ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ - ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΝΤΑ ΔΕ ΧΑΝΕΤΑΙ

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΝΤΑ ΔΕ ΧΑΝΕΤΑΙ

ΑΛΛΑ ΤΙΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΛΟΓΩ ΠΛΑΝΗΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΙΣ ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥΣ

Ο θάνατος είναι σχετικός με την απώλεια, τίποτα όμως από τον κόσμο δε χάνεται.

Ο δε κόσμος είναι ο δεύτερος Νους δημιουργός, ο αισθητός θεός, κι αθάνατο ον, γι'αυτό και είναι αδύνατον να πεθάνει κάποιο μέρος απ'το αθάνατο ον.

Κι όλα όσα υπάρχουν μέσα στον κόσμο αποτελούν μέρη του κόσμου και κυρίως ο άνθρωπος, το λογικό ον.

Πρώτος απ'όλους κι αιώνιος κι αγέννητος και δημιουργός των πάντων είναι ο Θεός.

Δεύτερος είναι ο κόσμος, ο αισθητός θεός, ο δεύτερος Νους δημιουργός.

Ο αισθητός κόσμος δημιουργήθηκε από τον δημιουργό των πάντων Πατέρα Θεό κατ'εικόνα του. (σύμφωνα με το πρότυπο του  Αρχέτυπου κόσμου του Πατέρα Όλων Θεού).

Ο αισθητός κόσμος διατηρεί την συνοχή του και τρέφεται και παραμένει αθάνατος, σαν από αιώνιο πατέρα, αιώνια ζωντανός, καθόσον είναι αθάνατος.

σημ: "σαν από αιώνιο πατέρα" 

διότι και ο δεύτερος Νους δημιουργός έχει αθάνατο Πατέρα, γι'αυτό και είναι αθάνατος.

Και όλος ο αισθητός κόσμος παραμένει αθάνατος αφού έχει αθάνατο πατέρα τον αισθητό θεό δεύτερο Νου δημιουργό, αλλά μέσα από την εικόνα, γι'αυτό και υπάρχουν οι μεταβολές των σωμάτων, που εμείς αιτιολογούμε αυτή την μεταβολή του σώματος ως θάνατο.

Η ύλη είναι κι αυτή αθάνατη, κι έχει αιώνια την υλικότητα της.

Ο Πατέρας όλων ο Θεός έσπειρε μέσα στην σφαίρα των επτά κύκλων τα είδη των ιδεατών μορφών εγκλωβίζοντας τες σαν μέσα σαν σε σπήλαιο, επειδή ήθελε να διακοσμήσει με κάθε είδος αυτό, που είχε δημιουργηθεί από αυτόν.

Ακόμα, περιέβαλλε κάθε σώμα με αθανασία, (τις ψυχές), 

έτσι ώστε η ύλη να μη διαλυθεί μέσα στην δική της αταξία,

εάν ήθελε να αποσπαστεί από την σύσταση του σώματος.

Διότι, όταν η ύλη ήταν ασώματη, ήταν άτακτη.

Από το υγρό-ξερό γεννήθηκε το σπέρμα.

Από την ένωση ψυχρό-θερμό γεννήθηκε το πνεύμα.

Ενώνοντας το σπέρμα με το πνεύμα άρχισε αμέσως να μεταβάλλεται το σπέρμα παίρνοντας εικόνα και μορφή.

Αλλά επειδή η φύση του πνεύματος δεν μένει ποτέ ήρεμη συνεχώς αυξομείωνε το σπέρμα δίχως λογική. (χάος).

Ο δεύτερος Νους δημιουργός διαχώρισε την διανοητική του ουσία και γέννησε τις δικές του ψυχές που έχουν την δική του νοητή ουσία.
Ένωσε τις δικές του ψυχές μαζί με το πνεύμα και το σπέρμα στην μήτρα, σύμφωνα με τις δυνάμεις της Αρμονίας που κατέχει ο δικός του Νους.

Από την ένωση αυτή προήλθε η ενσάρκωση, γεννήθηκαν τα σώματα που μεταβάλλονται μεν αλλά σύμφωνα με την δύναμη της αρμονίας, και απόκτησαν την διανοητική κίνηση, μαζί απόκτησαν και το πνεύμα που πήρε την νοερή ζωή, αλλά δεν παύει ποτέ να είναι ταραχώδες, μα εξουσιάζεται από τον Νου της ψυχής.

ΝΟΥΣ - ΨΥΧΗ - ΠΝΕΥΜΑ - ΣΩΜΑ

Διότι, όταν η ύλη ήταν ασώματη, ήταν άτακτη.

Διατηρεί όμως κι εδώ την αταξία, που ανακυκλώνεται στα υπόλοιπα μικρά είδη σε μια ποιότητα αυξητική και μειωτική, 

την οποία αυξομείωση οι άνθρωποι την θεωρούν ως θάνατο.

Αυτή δε η αταξία παρουσιάζεται στα επίγεια ζώα (όπως και ο άνθρωπος με σώμα-σάρκα), καθόσον τα σώματα των ουρανίων όντων παρουσιάζουν μια τάξη, την οποία παρέλαβαν απ'την αρχή από τον Πατέρα.

(σημ: Στους ανώτερους κύκλους τα σώματα έχουν πολύ μεγαλύτερη διάρκεια ζωής η είναι αθάνατα, διότι όσο ανεβαίνουμε τους κύκλους τόσο ενυπάρχει η τάξη και όχι η αταξία όπως στον δικό μας κόσμο).

Κι αυτή (η φύση των αθάνατων σωμάτων) των ουράνιων όντων διατηρείται αναλλοίωτη από την επιστροφή του καθενός στο ίδιο σημείο. 

(Σημ: όπου επικρατεί η τάξη υπάρχει η αθανασία, και δεν διαλύεται το σώμα).

Κι η επιστροφή στο ίδιο σημείο των επίγειων θνητών σωμάτων συνιστά την διάλυση της σύστασης τους κι η διάλυση αυτή αποκαθίσταται στα αδιάλυτα σώματα, δηλαδή στα αθάνατα.

(Σημ: στον θνητό δικό μας κόσμο επειδή δεν υπάρχει η τάξη, αλλά η αταξία, τα σώματα μας διαλύονται γι'αυτό και "πεθαίνουν"). 

Και κατ'αυτόν τον τρόπο δημιουργείται στέρηση της αίσθησης κι όχι απώλεια των σωμάτων.

(Σημ: τα θνητά επίγεια σώματα χάνουν τις αισθήσεις στον "θάνατο" λόγω της μεταβολής του σώματος σε ενέργεια, και όχι γιατί "πεθαίνει" το σώμα της σάρκας).

Σημ: Τα σώματα  επειδή είναι θνητά διαλύονται και ξαναγίνονται ενέργειες, επιστρέφουν στις πηγές τους, διότι και οι ενέργειες είναι "αθάνατη ύλη" και οι πηγές των αθάνατων ενεργειών βρίσκονται εκεί που υπάρχει η τάξη, τα αθάνατα σώματα, και απλά αναδημιουργούν ένα νέο σώμα μια καινούρια ζωή, μία νέα ενσάρκωση στον δικό μας θνητό κόσμο.

Αυτά συμβαίνουν σε όλα τα θνητά έμβια όντα που δεν διαθέτουν τον Νου όπως ο άνθρωπος.

Το δε τρίτο ζωντανό ον είναι ο άνθρωπος ο οποίος δημιουργήθηκε κατ'εικόνα του Θεού και ο οποίος διαθέτει νου

σύμφωνα με τη θέληση του Πατέρα, σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα επίγεια ζωντανά όντα,  κι ο άνθρωπος έχει ομοιοπάθεια όχι μόνο προς τον δεύτερο Νου δημιουργό τον αισθητό θεό, αλλά και σαφή αντίληψη του πρώτου, του Αληθινού Θεού.

Διότι τον μεν ένα τον αισθητό θεό τον δεύτερο Νου δημιουργό τον αισθάνεται σαν σώμα, 

τον δε Αληθινό Πατέρα Θεό την έννοια, τον αντιλαμβάνεται σαν ασώματο και σαν νου, δηλαδή σαν απόλυτο Αγαθό.

Αυτό επομένως το ζωντανό ον ο άνθρωπος δεν χάνεται;

Συνέλαβε την έννοια του Θεού, του αισθητού κόσμου, του αθάνατου όντος, του διαλυτού όντος.

Κι ακόμα πως ο μεν αισθητός κόσμος προέρχεται απ' το Θεό 

και βρίσκεται μέσα στο Θεό, 

ο δε άνθρωπος προέρχεται απ' τον αισθητό κόσμο και βρίσκεται μέσα στον αισθητό κόσμο, 

ενώ αρχή και συγκρότηση των πάντων αποτελεί ο Θεός,

ο οποίος και δίνει συνέχεια στα πάντα.

morfeas sky

oneirosky

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ