Γιατί δεν μας βοηθάνε;

«Σκλάβος είναι κάποιος που περιμένει κάποιον άλλο να έρθει να το ελευθερώσει».

Έζρα Πάουντ 

¨

Γράφει ο Μπληζιώτης Άγγελος

Συχνά αναζητάμε να απαντήσουμε στο ερώτημα γιατί οι Ευρωπαίοι εταίροι και δη οι Γερμανοί δεν είναι πιο φιλικοί, πιο ανθρώπινοι απέναντί μας. Συχνά σκεφτόμαστε ότι μια άλλη οικονομική πολιτική θα ήταν προς όφελος όλων μας. Θα ενίσχυε την ανάπτυξη σε ολόκληρη την Ευρώπη, θα ενίσχυε τους πολιτικούς δεσμούς μεταξύ μας, θα βάθαινε την ένωση. Αναρωτιόμαστε, τι προσπαθούν να πετύχουν;

Καταρχάς, σε επίπεδο οικονομικής πολιτικής τα ζητήματα που πραγματεύονται τόσο σε θεωρητικό επίπεδο, όσο και στην πράξη αποτελούν ένα σύνθετο πλέγμα αντικρουόμενων ή και συμπλεκόμενων συμφερόντων, ιδεολογιών, πρακτικών.Οτιδήποτε και αν επιλεγεί ως ορθό θα δεχτεί τη σφοδρή κριτική ως καταστροφικό και αντιπαραγωγικό από κάποια άλλη πλευρά. Στο παρόν άρθρο δεν ασχολούμαι με αυτή την αντιπαράθεση, άλλωστε έχουν γραφτεί και ειπωθεί πάρα πολλά από πολλούς και έγκριτους οικονομολόγους.

Κατά δεύτερο, οι εταίροι και ιδιαίτερα η Γερμανία έχουν στο μυαλό τους μία συγκεκριμένη δομή για την ένωση, με συγκεκριμένη ιεραρχία, λειτουργικές δομές, με συγκεκριμένο ρόλο για τον κάθε εταίρο, με συγκεκριμένη θέση στο διεθνή καταμερισμό. Οι ενέργειες τους και ότι μας επιβάλλουν κινούνται σε αυτό το πλαίσιο. Πώς από τη μία στιγμή στην άλλη, επειδή άλλαξε η κυβέρνηση σε έναν μικρό εταίρο ή εξαιτίας ενός δημοψηφίσματος σε έναν μικρό εταίρο, θα ανατραπούν σχεδιασμοί και πολιτικές που προετοιμάζονται δεκαετίες τώρα και προεκτείνονται δεκαετίες μπροστά.

Ας μπούμε στη θέση τους. Η εκτίμησή μας ότι μια άλλη πολιτική θα είναι πιο ευεργετική, είναι απλώς μια εκτίμηση, στα πλαίσια συγκεκριμένων οικονομικών θεωριών. Σε πιο μέρος του σύγχρονου κόσμου, με τις σημερινές προκλήσεις και πρακτικές, εφαρμόζεται αυτή η πολιτική και είναι επιτυχής; Πώς εμείς οι πλέον αποτυχημένοι από τους εταίρους μπορούμε να τους συμβουλεύουμε και να τους υποδεικνύουμε το σωστό;

Ταυτόχρονα, σκεφτείτε έναν εύρωστο, υγιή δημιουργικό και παραγωγικό μεσήλικα. Είναι εξοπλισμένος με τη μόρφωσή του, με την ιδεολογία του, με χρόνια και χρόνια κόπων και δουλειάς που τον κατέστησαν έναν επιτυχημένο ηγεμόνα. Πως, θα γυρίσει και θα κοιτάξει έναν καχεκτικό, άρρωστο, βρώμικο, κακοντυμένο και σκυφτό συνομήλικό του. Μπορεί τα μάτια του δεύτερου να λάμπουν από ευφυία, μπορεί το χαμόγελό του να είναι γοητευτικό, μπορεί στο παρελθόν να έχει επιδείξει πολλές φορές απίθανες ικανότητες και θαυμαστά έργα. Γιατί όμως ο πρώτος πρέπει να τον βοηθήσει; Γιατί να του προσφέρει τροφή, στέγη, φροντίδα, γιατί να τον καταστήσει και πάλι ρωμαλέο, δυνατό, ανεξάρτητο; Τι έχει να κερδίσει; Τι έχει να κερδίσει από κάποιον που δεν εμπιστεύεται, από κάποιον που φοβάται πως αν σταθεί στα πόδια του μπορεί και να στραφεί εναντίον των συμφερόντων του σε θέματα διεθνούς στρατηγικής, πολιτικής, οικονομίας. Είναι προφανές ότι προτιμά να τον έχει σκυφτό, γονατισμένο, να τον συντηρεί και να τον βοηθά τόσο όσο να τον ελέγχει, τόσο όσο να του είναι εξαρτημένος και να μπορεί να απομυζά από αυτόν αυτά που διαθέτει χωρίς αντίδραση, με αντάλλαγμα την επιβίωση συν κάτι ακόμη, σαν τυράκι στη φάκα, σαν καρότο σε ένα ταλαίπωρο και δυστυχισμένο γαϊδούρι.

Από την άλλη πλευρά, τι πρέπει να κάνει ο σκυφτός, πώς να αντιδράσει, πώς να πολεμήσει με υπέρτερες δυνάμεις, από τη δυσχερή θέση του γονατισμένου; Φαντάζομαι πως πρέπει να αντιδράσει όπως οι ήρωες. Εκεί που είναι στριμωγμένοι, αδύναμοι, ανήμποροι, εγκαταλελειμμένοι στη μοίρα τους, μαζεύουν ότι δύναμη έχουν, ότι σταγόνα αίμα έχουν, ότι ικμάδα πνεύματος διαθέτουν και μεταμορφώνονται σε αγωνιστές, σε νικητές, σε υπερανθρώπους. Και ακριβώς για αυτό είναι ήρωες, γιατί μεταμορφώνονται. Όχι πως δεν φοβούνται ή πως τους περισσεύει το θάρρος, η ενέργεια, τα μέσα. Γίνονται ήρωες γιατί αλλάζουν τον εαυτό τους και συνάμα τον κόσμο γύρω τους. Ειδάλλως, θα παραμείνουν γονατισμένοι και υποταγμένοι στο συμφέρον και το άδικο.

Όμως, η μεταμόρφωση και η αλλαγή επάγουν πόνο, θυσία. Προϋποθέτουν μέθεξη και αυταπάρνηση. Υπάρχουν αυτά στη σύγχρονη Ελλάδα; Αναμφισβήτητα, αν και ακόμη δεν έχουν υπερβεί τις αντίρροπες δυνάμεις της βολής, της συνήθειας, της αποχαύνωσης της προηγούμενης περιόδου της ευμάρειας και της καλοπέρασης. Ελπίζω σύντομα να απαλλαγούμε από τα βαρίδια που μας κρατούν εγκλωβισμένους στη σκυφτή μας μοίρα και να αδράξουμε στα χέρια μας τη δική μας μοίρα πριν να είναι αμετάκλητα αργά. Το θέμα δεν είναι τα μνημόνια, εξαρχής δεν ήταν, το θέμα είμαστε εμείς.

zenithmag

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ