Καρλ Γιουνγκ: Επτά Ομιλίες προς τους Νεκρούς - Ομιλία VII

Ομιλία VII


Κι όμως, όταν έπεσε η νύχτα οι νεκροί πλησίασαν ξανά και με ύφος αξιοθρήνητο, είπαν υπάρχει ένα ακόμα θέμα που ξεχάσαμε να αναφέρουμε. Δίδαξέ μας για τον άνθρωπο.

Ο άνθρωπος είναι μία πύλη, με την οποία περνάς από τον έξω κόσμο των θεών, των δαιμόνων και των ψυχών στον εσωτερικό κόσμο· από τον μεγαλύτερο στον μικρότερο κόσμο. Μικρός και μεταβατικός είναι ο άνθρωπος. Απ' τη μια είναι ήδη πίσω σας κι απ' την άλλη ξανασυναντάτε τους εαυτούς σας στο απέραντο διάστημα, στη μικρότερη ή εσώτερη αιωνιότητα. Σε μια απέραντη απόσταση βρίσκεται ένα μοναδικό Αστέρι στο ζενίθ.

Αυτός είναι ο ένας θεός αυτού του ενός ανθρώπου. Αυτός είναι ο κόσμος του, το πλήρωμά του, η θεϊκότητά του.

Σ' αυτόν τον κόσμο βρίσκεται ο άνθρωπος Αμπραξάς, ο δημιουργός και ο καταστροφέας του κόσμου του.

Αυτό το Αστέρι είναι ο θεός και ο σκοπός του ανθρώπου.




Αυτός είναι ο ένας θεός που τον οδηγεί. Σ' αυτόν πηγαίνει ο άνθρωπος για να αναπαυτεί. Προς αυτόν κατευθύνεται το μακρύ ταξίδι της ψυχής μετά το θάνατο. Μέσα του λάμπουν σαν φως όλα όσα ο άνθρωπος φέρει πίσω από τον μεγαλύτερο κόσμο. Σε αυτόν τον ένα θεό ο άνθρωπος θα προσεύχεται.


Η προσευχή αυξάνει το φως του Αστεριού. Ρίχνει μια γέφυρα πάνω απ' το θάνατο. Ετοιμάζει τη ζωή για τον μικρότερο κόσμο και κατευνάζει τις ανέλπιδες προσδοκίες του μεγαλύτερου.

΄Οταν ο μεγαλύτερος κόσμος αποκρυσταλλωθεί και παγώσει, το Αστέρι καίγεται.

Ανάμεσα στον άνθρωπο και τον ένα του θεό δεν υπάρχει τίποτα, εφ' όσον ο άνθρωπος μπορεί να αποστρέφει το βλέμμα του από το πύρινο θέαμα του Αμπραξά.

Ο άνθρωπος εδώ, ο θεός εκεί.

Αδυναμία και κατάσταση του τίποτα εδώ, αιώνια δημιουργική δύναμη εκεί.

Τίποτα εδώ, παρά σκοτάδι και παγερή υγρασία. Ο πλήρης ήλιος εκεί.

Και τότε ησυχία επικράτησε μεταξύ των νεκρών και κατέβηκαν σαν καπνός πάνω από τη φωτιά του βοσκού, ο οποίος όλη τη νύχτα δεν έπαψε να προσέχει το κοπάδι του.





ΑΝΑΓΡΑΜΜΑ: 

NAHTRIHECCUNDE 
GAHINNEVERAHTUNIN 
ZEHGESSURKLACH 
ZUNNUS

to-en

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ