Η δουλεία και η αξιοπρέπεια των ανθρώπων..από διαφορετική σκοπιά

Επιτρέπεται η δημοσίευση με την αναφορά του ονόματος του μπλογκ (όχι με τη λέξη ΠΗΓΗ) και με ενεργό λινκ...κάτι που κάνουμε κι εμείς.

από τον Claude Mariottini

Εικόνα: Ο Ιωσήφ πωλείται σκλάβος

Ζωγράφος: Alexander Seitz Maximilian (1811-1888)

Η προέλευση της δουλείας χάνεται στην αρχαιότητα. Ο θεσμός της δουλείας υπήρχε στην αρχαία Εγγύς Ανατολή και είχε ασκηθεί για χιλιάδες χρόνια σε πολλές χώρες του κόσμου. Οι περισσότερες ελεύθερες κοινωνίες σήμερα αναγνωρίζουν ότι η δουλεία είναι ηθικά λάθος. Αν και διαφορετικές μορφές δουλείας μπορεί να βρεθούν σε ορισμένες κοινωνίες, η δουλεία έχει καταδικαστεί ως παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Ωστόσο, οι κοινωνίες που αγοράζουν και πωλούν ανθρώπινα όντα εξακολουθούν να υπάρχουν στον εικοστό πρώτο αιώνα. Σε ένα άρθρο που ασχολείται με τη δουλεία στον 21ο αιώνα, ο Andrew Cockburn είπε ότι υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι σε δουλεία σήμερα.

Ο Cockburn έγραψε ότι υπάρχουν "περίπου 27 εκατομμύρια άνδρες, γυναίκες και παιδιά στον κόσμο που είναι υποδουλωμένοι και οι οποίοι αναγκάζονται να εργαστούν, ή να ελεγχθούν μέσω της βίας, ή με κάποιο τρόπο αντιμετωπίζονται ως περιουσιακό στοιχείο." Σύμφωνα με τον Cockburn, αυτός είναι ο μεγαλύτερος αριθμός δούλων, ανά πάσα στιγμή, στην ανθρώπινη ιστορία.

Η απώλεια του Προσωποκεντρισμού

Η δουλεία είναι απεχθής διότι παραβιάζει τα δικαιώματα των ανδρών και των γυναικών ως άτομα και διότι τους στερεί την ελευθερία τους. Η δήλωση ότι η δουλεία είναι βδελυρό λάθος βασίζεται σε δύο θεμελιώδεις έννοιες. Πρώτον, η δουλεία είναι λάθος, διότι στερεί από τα άτομα την αξιοπρέπεια και τα δικαιωμάτά τους ως ανθρώπινα όντα. Δεύτερον, η δουλεία υποβαθμίζει τα άτομα αυτά ως κινητή περιουσία, όπως τα ακίνητα που μπορούν να αγοράζονται και να πωλούνται, καθώς και ως άτομα που θεωρούνται ότι είναι λιγότερο ανθρώπινα. Η δουλεία στερεί στους άνδρες και στις γυναίκες την ελευθερία τους, δεδομένου ότι η πλειοψηφία των σκλάβων παραμένουν δεσμευμένοι στα αφεντικά τους για αόριστο χρονικό διάστημα, χωρίς δυνατότητα εξαγοράς ή ελευθερίας.

Η δουλεία είναι εξαναγκαστική εργασία στην οποία ένα άτομο γίνεται ιδιοκτησία ενός άλλου προσώπου και εργάζεται για το οικονομικό όφελος του αφεντικού. Η δουλεία είναι η εκμετάλλευση των ατόμων προς όφελος εκείνων που τους υποδουλώνουν. Η δουλεία υποβαθμίζει γιατί αντιμετωπίζει τον άνθρωπο ως ιδιοκτησία και όχι ως άτομο με αξία και αξιοπρέπεια. Οι δούλοι γίνονται αντικείμενα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν και να μεταβιβαστούν χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα συναισθήματά τους.

Η ελευθερία είναι ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα του κάθε ατόμου. Η δουλεία είναι μια άρνηση ότι κάθε ανθρώπινο ον έχει εγγενή αξία και έχει το δικαίωμα στην ελευθερία. Η δουλεία εξευτελίζει την προσωπικότητα αντιμετωπίζοντας τους ανθρώπους σαν τα ζώα, των οποίων οι ιδιοκτήτες τους στερούν  μερικά από τα βασικά δικαιώματα που απολαμβάνουν. Οι δούλοι δεν είναι ελεύθεροι να εγκαταλείψουν την κατάσταση εξάρτησης, επειδή η δουλεία θεωρείται ότι είναι μια μορφή αναγκαστικής φυλάκισης.

Σε πολλές αρχαίες κοινωνίες, οι κωδικοί του δικαίου, νομιμοποιούσαν το θεσμό της δουλείας. Οι δούλοι ήταν στη νομική ιδιοκτησία των κατόχων τους. Σε πολλές περιπτώσεις, οι σκλάβοι ήταν αντικείμενα εκμετάλλευσης και κακομεταχείρισης από τους κυρίους τους.Μερικοί σκλάβοι που αντιμετώπιζαν σκληρή κακομεταχείριση, ζούσαν σε υποβαθμισμένες συνθήκες, και στην περίπτωση της ανυποταξίας, αντιμετώπιζαν σκληρή τιμωρία στα χέρια των ιδιοκτητών τους. Η πιο φαύλη πτυχή της δουλείας ήταν η απανθρωποποίηση των ανδρών και των γυναικών. Η απανθρωποποίηση των σκλάβων συμβαίνει όταν τα ανθρώπινα όντα δεν αντιμετωπίζονται ως άνθρωποι αλλά ως υπανθρώποι, όπως τα ζώα. Η υποβάθμιση των δούλων τους στέρησε την ανθρωπιά τους και δεν τους επέτρεψε να επιτύχουν πλήρως το ανθρώπινο δυναμικό τους.

Η αξιοπρέπεια του ανθρώπου

Η δουλεία ήταν μια πραγματικότητα στην Αρχαία Εγγύς Ανατολή. Η δουλεία ήταν επίσης μια πραγματικότητα στο αρχαίο Ισραήλ, ένα έθνος που γεννήθηκε  από την καταπιεστική κατάσταση στην Αίγυπτο. Η Αίγυπτος ήταν ένα έθνος που ένας βιβλικός συγγραφέας το αποκάλεσε "ο οίκος της δουλείας" (Έξοδ 13:03).Η δουλεία υπήρχε και εξακολουθεί να υπάρχει, γιατί ένα άτομο υποστήριξε το δικαίωμα της κυριότητας επί ενός άλλου προσώπου. Σε πολλές περιπτώσεις, οι σκλάβοι έπρεπε να υπομείνουν βάναυση μεταχείριση, σεξουαλική κακοποίηση, και πολλές άλλες κακουχίες επειδή οι ιδιοκτήτες σκλάβων είχαν την εξουσία ζωής και θανάτου πάνω στους σκλάβους τους και είχαν τον πλήρη έλεγχο αυτών των ανθρώπων, οι οποίοι θεωρούνταν ότι είναι ιδιοκτησία τους.

Στην αρχαία Εγγύς Ανατολή, το νομικό σύστημα αναγνώρισε το θεσμό της δουλείας και έδωσε σε ιδιώτες το νομικό δικαίωμα να αγοράζουν άνδρες, γυναίκες και παιδιά μετατρέποντας τους σε προσωπική τους περιουσία. Το ίδιο νομικό σύστημα επέτρεψε στα ανθρώπινα όντα να αγοράζονται και να πωλούνται ως εμπορεύματα και έδωσε στα αφεντικά τους το δικαίωμα να απαιτούν από τους σκλάβους να εργάζονται παρά τη θέλησή τους, να τιμωρούν τους σκλάβους για ανυπακοή, να τους βάζουν την ταμπέλα του σκλάβου, προκειμένου να τους χαρακτηρίζουν ως ιδιοκτησία του αφεντικού, να δίνουν τους σκλάβους τους σε άλλο πρόσωπο, και στο εμπόριο να γίνεται ανταλλαγή ενός σκλάβου με έναν άλλο σκλάβο. Το κύριο χαρακτηριστικό της δουλείας ήταν η στέρηση από ένα άτομο της ελευθερίας και των ατομικών δικαιωμάτων. Η δουλεία ήταν μια μορφή εξαναγκαστικής εργασίας, αλλά υπήρχαν και άλλα είδη δουλείας, όπου ένα άτομο μπορούσε να απολαύσει κάποιο ψήγμα ελευθερίας, όπως η δουλεία του χρέους, η δουλοπρεπή συμβίωση, και η εθελοντική δουλεία.

Παρά το γεγονός ότι η δουλεία ήταν μια πραγματικότητα στον αρχαίο Ισραήλ, οι νόμοι σχετικά με τους σκλάβους στην Παλαιά Διαθήκη σχεδιάστηκαν για να ρυθμίσουν μια πρακτική που υπήρχε ήδη στην αρχαία Εγγύς Ανατολή χιλιάδες χρόνια πριν από την έναρξη της ύπαρξης του Ισραήλ ως έθνος. Επιπλέον, οι Ισραηλίτικοι νόμοι σχεδιάστηκαν για να βελτιώσουν τη μεταχείριση των δούλων και να τους παρέχουν ορισμένα δικαιώματα, δικαιώματα που δεν δόθηκαν σε δούλους στους νομικούς κώδικες των άλλων εθνών.

Η αφήγηση στη Γέννεση δείχνει ότι στη δημιουργία του κόσμου, όλα τα πράγματα δημιουργήθηκαν από μία διακήρυξη του Θεού, σαν να ακολουθούσε ένα σχέδιο. Ωστόσο, όταν ήρθε η στιγμή για τη δημιουργία του ανθρώπου, ο Θεός τον δημιούργησε, σε συνεννόηση με το θεϊκό του συμβούλιο. Αυτή η πράξη διαβούλευσης αποκαλύπτει πώς ο λαός του Ισραήλ κατανόησε τη φύση και τον χαρακτήρα των ανθρώπων. Αυτή η διαφορετική πράξη της δημιουργίας χωρίζει τον άνθρωπο από το υπόλοιπο της δημιουργίας και χρησιμεύει για να τονίσει την ειδική σχέση που απολαμβάνουν οι άνθρωποι με τον Θεό.

Η δημιουργία του ανθρώπου κατ 'εικόνα και ομοίωση του Θεού αποκαλύπτει την υπεροχή των ανθρώπων στη δημιουργία του Θεού και επιβεβαιώνει την αξιοπρέπεια του κάθε ατόμου. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια μπορεί να οριστεί ως κάτι που είναι μεγάλο και ευγενές στον χαρακτήρα ενός ατόμου, είναι στη φύση του και (το άτομο) έχει ροπή προς αυτήν. Τα ανθρώπινα όντα έχουν αξιοπρέπεια, επειδή έχουν δημιουργηθεί κατ 'εικόνα και ομοίωση του Θεού. Η βιβλική δήλωση ότι τα ανθρώπινα όντα δημιουργήθηκαν κατ 'εικόνα του Θεού, παρέχει τη βάση για να επιβεβαιωθεί η αξιοπρέπεια κάθε ανθρώπινου όντος. Από την άλλη πλευρά, ο Δαρβινισμός και οι εξελικτικές απόψεις της ανθρώπινης ανάπτυξης απορρίπτουν την άποψη ότι οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν κατ 'εικόνα του Θεού, στερώντας τους τα απαράγραπτα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια που τους δόθηκε από τον Θεό.

Η απανθρωποποίηση των Σκλάβων

Η ιστορία της δημιουργίας στη Γένεση 1 δηλώνει ότι ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο κατ 'εικόνα και ομοίωση του. Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες είναι άτομα με αξιοπρέπεια των οποίων η ζωή είναι σημαντική για τον Θεό. Η ζωή είναι ένα θείο δώρο.Στη δημιουργία ο Θεός έδωσε στους ανθρώπους συγκεκριμένη εξουσία και δικαιώματα, δικαιώματα που πρέπει να διατηρήσουν και να προωθήσουν. Ο Θεός προίκισε τα άτομα με τη δύναμη και την ελευθερία να ενεργούν ελεύθερα, δεδομένου ότι ασκούν κυριαρχία πάνω στα ζώα και πάνω σε όλα που ο Θεός δημιούργησε. Παρά το γεγονός ότι η ανθρώπινη ζωή είναι σημαντική για τον Θεό, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια μπορεί να υποβαθμιστεί από τον τρόπο που τα ανθρώπινα όντα αντιμετωπίζουν το ένα το άλλο. Η παραβίαση των δικαιωμάτων αυτών από ένα άτομο οδηγεί σε ανείπωτη δυστυχία  άλλους ανθρώπους. Ο Θεός δεν θα παρέμβει με την ελευθερία και τις αρμοδιότητες που έχουν ανατεθεί στον άνθρωπο για να διορθώσει τα λάθη του ή την απανθρωπιά του απέναντι στον συνάνθρωπο.

Ως πρόσωπα που δημιουργήθηκαν κατ 'εικόνα του Θεού, οι άνθρωποι πρέπει να χρησιμοποιούν τις εξουσίες που τους έχουν δοθεί. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια έρχεται με την άσκηση αυτών των εξουσιών που δόθηκαν από τον Θεό. Οι αρμοδιότητες αυτές περιλαμβάνουν την εξουσία της θέλησης, τη δυνατότητα της επιλογής, και τη δύναμη να είναι ελεύθερος. Όταν τα ανθρώπινα όντα δεν είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν την εξουσία που τους ανατίθεται από τον δημιουργό, τότε το άτομο  χάνει την αξιοπρέπειά του ως ανθρώπινο ον.

Η Ανθρώπινη κυριαρχία πάνω στη δημιουργία του Θεού έχει διαστρεβλωθεί με πολλούς τρόπους. Στην επιθυμία τους να κατακτήσουν τη γη, όπως διατάχθηκαν από τον Θεό, τα ανθρώπινα όντα έχουν εκμεταλλευθεί και καταχραστεί τους φυσικούς πόρους που έχουν στην διάθεσή τους. Η κατάχρηση αυτή έχει οδηγήσει σε καταστροφικές συνέπειες για τον άνθρωπο και για την ίδια τη φύση. Επιπλέον, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια απαξιώνεται όταν οι άνδρες και οι γυναίκες αντιμετωπίζονται ως ιδιοκτησία, όταν γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης και καταπιέζονται από άτομα που έχουν λίγο σεβασμό για τα δικαιώματα των άλλων ανθρώπων.

Οι άνθρωποι αποκτηνώνονται, όταν αυτά γίνονται αντιληπτά  λιγότερο από ό, τι είναι, μοναδικά άτομα που δημιουργήθηκαν κατ 'εικόνα του Θεού. Οι Βιβλικοί νόμοι έχουν σχεδιαστεί για να παρέχουν δικαιώματα σε σκλάβους ως ανθρώπινα όντα. Η Αγία Γραφή δηλώνει ότι οι σκλάβοι είναι πρόσωπα που δημιουργήθηκαν από τον Θεό για να μοιραστούν μια κοινή ανθρωπότητα με τους αφέντες τους. Το βιβλίο του Ιώβ προσφέρει την καλύτερη προοπτική για την αξιοπρέπεια των δούλων: «Αν είχα απορρίψει τον λόγο των σκλάβων μου, ανδρών και γυναικών, όταν εξέφραζαν παράπονα εναντίον μου, τότε τι θα κάνω όταν ο Θεός έρθει εν τη βασιλεία του; Όταν με ρωτήσει, τι να του απαντήσω; Ότι αυτός που με δημιούργησε, δεν δημιούργησε και αυτούς; "(Ιώβ 31:13-15).

Οι Βιβλικοί νόμοι που αφορούν τη μεταχείριση των δούλων σχεδιάστηκαν όχι για να αποκτηνώσουν τους σκλάβους, αλλά για να επιβεβαιώσουν ότι είναι ανθρώπινα όντα και όχι το ακίνητο άλλου προσώπου. Η εβραϊκή Βίβλος δεν αναγνωρίζει τους σκλάβους ως αντικείμενα που μπορούν να αγοράζονται και να πωλούνται, αλλά ως άτομα που είναι ικανά να κάνουν επιλογές και με το δικαίωμα να ζουν τη ζωή τους στην ελευθερία. Αν κάποιοι Εβραίοι σκλάβοι στερήθηκαν τα δικαιώματά τους ως άτομα, ήταν επειδή κάποιοι στην Ισραηλίτικη κοινωνία απέτυχαν να ζήσουν με τα ιδανικά που τους  δόθηκαν από το Θεό που τους λύτρωσε από τη δική τους δουλεία στην Αίγυπτο.

Claude Mariottini 
καθηγητής της Παλαιάς Διαθήκης 
Northern Baptist Seminary

claudemariottini

Απόδοση Κειμένου dorieas

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ