιακός Πόλεμος; «Ήταν η ολοένα αυξανόμενη δύναμη τηςΑθήνας που προκάλεσε φόβο στους συμμάχους τηςΣπάρτης και κατέστησε τη σύρραξη ανάμεσα στις δύο πόλεις αναπότρεπτη», αναφέρει ο Θουκυδίδης:

• Αυτή καθαυτή η απόπειρα της Αθήνας να δημιουργήσει ισχυρό ιμπεριαλιστικό εμπορικό κράτος, χωρίς λάβει υπόψη της τις αντιδράσεις των άλλων πόλεων της Συμμαχίας για τη δημιουργία της «Αθηναϊκής αυτοκρατορίας».
• Τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα των αριστοκρατικών στις συμμαχικές πόλεις των Αθηνών…
• Οι σημαντικές πολιτισμικές διαφορές ανάμεσα στην αθηναϊκή κοινωνία και τη σπαρτιατική.
• Τα συμφέροντα των Περσών, που βρήκαν ευκαιρία στις κρίσιμες στιγμές της ενδοελληνικής διαμάχης…

Και.. και… οι ιστορικοί θα βρουν αίτια και θα κάνουν αναλύσεις. Αναλύσεις λογικές, επιστημονικές και τεκμηριωμένες.

Όλα είναι τίποτα περισσότερο από λογικοφανή ψέματα! Ο αληθινός λόγος που γίνονται αιώνες τώρα παγκόσμιοι πόλεμοι και συρράξεις, αλλά και εμφύλιοι είναι ένας και μοναδικός:

Είναι ώρα του Θεριστή

Ένα σκοτεινό μυαλό, μια αθέατη σκέψη και γνώση, ένα αόρατο χέρι σπρώχνει τους λαούς που δεν έχουν απολύτως τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους, στο να σκοτώσει αδελφός αδελφό. Και ο λόγος είναι ένας: Μείωση πληθυσμών για καλύτερο έλεγχο.

Μετά, τόσο ανάμεσα στους ηττημένους, όσο και τους νικητές -αν υπάρχουν τέτοιοι- επικρατεί μια περίοδος ευημερίας. Οι κοινωνίες ανθούν μεν, αλλά πάντα με την άρχουσα τάξη να απομυζά τους κόπους του κοπαδιού της.

Οι λαοί δεν θα ξεκινούσαν ποτέ πολέμους από μόνοι τους. Ο άνθρωπος δεν είναι από τη φύση του πολεμοχαρής.Το μόνο που θέλει είναι να αναπαράγεται, να ζει ήρεμα έχοντας εξασφαλίσει τουλάχιστον τα απαραίτητα, να χαίρεται τους κόπους του ο ίδιος και, αφού έχει σιγουρέψει την επιβίωση, είναι στη φύση του να επιθυμεί την αναζήτηση της Πνευματικής του υπόστασης, κάτι που δεν μπορεί να κάνει ούτε όταν αγωνιά και υποφέρει, ούτε όταν πολεμά.

Αυτή είναι η αληθινή φύση του Ανθρώπου, που όμως δέχεται πιέσεις και επιρροές, πάντα από αυτούς που τον διαφεντεύουν και τον εκπαιδεύουν, να γίνει υλικά φιλόδοξος και επεκτατικός, ζηλιάρης και ανικανοποίητος.

Μάλιστα, ο αποδεκατισμός ήταν μια ρωμαϊκή επινόηση, μία από τις σκληρότερες ρωμαϊκέςστρατιωτικές ποινές, η οποία επιβαλλόταν σε περιπτώσεις μαζικής απειθαρχίας ή απροθυμίας των στρατιωτών να πολεμήσουν. Ο αποδεκατισμός βασιζόταν στο πνεύμα της συλλογικής ευθύνης και εφαρμοζόταν σε επίπεδο κοόρτεως, ρωμαϊκής μονάδας αντίστοιχης του σημερινού τάγματος: Οι άνδρες της τιμωρημένης κοόρτεως χωρίζονταν σε δεκάδες και από κάθε δεκάδα κληρωνόταν ένας, ο οποίος έπρεπε να ξυλοκοπηθεί με ρόπαλα μέχρι θανάτου από τους υπολοίπους εννέα. Αλλά και οι εννέα «τυχεροί» έπρεπε μετά να κοιμηθούν απροστάτευτοι εκτός λεγεώνας, εκτεθειμένοι στον κίνδυνο μιας εχθρικής καταδρομικής επίθεσης.

Ο «μάγος» της φυλής, ο αρχηγός ή βασιλιάς, κρατάει στα χέρια του τις τύχες των υπηκόων. Αν τους δηλητηριάσει για το πόσο πράσινο είναι του γείτονα το λιβάδι, μπορεί και εύκολα να τους ξεσηκώσει με εθνικιστικά ή φυλετικά κηρύγματα, ενώ ο άλλος «μάγος» θα πρέπει να ενθαρρύνει τους δικούς του με αίσθημα πατριωτισμού για την υπεράσπιση της δικής του φυλής.

Στην ουσία, και οι δυο μάγοι είναι υπάλληλοι του Θεριστή. Κανείς δεν γνωρίζει πόση συνειδητότητα και συνεννόηση υπήρχε παλιά στη στάση των δυο «μάγων» ή αρχηγών. Ίσως και να υπήρχε, ίσως και να λειτουργούσε ως ένα μαύρο ένστικτο σιωπηλής ενδοεπικοινωνίας.

Στις μέρες μας όμως τα πράγματα είναι αλλιώς. Οι «μάγοι» είναι οργανωμένοι, οι ελίτ είναι οργανωμένες και συνεννοούνται όχι μαγικά, αλλά μέσω των διάφορων μυστικών κλαμπ τύπου Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και  ΟΗΕ και Ε.Ε. και Λέσχη της Ρώμης και Τριημερής Επιτροπή και Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ κλπ

Δεν τους χρειάζονται θεαματικοί πόλεμοι, παρά μερικές συρράξεις λίγων ημερών εδώ κι εκεί ή μικροί συνεχείς εμφύλιοι διάσπαρτοι στην Αφρική που οι πληθυσμοί είναι εκτός ελέγχου.

Τι τους χρειάζεται; Η πείνα και ο φόβος της. Ο φόβος είναι όπλο. Κάποιος θα χάσει τη δουλειά του, το σπίτι του, τη βολή του και οι υπόλοιποι θα παραδειγματιστούν ως απλά μέλη μιας τιμωρημένης κοόρτεως που θα τρέμουν ότι αύριο θα έρθει η σειρά τους.

Η πείνα που ξαπλώνεται σαν μάστιγα μέσα από την παγκόσμια οικονομική κρίση, μαζί με τη μείωση βιωτικού επιπέδου, την έλλειψη φροντίδας, την κατάθλιψη και το άγχος παίρνει ζωές.  Και τους κρατά μόνιμα απασχολημένους.

Το κλίμα χειραγωγείται και οπλοποιείται. Θερίζει κόσμο και καταστρέφει οικονομίες. Στα εμβόλια που υπόσχονται υγεία μπαίνει και ο αργός θάνατος προκαλώντας βλάβες, κύρια στο ανοσοποιητικό, η τροφή γίνεται συνώνυμο της χημείας και η μόλυνση από την ακτινοβολία, εκτός του ότι στοχεύει στο ανθρώπινο DNA, έχει βασικό στόχο της εκείνο το γονίδιο που επιστήμονες αποκαλούν ως Γονίδιο του Θεού. Η αναζήτηση του Θείου δέχεται πυρά!

Και ο Θεριστής είναι σε εποχή πλήρους απασχόλησης. Σε καιρό υποτιθέμενης Ειρήνης, για τον οποίο οι «μάγοι» καμαρώνουν κι ανταλλάσσουν μεταξύ τους βραβεία και επαίνους.

Αυτό που μου άρεσε πάρα πολύ στην ταινία Snowpiercer είναι ότι για πρώτη φορά, γίνεται έστω και μέσα από μια φανταστική πλοκή, η ομολογία της συνειδητής χρήσης του Θεριστή για τους πραγματικούς λόγους: Μείωση πληθυσμού.

Κι αν μπορούσαν ο Μέγας Αλέξανδρος ή ο Τζένγκις Χαν σήμερα να ερωτηθούν ποιο ήταν τελικά το αληθινό όραμα τους, αν ήταν ο επεκτατισμός ή αγνά πολιτισμικά σχέδια, ίσως πολλοί να έμεναν άφωνοι αν τους άκουγαν να λένε: Η μείωση πληθυσμού.

Άφησαν επίτηδες οι πληθυσμοί να αυξηθούν πρώτα, ώστε η συγκομιδή να είναι μεγαλύτερη όσο ποτέ. Κι αυτό, γιατί είναι η τελική μάχη. Δεν πρόκειται μόνο για μείωση ανθρώπων, αλλά κύρια για μείωση ψυχών. Ψυχές που μπορεί να μην χάσουν τη ζωή τους, αλλά να χαθούν οι ίδιες μέσα σε αυτόν τον παγκόσμιο πόλεμο αναζητώντας τη σωστή πλευρά: Να σώσω το σπίτι ή την ψυχική μου γαλήνη; Να παλέψω για τα υλικά ή για τα πνευματικά αγαθά που μου στερούν;

Ο Θεριστής σε όλο του το μεγαλείο. Έχει να παίρνει αλλά έχει και να καταστρέφει. Κι ο καθένας μπορεί να κρίνει από μόνος του ποιο κόστος και τίμημα είναι πιο βαρύ.

Βλέποντας την παγκόσμια Ιστορία με τέτοιο μάτι, ο Θεριστής χάνει τη δύναμη του. Απογυμνώνεται. Δεν υπάρχει ποια κανένα μυστήριο και ο κάθε αναλυτής μένει χωρίς αντικείμενο ουσιαστικό. Είναι σαν να ανάβεις απότομα το φως και όλες οι επικίνδυνες σκιές να συνθλίβονται κάτω από τη δύναμη του. Ο μπαμπούλας εξαφανίζεται μονομιάς και η δύναμη αμέσως μεταφέρεται σε αυτόν που αποκτά την ικανότητα της όρασης.

Ακούγεται απλοϊκό, αφελές και παιδικό; Μμμ… τότε είναι και το σωστό. Γιατί στην αθωότητα του παιδιού μέσα μας κρύβεται όλη του σύμπαντος η σοφία! Και πιστέψτε με, οι «μάγοι» είναι λίγοι και η μαγεία τους λίγη. Το μόνο που χρειάζεται, είναι να ανάψει κανείς αυτό το φως…

---

Γιάννα Μυράτ

συντάκτρια της AllNewz

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ