Η θετική σκέψη από μόνη της δεν βοηθάει στην επίγνωση παρά μόνον η υπέρβαση της σκέψης

Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πανάκεια η φιλοσοφία της θετικής σκέψης και η προτροπή μετατροπής από τον άνθρωπο όλων των αρνητικών του  σκέψεων σε θετικές. Έχουν γραφτεί χιλιάδες βιβλία που έχουν γίνει ευπώλητα και περιγράφουν πως με τη βοήθεια της θετικής σκέψης θα αλλάξουμε τη ζωή μας εντυπωσιακά, πως θα οδηγηθούμε από την αποτυχία στην επιτυχία και από την δυστυχία στην ευτυχία. Από την ανούσια, μουντή καθημερινότητα θα περάσουμε σ' έναν κόσμο φωτεινό, όπου όλα θα μας χαμογελούν καθώς εμείς θα τα παρακινούμε να μας χαμογελάσουν και θα ανακαλύψουμε ότι δεν υπάρχουν όρια στο τι μπορούμε να καταφέρουμε αρκεί να το θελήσουμε πραγματικά και να μάθουμε να σκεφτόμαστε θετικά.

Είναι εντελώς διαφορετική βέβαια η προσπάθεια της ανίχνευσης των θετικών στοιχείων σε μια αρνητική κατάσταση (ουδέν κακόν αμιγές καλού θα λέγανε οι πρόγονοί μας) έτσι ώστε να αποκτήσουμε ευρύτερη αντίληψη της κατάστασης, από την προσπάθεια να συμπιέσουμε κάθε αρνητική σκέψη στο υποσυνείδητο ώστε να διακοσμήσουμε το συνειδητό μας μόνο με θετικές σκέψεις. Διότι μ’ αυτό τον τρόπο γινόμαστε ψεύτες, υποκριτές και ανειλικρινείς. Σημαίνει ότι βλέπουμε ένα συγκεκριμένο πράγμα και παρ’ όλα αυτά αρνούμαστε αυτό που είδαμε. Σημαίνει ότι εξαπατούμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας ότι όλα είναι καλά ή ότι όλα στο τέλος θα γίνουν καλά. Πως οτιδήποτε και να μας συμβαίνει σ’ αυτή τη ζωή δεν έχει τελικά μεγάλη σημασία γιατί είμαστε αιώνιες αγγελικές ψυχές πλασμένες από φως… Σίγουρα όμως αυτή η τακτική όχι μόνο δεν οδηγεί στην αυτογνωσία αλλά μας βυθίζει σε μεγαλύτερη πλάνη, σε βαθύτερο ύπνο. 

Όπως ακριβώς βγάζουμε τα σκουπίδια έξω από το σπίτι μας και δεν τα στολίζουμε με λουλούδια για να καλύψουμε τη δυσοσμία τους έτσι και τις αρνητικές σκέψεις του μυαλού μας πρέπει να τις απελευθερώνουμε και όχι να τις καλύπτουμε και να τις καταπιέζουμε με θετικές σκέψεις. Είναι σφάλμα να κρύβουμε το θυμό μας πίσω από ένα χαμόγελο και να μην τον αφήνουμε να εκδηλωθεί ώστε να εκτονωθεί, όπως είναι σφάλμα να αφήσουμε ένα πυρωμένο κάρβουνο πάνω στο στήθος μας και να προσποιηθούμε πως δεν υπάρχει. Είναι υποκρισία να μην παραδεχόμαστε ότι κάποια άτομα μας δημιουργούν αρνητικά συναισθήματα και να προσποιούμαστε ότι αγαπάμε τους πάντες και ότι στέλνουμε προς όλους θετικές σκέψεις, αγάπη και φως, την ώρα που μέσα μας σιγοβράζει η κόλαση.  Και όπως λέει ο φίλος Ιωάννης Δογάνης: “Η εστίαση μόνο στο θετικό, αποτελεί αλλοιωμένη αντίληψη της πραγματικότητας∙ μη ολιστική όραση. Επιβάλλεται να εστιάσεις και στο σκοτάδι γιατί αν δεν το αναγνωρίσεις και δεν το αποδεχτείς σαν σκοτάδι, δεν έχεις καμιά πιθανότητα ούτε να το διαχειριστείς, πόσο μάλλον να το εξαλείψεις”.

 

 

Τελικά, αν οξύνουμε την παρατηρητικότητα μας την ώρα που αρνητικές σκέψεις ή συναισθήματα έρχονται στο προσκήνιο και δεν προσπαθήσουμε να κουκουλώσουμε την αρνητικότητα αυτή αλλά την αφήσουμε φυσικά να εκδηλωθεί, ίσως εκπλαγούμε βλέποντας ότι η ζωή μας αρχίζει να εκφράζει μια κατάσταση πέρα από το θετικό και το αρνητικό, μια κατάσταση ανώτερη κι απ’ τα δύο. Στην σκέψη πάντα ενκρύπτεται ο εγωισμός. Η σκέψη δημιουργεί το φαντασιακό πλαίσιο, την θεατρική σκηνή, του πλαστού έργου που βασίζεται στον εγωισμό που πλάθει έναν χαρακτήρα. Όσο βλέπουμε τους γύρω και τα γύρω μας μόνο με τα μάτια θα τους κρίνουμε με φίλτρο τον εγωισμό ενώ αν μάθουμε να τους βιώνουμε και να τους αισθανόμαστε τότε η επεξεργασία των προσλήψεων δε θα περνά αποκλειστικά από την σκέψη και δεν θα υπάρχει η κατηγοριοποίηση σε καλό-κακό ή όποιο άλλο δίπολο προσφέρεται για αντίθεση.Δε θα κρίνουμε πλέον αλλά θα προσλαμβάνουμε αυτό που είναι με τα μάτια της ψυχής. Όπως το νόμισμα έχει πάντα δύο όψεις έτσι κι ο νους μας είτε θετικός, είτε αρνητικός μας παγιδεύει στα χαμηλότερα στρώματα της ύπαρξης. Δεν είναι αρκετό να μεταβούμε από την αρνητική στη θετική σκέψη γιατί απλώς θα αλλάξουμε την όψη του ίδιου νομίσματος. Η προσπάθειά μας θα πρέπει να αποσκοπεί στο να υπερβούμε και τις δύο αυτές μορφές, αφού τις αφήσουμε να εκδηλωθούν και αφού τις παρατηρήσουμε με προσοχή, έτσι ώστε να προσεγγίσουμε τελικά την καθαρή συνειδητότητα που στέκεται πέρα και πάνω από κάθε μορφή σκέψης. Από αυτό το ανώτερο από τη σκέψη επίπεδο ό,τι κι αν κάνουμε πλέον θα είναι σωστό και θα αποπνέει πληρότητα, χαρά, ομορφιά και αισιοδοξία.

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

nekthl

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ