Η «κακοποίηση» της γιόγκα

Η γιόγκα έτσι όπως δίνεται είναι σαν να έχουμε ένα αυτοκίνητο χωρίς μηχανή και χωρίς οδηγό. Έχουμε δηλαδή μόνο το αμάξι, το οποίο έχει ένα υπέροχο χρώμα, υπέροχο εσωτερικό χώρο και πολύ καλά λάστιχα.

Έτσι δίνεται λοιπόν η γιόγκα. Έχουν πάρει δηλαδή μόνο το επιφανειακό της κομμάτι και μέσα από αυτό οδηγούν τους ανθρώπους σε έναν μυθικό δρόμο. 

Τι να το κάνεις το αυτοκίνητο χωρίς μηχανή και χωρίς οδηγό ? Τίποτε. Απλώς εσύ θα επενδύεις ονειροβατόντας σε ένα παραμύθι και θα περιμένεις να βελτιωθείς. Πώς να βελτιωθείς, έτσι ακριβώς το μόνο που μπορείς να «πάθεις» είναι να βαλτωθείς. Να νομίζεις ότι κινείσαι και να είσαι εντελώς ακίνητος. Τόσο ακίνητος που θα έρθει κάποια στιγμή η ακαμψία να σου χτυπήσει την πόρτα. Γιατί όταν αγνοείς τον οδηγό και την μηχανή σου και ασχολείσαι μόνο με την επιφάνεια σου, η αφάνεια είναι δίπλα σου.

Ονειροβατείς όταν παίρνεις ανάσες, ενώ είσαι γεμάτος θυμό. Ονειροβατείς όταν οραματίζεσαι διάφορα ενώ η οργή δημιουργεί ρωγμές τέτοιες μέσα σου που η γιόγκα θα μετατραπεί σε εφιάλτης γιατί όταν ανακαλύψεις ότι επενδύεις σε ονειροβατώ, ίσως να είναι και αργά.

Μα πόσο και για πόσο μπορείς να οδηγείς τον εαυτό σου να θάβει όλα όσα νιώθει και όλα όσα σκέφτεται. Πώς μπορείς ενώ το μυαλό σου είναι σαν μία ντισκοτέκ με τα ντεσιμπέλ από τα ηχεία του πόνου να είναι τόσο κοντά σου, εσύ να λες ότι όλα είναι καλά. Να δονείς προτάσεις και φράσεις για να σε κάνουν να αλλάξεις διάθεση.  

Ναι νιώθεις καλύτερα, αλλά για πόσο ? Μήπως μέχρι να φτάσεις σπίτι σου ? Μήπως μέχρι το επόμενο πρωινό σου ξύπνημα που η καθημερινότητά σου, πάλι μπροστά σου βρίσκεται ? Μήπως εκεί σε αυτή την καθημερινότητά σου, εσύ πάλι λες και ξανά λες φράσεις για να αλλάξουν τα πράγματα και αυτά «στο ύψος» τους ? Παίρνεις ανάσες ξανά και ξανά για να εξαφανιστεί αυτός ο θυμός που σου τρυπάει το μυαλό και αντί να εξαφανιστεί έρχεται πάλι μπροστά σου εκείνος ο αντιπαθητικός ? Μα γιατί έρχεται πάλι ο αντιπαθητικός ? Μήπως μου δείχνει τη δική μου παθητικότητα ? Μήπως ο δικός μου τρόπος προκαλεί άλλα ? Μήπως όλο αυτό είναι μία από επιλογή παθητική και καθ’ όλα ασθενική συμπεριφορά ?

Μα τι είναι τελικά η γιόγκα ? Πώς φτάσαμε να πουλάμε το ένα της ή δύο της κομμάτια ? Γιατί και ποιο κομμάτι της αποφεύγουμε ? Πώς γίνεται να διαβάσω την τελευταία φράση ενός βιβλίου και να έχω άποψη για όλο ? Πώς γίνεται να δω την τελευταία σκηνή ενός έργου και να θεωρώ ότι το είδα ?

Η γιόγκα λοιπόν είναι ένας δρόμος αυτογνωσίας που μας οδηγεί στο να μάθουμε απόλυτα τον εαυτό μας, να απαλλαγούμε απόλυτα από το εγώ και από το μυαλό μας- δυνάστη μας. Και αφού ολοκληρώσουμε αυτά τα βήματα, το σώμα μας- αυτοκίνητο, από μόνο του έρχεται στην αρμονική συνύπαρξη, με την καθ’ όλα ανανεωμένη μας μηχανή – εγώ και τον οδηγό- ψυχή μας.

Τότε και μόνο τότε μόνο του ευθυγραμμίζεται, τότε μετά από την όλη ελευθερία της αρχικής διαδρομής, η ανάσα μας γίνεται η ανάφλεξη που θα παίξει τον ρόλο της βενζίνης, το καύσιμο δηλαδή που θα μας οδηγήσει στα καλύτερα ταξίδια. 

Τα βήματα αυτά μας οδηγούν στο τελευταίο Σκαλί της Γιόγκα που δεν είναι άλλο από τον Υπερβατικό Διαλογισμό.

Όχι Υπερβατικός διαλογισμός δεν είναι να κάθομαι σε ένα συγκεκριμένο μέρος, με μία συγκεκριμένη φωνή να με οδηγεί τι να δω και τι να νιώσω. Όχι Υπερβατικός διαλογισμός δεν είναι να κάνω το σώμα μου να γίνει σιωπή, να κάτσω με ησυχία, να προσπαθώ να ρυθμίσω τις σκέψεις μου.

Υπερβατικός Διαλογισμός είναι το απόλυτο σημείο μηδέν. Το σημείο που κατακτά ο αναρριχητής όταν φτάσει στην κορυφή του Βουνού του και εκεί βάλει το σημαιάκι του. Όταν θα έχει φέρει μέσα από την αυτογνωσία όλο του το σώμα και τις σκέψεις σε απόλυτη ισορροπία. Τότε εκεί μετά από αυτή την ανάβαση και το σημείο μηδέν, δεν υπάρχει καμία σκέψη, δεν υπάρχει τίποτε ανάμεσα σε μας και το Θείο. Τότε κάθε σου στιγμή είσαι ευημερία, αφθονία, ισορροπία, Θεϊκή αρμονία και αυτά όχι μέσα από επιβολή, αλλά μέσα από τη φυσική κενότητα σου. Γιατί αυτός είναι ο στόχος της γιόγκα, να σε φέρει να απαλλαγείς απόλυτα από όλο το γήινο σου περίβλημα και να συναντήσεις τη Θεία σου περιβολή.   

Αυταπάτη είναι να νομίζω ότι το σώμα μου θα γίνει ο μετασχηματιστής του νου μου, αφού ο νους μου δουλεύει πάντα και ακατάπαυστα. Αυταπάτη είναι να πιστεύεις ότι η ανάσα σου θα σε οδηγήσει σε υγεία και ειρήνη. Όπως λέει και ο Osho πρώτα έρχεται ο θυμός και ύστερα ο θυμός αλλάζει την ανάσα. Άρα εμείς πως περιμένουμε να μπορέσουμε να δαμάσουμε την ανάσα, ενώ έχουμε ακόμη τον θυμό μας αδούλευτο ? Πρώτα λοιπόν εργαζόμαστε με τις αιτίες και τους αίτιους για να μπορέσουμε να έχουμε ισορροπία σε κάθε σύμπτωμα.

Δωροθέα  

zefira21

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ