Αν δεν υπάρχει ένας εχθρός, δημιούργησέ τον…

Προς μια ευρωπαϊκή «τάξη» και «ασφάλεια»

Δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για το πώς θα επιχειρήσουν να αξιοποιήσουν το μακελειό του Παρισιού οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις: θα κάνουν ότι ακριβώς και οι Αμερικανοί μετά την επίθεση στους δίδυμους πύργους…

Ας θυμηθούμε τι ακριβώς έπραξαν οι αμερικανικές κυβερνήσεις:

1. Κήρυξαν ένα «παγκόσμιο- ασύμμετρο- πόλεμο» κατά ενός ακαθόριστου εχθρού διακηρύσσοντας μάλιστα ότι «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας»

2. Αναδιοργάνωσαν τις εσωτερικές υπηρεσίες ασφαλείας διαθέτοντας ασύλληπτους οικονομικούς πόρους, παραχωρώντας τους ταυτόχρονα ευρεία δικαιοδοσία για τη δράση τους

3. Νομιμοποίησαν αυτήν την δράση των μυστικών (και φανερών υπηρεσιών) εισάγοντας δρακόντεια εσωτερική νομοθεσία η οποία καταστρατηγεί ανθρώπινα δικαιώματα, ατομικές ελευθερίες, ελευθερία Τύπου κλπ

4. Κήρυξαν (οι αμερικανικές κυβερνήσεις) πολέμους (Αφγανιστάν), εισέβαλαν και διέλυσαν κράτη (Ιράκ- Λιβύη- Συρία), ρυμουλκώντας με το καλό ή με το ζόρι τους συμμάχους τους στην πολιτική του παγκόσμιου τσαμπουκά που επέλεξαν να ασκήσουν

Μετά το χτύπημα στους δίδυμους πύργους, δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, άλλες πρόθυμα άλλες υποβαθμίζοντας τις επιφυλάξεις τους ακολούθησαν τις αμερικανικές οδηγίες/ εντολές για συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών και σκλήρυνση των εσωτερικών τους νομοθεσιών. Μέσα σ αυτό το πλαίσιο της ευρωατλαντικής συνεργασίας, είχαμε απαγωγές μουσουλμάνων , μυστικές μεταγωγές και ανακρίσεις, βασανισμούς και συμμετοχή  σε στρατιωτικές επεμβάσεις (Λιβύη- Συρία) που καθοδηγούν τα αμερικανικά συμφέροντα.

Μετά το αποτρόπαιο έγκλημα  του Παρισιού, γίνεται εξαιρετικά δύσκολο σε όποιον το επιθυμεί να υπενθυμίσει όλα τα πιο πάνω. Η κτηνωδία και το αίμα που χύθηκε καλύπτει τις όποιες φωνές  προσπαθούν να υπενθυμίσουν ότι:

· Η τρομοκρατία και η αντιτρομοκρατία είναι τέρατα που τρέφονται από τις σάρκες τις κοινωνίας και πως η δράση τους είναι συμπληρωματική και τα μεταξύ τους όρια δυσδιάκριτα

· Η δύση έχει εξαπολύσει έναν ανελέητο πόλεμο κατά μουσουλμανικών πληθυσμών με θύματα αθώους ανθρώπους γεγονός που ριζοσπαστικοποιεί ολοένα και μεγαλύτερε μάζες

· Στην Ευρώπη υπάρχουν πια δεκάδες εκατομμύρια μουσουλμάνοι δεύτερης και τρίτης γενιάς – Ευρωπαίοι πολίτες-  κατά κανόνα στο τελευταίο σκαλοπάτι της ταξικής διαστρωμάτωσης…

Οι Ευρωπαίοι  ηγέτες πολλοί από τους οποίους βρέθηκαν στο Παρίσι για να διαδηλώσουν κατά της τρομοκρατίας και να συμπαρασταθούν στον γαλλικό λαό, ντυμένοι με τα πέπλα της πολιτικής υποκρισίας εμφανίζονται συντετριμμένοι από τα αποτελέσματα της φρικιαστικής τρομοκρατικής πράξης. Είναι οι ίδιοι ηγέτες που:

· Αποτελούν τους πρόθυμους καμαρότους των Αμερικανών και πολεμούν μαζί τους στους πολέμους που η Ουάσιγκτον κηρύττει

· Ενώ συμμετέχουν στους πολέμους που έχουν αποτέλεσμα μαζικές εξόδους πληθυσμών, προσπαθούν να περιφράξουν την Ευρώπη με φράχτες  για να εμποδίσουν τους πρόσφυγες να προσεγγίσουν

· Ακολουθούν μια  οικονομική πολιτική που πολλαπλασιάζει τα κέρδη των ελάχιστων και οδηγεί τεράστια κομμάτια της ευρωπαικής κοινωνίας (συμπεριλαμβανομένων κι των ευρωπαίων μουσουλμάνων) στο περιθώριο.

Αυτή η ευρωπαϊκή ηγεσία είναι προφανές ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα που η ίδια και οι πολιτικές που ακολουθεί συμβάλει στη δημιουργία του. Προφανές είναι, επίσης, ότι μετά τη σφαγή στο Παρίσι η ευρωπαϊκή ηγεσία θα ακολουθήσει το γνωστό, εύκολο μα καταστροφικό δρόμο ο οποίος βασίζεται σε μια απλή και πανάρχαια συνταγή που χρησιμοποιεί η κάθε εξουσία: Αν δεν υπάρχει ένας εχθρός, δημιούργησέ τον…

 

topontiki

imerodromos

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ