Τα Συστημικά Στοιχεία που μας Κρατάνε στην Εργασία
Ποια είναι λοιπόν αυτά τα οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά συστήματα που μας επιβάλλονται για να μας κάνουν να συνεχίζουμε να καταναλώνουμε και ως εκ τούτου να εργαζόμαστε;
Πληθωρισμός. Η αποδυνάμωση της αγοραστικής δύναμης ενός νομίσματος μέσω της εκτύπωσης χρημάτων προκαλείται καθώς οι κυβερνήσεις χρειάζονται χρήματα για πολέμους, αποπληρωμή του χρέους και άλλες υπερβάσεις. Με περισσότερα νόμιμα παραχαραγμένα χρήματα σε κυκλοφορία αυτά τα δολάρια ή τα ευρώ που έχετε, αξίζουν λιγότερα. Η κυβέρνηση της Αυστραλίας δεν το έχει μυστικό, στην πραγματικότητα είναι η οικονομική πολιτική, να μειώνει την αξία των χρημάτων σας κατά 2% -3% κάθε χρόνο. Μειώνοντας το λιγότερο, θα σήμαινε κακή απόδοση. Συνήθως, αυτά τα χρήματα δεν είναι καν τυπωμένα, δημιουργούνται απλά με τον αέρα σε έναν υπολογιστή κάπου. Το παράξενο αυτό χρήμα μπαίνει στον κόσμο μέσω του τραπεζικού συστήματος.
Χρέος. Το πρόσφατα παραχαραγμένο χρήμα μεταφέρεται στις τράπεζες λιανικής μιας χώρας, όπου βρίσκει το δρόμο προς τους καταναλωτές μέσω δανείων. Όταν μια τράπεζα λιανικής παίρνει 1000 δολάρια από την κεντρική τράπεζα, μέσω μιας άλλης καταχώρησης στον υπολογιστή, δίνει τη δυνατότητα στη τράπεζα λιανικής να δανείσει δέκα φορές αυτά στους πελάτες. Δεν κατέχουν καν το ενενήντα τοις εκατό του ψεύτικου χρήματος! Αυτό ονομάζεται σύστημα κλασματικού αποθεματικού. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η πιστωτική προσφορά αυξάνεται από το τίποτα.
Τα επιτόκια χρησιμοποιούνται για να προσελκύσουν τους καταναλωτές να αναλάβουν το χρέος. Οι άνθρωποι στη συνέχεια δανείζονται αυτά που τους επιτρέπεται να δανειστούν, μετατρέποντας αποτελεσματικά το τυπωμένο αστείο χρήμα σε χρέη. Αυτό το χρέος πρέπει στη συνέχεια να ξεπληρωθεί. Δηλαδή, το κέρδος από το δανεισμό χρημάτων που στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν πρέπει να πληρωθεί. Όπου το συνολικό ποσό των δολαρίων που αποπληρώνουν τα δάνεια προέρχονται επίσης από αέρα. Οι μισθοί, που καταβάλλονται από τους εργοδότες από οικονομικές διευκολύνσεις, προέρχονται επίσης από την μαγική πίτα του αστείου αυτού χρήματος. Το καθαρό αποτέλεσμα είναι ότι το συνολικό δημόσιο χρέος συνεχίζει να αυξάνεται, καθιστώντας μας υπάκουους εργαζόμενους και πολίτες και αυτός ακριβώς είναι ο τρόπος που το σύστημα έχει σχεδιαστεί να λειτουργεί.
Προπαγάνδα. Βομβαρδιζόμαστε ασταμάτητα από την προπαγάνδα και τη διαφήμιση από τις εκλεγμένες κυβερνήσεις και από εκείνους που βρίσκονται πίσω από την παραγωγή και τις πωλήσεις, ότι η επιτυχία μετράται με το χρηματικό πλούτο και ότι ο καταναλωτισμός είναι καλός για μας. Είτε πρόκειται για αγοράστε τώρα πληρώστε αργότερα, πιστωτικές κάρτες χαμηλού επιτοκίου, μεγαλύτερο, πιο καινούργιο και περισσότερο είναι καλύτερο, παθητικά και συνεχώς απορροφούμε τα μηνύματα του καταναλωτισμού.
Γιατί το Σύστημα Θέλει να Συνεχίσουμε να Εργαζόμαστε
Οι εταιρίες σε όλους τους κλάδους έχουν τεράστια συμφέροντα να εξασφαλίσουν ότι οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να ξοδεύουν απρόσεκτα. Το οικονομικό κέρδος είναι το νούμερο ένα κριτήριο της επιτυχίας και αυτό εξαρτάται αποκλειστικά από την κατανάλωση. Η μεγαλύτερη ενθάρρυνση των καταναλωτών να καταναλώνουν, και η διατήρηση όσων περισσότερων ανθρώπων είναι δυνατόν μέσα στην εβδομάδα των 40 ωρών εργασίας, αποτελεί πρώτη προτεραιότητα, καθώς αυτός είναι ακριβώς ο χρόνος που δεν αφήνει αρκετό χρόνο για πολλά άλλα. Χωρίς πολύ ελεύθερο χρόνο, οι δαπάνες για τις ανέσεις επιδεινώνονται, και τα πράγματα που είναι τζάμπα, όπως το περπάτημα, το διάβασμα, ο αθλητισμός και τα χόμπι αγνοούνται, επειδή απλά δεν υπάρχει διαθέσιμος χρόνος.
Η κυβέρνηση επίσης εξαρτάται από ένα έθνος υπάκουων ως επί το πλείστον εργαζόμενων-καταναλωτών, καθώς το κριτήριο της επιτυχίας τους συνδέεται στενά με εκείνο των εταιριών, δηλαδή τις δαπάνες. Ανεξάρτητα από την ποιότητα των δαπανών, όλες οι δαπάνες συμβάλλουν σε αυτό το σημείο αναφοράς, που συνήθως ονομάζεται Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ).
Ο George Monbiot, συγγραφέας του Feral, σωστά υπογραμμίζει:
«Οι κυβερνήσεις θεωρούνται ότι επιτυγχάνουν ή αποτυγχάνουν από το πόσο καλά καταφέρουν να κυκλοφορεί το χρήμα, ανεξάρτητα από το αν εξυπηρετεί οποιοδήποτε χρήσιμο σκοπό. Θεωρούν ως ιερό καθήκον να ενθαρρύνουν το πιο περιφρονητικό θέαμα της χώρας: την ετήσια φρενίτιδα, κατά την οποία οι αγοραστές περιμένουν στην ουρά όλη νύχτα, και στην συνέχεια κατακλύζουν τα μαγαζιά, σπρώχνονται, και μερικές φορές τσακώνονται για να είναι οι πρώτοι που θα βγουν έχοντας κάποιο σκουπίδι ενός σχεδιαστή που θα καταλήξει στα σκουπίδια πριν από τις εκπτώσεις του επόμενου χρόνου. Όσο πιο τρελό το όργιο, τόσο πιο μεγάλος ο θρίαμβος της οικονομικής διαχείρισης».
Του Mike Blue
Μέρος Α
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.