Σκέψεις πάνω στον ‘Συντονισμό Schumann’, στην Ανωτάτη Ταχύτητα και στα Όντα του Πλανήτη

                                    

Το φαινόμενο του Παγκοσμίου Ηλεκτρομαγνητικού Συντονισμού πήρε το όνομά του από τον Γερμανό φυσικό Winfried Otto Schumann, ο οποίος το προέβλεψε με μαθηματικό τρόπο το 1952. Οι συντονισμοί Schumann συμβαίνουν διότι το διάστημα μεταξύ της επιφάνειας της Γης και της αγώγιμης Ιονόσφαιρας λειτουργεί ως κλειστός κυματοδηγός. Οι περιορισμένες διαστάσεις της Γης αναγκάζουν αυτόν τον κυματοδηγό να δρα ως κοιλότητα συντονισμού για Η/Μ κύματα της μπάντας των ELF (Extremely Low Frequency), δηλαδή στις πολύ χαμηλές συχνότητες τις Η/Μ ακτινοβολίας που κυμαίνεται από 3Hz έως 300Hz και αντιστοιχούν σε μήκη κύματος 100.000km έως 1.000km.
Η κοιλότης διεγείρεται από τα ηλεκτρικά ρεύματα των αστραπών και των κεραυνών, τα οποία διατρέχουν την επιφάνεια του πλανήτη και επιστρέφουν στο αρχικό σημείο με μια διαφορά φάσεως 2πn (n: ακέραιος αριθμός).

Θεωρώντας την Γη και την Ιονόσφαιρα τέλειους αγωγούς λαμβάνουμε μια σειρά συχνοτήτων συντονισμού που δίδονται από την σχέσι:

Όπου n είναι ένας ακέραιος, c είναι η ταχύτητα του φωτός, και  η ακτίνα της Γης (στην συνέχεια θα φανεί η ουσιώδης σημασία αυτής της σχέσεως). Οι συχνότητες αυτές καλούνται Αρμονικές Συχνότητες (οι έχοντες σχέσι με την μουσική έχουν ακουστά τον όρο), και συνεπώς για n=1 παίρνουμε την πρώτη αρμονική (η οποία είναι και η θεμελιώδης), για n=2 την δεύτερη αρμονική κ.ο.κ. Κάνοντας τους υπολογισμούς η πιο πάνω σχέσι μας δίδει για τις πέντε πρώτες Αρμονικές ή Συχνότητες Συντονισμού τις εξής τιμές: 10.6, 18.4, 26.0, 35.5 και 41.1 Hz. Στην πραγματικότητα όμως η ιονόσφαιρα δεν είναι τέλειο αγώγιμο μέσο, και επομένως έχουμε απώλεια ενέργειας και πτώσι των αντιστοίχων συχνοτήτων σε: 7.8, 14.1, 20.3, 26.3 και 32.5 Hz. Τα χαρακτηριστικά των Συχνοτήτων Συντονισμού Schumann εξαρτώνται από τα χαρακτηριστικά της πηγής τους, την τοποθεσία του σημείου παρατηρήσεως σε σχέσι με την πηγή, και την ηλεκτρονική πυκνότητα/αγωγιμότητα της ιονόσφαιρας.

Ο Ωκεανολόγος Δρ. Άγγελος Αριβάνης μας μιλά για ένα ενεργειακό-αιθερικό πλέγμα που καλύπτει τον Πλανήτη Γαία επηρεάζοντας τα Όντα που τον κατοικούν (“Το ενεργειακό πλέγμα της Γης και ο μυστικός πόλεμος για τον έλεγχό του”,  περιοδικό  Strange,  τεύχος  77):

«Στην επιφάνεια του πλανήτη υπάρχει ένα “αιθερικό” πλέγμα μεταφοράς και διάδοσης της ενέργειας το οποίο προκαλεί τη συγκέντρωση αυτής της ενέργειας σε συγκεκριμένους τόπους και δεν επιτρέπει τη διάχυση της σε άλλους(…)ο γνωστός βιολόγος κύριος Ρούπερτ Σέλντρεϊκ υποστηρίζει ότι οι ιδέες, οι χημικές ενώσεις, το DNA, οι μορφές αντηχούν με το ενεργειακό αιθερικό πλέγμα – πεδίο της Γης και προκαλούν μορφοποιητική διεργασία στην ύλη, προκαλώντας την “αποτύπωση”  τους στο φυσικό επίπεδο. […] Εν ολίγοις, κάθε ηλεκτρομαγνητική διαταραχή, σε οποιοδήποτε σημείο της Γης, επηρεάζει ολόκληρο τον πλανήτη. Αν π.χ. πέσει ένας κεραυνός εις την Αθήνα, η ηλεκτρομαγνητική ηχώ του κεραυνού κάνει οκτώ φορές τον γύρο του πλανήτη, σε ένα μόλις δευτερόλεπτο. Όταν παρατηρήθηκαν δια πρώτη φορά οι αντηχήσεις Σούμαν, έγινε αμέσως κατανοητό ότι ο πλανήτης μας συμπεριφέρεται σαν ένα τεράστιο ηλεκτρικό κύκλωμα, το οποίο είναι σχεδιασμένο για να μεταφέρει κάθε πληροφορία σε όλα τα σημεία του πλανήτη. […] Το πιο σημαντικό, όμως, χαρακτηριστικό του φαινομένου, είναι ότι η ατμόσφαιρα του πλανήτη μας πάλλεται στο 7.8 Hertz, ακριβώς στην ίδια συχνότητα που πάλλεται συνήθως και ο ανθρώπινος εγκέφαλος στην καλύτερή του κατάσταση (τα λεγόμενα κύματα Alpha). Επειδή όμως η ατμόσφαιρα της Γης είναι σίγουρα αρχαιότερη από τον ανθρώπινο εγκέφαλο, υποθέταμε μέχρι πρόσφατα ότι έχουμε “κουρδιστεί” από το φαινόμενο Σούμαν να λειτουργούμε σε αυτήν την συχνότητα, και ότι καμία άλλη συχνότητα δεν είναι φυσική για εμάς. Όταν όμως οι αστροναύτες φεύγουν από την γήινη ατμόσφαιρα για μεγάλα χρονικά διαστήματα, νιώθουν ότι “χάνουν” την πραγματικότητα, και για αυτό στα διαστημόπλοια ηN.A.S.A. τοποθετεί γεννήτριες Σούμαν, που παράγουν μέσα στις καμπίνες των διαστημοπλοίων ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που πάλλεται με ρυθμό 7.8 Hz. Το φαινόμενο Σούμαν μπορεί να ιδωθεί λοιπόν και από μία διαφορετική οπτική γωνία. Αφού ο εγκέφαλος μας συνήθως – με τα εγκεφαλικά του κύματα Alpha – συντονίζεται με τα 7.8 Hz των ηλεκτρομαγνητικών πεδιακών ταλαντώσεων στην ατμόσφαιρα, (η συχνότητα αυτή είναι περίπου το ένα έκτο της συχνότητας του ηλεκτρισμού που παρέχεται από το ηλεκτρικό δίκτυο στο σπίτι σας. Ο πρώτος που ανακάλυψε τις ατμοσφαιρικές αυτές ταλαντώσεις ήταν ο  Νίκολα Τέσλα), τότε σαφέστατα μοιάζει σαν μια ηλεκτρομαγνητική κλειδαριά της συνείδησης, που επιβάλλεται από το ενεργειακό πλέγμα και δεν μας επιτρέπει να “αλλάξουμε κανάλι”.  Για αυτό το “κλείδωμα” σας έχω μιλήσει και στο παρελθόν και σας είχα εξηγήσει ότι είναι ουσιαστικά το ραδιοφωνικό “φέρων κύμα” που μας συντονίζει όλους σε ένα κοινό κανάλι (αλλά φαίνεται ότι επιτρέπει και την μετάδοση τηλεπαθητικών μηνυμάτων σε παγκόσμιο επίπεδο). Επίσης, σας είχα εξηγήσει ότι οι μελέτες είχαν δείξει πως η αλλαγή της εγκεφαλικής συχνότητας δεν είναι απαραίτητα επικίνδυνη όπως νομίζουν κάποιοι ερευνητές, αλλάζει απλώς την παραγωγή ορμονών και επηρεάζει τα συναισθήματα και την αντίληψη. Τονίζω τη σημαντικότητα της “σύμπτωσης” της εγκεφαλικής συχνότητας και του ενεργειακού πλέγματος, γιατί πίσω από αυτή τη σύμπτωση κρύβεται ένα πολύ μεγάλο μυστικό, το οποίο ακόμη ερευνούμε και το οποίο δεν μπορώ ακόμη να αποκαλύψω δημόσια.[…]Η ενεργειακή δομή του πλανήτη μας, το πλέγμα, είναι απαραίτητο για την διατήρηση της ζωής και την εξέλιξη όλων των ζωντανών οργανισμών. Το πλέγμα καθορίζει την διαδρομή των καταιγίδων, τη διεύθυνση των ανέμων, τις διαδρομές που ακολουθούν τα υπόγεια νερά, ίσως και την κατανομή της συνείδησης στον πλανήτη.[…]Δεν είναι πλέον κάποιο μεγάλο μυστικό ότι ο πλανήτης μας ετοιμάζεται να εισέλθει σε ένα νέο κεφάλαιο της ιστορίας του. Η συχνότητα περιστροφής του και τα χαρακτηριστικά του μαγνητικού του πεδίου σύντομα θα αλλάξουν και θα δημιουργηθούν νέες ισορροπίες, αλλά και νέες αντιληπτικές πραγματικότητες. Η ανθρωπότητα, αν θέλει να επιβιώσει, θα πρέπει να αντιμετωπίσει αυτές τις αλλαγές με περισσότερη ωριμότητα και μεγάλη νοητική ευελιξία. Θα αναγκαστούμε εκ των πραγμάτων να εγκαταλείψουμε το παιδικό στάδιο της εξέλιξης μας.»

Ένας άλλος Έλληνας επιστήμων, ο καθηγητής Αστροφυσικής Χρίστος Γούδης, σε άρθρο στο περιοδικό Strange-166, σχολιάζοντας τους θρύλους περί 21.12.2012, αναφέρει:

«Η επίσης πολλές φορές αναφερόμενη με δαιμονολογικές διαστάσεις, και σχετική με την δράση του Ηλίου, συχνότητα Σούμαν(από το όνομα του Γερμανού φυσικού που την προέβλεψε πρώτος το 1952 και την ανίχνευσε το 1954) δεν είναι παρά η θεμελιώδης συχνότητα ‘αναπνοής’ των στάσιμων ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων (που εντοπίστηκαν νωρίτερα από τον Τέσλα), τα οποία δημιουργούνται μεταξύ της επιφάνειας της Γης και της ιονόσφαιρας (η οποία είναι δημιούργημα της ηλιακής δράσης). Η θεμελιώδης αυτή συχνότητα είναι περίπου 7.8 Hz και υπολογίζεται, σε πρώτη προσέγγιση, από την διαίρεση της ταχύτητας διάδοσης των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων (δηλαδή του φωτός: περίπου 300.000 km/sec) με το μήκος της περιφέρειας της Γης (περίπου 40.000 km). Η θρυλούμενη παρατηρηθείσα αύξησή της, από το 1983 και μετά, στην υποτιθέμενη σημερινή τιμή της των 13 Hz θα ήταν αληθής αν αυξανόταν η ταχύτητα του φωτός ή συρρικνωνόταν η Γη. Εκείνοι που ισχυρίζονται ότι έχουν μετρήσει τέτοιες αυξήσεις είτε κάνουν λάθος (η μεθοδολογία της παρατηρησιακής μέτρησής της είναι ιδιαίτερα δύσκολη και επισφαλής) ή μετρούν την δεύτερη αρμονική των συχνοτήτων Σούμαν, η οποία είναι πράγματι −και πάντοτε ήταν− 14 Hz, (πρακτικά, πέραν της θεμελιώδους συχνότητας των 7.8 Hz, υπάρχει μια σειρά αρμονικών συχνοτήτων Σούμαν, στα 14, 20, 26, 32, 37 και 42 Hz).

Θα πρέπει πάντως να σημειωθεί ότι η θεμελιώδης συχνότητα Σούμαν (περίπου 8 Hz), στην οποία είμαστε ως όντα εμβαπτισμένοι, έχει ενδεχομένως εξελικτική  σημασία στην ανάπτυξη του ανθρώπινου εγκεφάλου, ο οποίος πράγματι όταν βρίσκεται σε γαλήνια κατάσταση λειτουργεί σε αυτό το φάσμα συχνοτήτων (εγκεφαλικός ρυθμός-α, από 7 έως 12 Hz).

Μια υποτιθέμενη αύξηση αυτής της θεμελιώδους φυσικής συχνότητας Σούμαν στα 13 Hz, εικάζεται ότι θα έθετε σε συντονισμό τον ανθρώπινο εγκέφαλο, προκαλώντας μια ούτως ειπείν «εγκεφαλική ταχυκαρδία», με αποτέλεσμα την ανθρώπινη υπερδραστηριότητα (και άρα επιθετικότητα, πολέμους, και τα συναφή καταστροφολογικά), δεδομένου ότι βρίσκεται στο φάσμα των συχνοτήτων που χαρακτηρίζει τον εγκέφαλο όταν βρίσκεται «εν εγρηγόρσει» ή λειτουργεί σε ατμόσφαιρα άγχους (εγκεφαλικός ρυθμός-β, από 12 έως 30 Hz).

Πάντως η όλη εικόνα φαίνεται να υπερβαίνει την ατομικότητα των ανθρωπίνων εγκεφάλων, ενώ είναι περισσότερο συμβατή με την Νοόσφαιρα, του Γάλλου καθολικού φιλοσόφου Τεϊγιάρ ντε Σαρντέν, η οποία δομείται από την επικοινωνιακή σύζευξη των εγκεφάλων [σ.σ βλέπε την ταινία DarkCity] (ίσως μέσω διαδικτύου σήμερα;), οδηγώντας σε μία παγκόσμια συνειδητότητα και οικουμενική νοημοσύνη, ελεγχόμενη ίσως ή συντονιζόμενη από «κοσμικές συχνότητες»…»

Προσωπικά δεν γνωρίζω, διότι δεν έχω την δυνατότητα μετρήσεως, την ακριβή τιμή των Αρμονικών Συχνοτήτων Schumann και το αν αυτές μεταβάλλονται. Πράγματι ο κ.Γούδης έχει δίκιο λέγοντας ότι για να συμβεί μια κάποια μεταβολή πρέπει να αλλάξουν η ταχύτητα του φωτός ή (και) το μέγεθος της Γης. Αυτό γίνεται φανερό κοιτάζοντας την σχέσι (1). Η τιμή των συχνοτήτων είναι ανάλογη της τιμής c (δηλαδή όσο μεγαλώνει το c μεγαλώνει και το f), και αντιστρόφως ανάλογη του  (δηλαδή όσο μεγαλώνει το  μικραίνει το f). Υπάρχουν άραγε ενδείξεις που να μαρτυρούν τέτοιες αλλαγές;

Στις 22 Σεπτεμβρίου 2011 Ιταλοί φυσικοί του πειράματος «OPERA», που πραγματοποιείται 1.400 μέτρα κάτω από το έδαφος, στο Εθνικό Εργαστήριο Gran Sasso σε συνεργασία με το CERN, από όπου στέλνονται στην Ιταλία ακτίνες νετρίνων, βρήκαν ενδείξεις ότι τα συγκεκριμένα σωματίδια ταξιδεύουν ταχύτερα και από το φως. Περίπου 15.000 δέσμες νετρίνων απελευθερώθηκαν σε διάστημα 3 ετών από το CERN προς το εργαστήριο του Gran Sasso κάπου 730 χλμ. μακριά, όπου εντοπίστηκαν από γιγαντιαίους ανιχνευτές.

Το φως θα είχε καλύψει τη συγκεκριμένη απόστασι σε περίπου 2,4 χιλιοστά του δευτερολέπτου, αλλά τα νετρίνο έφτασαν σε 60 νανοδευτερόλεπτα ή 60 δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου νωρίτερα.

Ο τεράστιος ανιχνευτής του πειράματος «Opera» στην Ιταλία (βάρους 1.800 τόνων) εκτίμησε ότι τα νετρίνο που καταλήγουν σε αυτόν από το Cern κινούνται με ταχύτητα περίπου 0,0025% ταχύτερη από το φως..

«Είμαστε σοκαρισμένοι», δήλωσε ο Antonio Ereditato, φυσικός του πανεπιστημίου της Βέρνης, επικεφαλής και εκπρόσωπος του «Opera». «Αν είναι αλήθεια, τότε είναι πραγματικά εντυπωσιακό», δήλωσε ο φυσικός John Ellis, εκπρόσωπος του Cern, αλλά τόνισε την ανάγκη να υπάρξει ανεξάρτητη επιβεβαίωσι του γεγονότος.

Οι φυσικοί του «Opera» ανέφεραν ότι έχουν πλέον αρκετή εμπιστοσύνι στα στοιχεία τους για να τα δημοσιοποιήσουν, καθώς έχουν καταγράψει ίδια αποτελέσματα σε περίπου 16.000 μετρήσεις κατά την τελευταία διετία, συνεπώς δηλώνουν σίγουροι ότι δεν έχουν πέσει θύμα κάποιας πλάνης ή λάθους.

ΟΛΟΙ οι επιστήμονες μεγάλων θέσεων παγκοσμίως κόντεψαν να τρελαθούν όταν κάποιος τόλμησε να αμφισβητήσει το κατεστημένο…! Τελικά δύο επικεφαλής ερευνητές της ομάδας OPERA υποχρεώθηκαν σε παραίτηση τον περασμένο Μάρτιο του 2012. Και αρχές Ιουνίου 2012 η «ίδια» ερευνητική ομάδα μαζί με άλλες τέσσερις (OPERA, ICARUS, BOREXINO, LVD, MINOS) έσπευσαν σε ανακοινώσεις που διέψευδαν τα αρχικά αποτελέσματα, καθώς αυτά προέκυψαν από …λάθος… μετρήσεις.

Όμως παλαιότερα είχε προηγηθεί ένα παρόμοιο πείραμα, το Minos στην Μινεσότα των ΗΠΑ, το 2007, όταν επίσης είχαν φανεί νετρίνο που κατέφθαναν από τον επιταχυντή Fermilab του Σικάγο, να κινούνται οριακά ταχύτερα από το φως, αλλά τότε υπήρχε μεγαλύτερη αβεβαιότητα για τις μετρήσεις.

Υπάρχει, όμως, πράγματι κάποιος ή κάτι που να εμποδίζει να υπάρχουν ταχύτητες μεγαλύτερες της τιμής 300.000 km/s;;

Η τιμή 300.000 km/s που κάποιοι άσχετοι θεωρούν (κυρίως με δόλιους σκοπούς) ότι είναι η μεγαλύτερη ταχύτητα που μπορεί να υπάρξει, αντιπροσωπεύει μόνον την ανώτερη ταχύτητα στο Αισθητό από τον άνθρωπο, μέσω της Βιολογίας του και των εργαστηρίων του, Σύμπαν…

Πουθενά μα πουθενά η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας δεν αποκλείει ταχύτητες μεγαλύτερες του 300.000 km/s που θεωρείται η ταχύτητα του φωτός στο “κενό”. Αυτή η τιμή αντιστοιχεί μόνο σε ένα Πλαστό Κομμάτι του Πραγματικού Σύμπαντος που απομονώνουν λόγω αδυναμίας οι ανθρώπινες Αισθήσεις!

Ο μικρός αυτός χώρος κουκούλι, που δημιουργούν οι ατελείς αισθήσεις των ανθρώπων, ορίζεται και μαθηματικά:

Ονομάζεται ψευτο-ευκλείδειος χώρος του Μινκόφσκι. Ο χώρος αυτός, επειδή προέκυψε ως αποτέλεσμα της διαιρέσεως του πραγματικού 4-διάστατου, μη-αισθητού και αδιαίρετου χωροχρονικού συνεχούς, δεν έχει καμμιά από τις ιδιότητες του συμπαντικού χωροχρονικού συνεχούς: μέσα και πάνω στον χώρο αυτό δημιουργείται από τις αισθήσεις το ψεύτικο είδωλο του σύμπαντος, δηλαδή η ανεξάρτητη ύπαρξις του χώρου και του χρόνου. Μέσα σε αυτόν τον Κόσμο της ψευδαισθήσεως ζούμε και μέσα σε αυτόν φτιάχνουμε διαστήματα χώρου και χρόνου. Εν ολίγοις οι όποιες μετρήσεις γίνονται από τους ανθρώπους γίνονται μέσα στον χώρο της ψευδαισθήσεώς τους, και όχι μέσα και πάνω στο Πραγματικό Σύμπαν.

Πόσο μικρό, όμως, πρέπει να είναι το κομμάτι που θα πρέπει κόψουμε από το 4-διάστατο ενιαίο-άτμητο Ριμάνειο χωροχρονικό συνεχές ώστε αυτό να συμπεριφέρεται σαν 3-διάστατο και Ευκλείδειο;

Αυτό που ξέρουμε είναι ότι το κομμάτι αυτό για να είναι Ευκλείδειο πρέπει το μήκος, το πλάτος και το ύψος του αποκοπτόμενου κομματιού διαιρούμενα καθένα με τον χρόνο του αποκοπτόμενου κομματιού πρέπει να δίνουν αποτέλεσμα μικρότερο του αριθμού 300.000!

Όμως, όπως ξέρουμε, στον 3-διάστατο ευκλείδειο χώρο των ανθρώπινων ψευδαισθήσεων η διαίρεση του μήκους, του πλάτους και του ύψους, – που μετριούνται με χιλιόμετρα – με τον χρόνο, που μετριέται σε δευτερόλεπτα, μας δίνει ένα πλαστό μέγεθος που ονομάζουμε ταχύτητα!

Με βάση αυτό τον ορισμό της ταχύτητας, η ταχύτητα των 300.000 km/s δεν είναι τίποτα περισσότερο από το όριο του λόγου των διαστάσεων του αποκοπτόμενου κομματιού προκειμένου αυτό να συμπεριφέρεται ως ευκλείδειο και να γίνεται αντιληπτό από την ανθρώπινη βιολογία.

Δηλαδή όσο πιο μικρός είναι αυτός ο λόγος, δηλ. όσο πιο μικρές είναι οι ταχύτητες, τόσο ο αποκοπτόμενος χώρος προσεγγίζει τις ευκλείδειες ιδιότητες που είναι κατανοητές από την ανθρώπινη βιολογία. Όταν, όμως, ο λόγος αυτός, δηλαδή η ταχύτητα, προσεγγίζει τα 300.000 km/s, τόσο ο αποκοπτόμενος χώρος χάνει τις ευκλείδειες ιδιότητές του. Αποτέλεσμα αυτού είναι τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα μέσα σε αυτόν να εμφανίζουν παράξενες ιδιότητες και συμπεριφορές που είναι ακατανόητες για την ανθρώπινη βιολογία. Όταν δε ο λόγος αυτός, δηλαδή η ταχύτητα, ξεπεράσει τα 300.000 km/s, τότε η καμπυλότητα του αποκοπτόμενου χώρου γίνεται πολύ μεγάλη και οι Ευκλείδειες ιδιότητες χάνονται δια παντός. Η δε ανθρώπινη βιολογία στέκεται αδύνατον να αντιληφθεί τους χώρους αυτούς.

Η ταχύτητα δεν είναι παρά ένα κριτήριο για το πόσο ο χώρος γύρω μας αποκλίνει της ευκλείδειας γεωμετρίας. Όσο μεγαλώνει η ταχύτητα, τόσο η γεωμετρία του χώρου και οι ιδιότητές του αποκλίνουν της ευκλείδειας γεωμετρίας. Η ταχύτητα του φωτός είναι το ανώτατο όριο μετά το οποίο ο χώρος παύει στο σύνολό του να είναι ευκλείδειος και να υποπίπτει στο πεδίο της ανθρώπινης βιολογίας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα κατανοήσεως του γεγονότος αυτού είναι το καράβι που χάνεται από τον ορίζοντα, από ένα σημείο και μετά, λόγω της καμπυλώσεως της Γης, το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωσι που η ταχύτητα ξεπεράσει τα 300.000 km/s. Όπως όμως το καράβι δεν χάνεται, υπάρχει, αλλά απλά δεν είναι ορατό από τις ανθρώπινες αισθήσεις μιας και τα μάτια μπορούν να δούνε πράγματα μόνο πάνω σε επίπεδες επιφάνειες και όχι σε καμπυλωμένες, έτσι και στην περίπτωση του αποκοπτόμενου χώρου απλά δεν είναι ορατός, καθώς έχει μεγαλώσει πέραν του ορίου που είναι δυνατόν να αντιληφθούν οι αισθήσεις. Άρα, ότι συμβαίνει μέσα του βαθμιαία παύει να είναι παρατηρήσιμο από τις αισθήσεις.

Δηλαδή, η ταχύτητα δεν είναι αυτό που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις, δεν είναι ο χρόνος μέσα στον οποίο ένα αντικείμενο διανύει ένα συγκεκριμένο διάστημα.

Όμως τότε τι είναι η κίνησις;

Σύμφωνα με κάποιες απόψεις του μεγάλου Φυσικού Δρ. Βέρνερ Χάιζενμπεργκ, αυτό που μεταφέρεται μέσα στον χώρο είναι «το σύνολο των ιδιοτήτων» ενός αντικειμένου, η ενέργειά του, και όχι το υλικό του! Αυτό σημαίνει ότι το υλικό ενός σώματος, όταν βρίσκεται εδώ, δεν είναι ίδιο με το υλικό του σώματος όταν αυτό βρίσκεται σε ένα άλλο σημείο του χώρου. Απλά οι αισθήσεις των ανθρώπων αντιλαμβάνονται το σύνολο των μεταφερομένων ιδιοτήτων του έχοντας την ψευδαίσθηση ότι μεταφέρεται το ίδιο το υλικό!

Για να γίνει κατανοητό αυτό θα δώσουμε ένα παράδειγμα. Όταν ρίξουμε μια πέτρα μέσα σε μία ήρεμη λίμνη, τότε γύρω από το σημείο που έπεσε η πέτρα, δημιουργούνται κυκλικά κύματα και έχουμε την εντύπωσι ότι νερό από το κέντρο του υδάτινου κύκλου μεταφέρεται προς τα έξω. Όπως γνωρίζουμε, όμως, αυτό είναι μία ανθρώπινη πλάνη∙ το νερό δεν μεταφέρεται, αυτό που μεταφέρεται είναι η ενέργεια που πρόσφερε η πτώσις της πέτρας στο νερό.

Η μεταφορά αυτής της ενέργειας, δηλαδή αυτής της ιδιότητας, αναγκάζει διαφορετικά σημεία του νερού της λίμνης να ταλαντώνονται, δημιουργώντας την ψευδαίσθησι της κινήσεως του νερού από το κέντρο προς τα έξω!

Όπως υποστηρίζει η σκέψι του Χάιζενμπεργκ το ίδιο συμβαίνει και με την κίνησι των αντικειμένων∙ μεταφέρουν τις ιδιότητές τους μέσα στον χώρο, μεταφέρουν δηλαδή την ενέργειά τους. Η μεταφορά της ενέργειας καμπυλώνει διαδοχικά σημεία του χώρου και η αύξησις της καμπυλότητας δημιουργεί την ψευδαίσθησι της κυμάνσεως που με την σειρά της δημιουργεί στους ανθρώπους την ψευδαίσθησι της μετακινήσεως του σώματος μέσα στον χώρο.

«Οι περιοχές όπου επιτρέπεται η ταχύτητα να είναι ίση με την ταχύτητα του φωτός είναι οι εξωτερικές επιφάνειες των κώνων φωτός∙ είναι οι επιφάνειες που χωρίζουν το Σύμπαν των Αισθήσεών μας από το Σύμπαν των Άπειρων Ταχυτήτων, τον χώρο του ‘οπουδήποτε αλλού’. Για να περάσουμε στον Κόσμο αυτό, τον Κόσμο μια άλλης Μη Αισθητής, Νοητής μεν, αλλά Υπαρκτής Συμπαντικής Πραγματικότητας πρέπει πρώτα να σπάσουμε, να διαπεράσουμε αυτήν την επιφάνεια που για να την προσεγγίσει κάτι πρέπει να έχει γίνει πρώτα Φώς. Το μόνο όμως Φωτεινό Κομμάτι του Ανθρώπου είναι η Νόησι και η Ψυχή του. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν όλοι μας να γίνουμε Φως.»

—Μάνος Δανέζης, Τα Μαγικά Ταχυόνια—

Θεωρώ, λοιπόν, ότι ίσως δεν πρέπει να εστιάσουμε στο αν τα νετρίνο κινούνται ταχύτερα από το φως στο ‘κενό’, αλλά στο ότι αυτή η τιμή του φωτός κατά πάσα πιθανότητα έχει αλλάξει…! Αυτό μας υποδεικνύει ότι έχει αλλάξει (και αλλάζει) η καμπυλότητα του χώρου, δηλαδή η πυκνότητα υλοενέργειας, δηλαδή οι ιδιότητες του χώρου, δηλαδή αυτό που λέγεται Μετρική ενός Χώρου. Συνεπώς, τα Όντα του Πλανήτη ενεργοποιούν πλέον νέες λειτουργίες!

Επίσης, 3 κύρια ‘πλανητικά’ γεγονότα πρέπει να μας κεντρίσουν το ενδιαφέρον:

1. 26 Δεκεμβρίου 2004∙ Σουμάτρα, Ινδονησία / Ασία – Σεισμός 9,1 ανοικτά του νησιού Σουμάτρα προκαλεί στις 26 Δεκεμβρίου τσουνάμι, που ισοπεδώνει περιοχές σε δέκα γειτονικές χώρες, με περίπου 228.000 νεκρούς και σχεδόν 42.000 αγνοούμενους.
2. 27 Φεβρουαρίου 2010∙ Χιλή – Σεισμός μεγέθους 8,8 και τσουνάμι πλήττουν το νοτιοκεντρικό τμήμα της χώρας, με 524 νεκρούς και 24 αγνοούμενους.
3. 11 Μαρτίου 2011∙ Ιαπωνία – σημειώθηκε σεισμός, στη βορειανατολική Ιαπωνία, μεγέθους 9,0 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Το επίκεντρο του σεισμού ήταν 130 χιλιόμετρα (81 μίλια) ανατολικά του Σεντάι, στο Νησί Χονσού της Ιαπωνίας.

Χάρη στον σεισμό της 11ης Μαρτίου 2011 η διάρκεια της 24ώρης ημέρας στην Γη μίκρυνε κατά 1,8 μικροδευτερόλεπτα, σύμφωνα με τον γεωφυσικό Ρίτσαρντ Γκρός από τη Jet Propulsion Laboratory της NASA στην Πασαδένα.

Στην αρχή, ο Γκρος είχε υπολογίσει ότι η διάρκεια της 24ώρης ημέρας στη Γη είχε μικρύνει κατά 1,6 μικροδευτερόλεπτα, αλλά αργότερα επανεκτίμησε την κατάστασι σε 1,8 μικροδευτερόλεπτα. «Αλλάζοντας την κατανομή της μάζας της Γης, ο σεισμός της Ιαπωνίας ανάγκασε τη Γη να περιστρέφεται πιο γρήγορα και οδήγησε στη μείωσι της διάρκειας της ημέρας κατά 1,8 μικροδευτερόλεπτα», δήλωσε και πρόσθεσε ότι είναι δυνατές περισσότερες βελτιώσεις καθώς θα λαμβάνουμε νέες πληροφορίες για τον σεισμό. Ο προηγούμενος μεγάλος σεισμός στην Χιλή (Φεβρουάριος 2010) είχε προκαλέσει τη μείωση της διάρκειας της ημέρας κατά 1,26 μικροδευτερόλεπτα.

Σύμφωνα με αναφορές από το Εθνικό Ινστιτούτο Γεωφυσικής και Ηφαιστειολογίας της Ιταλίας, η επίπτωσις του σεισμού ήταν τόσο ισχυρή ώστε ο άξονας της Γης μετακινήθηκε κατά 4 ίντσες (περίπου 10 εκατοστά). Μία ξεχωριστή έκθεσις από την Γεωλογική Υπηρεσία των ΗΠΑ, δήλωσε ότι το νησί Χονσού, το κύριο νησί της Ιαπωνίας, έχει μετατοπιστεί κατά 2,4 μέτρα προς τα ανατολικά.

Ο Δόκτωρ Ντάνιελ ΜακΝάμαρα, σεισμολόγος του Τμήματος Γεωλογικής Επισκόπησης των ΗΠΑ, δήλωσε στη The Huffington Postότι η καταστροφή άφησε ένα τεράστιο ρήγμα στον πυθμένα της θάλασσας, 217 μίλια σε μήκος και 50 μίλια σε πλάτος.

Αυτή η αύξησις της περιστροφής του Πλανήτη, που οδήγησε στην μείωσι της διάρκειας της ημέρας, συμφώνως προς την Αρχή Διατηρήσεως της Στροφορμής συνεπάγεται και μια κατά μέσον όρο μείωσι της ακτίνας της Γης! Είναι σαν το παράδειγμα με τον παγοδρόμο: όταν έχει εκτεταμένα τα χέρια του περιστρέφεται αργά, ενώ όταν τα μαζεύει κοντά στο σώμα του αυξάνει ταχύτητα.

Αυτό αν το αναγάγουμε στην σχέσι (1) των Συχνοτήτων Schumann μας δίδει αυτομάτως μιαν αύξησι των τιμών! Όπως επίσης και η αύξησις της Ταχύτητας του Φωτός στο ‘Κενό’!

Επιπλέον, η μετατόπισις του άξονα έχει σχέσι και με την έντασιν, ισχύν, και γωνίαν προσπτώσεως επί συγκεκριμένων περιοχών του Πλανήτη, των Ακτινοβολιών και Φωτοχυσιών συγκεκριμένων Αστερισμών-Πλεγμάτων!

Τέλος, ας θυμηθούμε και το Κατά Ματθαίον 24.22:

«καὶ εἰ μὴ ἐκολοβώθησαν αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι, οὐκ ἂν ἐσώθη πᾶσα σάρξ· διὰ δὲ τοὺς ἐκλεκτοὺς κολοβωθήσονται αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι.»

Η Εκδήλωσις Άρχεται!

Ο Αφανής Συνοδός Φανερώνεται!

Συγγραφέας : Θεόκλητος Μπαμπούρης ( Εγερσίνοος Λυκάστρου ) : Αστακός  (Αιτωλοακαρνανίας), 25-η 

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ