«Αγάπης Ιερό»… δημιουργείται…
Με τους μαθητές, καθώς μαθαίνουμε και αλλάζουμε μαζί!
Τη θέασή μας τη φτιάχνουμε, στιγμή με στιγμή, διαλύοντας με αγάπη τις παρανοήσεις μας. Βλέποντας τον εαυτό μας και τον κόσμο μας με νέα μάτια.
Αλλάζουμε την ενέργειά μας, απελευθερώνοντας το νου μας, όχι δίνοντας του επιπλέον ψευδαισθήσεις.
Βήμα με βήμα, στιγμή με στιγμή, άνοιγμα με άνοιγμα. Κάθε χαραμάδα, αλλάζει τα πάντα.
Δεν βιαζόμαστε, δεν αγωνιούμε. Παράλληλα, δεν έχουμε χρόνο να σπαταλάμε.
Όλα όσα χρειάζεται να δούμε, να κάνουμε, βρίσκονται πάντα μπροστά μας.
Με νέα μάτια μόνο βλέπουμε!
Νέοι κόσμοι αναδύονται, όπου ο νους τους εμπόδιζε να εμφανιστούν. Οι παλιές επιλογές και πραγματικότητες δεν φαίνονται τόσο απειλητικές όσο πριν, ούτε τόσο στέρεες και ακούνητες.
Όλα ξανά στο τραπέζι, κάθε φορά μέσα από νέα μάτια…
Οι σχέσεις μας, η διατροφή, η εκπαίδευση των παιδιών, οι συναλλαγές μας, η δουλειά, ο χρόνος, η σκέψη, οι επιθυμίες, τα ελαττώματα, οι φόβοι, οι περιορισμοί, το χρήμα, οι άλλοι, οι διάφορες θεωρίες και τα στερεότυπα, οι κανόνες και οι υποχρεώσεις, η φαντασία, το νόημα της ζωής, ο θάνατος, ο έρωτας, η δημιουργία, η αποδόμηση, το υποσυνείδητο, οι έννοιες, τα ημισφαίρια, οι καθρέφτες, το παράδοξο, η αλήθεια, το άγγιγμα, η αγάπη, τα όνειρα, οι πεποιθήσεις, η φύση μας, το σώμα, το πνεύμα, η μάθηση, η τεχνολογία, η εσωτερική γαλήνη, η θεραπεία, ο εσωτερικός πόλεμος, η γέννηση, οι κύκλοι της ζωής, η ταυτότητα, η ψυχή, η γραμμική σκέψη, οι ρόλοι που παίζουμε, η πολυεπίπεδη πραγματικότητα του μωρού, άλλοι κόσμοι…
Όλα μέσα από τη δική μας ζωή, την προσωπική, υποκειμενική θέαση που διατηρεί ή αλλάζει τον κόσμο μας.
Δεν υπάρχει ατζέντα, πρόγραμμα, μέθοδος, τεχνικές ή γραμμική χαρτογραφημένη διαδικασία. Ο υποκειμενικός τρόπος σκέψης και κώδικας επικοινωνίας του καθενός, αποτελεί την αφετηρία μας.
Αφαιρώντας τις προσδοκίες, τις προσφωνήσεις, το φαίνεσθαι, τους τίτλους, την εξέταση, την κριτική, την κατηγοριοποίηση, ερευνούμε ελεύθεροι παρατηρητές, με διαλόγους άλλου επιπέδου, τον Εαυτό μας. Μαζί, ισότιμα, διάφανα, ειλικρινά… ανακτώντας τη χαμένη μας αθωότητα.
Χριστιάνα Σοφία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.