Δεν είναι μία επαρκής μητέρα που θα βοηθήσει στην εξέλιξη του παιδιού, ούτε ένας επαρκής πατέρας.
Δεν είναι η μαμά που του μαθαίνει πώς να υπάρχει στον κόσμο αυτό, που το σέβεται και τιμά τις ανάγκες του, που μπορεί να το αφουγκράζεται επαρκώς, που το νοιάζεται όσο μπορεί χωρίς να το πνίγει κλπ.. Δεν είναι ο υπέροχος πατέρας που είναι πάντα παρών και βοηθητικός σε όλα, που συζητά, παίζει και γελά με το παιδί του…όχι..δεν είναι ΜΟΝΟΝ αυτό!
Είναι η σχέση αυτών των δύο που βοηθούν στην εξέλιξη του παιδιού. Η σχέση που υπάρχει ανάμεσα στο ζευγάρι είναι το καθρέφτισμα των σχέσεων που θα αναπτύξει και το παιδί στην πορεία της ζωής του. Είναι αυτή που παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της προσωπικότητάς του στην ενήλικη ζωή… σαφώς καμία μητέρα, κανένας πατέρας, καμία σχέση, δεν είναι ιδανική! Κανένα παιδί δεν μεγαλώνει σε ιδανικό περιβάλλον, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι τέλειος κλπ.
Αλλά.. έχουμε δώσει ιδιαίτερη βάση στον ρόλο της μητέρας ή του πατέρα, κι έχουμε παραγκωνίσει σε μεγάλο βαθμό τον ρόλο της σχέσης μεταξύ αυτών, όσον αφορά στο παιδί. Γιαυτό άλλωστε και βλέπουμε συχνά πολλά ζευγάρια να ισχυρίζονται ότι μένουν μαζί για το παιδί. Να στρουθοκαμηλίζουν στα προβλήματα της σχέσης τους για να μην έρθουν αντιμέτωποι με τον χωρισμό. Είτε γιατί μπορεί να το θεωρούν αμαρτία, είτε γιατι φοβούνται να μείνουν μόνες/μόνοι, είτε για οικονομικούς λόγους, είτε πάλι από μία εγωιστική άρνηση της πραγματικότητα, εμμονικη θα την αποκαλούσα εγω.
Ένα παιδί μεγαλώνοντας με γονείς που μπορούν να τσακωθούν δίχως να υπερβάλλουν, που μπορούν να είναι αυθεντικοί στη μεταξύ τους σχέση και υποστηρικτικοί ο ένας στον άλλον, που σέβονται ο ένας τις ανάγκες του άλλου, κοινώς που αγαπιούνται και επικοινωνούν μεταξύ τους, γίνεται ένας ενήλικας που έχει τη δυνατότητα να χτίσει ισότιμες και υγιείς σχέσεις. Επίσης ένα παιδί που τυγχάνει να έχει γονείς που δεν μπορούν να επικοινωνήσουν επαρκώς, που διαφωνούν σε πολλά, που μεταξύ τους έχουν έναν σιωπηλό πόλεμο, που υποκρίνονται συχνά τους ευτυχισμένους (για να μην πληγωθεί το παιδί ή ο εγωισμός τους???) καταλήγει να γίνει ένας ενήλικας με σοβαρές δυσκολίες στη σύναψη σχέσεων, σε θέματα εμπιστοσύνης, αποδοχής, φροντίδας, αυτοεκτίμησης κλπ.
Αν αυτοί οι γονείς μπορούσαν να χωρίσουν σαν ζευγάρι αλλά να παρέμεναν γονείς (με τα όσα στραβά και καλά τους), το παιδί αυτό θα έχει γλιτώσει από ένα μεγάλο δυστύχημα. Το δυστύχημα, του να είναι παιδί παντρεμένων γονιών…. Παντρεμένων για τα μάτια του κόσμου, παντρεμένων για να μην τραυματιστεί το ίδιο, παντρεμένων λόγω δειλίας και φόβου….
Η σχέση των γονιών αντανακλάται στα παιδιά, κι αυτό θα πρέπει να το λάβουμε σοβαρά υπόψη μας στο ξεκίνημα μια οικογένειας. Δεν είναι λάθος να βλέπεις τη λάθος επιλογή σου, είναι όμως μεγάλο λάθος να την υποστηρίζεις σθεναρά εις βάρος του παιδιού σου…!
Έχει γίνει μάστιγα ο φόβος δέσμευσης πολλών ανθρώπων, γυναικών και αντρών.. αυτό (και πολλά άλλα) είναι τα απόνερα κακών σχέσεων μεταξύ των γονιών τους. Η σχέση αντιμετωπίζεται ως απειλή, ως φυλακή, ως αδυναμία, ως εξάρτηση κλπ ενήλικες που έζησαν σαν παιδιά με παντρεμένους μεν γονείς, με «καλή» μαμά και μπαμπά, αλλά….με μία μεταξύ τους σχέση άλλοτε κακοποιητική και άλλοτε απλά ανύπαρκτη.. Στα μάτια ενός μικρού παιδιού πονά λιγότερο η απουσία του ενός εκ των δύο παρα η συνεχής τριβη μεταξύ τους (ή η απόσταση) που του μαθαίνει να μην εμπιστεύεται τις ανθρώπινες σχέσεις και στη συνέχεια να αναπαράγει κιαυτο τον «κύκλο» κάνοντας δικά του παιδιά (γιατι πρέπει) και ζώντας δυστυχισμένος αλλά μη χωρίζοντας (γιατι δεν πρέπει)!
Ας είμαστε επαρκώς ώριμοι πριν παντρευτούμε λοιπόν ή πριν κάνουμε παιδί. Είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα να έχεις μια «καλή» οικογένεια και να νιώθεις καλά μεσα σε αυτό. Θέλει αγώνα, κόπο, αγάπη και όχι εγωισμό. Θέλει δύο και ποτέ έναν! Όπως και να έχει, ας μάθουμε πρώτα να χωρίζουμε πριν να παντρευτούμε. Και ποτέ να μην ξεχνάμε πως ενας γάμος ή ένα παιδί δεν είναι αυτοσκοπός, και δεν είναι αυτό που τελικά θα μας κάνει ευτυχισμένους!
Φωτίδου Ευαγγελία
Σύμβουλος ψυχικής υγείας
Κοινωνική λειτουργός
Συνεργάτης psixologikosfaros
Δεν είναι η μαμά που του μαθαίνει πώς να υπάρχει στον κόσμο αυτό, που το σέβεται και τιμά τις ανάγκες του, που μπορεί να το αφουγκράζεται επαρκώς, που το νοιάζεται όσο μπορεί χωρίς να το πνίγει κλπ.. Δεν είναι ο υπέροχος πατέρας που είναι πάντα παρών και βοηθητικός σε όλα, που συζητά, παίζει και γελά με το παιδί του…όχι..δεν είναι ΜΟΝΟΝ αυτό!
Είναι η σχέση αυτών των δύο που βοηθούν στην εξέλιξη του παιδιού. Η σχέση που υπάρχει ανάμεσα στο ζευγάρι είναι το καθρέφτισμα των σχέσεων που θα αναπτύξει και το παιδί στην πορεία της ζωής του. Είναι αυτή που παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της προσωπικότητάς του στην ενήλικη ζωή… σαφώς καμία μητέρα, κανένας πατέρας, καμία σχέση, δεν είναι ιδανική! Κανένα παιδί δεν μεγαλώνει σε ιδανικό περιβάλλον, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι τέλειος κλπ.
Αλλά.. έχουμε δώσει ιδιαίτερη βάση στον ρόλο της μητέρας ή του πατέρα, κι έχουμε παραγκωνίσει σε μεγάλο βαθμό τον ρόλο της σχέσης μεταξύ αυτών, όσον αφορά στο παιδί. Γιαυτό άλλωστε και βλέπουμε συχνά πολλά ζευγάρια να ισχυρίζονται ότι μένουν μαζί για το παιδί. Να στρουθοκαμηλίζουν στα προβλήματα της σχέσης τους για να μην έρθουν αντιμέτωποι με τον χωρισμό. Είτε γιατί μπορεί να το θεωρούν αμαρτία, είτε γιατι φοβούνται να μείνουν μόνες/μόνοι, είτε για οικονομικούς λόγους, είτε πάλι από μία εγωιστική άρνηση της πραγματικότητα, εμμονικη θα την αποκαλούσα εγω.
Ένα παιδί μεγαλώνοντας με γονείς που μπορούν να τσακωθούν δίχως να υπερβάλλουν, που μπορούν να είναι αυθεντικοί στη μεταξύ τους σχέση και υποστηρικτικοί ο ένας στον άλλον, που σέβονται ο ένας τις ανάγκες του άλλου, κοινώς που αγαπιούνται και επικοινωνούν μεταξύ τους, γίνεται ένας ενήλικας που έχει τη δυνατότητα να χτίσει ισότιμες και υγιείς σχέσεις. Επίσης ένα παιδί που τυγχάνει να έχει γονείς που δεν μπορούν να επικοινωνήσουν επαρκώς, που διαφωνούν σε πολλά, που μεταξύ τους έχουν έναν σιωπηλό πόλεμο, που υποκρίνονται συχνά τους ευτυχισμένους (για να μην πληγωθεί το παιδί ή ο εγωισμός τους???) καταλήγει να γίνει ένας ενήλικας με σοβαρές δυσκολίες στη σύναψη σχέσεων, σε θέματα εμπιστοσύνης, αποδοχής, φροντίδας, αυτοεκτίμησης κλπ.
Αν αυτοί οι γονείς μπορούσαν να χωρίσουν σαν ζευγάρι αλλά να παρέμεναν γονείς (με τα όσα στραβά και καλά τους), το παιδί αυτό θα έχει γλιτώσει από ένα μεγάλο δυστύχημα. Το δυστύχημα, του να είναι παιδί παντρεμένων γονιών…. Παντρεμένων για τα μάτια του κόσμου, παντρεμένων για να μην τραυματιστεί το ίδιο, παντρεμένων λόγω δειλίας και φόβου….
Η σχέση των γονιών αντανακλάται στα παιδιά, κι αυτό θα πρέπει να το λάβουμε σοβαρά υπόψη μας στο ξεκίνημα μια οικογένειας. Δεν είναι λάθος να βλέπεις τη λάθος επιλογή σου, είναι όμως μεγάλο λάθος να την υποστηρίζεις σθεναρά εις βάρος του παιδιού σου…!
Έχει γίνει μάστιγα ο φόβος δέσμευσης πολλών ανθρώπων, γυναικών και αντρών.. αυτό (και πολλά άλλα) είναι τα απόνερα κακών σχέσεων μεταξύ των γονιών τους. Η σχέση αντιμετωπίζεται ως απειλή, ως φυλακή, ως αδυναμία, ως εξάρτηση κλπ ενήλικες που έζησαν σαν παιδιά με παντρεμένους μεν γονείς, με «καλή» μαμά και μπαμπά, αλλά….με μία μεταξύ τους σχέση άλλοτε κακοποιητική και άλλοτε απλά ανύπαρκτη.. Στα μάτια ενός μικρού παιδιού πονά λιγότερο η απουσία του ενός εκ των δύο παρα η συνεχής τριβη μεταξύ τους (ή η απόσταση) που του μαθαίνει να μην εμπιστεύεται τις ανθρώπινες σχέσεις και στη συνέχεια να αναπαράγει κιαυτο τον «κύκλο» κάνοντας δικά του παιδιά (γιατι πρέπει) και ζώντας δυστυχισμένος αλλά μη χωρίζοντας (γιατι δεν πρέπει)!
Ας είμαστε επαρκώς ώριμοι πριν παντρευτούμε λοιπόν ή πριν κάνουμε παιδί. Είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα να έχεις μια «καλή» οικογένεια και να νιώθεις καλά μεσα σε αυτό. Θέλει αγώνα, κόπο, αγάπη και όχι εγωισμό. Θέλει δύο και ποτέ έναν! Όπως και να έχει, ας μάθουμε πρώτα να χωρίζουμε πριν να παντρευτούμε. Και ποτέ να μην ξεχνάμε πως ενας γάμος ή ένα παιδί δεν είναι αυτοσκοπός, και δεν είναι αυτό που τελικά θα μας κάνει ευτυχισμένους!
Φωτίδου Ευαγγελία
Σύμβουλος ψυχικής υγείας
Κοινωνική λειτουργός
Συνεργάτης psixologikosfaros
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.