6. Απολλώνιος Τυανεύς - Αίσωπος : ένας εμπνευσμένος Δάσκαλος

Ο Απολλώνιος ξεκίνησε τη συζήτηση κάνοντας την εξής ερώτηση στους φίλους του: «Τι είναι μυθολογία;» Ο Μένιππος είπε: «Μα τον Δία, αυτό που επαινούν οι ποιητές». «Και τον Αίσωπο τι τον θεωρείς;» «Μυθολόγο και αφηγητή πλαστών ιστοριών και μόνο». «Και ποιο από τα δύο είδη των μύθων είναι σοφό;» «Οι μύθοι των ποιητών», απάντησε, «γιατί απαγγέλλονται ως γεγονότα». Οι μύθοι του Αισώπου τι είναι;» «Βάτραχοι, γάιδαροι και ανοησίες που λέγονται από γριές και παιδιά», είπε. «Κι όμως», είπε ο Απολλώνιος, «εμένα οι μύθοι του Αισώπου μου φαίνονται καταλληλότεροι για τη διδασκαλία της σοφίας.

Γιατί εκείνοι που αφορούν του ήρωες, από τους οποίους βρίθει η ποίηση, διαφθείρουν τους ακροατές, παρουσιάζοντας παράνομους έρωτες, γάμους μεταξύ αδελφών, συκοφαντίες για τους θεούς, δείπνα γονέων με τις σάρκες των παιδιών τους και πανουργίες άξιες δούλων και φιλονικίες΄ και το γεγονός ότι αυτά παρουσιάζονται ως πραγματικά οδηγεί τον ερωτευμένο και τον ζηλότυπο, τον επιθυμητή του πλούτου ή της εξουσίας να μιμηθεί τους μύθους. Ο Αίσωπος, από σοφία, πρώτα πρώτα δεν συμπεριέλαβε τον εαυτό του μεταξύ αυτών που γράφουν τέτοια πράγματα, αλλά τράβηξε δικό του δρόμο΄ έπειτα, όπως αυτοί που παραθέτουν όμορφο συμπόσιο με λιτές τροφές, ξεκινώντας από τιποτένια πράγματα διδάσκει σπουδαία, και, αφού διηγηθεί την ιστορία, βάζει ως κατακλείδα το αν πρέπει ή όχι να γίνεται κάτι. Ακόμα πλησίασε την αλήθεια περισσότερο από τους ποιητές. Οι ποιητές πασχίζουν με τη βία να φαίνονται οι μύθοι τους αληθινοί΄ εκείνος όμως, ανακοινώνοντας ότι θα πει ιστορία που όλοι ξέρουν ότι δεν είναι πραγματική, λέει την αλήθεια με το να μην ισχυρίζεται ότι θα μιλήσει για αληθινά γεγονότα. Ο ποιητής, αφού διηγηθεί την ιστορία του, αφήνει τον λογικό ακροατή ν' αναρωτιέται αν πράγματι συνέβη. ΄Οποιος όμως διηγείται φανταστικές ιστορίες καταλήγοντας σε νουθεσίες, όπως ο Αίσωπος, δείχνει ότι χρησιμοποίησε το ψέμα για να ωφελήσει το ακροατήριό του. Υπάρχει και κάτι άλλο χαριτωμένο στη διήγησή του΄ παρουσιάζει τα άλογα με πιο ευχάριστο τρόπο και ενδιαφέροντα για τους ανθρώπους΄ διότι, καθώς διαβάζουμε αυτές τις διηγήσεις από την παιδική ηλικία και μεγαλώνουμε μ' αυτές, αποκτούμε άποψη για το καθένα ζώο και θεωρούμε άλλα βασιλικά, άλλα ανόητα, άλλα ευφυή, άλλα άδολα. Κι εκεί που ο ποιητής λέει: πολλές είναι οι μορφές που παίρνουν οι θεοί* ή κάτι τέτοιο και μετά διώχνει τον χορό και φεύγει, ο Αίσωπος προσθέτει ένα χρησμό στον μύθο του κι έτσι τελειώνει την επαφή του με τους ακροατές αφού οδηγήσει στο συμπέρασμα που ήθελε. * Σημ. Ευριπίδης, «Άλκηστις» to-en 1. Απολλώνιος Τυανεύς - Η σοφία της απλότητας 2. Απολλώνιος Τυανεύς - Η φαντασία και η μίμηση 3. Απολλώνιος Τυανεύς - Η συνείδηση οδηγεί τα βήματά μας σ' αυτή τη γη 4. Απολλώνιος Τυανεύς - Ο Απολλώνιος προς τους συγκρατούμενούς του 5. Απολλώνιος Τυανεύς - Η συνάντηση του Απολλώνιου με την ψυχή του νεκρού Αχιλλέα Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ