Κυριακή 10 Απριλίου 2016

Εκπληκτικό αφιέρωμα που δεν πρέπει να χάσει κανένας Έλληνας: Οδοιπορικό στις “ματωμένες” εκκλησίες της Μικράς Ασίας

Οδοιπορικό σε Ιωνία και Αιολίδα
Η βεβήλωση των ιερών χώρων είχε να κάνει με τη μισαλλοδοξία, το φανατισμό και τη βαρβαρότητα

Μια περιήγηση στα παράλια της Μικράς Ασίας πάντα περικλείει ανάμεικτα συναισθήματα, από θαυμασμό στον πολιτισμό των Ρωμιών πριν τον ξεριζωμό τους, έως την πικρή γεύση της τύχης του τόπου και των μνημείων του.
Σε κάποιες περιπτώσεις η αίσθηση της καπνιάς της καταστροφής δεν μπορεί να σβήσει κι ας έχουν περάσει ενενήντα τόσα χρόνια, ενώ τουλάχιστον αμηχανία σε καταλαμβάνει, αφού δεν μπορείς να προσδιορίσεις αν είναι καλύτερα που σήμερα η γειτονική χώρα «δείχνει» το δήθεν ευρωπαϊκό της πρόσωπο, με τη μερική συντήρηση των θρησκευτικών για μας μνημείων, με ότι συνεπάγεται αυτό, καλό ή κακό, ή μέχρι χθες, που η μισαλλόδοξη και φονταμελιστική της μέχρι πρότινος πολιτική, ειλικρινής τουλάχιστον στις θέσεις και τις προθέσεις της, κατά τα άλλα.
Αποθήκες, στάβλοι ή απλά μισοερειπωμένα χαλάσματα, οι ελάχιστες χριστιανικές εκκλησιές της Ερυθραίας που επέζησαν του 1922, χρησιμοποιούνται κάποιες σαν τζαμιά ενώ το τουρκικό υπουργείο Πολιτισμού αποκαθιστά τοιχογραφίες και λαμπρές νεοκλασικές, μπαρόκ, σε κάθε περίπτωση μη ισλαμικές διακοσμήσεις, αξιοποιώντας τα λαμπρά μνημεία κατά το δοκούν.

Η ιστορική Εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους της Κρήνης
Ποιός έχει περάσει απέναντι στην Κρήνη( τουρκικά Τσεσμέ), έστω και μόνο για ψώνια, και δεν έχει περάσει απέξω, δεν έχει αγναντέψει ή δεν έχει εισέλθει στον Άγιο Χαράλαμπο του Τσεσμέ, την Παναγία των Αλατσάτων, την Αγία Παρασκευή ή και την Κάτω Παναγιά.
Τώρα πια ο κοντινός Άγιος Χαράλαμπος έχει καθαριστεί και αναπαλαιωθεί, έχει μετατραπεί σε χώρο ποικίλων εκδηλώσεων και τουλάχιστον με τη φιλέλληνη πρόθεση των κατοίκων του Τσεσμέ, απολαμβάνει εν μέρει το σεβασμό που δικαιούται. Τουλάχιστον αναδεικνύεται το μνημείο, για το μέγεθος και τη μεγαλοπρέπειά του. Αποτέλεσε σημείο συγκέντρωσης των χριστιανών από τη Σμύρνη και τα περίχωρα κατά τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922. Η Τουρκία δαπάνησε το ποσό του 1.627.218 εκ. τουρκικών λιρών για την ανακατασκευή του. Από τις τοιχογραφίες η μόνη που έχει σωθεί ατόφια είναι αυτή του Παντοκράτορα.
Η μητρόπολη των Αλατσάτων της Ερυθραίας
Η Παναγία των Αλατσάτων μετά το 22 μετατράπηκε σε Τζαμί, αφού με τον εποικισμό της ελληνικότατης πόλης από μουσουλμάνους, έπρεπε να αντιμετωπιστεί το οξύ τους πρόβλημα, η έλλειψη ενός μεγάλου τεμένους.
Η πρόσφατη παρέμβαση του τουρκικού Υπουργείου συντήρησε το κτίριο, αναπαλαίωσε το εξαιρετικό τέμπλο με την ελληνική ταυτότητα: «Γιάννης Χαλαπάς εποίει», ενώ κάποιες εικόνες και τοιχογραφίες αποκαταστάθηκαν πάλι εν μέρει.
Η εκκλησία της Παναγίας των Αλατσάτων με τη σημερινή της μορφή
Η εκκλησιά αυτή ήταν η πρώτη από τις τρεις μεγάλες εκκλησίες των Αλατσάτων. Σύμφωνα με δύο ιδρυτικές επιγραφές του ναού που αποκαλύφθηκαν, (μεταξύ των οποίων και η κτητορική) μαθαίνουμε ότι ο ναός κτίστηκε στη διάρκεια ενός έτους και τα εγκαίνια έγιναν την 1η Αυγούστου του 1832. Ο ναός αυτός είναι νεότερος και χτίστηκε στη θέση του προηγούμενου ναού, ο οποίος κρίθηκε μικρός και μη επαρκής.
Πρόκειται για μια πολύ χαρακτηριστική εκκλησία της ύστερης Τουρκοκρατίας, σημαντικό έργο του περίφημου μάστορα Στράτου Καλονάρη, ο οποίος εργάστηκε μαζί με το γιο του Μανόλη στις Κυκλάδες και στην περιοχή της Σμύρνης, χτίζοντας πολλούς ναούς (Παναγία της Τήνου, Βαγγελίστρα του Τσεσμέ, Παναγιά της Κάτω Παναγιάς, Παναγιά Βουρλιώτισσα κλπ.). Όλα τα μάρμαρα του ναού είναι τηνιακά και φορτώθηκαν με τη φροντίδα του Ευστρ. Καλονάρη, του Ιωάν. Χαλεπά και του Μάρκ. Λαμπαδίτη στην Τήνο και παραλήφθηκαν στον όρμο της Αγριλιάς, στο λιμάνι των Αλατσάτων.
Το περίφημο μαρμάρινο τέμπλο της Παναγίας Αλατσατιανής
Οι μορφές των Αγίων όμως, όπως και σε όλους τους πρώην χριστιανικούς ναούς του οδοιπορικού μας, παραμένουν χωρίς πρόσωπο ή μάτια, αφού η μουσουλμανική πίστη απαγορεύει ρητά την απεικόνιση του Θεού και των Αγίων. Αναγνώριση του χριστιανού Θεού; Ίσως. Ίσως και ταύτιση με τον Αλλάχ, που είναι και ορθότερο, αφού Χριστιανοί, Εβραίοι και Μουσουλμάνοι πιστεύουν στον ένα υπέρτατο Θεό. Αυθαίρετη παρηγορητική σκέψη για την κακοποίηση ιερών και οσίων, όσων αφορά τουλάχιστον τον έλληνα επισκέπτη. Μια δεύτερη σκέψη, ισχυρότερη και πικρή, διατείνεται ότι η βεβήλωση των ιερών χώρων είχε να κάνει με τη μισαλλοδοξία, το φανατισμό και τη βαρβαρότητα, που χρονικά τουλάχιστον θέλουμε να πιστεύουμε ότι ανήκει σε ένα παρελθόν χωρίς επιστροφή.
Ο θαλασσινός Άγιος και το «μουσείο παιχνιδιών»
Θα μπορούσε να είναι το πιο ενοχλητικό ερέθισμα η τύχη του Αγίου Νικόλαου απέναντι από το Αϊβαλί στα Μοσχονήσια, που ναι μεν έτυχε μιας αξιοπρόσεκτης δουλειάς αποκατάστασης, όμως η «αξιοποίησή» του για μας τουλάχιστον τους Έλληνες, κρίνεται ανεπιτυχής.
Ο ιδιώτης που μισθώνει το χώρο έχει μετατρέψει το μνημείο σε Μουσείο Παιχνιδιών. Πρόκειται για μια συλλογή πολυάριθμων εκθεμάτων, η οποία προκαλεί ασφυξία στο χώρο, ενώ η καλλιτεχνική αξία των αντικειμένων, όσο και η σπανιότητα αμφισβητούνται για αρκετά από αυτά.
Η “Barbie” συνυπάρχει με λογής κούκλες, αυτοκινητάκια, τρενάκια, στρατιωτάκια και απομιμήσεις όπλων, έως με τεράστια, ξύλινα και συνεπώς κακόγουστα ομοιώματα, του Big Ben, του Πύργου του Eiffel ή του δεύτερου συμβόλου, μετά το άγαλμα της Ελευθερίας, της πόλης της Νέας Υόρκης, του ουρανοξύστη Empire State.
Το μόνο ίσως παρήγορο παραμένει η νοσταλγία για τα ολίγων δεκαετιών πριν παιχνιδιών, με τις «κινεζιές» που έχουν κατακλίσει πλέον την τουρκική, ελληνική, ίσως και την παγκόσμια αγορά.
Ο Ιερός Ναός του Αγίου Νικολάου Αϊβαλίου έχει μετατραπεί σε εκθεσιακό χώρο παιχνιδιών
Το ιστορικό κτίριο που στέγαζε το μέγαρο της Ιεράς Μητρόπολης Μοσχονησίων
Το μέγαρο της Ιεράς Μητρόπολης Μοσχονησίων
Ένα τεράστιο νεοκλασικό επιβλητικό μέγαρο σε υποδέχεται στην παραλία του Μεγάλου Μοσχονησιού, πολύ πριν από τον Άγιο Νικόλαο. Ερειπωμένο, μισοκαμένο, χωρίς κουφώματα και σκεπή, έχει υποστεί την βαρβαρότητα του μίσους, να θυμίζει με τον ευρωπαϊκό του κοσμοπολιτικό του αέρα της Belle Époque, την ευμάρεια των Μοσχονησιωτών πριν την εγκατάλειψη των εστιών τους. Δεν είναι άλλο από το μέγαρο της άλλοτε κραταιάς Ιεράς Μητροπόλεως Μοσχονησίων…
Ο Θαυματουργός Ταξιάρχης στο Αϊβαλί
Τουλάχιστον στο Αϊβαλί δυο ορθόδοξοι ναοί παραμένουν σε πολύ καλή κατάσταση, ο Άγιος Ιωάννης που έχει μετατραπεί σε τζαμί και ο Ταξιάρχης, εκεί που απαγορεύτηκε τελικά στον κ. Βαρθολομαίο να ιερουργήσει. Αιτία; Η προτίμηση της Ελλάδας να υποστηρίξει το Ντουμπάι για τη διεθνή EXPO 2020.
Από τα δύο καμπαναριά του Αγίου Ιωάννη, το ένα έχει μετατραπεί σε μιναρέ, το άλλο πάλι στέκει σαν καμπαναριό, αλλά βουβό. Ο Ναός σήμερα λειτουργεί ως τζαμί ενώ σε πολύ καλή κατάσταση σώζεται το καμπαναριό της εκκλησιάς. Όπως και σε άλλες εκκλησίες από τον τρούλο και το κωδωνοστάσιο έχει αφαιρεθεί το σύμβολο της Χριστιανοσύνης και έχει αντικατασταθεί με την ημισέληνο.
Τα γύρω σπίτια, μέχρι και το ναό των Ταξιαρχών μετά βίας έχουν συντηρηθεί, να αναδεικνύουν τη φινέτσα και την πολιτιστικοοικονομική άνθιση των Κυδωνιών.
Η εξωτερική άποψη του ιστορικού ναού του Ταξιάρχη Αϊβαλίου
Όταν η καρδιά σπαράζει και δεν ξεχνά
Τον Αύγουστο του 1922 έγινε η Μεγάλη Καταστροφή. Οι Τούρκοι αντιστάθηκαν σθεναρά στον Σαγγάριο, που τον θεωρούν σαν τις δικές τους Θερμοπύλες… Και η αρχή; Ο Ελληνικός στόλος είχε πλεύσει στο λιμάνι της Σμύρνης σκορπώντας ρίγη συγκίνησης στον ελληνικό πληθυσμό των Μικρασιατικών παραλίων, που πήρε τα όπλα να διώξει τον Τούρκο ως την Κόκκινη Μηλιά και να πάρουμε πίσω την Κωνσταντινούπολη. Είχαν υποσχεθεί βοήθεια στον Βενιζέλο, Άγγλοι και Γάλλοι. Οι Ιταλοί ήταν πάντα άγρια εναντίον μας. Ο Ελληνικός στρατός ένδοξα προωθήθηκε ως το Αφιόν Καραχισάρ και πήγαινε προς την Άγκυρα. Τότε, οι Μεγάλες Δυνάμεις συμφιλιώθηκαν με την Τουρκία.
Ο Στρατός μας έμεινε μόνος, χωρίς εφόδια, νηστικός, στα βάθη της Ανατολής, πολεμούμενος από όλα τα γύρω Τουρκικά χωριά. Οι άντρες έφευγαν μόνοι τους σαν τρελοί, μπας και σωθούν. Εν τω μεταξύ, ο φιλογερμανικός βασιλέας Κωνσταντίνος, ήρθε σε αντιπαράθεση με τον Βενιζέλο διαιρώντας την Ελλάδα σε βασιλικούς και βενιζελικούς. Δόθηκε διαταγή στον ελληνικό στόλο να πράξει κατά βούληση και έτσι, αντί να έρθουν για βοήθεια 92 καράβια, ήρθαν μόνο 17 ελληνικά από τον Πειραιά… Απίστευτο, οδυνηρό…
Όταν ήρθε η είδηση της υποχώρησης και ότι τουρκικά στρατεύματα έρχονταν στην Σμύρνη, χιλιάδες χιλιάδων Έλληνες Μικρασιάτες όρμησαν στις ρούγες, στο λιμάνι, σαν ένας μαύρος ποταμός απελπισμένων, που αντί να λιγοστεύει, όλο και φούντωνε και πολλαπλασιαζότανε… Μ’ έναν μπόγο στο χέρι και την οικογένειά τους, έτρεχαν να μπουν στα συμμαχικά καράβια και εκεί οι ναύτες τούς έχυναν ζεματιστό νερό ή τους πατούσαν τα δάχτυλα, οπότε ξανάπεφταν στη θάλασσα και οι περισσότεροι πνιγόντουσαν. Γέμισε η θάλασσα νεκρά σώματα μεγάλων και κορμάκια τουμπανιασμένα μικρών παιδιών, που τα κεφαλάκια τους χτυπούσαν τα πλευρά των πλοίων, σαν να έλεγαν: «Ανοίξτε μας! Δεν μας ακούτε; Ανοίξτε μας!».
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

2 σχόλια:

  1. Κοίτα ποιοί μιλάνε για καταστροφές και μετατροπές μνημείων!!!!!

    Ο βυζαντινός ιστορικός Ζώσιμος ο οποίος δεν αμφισβητήθηκε ποτέ από την εκκλησία, αναφέρει ότι οι αυτοκράτορες Κωνσταντίνος και Θεοδόσιος ονομάστηκαν «Μεγάλοι» διότι ήσαν οι μεγαλύτεροι φονιάδες και βασανιστές του Βυζαντίου. Ο Ιουλιανός όμως ονομάστηκε «παραβάτης» διότι απαγόρευσε τις εχθροπραξίες και τις σφαγές-δολοφονίες των Ελλήνων και αγαπούσε πολύ τον ελληνικό πολιτισμό με αποτέλεσμα να δολοφονηθεί και να ονομαστεί ΑΠΟΣΤΑΤΗΣ όχι από την Ιστορία, αλλά από το χριστιανοεβραϊκό ιερατείο. Καμία σχέση δεν υπήρχε μεταξύ Ελλήνων και Βυζαντινών και το μόνο που τους ένωνε ήταν η παγκοσμίως ομιλούμενη γλώσσα, τα Ελληνικά. Παραθέτω ορισμένα παραδείγματα «κατορθωμάτων» των «μεγάλων» αυτών ανδρών της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Βυζάντιο).
    Ο μέγας Κωνσταντίνος με προτροπή της μητέρας του (!!!!) Ελένης που την ονόμασαν και «Αγία» (τρομάρα τους), δολοφόνησε την σύζυγό του Φαύστα (δεν μπορείτε να φανταστείτε με τι τρόπο) βράζοντάς την σε καυτό νερό μέσα σε λουτρό!!! Όπως αναφέρει ο Ζώσιμος, δολοφόνησε επίσης τον γιό του «Καίσαρα» Κρίσπο με την χυδαία δικαιολογία ότι «υποψιαζόταν ότι είχε ερωτικές σχέσεις με την θετή του μητέρα Φαύστα». Νέα Ιστορία, βιβλίο 2, κεφάλαιο 29, ή σελίδα 79.
    Το 329 μ.Χ. μετά την εξόντωση του αντιπάλου του Λικίνιου, ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Φλάβιος Βαλέριος Κωνσταντίνος, αρχίζει την συστηματική καταστροφή των ιερών και μνημείων των αρχαίων Ελλήνων. Λεηλατεί το περίφημο μαντείο του Διδυμαίου Απόλλωνα στην Ιωνία και θανατώνει με φρικτά βασανιστήρια τους ιερείς. Το 326 καταστρέφει το ιερό του Ασκληπιού στις Αιγές της Κιλικίας και το 330 κλέβει όλους τους θησαυρούς και Ελληνικά αγάλματα που βρίσκονται μέσα στα ιερά για να διακοσμήσει την Nova Roma, το 335 μ.Χ. καταστρέφει δεκάδες ιερούς ναούς και μνημεία των αρχαίων Ελλήνων και διατάσσει την σταύρωση όλων των Ελληνιζόντων. Το 336 ακολουθούν γενικευμένες καταστροφές Ελληνικών ναών και στην θέση τους χτίζονται χριστιανικοί ναοί. Πεθαίνει το 337 και λίγο πριν πεθάνει λέγεται ότι βαπτίζεται Χριστιανός αν και σε κανένα ιστορικό έγγραφο δεν αναφέρεται αυτό!!! Για το θεάρεστο αυτό έργο του τον ονομάζει η εκκλησία «άγιο» και «ισαπόστολο» και την μητέρα του «αγία»!! Το 341 ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος θέτει εκτός νόμου το «Ελληνίζειν» και πολλοί Ελληνες φυλακίζονται και εκτελούνται. Το 346 μεγάλης κλίμακας διωγμοί εναντίων των εθνικών και μη της Κωνσταντινούπολης και απαγορεύει την θρησκεία και την προσφορά θυμιάματος στους εθνικούς με ποινή θανάτου. Το 354 μΧ με νέο διάταγμα απαγορεύει την λειτουργία των εθνικών ναών που τους μετατρέπει σε ταβέρνες και πορνεία και όλοι οι ιερείς εκτελούνται. Με νέο διάταγμα διατάσει την καταστροφή όλων των μνημείων και ιερών των εθνικών και το κάψιμο των βιβλιοθηκών τους. Ασβεστοποιοί εκμεταλλεύονται την καταστροφή αυτή κατασκευάζοντας καμίνια δίπλα στα μνημεία αυτά για την μετατροπή του μαρμάρου σε ασβεστοκονίαμα. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά του πολιτισμού και της ανθρωπότητας. Από τότε και για 1500 χρόνια, οι χριστιανοί θα επιδείξουν ιδιαίτερο ζήλο στο κάψιμο κάθε είδους επιστημονικού ή φιλοσοφικού βιβλίου. Υπολογίζεται ότι μόνο το 1% σώθηκε και αυτό χάρις των Αράβων και άλλων Ελληνόφιλων λαών.

    συνεχίζεται....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συνέχεια ....

    Το 423 ο Θεοδόσιος ο Β ανακηρύσσει τις εθνικές λατρείες ως δαιμονικές και απειλεί με θάνατο και βασανιστήρια όσους συμμετέχουν σε αυτές και γκρεμίζουν το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία από τον Παρθενώνα, καταστρέφουν κα λαφυραγωγούν την σκεπή του ενώ οι Αθηναίοι εθνικοί διώκονται. Το 435 ανακηρύσσει σαν νόμιμη θρησκεία στην αυτοκρατορία τον χριστιανισμό και ιουδαϊσμό. Το 438 μεγάλος λιμός πέφτει στην αυτοκρατορία και ο Θεοδόσιος ο Β κατηγορεί για αυτό τους εθνικούς και εξαπολύει κύμα διωγμών και σφαγών. 440-450 οι χριστιανοί γκρεμίζουν όσους εθνικούς ναούς απέμειναν και ο Θεοδόσιος ο Β διατάσσει το κάψιμο όλων των μη χριστιανικών βιβλίων κυρίως του νεοπλατωνικού φιλοσόφου Πορφύριου μαθητή του Πλωτίνου. Στα κείμενά του «κατά χριστιανών» αποδείκνυε ότι πολλά βιβλία της Παλαιάς διαθήκης είχαν γραφεί κατά την διάρκεια της βασιλείας του Αντίοχου του Επιφανούς και καταδείκνυε τις αντιφάσεις της χριστιανικής θρησκείας. Η ναοί της Αφροδισίας καταστρέφονται και η πόλη μετονομάζεται σε Σταυρούπολη. Το 451 νέος νόμος του Θεοδοσίου Β ορίζει πως για κάθε είδους ειδωλολατρία, η ποινή είναι ο θάνατος. Ο τάφος του Ελληνισμού ήταν το Βυζάντιο και εμείς τώρα στην «κατευθυνόμενη» άγνοια και αμορφωσιά μας τους υμνούμε και τους ονομάζουμε Ελληνες! Μήπως θα πρέπει να ονομαζόμαστε Ρωμιοί τελικά και όχι ΕΛΛΗΝΕΣ καθώς είμαστε ανάξιοι να φέρουμε το βαρύ αυτό όνομα? Εξάλλου δεν έμεινε και κανένας από τις σφαγές των Ρωμαιοεβραιοχριστιανών

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

1

Το Ενατο Κυμα