Κάναμε τα απωθημένα συνήθειά μας

Ιωάννα Πορταράκη 

Σήμερα ήρθε η μέρα να το μάθεις. Σε έχω ερωτευτεί αλλά φοβάμαι να το παραδεχτώ. Όπα! Φοβάμαι ή μήπως ντρέπομαι; Γελοίο, ε; Να αγαπιέσαι τόσο και να μην το μαθαίνεις ποτέ. Γιατί με πλημμυρίζει ο φόβος της απόρριψης;

Θέλω να βγω έξω να στο πω, να στο φωνάξω, να το ακούσουν όλοι κι εσύ μαζί. Nα στο ομολογήσω, να σε διεκδικήσω, να σου αποκαλύψω όλα αυτά που δεν είχα ποτέ το θάρρος και τα κότσια να σου πω. Στον έρωτα επιτρέπεται και η ξεφτίλα μου λένε.

Το μυαλό μου τρελαίνεται από τις σκέψεις, τις υποθέσεις, τα ανείπωτα λόγια  και τις φανταστικές ιστορίες που πλάθω καθημερινά (χωρίς αίσιο τέλος εννοείται).

Σιγά-σιγά αρχίζω και συνειδητοποιώ ότι τίποτα δεν μας στοιχειώνει περισσότερο όσο τα πράγματα που δε λέμε. Ερωτήσεις του τύπου «τι θα συνέβαινε αν το μάθαινε», «αν του το έλεγα» περνούν καθημερινά κι αδιάκοπα απ’ το μυαλό, ώσπου ένας ορμητικός χείμαρρος κακών σκέψεων έρχεται και με ταρακουνάει λέγοντάς μου: «Δε θα μάθεις ποτέ τι θα συνέβαινε αν δεν προκαλέσεις κάτι».

Πόσο σοφό ακούστηκε αυτό.

Αν δεν κάνω πως θα μάθω; Αν δεν προσπαθήσω πώς μπορώ να παραπονεθώ γι᾽ αυτό που δεν έχω; Εφόσον δεν πάλεψα, δεν τόλμησα ούτε καν προσπάθησα, πώς δικαιούμαι να έχω το δικαίωμα να εκφέρω έστω και ένα παράπονο;  

Πρέπει να λέμε ό,τι αισθανόμαστε ακόμη κι όταν ξέρουμε πως δεν έχουμε καμία ελπίδα. Τα απωθημένα πονάνε και μπουχτίζουν. Φτάνουν να σε πνιγούν και σε σπάνε σε εκατοντάδες μικροσκοπικά κομματάκια ανεκπλήρωτων εμπειριών.

Πρέπει να οπλιστώ με θάρρος και τόλμη και σου πω πόσο σε θέλω, ποσό σε έχω ανάγκη. Δεν πρέπει να αφήσω άλλο τις μέρες να περνούν ανεκμετάλλευτες.

Η ζωή είναι μια σταλιά, πρέπει να τη ζήσω έτσι όπως εγώ θέλω, μαζί με αυτόν που θέλω και με όλα αυτά τα μικρά αλλά ταυτόχρονα σημαντικά πράγματα που για μένα φαντάζουν ιδανικά.

Αύριο ίσως να μην έχω την ευκαιρία. Ποτέ δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει το μέλλον. Εξάλλου η ζωή μας το έχει αποδείξει πολλές φορές πως σήμερα ίσως να ρουφάμε τη τελευταία μας στιγμή. Ίσως να γευόμαστε την τελευταία μας ημέρα.

Ο έρωτας είναι για να τον αναπνέουμε, όχι για να τον πνιγούμε μέσα μας. Είναι αυτή η ισχυρή επιθυμία που νιώθουμε κι είναι αδύνατον να την κρύψουμε ή ακόμα χειρότερα να την αγνοήσουμε.

Διεκδίκησέ τον, σήμερα κιόλας. Φτάσε στα άκρα, εκεί που ποτέ δεν πίστευες πως μπορείς να φτάσεις. Ξεπέρασε τα όριά σου.

Τα όρια είναι για να τα ξεπερνάμε. Κι αν ποτέ αμφιβάλλεις για το μέχρι πού μπορείς να φτάσεις, θυμήσου: Όρια δεν έχει ούτε ο ουρανός.

ilov

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ