Στο μεταξύ… Στο μεταξύ, η ζωή μας συνεχίζεται κανονικά. Γι άλλους περισσότερο, γι άλλους λιγότερο. Γι άλλους καθόλου. Και τι μ’ αυτό το «γι άλλους καθόλου», ε; Αρκεί να συνεχίζεται.
Να συνεχίζεται, να συνεχίζεται… Για να υπάρχει χώρος και για τ’ άλλα. Για τα κουτσομπολιά. Τις ελαφρότητες. Τα περίεργα. Για το μάτι στην κλειδαρότρυπα. Για τη δειλία μας. Για τα ψεύτικα τα κλάματα. Και για τις κλάψες. Έστω με τούτα και μ’ εκείνα, να συνεχίζεται. Προπαντός να συνεχίζεται.
Δεν θα κλαίμε δα κι όλη την ώρα. Αν είναι να κλαίμε όλη την ώρα, να το κόψουμε και αυτό. Το κλάμα, εννοώ. Το κλάμα και τις κλάψες. Να τα κόψουμε! Ίσως και λίγη θετική ενέργεια να μην βλάπτει εδώ. Ίσα-ίσα, που μπορεί να βοηθήσει κιόλας, δεν ξέρεις… Εξάλλου, κι αν να τα κόψεις δεν μπορείς, τώρα που μάθαμε μ’ αυτά, ποιος μας πιάνει!.. Είμαστε πια μαθημένοι. Μαζί με αυτά, μαθημένοι λοιπόν, συνεχίζεται; Συνεχίζεται. Αυτό μετράει!
Ντροπή μας! Ντροπή και κρίμα.
Βλέπω, όμως, ότι και τούτο συνεχίζεται. Τούτο το «ντροπή μας!». Εντάξει, δεν λέω… λίγο δεν είναι. Αλλά ζωή ανθρώπου δεν λέγεται. Κι ας είναι. Κι ας συνεχίζεται…
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.