Αν όμως παραιτηθείς από τον εαυτό σου, δε θα σου μείνει τίποτε. (ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ)

Ο Βάιζελ, αυτός ο καταπληκτικός Εβραίος συγγραφέας, έγραψε ένα θαυμάσιο βιβλίο με τίτλο Φλογισμένες ψυχές:

Όταν θα πεθάνουμε και θα πάμε στον ουρανό να συναντήσουμε τον Πλάστη μας, ο Πλάστης μας δε θα μας ρωτήσει, γιατί δεν έγινες ο Μεσσίας; Γιατί δεν ανακάλυψες το φάρμακο γι’ αυτή και την άλλη αρρώστια; Το μόνο πράγμα που θα μας ρωτήσει αυτή την κρίσιμη στιγμή είναι: Γιατί δεν έγινες εσύ;

Αυτή είναι η πρωταρχική σου ευθύνη γιατί, αν δεν ήταν αυτή, τότε γιατί είσαι τόσο απίστευτα μοναδικός; Όλοι είμαστε διαφορετικοί. Όλοι έχουμε να δώσουμε κάτι που δεν το έχει κανένας άλλος στον κόσμο. Δε φτάνει αυτό για να ενθουσιαστείς με τον εαυτό σου; Και για να πεις: «Πρέπει να βρω τι είναι αυτό».

Συχνά κάτω από το όνομα της αγάπης κρύβεται η πιο μεγάλη παραβίαση της προσωπικότητας, γιατί δίνουμε την αγάπη μας υπό όρους: «Θα σ’ αγαπώ, αν μου φέρεις καλούς βαθμούς». «Θα σ’ αγαπώ, αν είσαι όπως σε θέλω». Θα ήθελα να υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος στον κόσμο που να λέει απλά, «Θα σ’ αγαπώ».

Ένας άνθρωπος μόνο! Δε ζητάω πολλά. Φερθείτε έτσι σε κάποιον. Κι αν σας το προσφέρουν ποτέ, δεχτείτε το, γιατί είναι δύσκολο να πάρεις, όσο και να δώσεις.Μερικοί μάλιστα δυσκολεύονται πιο πολύ να πάρουν παρά να δώσουν.

Έτσι λοιπόν ο πιο δύσκολος αγώνας που θα χρειαστεί να παλέψεις, είναι ο αγώνας για να γίνεις ο εαυτός σου. Θα τον συνεχίσεις αυτό τον αγώνα σ’ όλη σου τη ζωή μέσα σ’ένα κόσμο, όπου οι άλλοι αισθάνονται πιο άνετα, αν είσαι όπως σε θέλουν αυτοί. Αν όμως παραιτηθείς από τον εαυτό σου, δε θα σου μείνει τίποτε. Ενώ αν συγκεντρώσουμε όλες τις ιδιότητές μας μπορούμε να γίνουμε όλα τα πράγματα που είμαστε. Τότε μόνο μπορείς να πεις: «Είμαι. Γίνομαι εγώ. Είμαι γεμάτος αγάπη, γιατί σας δίνω όλα όσα είμαι χωρίς προπέτασμα καπνού. Σας δίνω τον εαυτό μου ελεύθερα». Τι ωραίο πράγμα! Μην το στερηθείς. Μη στερηθείς τον εαυτό σου. Βρες τον, συνάντησέ τον. Χαιρέτησέ τον και πες του: «Γεια σου! Πού κρυβόσουνα όλα αυτά τα χρόνια; Τώρα που βρεθήκαμε, θα συνεχίσουμε μαζί». Τότε θα δεις ότι ο εαυτός σου δεν έχει τέλος. Το δυναμικό σου είναι απεριόριστο. Κανείς δεν μπόρεσε να βρει ποια είναι τα όρια του ανθρώπινου δυναμικού. Θα μάθεις ν’ αγγίζεις, όπως δεν έχεις αγγίξει ποτέ. Να κοιτάζεις, όπως δεν κοίταξες ποτέ. Να ακούς, όπως δεν άκουσες ποτέ. Να νιώθεις,όπως δεν ένιωσες ποτέ! Να «είσαι» ο εαυτός σου, όπως δεν ήσουν ποτέ. Κι όταν τα κάνεις όλα αυτά, θα διαπιστώσεις ότι τίποτε δεν τέλειωσε. Έχεις όλο και πιο πολλά να καλλιεργήσεις και να δώσεις. Τι υπέροχο πράγμα! Κι έτσι, όταν φτάσεις στην πύλη και σε ρωτήσουν: «Ήσουνα ο εαυτός σου; Έγινες ο εαυτός σου;», θα μπορείς να πεις:«Ναι».

Να ζεις, ν’αγαπάς και να μαθαίνεις
ΛΕΟ ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΛΑΡΟΣ

 Εικόνα: These Eerie Etchings Reflect the Surreal Nature of Childhood | http://img.huffingtonpost.com/asset/scalefit_970_noupscale/563cffe41400002b003ca275.jpeg

lecturesbureau

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ