Η επίδραση του καπνίσματος στο πνεύμα μας και ο ρόλος του αίματος

Αρκετές φορές έχουμε διαβάσει για τις βλαβερές επιπτώσεις του καπνίσματος στο φυσικό/υλικό σώμα μας. Ίσως πολλοί από εμάς να γνωρίζουν επίσης πως ο καπνός εισάγει ακαθαρσίες στο αστρικό και νοητικό μας σώμα, καθώς και ότι απονεκρώνει πολλές από τις δονήσεις.

Σχετικά με αυτό το θέμα ο Charles Leadbeater, στο βιβλίο του «Τσάκρας – Οι πύλες της ψυχής στους αόρατους κόσμους» αναφέρει:

«Τα βλαβερά αποτελέσματα του καπνού γίνονται εμφανή στο φυσικό, το αστρικό και το νοητικό σώμα. Ο καπνός διαποτίζει το ανθρώπινο σώμα με πολύ ακάθαρτα μόρια, προκαλώντας εκκρίσεις τόσο χονδροειδώς υλιστικές που συχνά γίνονται αντιληπτές στην αίσθηση της όσφρησης.

Αστρικώς, δεν εισάγει μόνον ακαθαρσίες, αλλά τείνει επίσης να απονεκρώνει πολλές από τις δονήσεις, και γι αυτό το λόγο ισχυρίζονται ότι «καταπραϋνει τα νεύρα». Βεβαίως, για την εσωτερική πρόοδο δεν θέλουμε να απονεκρώνονται οι δονήσεις, ούτε το αστρικό σώμα να «βαραίνει» από ρυπαρά και δηλητηριώδη μόρια.

Χρειαζόμαστε την ικανότητα να ανταποκρινόμαστε αμέσως σε όλα τα μήκη κύματος (σε όλες τις μορφές των δονήσεων). Ταυτόχρονα θα πρέπει να έχουμε απόλυτο έλεγχο, ώστε οι επιθυμίες μας να είναι σαν τα άλογα που καθοδηγούνται από έναν ευφυή νου, για να μας οδηγήσουν (ταξιδέψουν) όπου θέλουμε, και να μην καλπάζουν μαζί μας ξέφρενα, όπως μας παρασύρει η επιβλαβής συνήθεια του καπνού, μεταφέροντάς μας σε καταστάσεις όπου η ανώτερή μας φύση γνωρίζει πολύ καλά πως δεν θα έπρεπε να βρίσκεται.

Τα αποτελέσματα του καπνίσματος, μετά τον θάνατο, είναι επίσης πολύ οδυνηρά. Προκαλεί ένα είδος σκλήρυνσης και παράλυσης του αστρικού σώματος, ώστε για πολύ χρόνο (διαρκεί για εβδομάδες και μήνες) ο άνθρωπος παραμένει αβοήθητος, άτονος, σχεδόν μη συνειδητός, εγκλωβισμένος σαν σε φυλακή, ανίκανος να προσλάβει τις ευεργετικές επιδράσεις των φίλων του που προέρχονται από ειρηνικές σκέψεις και ευλαβείς προσευχές, όντας αποκομμένος για ένα διάστημα απο όλες τις ανώτερες επιδράσεις. Αξίζει να υφίσταται όλες αυτές τις επιπτώσεις για χάρη μιας ευτελούς απόλαυσης; Για έναν άνθρωπο που πραγματικά θέλει να αναπτύξει τους φορείς (σώματά) του, να αφυπνίσει τα τσάκρας του, να προοδεύσει στην Ατραπό της Αγιότητος, ο καπνός είναι αναμφίβολα κακό που πρέπει  επιμόνως να αποφεύγεται.»

Ο Christopher Vasey, φυσικοπαθητικός θεραπευτής και συγγραφέας του βιβλίου «The spiritual mysteries of blood» κάνει επίσης μια εκτενή αναφορά στο θέμα του καπνίσματος δίνοντας έμφαση σε μια πολύ σπουδαία παράμετρο: το ρόλο του αίματος. 

Σύμφωνα με τον συγγραφέα, ο ρόλος που αίματος δεν αφορά μόνο τη θρέψη των κυττάρων. Το αίμα χρησιμεύει επίσης ως γέφυρα, ως συνδετικό στοιχείο, μεταξύ του πνεύματος και του υλικού σώματος. Αυτό συμβαίνει γιατί το αίμα εκπέμπει ακτινοβολίες-δονήσεις που μοιάζουν με εκείνες του αστρικού σώματος. Οποιαδήποτε αλλαγή στο αίμα επηρεάζει και την κατάσταση της ψυχής.  Η νικοτίνη αλλάζει την ακτινοβολία-δόνηση του αίματος, επομένως έχει επίδραση στην ψυχή μας.

Όλες οι υλικές αλλαγές, όπως η διατροφή, τα φάρμακα ή οι διακυμάνσεις στις εκκρίσεις ορμονών μπορούν να προκαλέσουν ιδιαίτερες καταστάσεις ύπαρξης και επίσης να επηρεάσουν την ψυχική μας κατάσταση. Η γνώση αυτού του μη αναγνωρισμένου ρόλου του αίματος μας επιτρέπει να έχουμε μια καλύτερη κατανόηση του εαυτού μας και ανοίγει την πόρτα σε νέους θεραπευτικούς ορίζοντες.

Παραθέτω εδώ το εξαιρετικά ενδιαφέρον απόσπασμα από άρθρο τουChristopher Vasey:

«Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα ναρκωτικά, η νικοτίνη - ένα συστατικό του καπνού - δεν έχει μόνο σωματικές επιδράσεις. Η "εσωτερική ανύψωση" που ο καπνιστής επιδιώκει από το κάπνισμα δεν εκδηλώνεται μόνο στο σώμα, αλλά αγγίζει επίσης και την ψυχή, ακριβέστερα: το πνεύμα του.

Το ερώτημα είναι το εξής: Πώς είναι δυνατόν μια υλική ουσία, όπως η νικοτίνη να μπορεί να επηρεάσει το μη υλικό πνεύμα; Φυσικά, το πνεύμα δεν μπορεί να επηρεαστεί άμεσα από τα μόρια της νικοτίνης. Πρέπει να υπάρχει ένα «στοιχείο σύνδεσης» μεταξύ του σώματος και της ψυχής - και αυτό το «στοιχείο» είναι το αίμα, ακριβέστερα: η ακτινοβολία του αίματος.

Το αίμα, αυτός ο «πολύ ιδιαίτερος χυμός» με τα λόγια του Γκαίτε, εκπέμπει ακτινοβολίες ή δονήσεις που στη λεπτότητα και τη συχνότητα μοιάζουν με αυτές τις ακτινοβολίες που προέρχονται από το εξωτερικό κάλυμμα της ψυχής, ή «αστρικό σώμα». H ομοιότητα  αυτών των ακτινοβολιών είναι η αιτία που σχηματίζεται μια «γέφυρα» συντονισμού μεταξύ του φυσικού σώματος και της ψυχής, κατά μήκος της οποίας «κυκλοφορούν» όλες οι πληροφορίες ανάμεσα στην υλική σφαίρα και τις μη υλικές σφαίρες. Με τον τρόπο αυτό το πνεύμα είναι πλήρως συνδεδεμένο με το σώμα κατά τη διάρκεια της ενσάρκωσής του στη γη.

Η ακτινοβολία του αίματος εξαρτάται από τη σύνθεση του αίματος.Οποιαδήποτε αλλαγή σε αυτό είναι βέβαιο ότι θα επηρεάσει και την κατάσταση της ψυχής. Ας πάρουμε μερικά παραδείγματα. Είναι γνωστό ότι μια πτώση του επιπέδου του σακχάρου στο αίμα (υπογλυκαιμία) δημιουργεί το αίσθημα της ανησυχίας, η έλλειψη της βιταμίνης Β1 οδηγεί σε μια κατάσταση άγχους, το υπερβολικό μόλυβδο στο αίμα προκαλεί κατάθλιψη κλπ Έτσι, είναι εύκολο να καταλάβουμε ότι η νικοτίνη αλλάζει την ακτινοβολία του αίματος, και κατά συνέπεια την κατάσταση της ψυχής του καπνιστή. Μέσω της ακτινοβολίας του αίματος (που ακολουθείται από μια παρόμοια διαδικασία ακτινοβολίας μέσω των λεπτότερων πέπλων της ψυχής)το πνεύμα επηρεάζεται έμμεσα από τις επιπτώσεις που δημιουργούνται από τη νικοτίνη.

Είναι γνωστό ότι μπορούμε να αλλάξουμε τη συναισθηματική μας κατάσταση ή την κατάσταση της ψυχής μας με μια προσπάθεια της θέλησης. Με τη δύναμη της θέλησής του μπορεί κανείς να γίνει πιο χαρούμενος αν είναι θλιμμένος , πιο ήρεμος αν είναι ευερέθιστος, πιο εστιασμένος αν είναι αφηρημένος, πιο σίγουρος αν είναι απελπισμένος. Σε μια τέτοια περίπτωση, η βούληση του πνεύματος εξασκεί μια πίεση – πρώτα πάνω στα πιο λεπτά πέπλα γύρω από το πνεύμα, και στη συνέχεια στο φυσικό σώμα. Αυτή η πίεση με τη σειρά της προκαλεί την παραγωγή ορμονών και άλλων εκκρίσεων που αλλάζουν τη σύνθεση και κατά συνέπεια και την ακτινοβολία του αίματος. Ως αποτέλεσμα αυτού, το πνεύμα σύντομα "βυθίζεται" σε ακτινοβολίες μιας αντίστοιχης φύσεως και βιώνει μια αντίστοιχα διαφορετική συναισθηματική κατάσταση. Αν, για παράδειγμα, ένα πρόσωπο επιδιώκει ηρεμία, το σώμα του παράγει ενδορφίνες, ως αποτέλεσμα της πίεσης που ασκείται από το πνεύμα του. Με αυξημένη επαγρύπνηση του πνεύματος ο φλοιός των επινεφριδίων παράγει αδρεναλίνη. Φυσικά, τέτοιες διεργασίες συμβαίνουν ασυνείδητα.

Τα ναρκωτικά δεν είναι ουσίες εντελώς ξένες προς τον οργανισμό - ακόμη και αν αυτό δεν θα μπορούσε να τις χρησιμοποιήσει  - αλλά είναι πολύ κοντά στη δράση τους με ενδογενείς ουσίες, που παράγονται από τον ίδιο τον οργανισμό. Έτσι μπορούν να αντικαταστήσουν τις ουσίες του σώματος. Η ασυνήθιστη επίδραση των ναρκωτικών πηγάζει από το γεγονός ότι μιμούνται με υπερβολικό τρόπο την ιδιαίτερη επίδραση μιας ουσίας που παράγεται φυσιολογικά από τον οργανισμό. Έτσι η μορφίνη, η οποία εξάγεται από την οπιοειδή παπαρούνα, είναι πολύ παρόμοια με τις ενδορφίνες, οι οποίες είναι ενδογενείς ορμόνες. Η κάνναβη μοιάζει με ένα βιοκαταλύτη που εκκρίνεται από τον εγκέφαλο.

Και η νικοτίνη αντιστοιχεί στην ακετυλοχολίνη, έναν νευροδιαβιβαστή, ο οποίος εξασφαλίζει εν μέρει ότι τα μηνύματα μπορούν να μεταδοθούν από το ένα νευρικό κύτταρο (νευρώνας) στο επόμενο.  Έτσι, σε μια αγχωτική κατάσταση, μια κατάσταση ανησυχίας ή φόβου, υπάρχουν δύο τρόποι για την αποκατάσταση της εσωτερικής ηρεμίας: είτε με μια πράξη βούλησης που ωθείται από το πνεύμα και προκαλεί αντίστοιχες εκκρίσεις μέσα στο σώμα ή από την κατανάλωση καπνού και νικοτίνης η οποία φέρνει μια τεχνητή κατάσταση. Η επιλογή είναι δική μας.

Ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι συχνά επιλέγουν ένα ναρκωτικό το οποίο είναι γνωστό ότι είναι επιβλαβές είναι ότι πάντα φαίνεται πιο εύκολο να «καταναλώνουν» μια εξωτερική βοήθεια, παρά να κάνουν την προσωπική προσπάθεια.  Το να συγκρατήσει κανείς τον εαυτό του, ή να κάνει κάτι με τη δική του θέληση, προκειμένου να επιτευχθεί ένας στόχος, απαιτεί προσωπική προσπάθεια. Η προσωπική προσπάθεια είναι ευεργετική για την ανάπτυξη του πνεύματος και αποκαλύπτει τις  έμφυτες ικανότητες, διότι με την ενεργοποίηση μιας βούλησης το πνεύμα αποκαλύπτεται, ακριβώς όπως ένας μυς δυναμώνει μέσω της άσκησης. Για το λόγο αυτό, το να καταφεύγει κανείς στη χρήση της νικοτίνης δείχνει  μια ραθυμία ή έλλειψη θέλησης και αυτοπεποίθησης. Κατά ειρωνικό τρόπο, αυτό είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτές τις ιδιότητες που η διαφημιστική βιομηχανία χρησιμοποιεί για να κάνει το κάπνισμα "σαγηνευτικό". Σε γενικές γραμμές, ο καπνιστής απεικονίζεται, όπως όλοι γνωρίζουν, ως ένας ενεργός, αποφασιστικός, με ισχυρή βούληση και γεμάτος αυτοπεποίθηση άνθρωπος.

Όταν ένα άτομο αποφασίζει να καπνίσει ένα τσιγάρο, θα νιώσει μια περισσότερο ή λιγότερο σημαντική επίδραση. Για παράδειγμα, θα νιώσει πιο ήρεμος/η. Με τον τρόπο αυτό "μαθαίνει" ότι είναι δυνατόν να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, χωρίς μια εσωτερική, πνευματική προσπάθεια. Αυτό δεν θα ήταν μεγάλο πρόβλημα, αν συνέβαινε μόνο περιστασιακά. Όμως μια ευχάριστη και άνετη εμπειρία είναι κάτι που θέλει κανείς να έχει ξανά, και έτσι ο καπνιστής φτάνει σύντομα να αναζητά το τσιγάρο σε κάθε ευκαιρία, πολύ συχνά ακόμα και ασυνείδητα. Με τον τρόπο αυτό, το πνεύμα γίνεται όλο και λιγότερο εξοικειωμένο στο να αντιδρά από μια ώθηση της θέλησης του για  να διατηρήσει ή να αποκαταστήσει την εσωτερική του ισορροπία ή, ανάλογα με την περίπτωση, για να ξαναβρεί αυτό που είναι καθήκον του.  Όσο λιγότερο ενεργή είναι η θέληση, τόσο πιο αδύναμος γίνεται κανείς, και σύντομα ο καπνιστής βρίσκει εξαιρετικά δύσκολο να παραμείνει ήρεμος/η, χωρίς να καταφεύγει στη χρήση της νικοτίνης. Την χρειάζεται και δεν μπορεί να τα καταφέρει χωρίς αυτή.  Αυτό είναι που ονομάζουμε «εθισμό».

Είναι σημαντικό να επισημάνουμε ότι είναι το πνεύμα πάνω απ 'όλα το οποίο εθίζεται, όχι το σώμα. Γιατί το πνεύμα είναι η μόνη ζωντανή οντότητα σε ένα ανθρώπινο ον που έχει την ικανότητα να αντιλαμβάνονται συνειδητά.  Και είναι το πνεύμα - και όχι το σώμα – αυτό που υποφέρει, αισθάνεται δυσφορία, αντιλαμβάνεται την έλλειψη για κάτι, ή  αισθάνεται μια αίσθηση εσωτερικής αποσύνδεσης.  Το σώμα και ο εγκέφαλος απλώς αναμεταδίδουν τις ευαίσθητες πληροφορίες του πόνου στο πνεύμα. Η κανονική λειτουργία του σώματος μπορεί να διαταραχθεί από ένα ναρκωτικό, αλλά η εμπειρία του εθισμού συμβαίνει στην μη υλική σφαίρα του πραγματικού εαυτού. Το πνεύμα λαχταρά για το ναρκωτικό προκειμένου να βιώσει την επιθυμητή κατάσταση. Έτσι δεσμεύεται με τη θέλησή του στα μέσα του εθισμού.

Η ροπή για κάπνισμα (ή κατανάλωση άλλων ναρκωτικών) δεν αποβάλλεται αυτόματα με το θάνατο του φυσικού σώματος.  Πολλές φορές, διορατικοί άνθρωποι που έχουν επαφή με τον άλλο κόσμο αναφέρουν περιπτώσεις  ψυχών που ενώ έχουν αποχωρήσει, παραμένουν «δέσμιοι στη γη» μέσω της τάσης τους αυτής. Η ισχυρή επιθυμία τους να καπνίσουν τους κρατά κοντά σε εκείνους που μπορούν ακόμα να υποκύψουν σε αυτή την παρόρμηση, και προσπαθούν να ικανοποιήσουν τον πόθο τους μέσα από τα συναισθήματα ενός καπνιστή που είναι ακόμα με σάρκα και αίμα.

Επιπλέον, το γεγονός ότι αυτή η εθιστική συμπεριφορά στηρίζεται στην ψυχή και όχι στο φυσικό σώμα εξηγεί γιατί είναι τόσο δύσκολο να σταματήσει κανείς το κάπνισμα όσο δεν υπάρχει μια απολύτως σοβαρή και σταθερή απόφαση της βούλησης που βασίζεται στη γνώση. Εξωτερικές ενισχύσεις μπορούν να είναι σε θέση να στηρίξουν τις προσπάθειες του πνεύματος. Ωστόσο, δεν καθιστούν το πνεύμα πιο ενεργό.

Αντίθετα, ορισμένοι καπνιστές βιώνουν λίγο ή σχεδόν καθόλου δυσφορία και μπορούν να σταματήσουν το κάπνισμα χωρίς προβλήματα μόλις η κατάλληλη ώθηση της θέλησης έρθει από το πνεύμα.  Σε αυτήν την περίπτωση, το σώμα αρχίζει να παράγει και πάλι τις ουσίες οι οποίες μέχρι τώρα, είχαν αντικατασταθεί από το ναρκωτικό. Μερικοί άνθρωποι εθίζονται στον καπνό σε ένα εκπληκτικά σύντομο χρονικό διάστημα. Άλλοι μπορεί να καπνίζουν πάρα πολύ χωρίς να αναπτύσσουν εθισμό αμέσως.  Αυτό, επίσης, έχει να κάνει με την προηγούμενη πνευματική ανάπτυξη του ατόμου, ίσως και με τις προηγούμενες ζωές του. Ένας καπνιστής που πεθαίνει και δεν έχει καταφέρει να απελευθερώσει  τον εαυτό του από τη ροπή του αυτή,  θα έρθει με αυτή τη «προδιάθεση» σε μια νέα ενσάρκωση στη Γη - και μόλις παρουσιαστεί η ευκαιρία, η τάση θα εκδηλωθεί και πάλι.

Η κατανάλωση καπνού έχει συνέπειες για το πνεύμα. Μέσα από την ακτινοβολία του αίματος, η νικοτίνη επιτρέπει στον καπνιστή να βιώσει μια κατάσταση χαλάρωσης και ευεξίας. Αυτό το «άνετο» μονοπάτι, ωστόσο, θέτει σε κίνδυνο την πνευματική του ανάπτυξη. Η γνώση αυτών των συνδέσεων θα πρέπει να ωθήσει τον καπνιστή να απελευθερώσει τον εαυτό του από τη συνήθεια του καπνίσματος.

Όπως έχουμε δει, η ακτινοβολία του αίματος μπορεί να επηρεαστεί και να αλλάξει. Για να ελευθερώσει τον εαυτό του από τη συνήθεια του τσιγάρου, είναι απαραίτητο να επιφέρει μια αλλαγή σε αυτή την ακτινοβολία - όχι με νικοτίνη, αλλά με τη δύναμη του πνεύματος.»

enarmonia4711

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ