Κάθε στιγμή μετράει!

Κάθε στιγμή περνάει. Έρχεται μία κατάσταση, μια αρρώστια, μια απώλεια να μας θυμίσει ότι στη ζωή τα πάντα είναι εφήμερα. Μόνο το σήμερα είναι σίγουρο. Η κάθε στιγμή που τώρα ζούμε, σε λίγο θα έχει φύγει. Και μαζί της φεύγει κι ο χρόνος κι όλα αυτά που κάναμε ή δεν κάναμε.

Άραγε τί κάναμε; τι χάσαμε; τι αφήσαμε πίσω μας ή κάναμε μέρος της ζωής μας; κομμάτι των αναμνήσεών μας; Ρουφήξαμε τη ζωή μας στο μέγιστο ή μείναμε παρατηρητές σε αυτά που συμβαίνουν γύρω μας; Θυμάμαι την ταινία “Κάθε στιγμή μετράει” (αρχικός τίτλος still Allice), όπου μία πετυχημένη μητέρα κι επαγγελματίας ασθενεί από την νόσο Αλτσχάιμερ. Και σιγά σιγά αφήνει πίσω της το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής της, τις αναμνήσεις της. Δηλαδή, όλα αυτά που συνθέτουν τον καμβά της ζωής μας.

Κάθε στιγμή περνάει και εμείς επιλέγουμε εάν θέλουμε να κάνουμε κάτι ή να μείνουμε άπραγοι ως απλοί κομπάρσοι στα δρώμενα. Έχω συναντήσει ανθρώπους που είναι γεμάτοι ενέργεια, θετική διάθεση κι όρεξη για ζωή, ανθρώπους που τους βλέπω και τους χαίρομαι για την ενέργεια που διαθέτουν, την διάθεση να προσφέρουν απλόχερα ένα δυνατό χαμόγελο και να μεταφέρουν όλη την ζωντάνια τους και στους ανθρώπους γύρω τους. Άνθρωποι που ζούσαν την κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία! Πριν από λίγες ημέρες, βρέθηκα με ένα φίλο και μου εξιστορούσε γεμάτος χαρά ότι ξυπνάει νωρίς το πρωί για να προλάβει να πάει στο γυμναστήριο να αθληθεί. Και δεν είναι ο μόνος. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω  γίνει μάρτυρας ανθρώπων που στις 7:00 το πρωί είναι ήδη στο γήπεδο και αθλούνται. Μη φανταστείτε αθλητές. Φέρτε στο μυαλό σας απλούς ανθρώπους που μπορεί να συναντήσετε στη διπλανή πόρτα.

Όμως, έχω συναντήσει και ανθρώπους που η ζωή περνάει από μπροστά τους και επιλέγουν να μείνουν στην αδράνεια (ή έτσι εμείς νομίζουμε). Ανθρώπους που ίσως αναβάλουν να κάνουν πράξη τα θέλω τους. Να εστιάζουν στο μέλλον και να περιμένουν να “πιάσουν” την καλή, να βρούνε μια καλή δουλειά, να γνωρίσουν τον έρωτα της ζωής τους ή ακόμα και να βγουν στη σύνταξη για να αρχίσουν να ζουν. Πάντα υπάρχει μία καλή αφορμή (δικαιολογία) για να αναβάλουν για το αύριο αυτό που ίσως τελικά έχει αξία σήμερα.

Δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Υπάρχει η επιλογή που ταιριάζει στον κάθε άνθρωπο σε μία δεδομένη χρονική στιγμή στη ζωή του. Έχω υπάρξει και στις δύο καταστάσεις στο παρελθόν. Θυμάμαι τον εαυτό μου να κοιμάμαι μόλις 4 ώρες κάθε μέρα και να ζω την κάθε μέρα σαν να μην υπάρχει αύριο. Γεμάτος ενέργεια, να θέλω να απολαύσω όλα όσα μπορώ να αποκομίσω από τη ζωή την κάθε στιγμή, σαν να είναι η τελευταία. Έχω υπάρξει και στην αντίπερα όχθη. Να θέλω να μείνω κλεισμένος στο καβούκι μου. Να μη θέλω να δω κόσμο, να μη θέλω να κάνω πράγματα κι ας ξέρω ότι η ζωή περνάει μπροστά από τα μάτια μου σαν μία ταινία που έχει  τέλος. Κι όμως αυτό ήταν το καλύτερο που μπορούσα να κάνω εκείνη τη στιγμή. Δεν είχα δύναμη για κάτι παραπάνω. Είχα δύναμη μόνο για να φροντίσω την ανάγκη της μοναξιάς.

Αντηχεί μέσα στα αυτιά μου μία φράση που άκουσα πρόσφατα και με ώθησε να γράψω για αυτό:
“Το σίγουρο είναι ότι όλοι οι άνθρωποι θα πεθάνουμε. Δεν είναι όμως σίγουρο ότι όλοι οι άνθρωποι θα καταφέρουν να ζήσουν”.

Η κάθε στιγμή περνάει, κάθε στιγμή μετράει!

Είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου ότι η ζωή δεν είναι κάτι δεδομένο. Ας δώσουμε στον εαυτό μας την ευκαιρία να ζήσει! Το οφείλουμε στους εαυτούς μας! Στη ζωή δεν έχει σημασία πόσες ανάσες παίρνεις, αλλά πόσες είναι οι στιγμές που σου κόβεται η ανάσα…

Αρθρογράφος: Παναγιώτης Εμμανουηλίδης
Σύμβουλος Ψ.Υγείας

e-psychology

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ